Άρθρα κατηγορίας Χριστούγεννα
ΓΙΟΡΤΙΝΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ…ΕΚΤΥΠΩΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΙΞΤΕ
Δ ΄ …Το Χριστόψωμο…
Το Χριστόψωμο(τρώγεται)
Το Χριστόψωμο είναι ακόμα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας το βασικό ψωμί στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Το πλάθουν γιατί πιστεύουν ότι στηρίζει την υγεία των μελών της οικογένειας, των ζώων του σπιτιού και την αφθονία των καρπών.
Αρχικά, πλάθουν το ζυμάρι και παίρνοντας τη μισή από τη ζύμη φτιάχνουν μια κουλούρα. Με την υπόλοιπη μισή φτιάχνουν με λωρίδες ένα μεγάλο σταυρό. Στο κέντρο του σταυρού βάζουν ένα άσπαστο καρύδι ή ένα αυγό, συμβολίζοντας τη γονιμότητα. Την υπόλοιπη επιφάνεια τη στολίζουν περίτεχνα με κεντίδια σε διάφορα σχήματα, όπως λουλούδια( μια μαργαρίτα με τόσα φύλλα, όσα είναι τα μέλη της οικογένειας), φύλλα, καρπούς ή πουλιά…
Και δουλεύουν επάνω στο ζυμάρι υπομονετικά, με τα χέρια, το μαχαίρι, το πιρούνι, τις βελανόκουπες( κούπες από βελανίδια), τον ύπερο της παπαρούνας…
Η διακόσμησή του καθορίζεται ακόμη και από το επάγγελμα τού νοικοκύρη. Έτσι, αν αυτός είναι γεωργός ή τσοπάνης, στο χριστόψωμο σχηματίζουν βόδια και αλέτρι ή πρόβατα και κατσίκια. Σε μερικά μέρη μέσα στο ζυμάρι βάζουν κι ένα νόμισμα ή κάποιο άλλο σημάδι, για να φανεί, κατά το μοίρασμα, ο τυχερός τού σπιτιού. Η διακόσμηση αυτή τονίζει το σκοπό του Χριστόψωμου και εκφράζει τις προσδοκίες των πιστών για καλή σοδειά και παραγωγή των ζώων.
Το ζύμωμα του χριστόψωμου αποτελεί μια ιεροτελεστία. Χρησιμοποιούνται τα καλύτερα και ακριβά υλικά, όπως ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλα, ενώ κατά το ζύμωμα οι γυναίκες τραγουδούν: «Όσο νερό έχει η θάλασσα, τόσο αλεύρι, λάδι και κρασί να έχει το σπιτικό μας!»».
Την ημέρα των Χριστουγέννων, κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος, ο νοικοκύρης του σπιτιού παίρνει το χριστόψωμο, το σταυρώνει, το κόβει και το μοιράζει σ’ όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονται στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Στη Δυτική Μακεδονία ζυμώνουν μικρά (χριστο)ψωμάκια για τα παιδιά που λένε τα κάλαντα.
Οι πληροφορίες έχουν αντληθεί από το βιβλίο: «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ», του Δημ. Σ. Λουκάτου, εκδ. Φιλιππότη
Χριστόψωμο με ζυμάρι με αλάτι( δεν τρώγεται, στολίζεται)
Η προετοιμασία του ζυμαριού με αλάτι δίνει μεγάλη χαρά στα παιδιά. Ένα μεγάλο μέρος του ενθουσιασμού οφείλεται στο ότι το ζυμάρι πλάθεται όπως θέλουν, τρυπιέται, τραβιέται, τεντώνεται, στρίβεται, κυλιέται, δέχεται αποτυπώματα από τα δάχτυλά τους και από διάφορα αντικείμενα( π.χ. κέρματα), χωρίζεται και, όταν ενώνεται , ξαναγίνεται η αρχική μάζα. Αυτές οι εμπειρίες με το ζυμάρι ηρεμούν και τα πιο υπερκινητικά παιδιά!
Πολύ χρήσιμες οδηγίες:
- Υλικά για τη ζύμη: αλεύρι μαλακό, αλάτι ψιλό, νερό.
- Όσο αλεύρι χρησιμοποιήσουμε ,αντίστοιχα μισή ποσότητα αλάτι
( π.χ. 1 κ. αλεύρι- μισό κ. αλάτι).
- Φτιάχνουμε πρώτα μια κυκλική βάση με ζύμη, με δύο λουρίδες ζύμης φτιάχνουμε το σταυρό και διακοσμούμε σύμφωνα όσα διαβάσαμε παραπάνω.
- Για να κολλήσουμε ζύμη με ζύμη, η καλύτερη κόλλα είναι να βάλουμε ελάχιστο νερό με ένα δάχτυλό μας.
- Αν θέλουμε να γυαλίζει το έργο μας , «χτυπάμε» το ασπράδι ενός αυγού και το περνάμε με ένα πινέλο.
- Αν μας περισσέψει ζύμη, μπορούμε να την φυλάξουμε για μήνες στο ψυγείο, μέσα σε μια πλαστική σακούλα.
Τα έργα των μαθητών( Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2022)
Ο «δικός μας» Άη-Βασίλης
Μικρασιάτης, μελαχρινός, αδύνατος, γελαστός με μαύρα γένια και καμαρωτά φρύδια. Ντυμένος σαν βυζαντινός πεζοπόρος, με σκουφί και πέδιλα. Στο χέρι του κρατούσε ένα ραβδί.
Αυτή είναι η περιγραφή του Άη-Βασίλη σύμφωνα με την ελληνική παράδοση και όχι καλοαναθρεμμένος, που φοράει γούνα, έχει κάτασπρα γένια, φθάνει με ένα έλκηθρο που το σέρνουν ελάφια και κατεβαίνει από την καμινάδα φέρνοντας δώρα στα μικρά παιδιά. Ο δεύτερο έφτασε στην Ελλάδα από την Ευρώπη όπου μετονομάστηκε, ίσως και λίγο αυθαίρετα. Από Santa Claus ή Pere Noel με το έλκηθρο έγινε Άγιος Βασίλης.
Κι όμως. Ο δικός μας Άγιος Βασίλης «ξεκινούσε σαν μεσαιωνικός πεζοπόρος, αμέσως ύστερα από τα Χριστούγεννα, με το ραβδί στο χέρι, και περνούσε απ’ τους διάφορους τόπους, καλόβολος πάντα και κουβεντιαστής με όσους συναντούσε», γράφει ο καθηγητής Λαογραφίας Δημήτρης Λουκάτος, στο βιβλίο του «Χριστουγεννιάτικα και των γιορτών» των εκδόσεων Φιλιππότη, το οποίο συνέστησε η λαογράφος Πόπη Ζώρα. Και συνεχίζει: «Δεν κρατούσε κοφίνι στην πλάτη του ούτε σακί φορωμένο με δώρα. Εκείνο που έφερνε στους ανθρώπους ήταν περισσότερο συμβολικό: η καλή τύχη ιδιαίτερα και η ιερατική ευλογία του. Το μόνο κάπως συγκεκριμένο ήταν το «μαγικό» ραβδί του, απ’ όπου με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά και πέρδικες, σύμβολα των αντίστοιχων δώρων, που θα μπορούσε να μοιράσει στους ευνοουμένους του».
Την Πρωτοχρονιά τα παιδιά περιμένουν αυτόν τον Άγιο Βασίλη. Οι μεγαλύτεροι περιμένουν την ώρα που θα κόψουν τη βασιλόπιτα. Ένα έθιμο που έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Η πιο ελκυστική και ενδιαφέρουσα παράδοση θυμίζει έντονα την πλοκή ενός μύθου. Τη δημοσίευσε το 1904 στο περιοδικό «Ξενοφάνης» ο καθηγητής της Μέσης Σχολής Φαίδων Κουκουλές: Όταν ο Άγιος Βασίλειος ήταν Επίσκοπος στην Καισάρεια, ο τότε Έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε με σκληρές διαθέσεις να εισπράξει φόρους. Οι κάτοικοι φοβισμένοι ζήτησαν από τον ποιμενάρχη τους να τους προστατέψει.
«ΤΑ ΝΕΑ», 31/12/1994
Το ελληνικό Δωδεκαήμερο

Σε όλο αυτό το διάστημα, σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, υπήρχαν διάφορα έθιμα που είχαν ως σκοπό τους να προαναγγείλουν τον ερχομό της άνοιξης, για να εξασφαλίζουν για όλους την ευτυχία και να τονώσουν το αίσθημα της θρησκείας και της οικογένειας.
Για να δώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα ότι η φύση θα προχωρήσει από την περίοδο του χειμώνα και το σκοτάδι στο ανοιξιάτικο φως και τη βλάστηση, στόλιζαν κάθε γωνιά του σπιτιού τους με κλαδιά από μυρτιά, μυρσίνη, δάφνη και ελιά.
Στα τζάκια των σπιτιών, νύχτα μέρα, είχαν συνέχεια αναμμένη τη φωτιά, για να μην πλησιάζουν οι Καλικάντζαροι, τα περίεργα ξωτικά, που πίστευαν πως κυκλοφορούσαν και πείραζαν τους ανθρώπους μιας και τα «νερά ήταν αβάπτιστα», ο Χριστός, δηλαδή, δεν είχε βαπτισθεί ακόμη.
Τα παιδιά έλεγαν κάλαντα με ευχές για τους νοικοκυραίους, ενώ οι νοικοκυρές έφτιαχναν γλυκίσματα.
Νυχτερινές ακολουθίες στην εκκλησία και οικογενειακές συγκεντρώσεις ενίσχυαν τους δεσμούς με τη θρησκεία και την οικογένεια.
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ Ν ΑΓΓΙΞΕΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΑΚΙ
Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που τον έλεγαν Τρωκτικούλη.
Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό ήθελε να τ’ αγγίξει.
– Παππού, έλεγε στον παππού του, σήκωσέ με, σε παρακαλώ, στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.
– Δε γίνεται αυτό που ζητάς, εγγονάκι μου απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τ’ αγγίξει κανείς.
ΟΙ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗ
Πατήστε το σύνδεσμο για να το διαβάσετε……
https://drive.google.com/file/d/1Pt-H_jZdQJiZ7GGrZg_yVmZBQin0OgBF/view?usp=sharing
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΧΟΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ…ΒΡΕΣ ΤΗ ΛΕΞΗ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ….. ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ Α΄ΚΑΙ Β΄ΤΑΞΗ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ…ΒΡΕΣ ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ …ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΟΜΑΧΙΑ….
Ο Tensor είναι το ρομπότ μηχανικής εκμάθησης του Άη Βασίλη που τον βοηθάει να αποκρυπτογραφεί γρήγορα τα γράμματα που λαμβάνει από τα παιδιά σε όλο τον κόσμο. Για να βοηθήσετε τον Tensor να εξασκηθεί, σχεδιάστε μια εικόνα για κάθε γιορτινή λέξη που εμφανίζεται στην οθόνη και θα σας πει τι βλέπει. Όσο πιο πολλά σχεδιάζετε, τόσο πιο έξυπνος θα γίνει ο Tensor, γι’ αυτό ας βοηθήσουμε τον Άη Βασίλη να γίνει πιο αποτελεσματικός από ποτέ φέτος τις γιορτές
ΨΑΞΤΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ……
Παίξτε παιδιά , ψάχνοντας τον Άγιο Βασίλη και τους φίλους του. Μετακινήστε πάνω κάτω, δεξιά αριστερά την οθόνη και ψάξτε καλά…..
https://santatracker.google.com/santasearch.html