Με τούτα και με εκείνα ήρθε και ο Δεκέμβρης. Η πρώτη θεματική μας ήταν αφιερωμένη στα άτομα με ειδικές ικανότητες με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Ατόμων με ειδικές ικανότητες . Η αφόρμηση δόθηκε από την ιστορία της Αργυρούς ένα κοριτσάκι με κινητικές ανάγκες. Παρακολουθήσαμε με τα παιδιά την ιστορία της στην οποία μόνο στο τέλος αποκαλυπτόταν ότι η Αργυρώ ήταν ένα κοριτσάκι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Τα παιδιά μόλις είδαν την Αργυρώ στο τέλος της ιστορίας αναφώνησαν : “Κυρία η Αργυρώ δεν έχει πόδια” Η απάντηση μου ήταν: “Δείτε καλύτερα , δεν έχει πόδια;;;” Και τότε τα παιδιά παρατηρούν το αναπηρικό αμαξίδιο . Έτσι ξεκίνησε η συζήτηση μας και η περιπλάνηση μας στον κόσμο των ατόμων με ειδικές ικανότητες και παρατηρήσαμε πως οι άνθρωποι για να μπορέσουν να καλύψουν μια αδυναμία τους αναπτύσσουν άλλες ικανότητες τους, Είδαμε άτομα διαφορετικά ως προς το βαθμό της αδυναμίας που αντιμετωπίζουν πχ κινητικά προβλήματα, ζητήματα με την όραση , την ακοή κλπ , προσπαθήσαμε να μπούμε για λίγο στην θέση τους και να καταλάβουμε πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα όταν χάνουμε κάποια ικανότητα μας που θεωρούμε δεδομένη και όταν γεννιόμαστε χωρίς αυτήν  πχ την όραση και πως τα άτομα αυτά βρίσκουν τρόπους να αντιμετωπίσουν την όποια δυσκολία αντιμετωπίζουν.Τέλος επιμείναμε πολύ στο τι πρέπει να κάνουμε εμείς και ποιες στάσεις συμπεριφοράς οφείλουμε να υιοθετούμε για να διευκολύνουμε τους συνανθρώπους μας με αυτές τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Το κυριότερο όλων όμως και αυτό στο οποίο δώσαμε έμφαση ήταν  ότι δεν λυπόμαστε αυτούς τους ανθρώπους αφού πέραν της αδυναμίας τους είναι και αυτοί όπως και εμείς αλλά τους αποδεχόμαστε και τους φερόμαστε ως αναπόσπαστο και δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας μας.

Η φίλη μας η Αργυρώ….