ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛ ΓΡΕΚΟ
Στη διάρκεια του 20 ου αιώνα αναγνωρίστηκε ως πρόδρομος της μοντέρνας τέχνης που αξιοποίησε στοιχεία της Ανατολικής και δυτικής παράδοσης και το έργο του επανεκτιμήθηκε κατέχοντας σήμερα δεσπόζουσα θέση ανάμεσα στους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών.
Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ένα ξεχωριστό φαινόμενο στην ιστορία της Τέχνης. Τα έργα του (ιδιαίτερα αυτά που έγιναν στην Ισπανία) είναι χωρίς αμφισβήτηση, αριστουργήματα. φανερώνουν δε την κατάκτηση μιας νέας για την εποχή του εκφραστικής γλώσσας που δεν απέκτησε ποτέ μιμητές, αποδεικνύοντας έτσι τη μοναδικότητά της. Γλώσσα η οποία τον βύθισε στην αφάνεια, αφού μετά το θάνατό του έγινε ακόμα πιο ακατανόητη και αινιγματική. Έπρεπε να έρθει το κίνημα του ρομαντισμού χάρη στο οποίο διαμορφώθηκε μια νέα καλαισθησία για να διαρραγεί αυτός ο σκοτεινός κύκλος γύρω από το έργο του Γκρέκο. Έτσι αργά αλλά σταθερά άρχισε μια «ανακάλυψη» του σπουδαίου αυτού έργου, μια βαθμιαία ανάδυσή του από τη σκόνη του χρόνου, μια επανεκτίμηση ύστερα από αιώνες παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, και η περιφρόνηση έγινε έξαλλος ενθουσιασμός. Η επανεκτίμηση αυτή έχει πολλές περιοχές αφού πλήθος ζωγράφων διαφόρων κατευθύνσεων και θεωριών αντλούν από το πλούσιο έργο του μεγάλου Έλληνα.
Από τον Πικάσο που γοητεύεται από το έργο του Ελ Γκρέκο (με τα σχήματα, το χρώμα, τη σύνθεση, τη δομή του χώρου, την αφηρημένη οργάνωση της φόρμας, το χειρισμό του φωτός) και δεν το κρύβει, αφού «Οι δεσποινίδες της Αβιγιόν» (1970) ξεκινούν ως έμπνευση από το πίνακα του γκρέκο <> ως τους εξπρεσιονιστές που προσέχουν και υιοθετούν τις παραμορφώσεις του Θεοτοκόπουλου. To έργο του Πάμπλο Πικάσο χαρακτηρίζεται από αρκετές αναφορές στον Γκρέκο, τον «πατέρα του» στη ζωγραφική όπως ο ίδιος τόνιζε. Ορισμένα σχέδια και πίνακες της πρώιμης περιόδου του, μιμούνται το ιδίωμα του Θεοτοκόπουλου, ενώ ιδιαίτερα εμφανής είναι η επίδραση του κατά την «μπλε περίοδο» τού Πικάσο.Ο πίνακας Η ταφή του Κασαχέμας τού Ισπανού ζωγράφου είναι εμπνευσμένος από την Ταφή του Κόμη Οργκάθ, ενώ και <> αντλούν μοτίβα από τον πίνακα Γκρέκο. Κατά τη δεκαετία του 1940, όταν ο Πικάσο ολοκλήρωσε μία σειρά πινάκων που αποτελούσαν παραλλαγές γνωστών έργων, φιλοτέχνησε επίσης την Προσωπογραφία ζωγράφου (1950, Συλλογή Angela Rosengart), έργο που αποτελεί τη δική του εκδοχή για την Προσωπογραφία του Χόρχε Μανουέλ . Τον Ντελακρουά που έχει στη συλλογή του έναν πίνακα του Γκρέκο,
Τον Μανέ που θα φτιάξει το δικό του «Νεκρό Χριστό» (1864) εμπνεόμενος από την «Αγία Τριάδα>> του Θεοτοκόπουλου
Τους κυβιστές που προσέχουν τη δομική ανάλυση και τη σχηματοποίηση των σύνθεσεών του, αλλά για να είμαστε δίκαιοι ο πρώτος καλλιτέχνης που εντόπισε και παρατήρησε το
Δομικό χαρακτήρα της μορφολογίας του Ελ γκρέκο ήταν ο Σεζάν ο πρόδρομος του κυβισμού
Πρόσφατα σχόλια