Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε ο εορτασμός της επετείου του 1821 στην πλατεία του Νεοχωρίου από τους μαθητές του δημοτικού σχολείου και του νηπιαγωγείου Αφετών. Μετά τον εκκλησιασμό ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τους μαθητές του νηπιαγωγείου και του δημοτικού σχολείου και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν η παρέλαση και οι παραδοσιακοί χοροί.
Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!
Γ΄ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ
Έχοντας ήδη εκτυπώσει τις εικόνες που αφορούν ανάγκες και επιθυμίες, μοιράστηκαν στους μαθητές για να τις κόψουν και να τις ταξινομήσουν ανάλογα με το αν θεωρούν ότι τα εικονιζόμενα αντικείμενα είναι ανάγκες ή επιθυμίες. Ενημερώθηκαν οι μαθητές ότι μόλις ολοκληρώσουν τη δραστηριότητα, θα κληθούν να τοποθετηθούν και να αιτιολογήσουν ως προς το ποιες θεωρούν ανάγκες και ποιες επιθυμίες..
2η δραστηριότητα (ολομέλεια): Έχοντας ήδη εκτυπώσει και κολλήσει στον πίνακα της τάξης/πίνακα ανακοινώσεων τις ετικέτες «έχω ανάγκη» «επιθυμώ» οι μαθητές τοποθέτησαν την κάθε κάρτα κάτω από την κατάλληλη ετικέτα, αιτιολογώντας την επιλογή τους. Η δραστηριότητα αυτή στάθηκε αφορμή για να συζητήσουμε με τους μαθητές παράγοντες που καθορίζουν τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, π.χ αν κάποιος μαθητής παρακολουθεί μαθήματα κιθάρας χρειάζεται κιθάρα σε αντίθεση με κάποιον που δεν παρακολουθεί ή κάποιος μαθητής χρειάζεται λάπτοπ για να παρακολουθεί τα μαθήματα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, ενώ ο μαθητής που έχει τάμπλετ δεν χρειάζεται να αγοράσει και λάπτοπ για τον ίδιο λόγο. Διατυπώσαμε έναν ορισμό για το ρήμα «έχω ανάγκη», το οποίο χρησιμοποιούμε για αγαθά / αντικείμενα ή υπηρεσίες οι οποίες είναι απαραίτητες και αναγκαίες για την επιβίωσή μας όπως το φαγητό, το νερό, ο ήλιος, τα ρούχα, η εκπαίδευση, η ιατρική περίθαλψη, σε αντίθεση με το ρήμα«επιθυμώ» το οποίο χρησιμοποιούμε για να αναφερθούμε σε αγαθά/ αντικείμενα τα οποία επιθυμούμε, θα θέλαμε να τα έχουμε αλλά δεν παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιβίωσή μας π.χ. γλυκά.
3η δραστηριότητα (ατομική): Μοιράστηκαν στους μαθητές τα φύλλα εργασίας 1 και 2 και ζητήθηκε να συμπληρώσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Στη συνέχεια οι μαθητές παρουσίασαν και να αιτιολόγησαν τις επιλογές τους στην ολομέλεια της τάξης.
Μοιράστηκε επίσης στους μαθητές το φύλλο εργασίας 5, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί στην 1η δραστηριότητα του επόμενου εργαστήριο , ώστε να το ετοιμάσουν μέχρι την επόμενη εβδομάδα.
1ο Εργαστήριο: Γνωριμία με τα επαγγέλματα: Αρχιτέκτονας βιοκλιματικών σπιτιών
Σε αυτό το πρώτο εργαστήριο μιλήσαμε για τα επαγγέλματα γενικά και πιο συγκεκριμένα
για τα επαγγέλματα του μέλλοντος, πώς ορίζονται, από τι εξαρτάται η διάρκειά τους στον
χρόνο κ.λπ. Έπειτα μιλήσαμε για το επάγγελμα του αρχιτέκτονα βιοκλιματικών – πράσινων
σπιτιών. Παρακολουθήσαμε μια συνέντευξη μιας αρχιτέκτονα βιοκλιματικών σπιτιών στον
σύνδεσμο https://www.youtube.com/watch?v=xjQczXO7buY. Είδαμε εικόνες τέτοιων
σπιτιών και εστιάσαμε στις διαφορές που έχουν από ένα κοινό σπίτι. Τέλος, οι μαθητές
έγιναν οι ίδιοι αρχιτέκτονες και σχεδίασαν το δικό τους βιοκλιματικό σπίτι.
2ο Εργαστήριο: Γνωριμία με τα επαγγέλματα: Διατροφολόγος
Σε αυτό το δεύτερο εργαστήριο γνωρίσαμε το επάγγελμα του διατροφολόγου. Οι μαθητές
αρχικά αναζήτησαν στην wikipedia https://el.wikipedia.org/wiki τους όρους διατροφολογία
και διαιτολογία και στη συνέχεια επισκέφτηκαν την ιστοσελίδα της Ελληνικής
Διατροφολογικής Εταιρείας https://www.elde.gr/epaggelma/orism os-diaitologos-
diatrofologos/ για να μάθουν περισσότερα για το συγκεκριμένο επάγγελμα. Τέλος,
μιλήσαμε για την αξία μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής και οι μαθητές
ζωγράφισαν τη διατροφική πυραμίδα και πρότειναν μια υγιεινή και ισορροπημένη
διατροφή.
3ο Εργαστήριο: Γνωριμία με τα επαγγέλματα: Ψυχολόγος
Σε αυτό το εργαστήριο επισκεφτήκαμε την ιστοσελίδα της Ελληνικής Ψυχολογικής
Εταιρείας https://elpse.com/kladoipsyxologias και γνωρίσαμε τους επιμέρους κλάδους του
επαγγέλματος του ψυχολόγου. Συζητήσαμε για το επάγγελμα, για τις δυσκολίες και τις
προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας ψυχολόγος. Στη συνέχεια την τάξη επισκέφτηκε η
ψυχολόγος του σχολείου μας και συζήτησε με τα παιδιά για το επάγγελμά της.
4ο Εργαστήριο: Γνωριμία με τα επαγγέλματα του μέλλοντος: Ειδικός Ανάπτυξης Λογισμικού
– Προγραμματιστής (Software)
Σε αυτό το εργαστήριο γνωρίσαμε το επάγγελμα του Ειδικού Ανάπτυξης Λογισμικού –
Προγραμματιστή. Οι μαθητές αρχικά επισκέφτηκαν τη σελίδα της wikipedia
https://el.wikipedia.org/wiki και αναζήτησαν τον όρο μηχανικός λογισμικού. Στη συνέχεια
επισκέφτηκαν την ιστοσελίδα του ΕΟΠΠΕΠ https://www.eoppep.gr/images/SYEP/Mon
ografies/SXEDIASTHS_HY.pdf όπου βρήκαν πληροφορίες για το επάγγελμα του σχεδιαστή
προγραμματιστή Software. Τέλος, προσπάθησαν να φανταστούν το περιβάλλον εργασίας
ενός προγραμματιστή και το αποτύπωσαν στο χαρτί.
5ο Εργαστήριο: Ποιο επάγγελμα μου ταιριάζει
Στο 5ο εργαστήριο οι μαθητές ζωγράφισαν κάποια επαγγέλματα σε ένα φύλλο εργασίας και
στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση για το ποια από αυτά ίσως εξαφανιστούν στο μέλλον
και γιατί. Τέλος, οι μαθητές έγραψαν μία μικρή έκθεση στην οποία αποτύπωσαν ποιο
επάγγελμα θα ήθελαν να ακολουθήσουν στο μέλλον και γιατί. Διάβασαν την έκθεσή τους
στην τάξη και ακολούθησε ανοιχτή συζήτηση.
6ο εργαστήριο: Τα επαγγέλματα του παρελθόντος
Σε αυτό το 6ο και τελευταίο εργαστήριο παρακολουθήσαμε ένα εκπαιδευτικό βίντεο για τα
επαγγέλματα του παρελθόντος που δεν υπάρχουν πια
https://www.youtube.com/watch?v=whJs7L4D5kw και οι μαθητές αντάλλαξαν ιδέες και μοιράστηκαν στην τάξη τις δικές τους εμπειρίες/γνώσεις, αν υπήρχαν, για αυτά τα
επαγγέλματα. Σε ένα Post it τα παιδιά έγραψαν ένα επάγγελμα που θεωρούν ότι δεν θα
υπάρχει σε 50-100 χρόνια. Παρουσίασαν τις ιδέες τους στην τάξη και ακολούθησε
συζήτηση.
Η ανεξαρτησία των Ελλήνων από τους Οθωμανούς Τούρκους αποτελούσε διαχρονικό αίτημα ιδίως κατά τον 18ο και 19ο αιώνα και πλέον έφτασε στην πλήρη έκφρασή του την 25η Μαρτίου όταν και τοποθετείται η έναρξη της Επανάστασης, με την ημερομηνία να θεωρείται εθνική επέτειος και να τιμάται σε όλη τη χώρα με στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις.
Από τον «Θούριο» του Ρήγα Φεραίου στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας
Ο Ρήγας Φεραίος, το 1797, έγραψε τον πατριωτικό ύμνο με σκοπό να συμβάλει στην απελευθέρωση του υπόδουλου Ελληνισμού. Ακόμα, σύμφωνα με τον Νικόλαο Πανταζόπουλο, μέσω του «Θούριου». ο Ρήγας Φεραίος «επιδιώκει την διαπαιδαγώγηση των σκλαβωμένων Ελλήνων με σκοπό τη συνειδητοποίηση της κατάστασής τους και διά της αυτογνωσίας της αναζήτησης των κατάλληλων μέσων για την ανάκτηση της ελευθερίας τους».
Μερικοί στίχοι του «Θούριου» είναι οι εξής:
«Ως πότε, παλληκάρια, να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;
Καλλιό ‘ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή!»
Η Φιλική Εταιρεία θεωρείται μυστική οργάνωση που έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην οργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης και, σύμφωνα με τους ιστορικούς, ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό της -τότε- Ρωσικής Αυτοκρατορίας από τους Εμμανουήλ Ξάνθο, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ.
Μάλιστα, στα απομνημονεύματά του, ο Εμμανουήλ Ξάνθος ανέφερε πως στόχος της Φιλικής Εταιρείας ήταν «η ανέγερσις και η απελευθέρωσις του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας». Στις τάξεις της εν λόγω οργάνωσης φαίνεται πως εντάχθηκαν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, Αναγνωσταράς, ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), οι Φαναριώτες Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και Νέγρης και ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός. μεταξύ άλλων προσωπικοτήτων.
Έναρξη της Επανάστασης από τη Μολδοβλαχία και η επέκτασή της στον ελληνικό χώρο
Η Επαναστάση άρχισε, επί της ουσίας, τον Φεβρουάριο του 1821 από την περιοχή της Μολδοβλαχίας, όταν μια μικρή ομάδα με επικεφαλής τον Βασίλειο Καραβία, έχοντας έμμισθους Αλβανούς και Ίωνες ναύτες, επιτέθηκε στην Οθωμανική φρουρά στο Γαλάτι και στους λίγους μουσουλμάνους του χωριού. Ακόμα, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης σήμανε τη «Μάχη υπέρ πίστεως και πατρίδος» και μέσω σχετικής προκήρυξης καλούσε για επανάσταση τους Έλληνες της Μολδοβλαχίας, αφήνοντας να νοηθεί ότι οι θα είχαν την στήριξη της Ρωσίας.
Το φιτίλι, πλέον, είχε ανάψει και την άνοιξη του 1821, το επαναστατικό πνεύμα επεκτάθηκε στην Πελοπόννησο όπου στη Μάνη η Επανάσταση άρχισε στις 22 Μαρτίου, με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη να καταλαμβάνει σημαντικά σημεία να εισέρχεται στην πόλη, με τους Μουσουλμάνους να παραδίδονται. Εν συνεχεία, στη Στερεά Ελλάδα, η Επανάσταση κηρύχθηκε επίσημα 27 Μαρτίου, στη Μονή Οσίου Λουκά κοντά στη Λιβαδειά, από τους οπλαρχηγούς Αθανάσιο Διάκο και Βασίλη Μπούσγο. καθώς και προκρίτους της περιοχής.
Χαρακτηριστικά, η Επανάσταση ξέσπασε στα Καλάβρυτα στις 21 Μαρτίου 1821 και, δύο ημέρες αργότερα, στην Καλαμάτα και στο Αίγιο. Έπειτα, ακολούθησαν η Πάτρα (25 Μαρτίου 1821), το Γαλαξίδι (26 Μαρτίου 1821), το Άργος, η Καρύταινα, η Μεθώνη, το Νεόκαστρο, το Φανάρι, η Γαστούνη, το Ναύπλιο, τα Σάλωνα (27 Μαρτίου 1821), το Μαλανδρίνο (30 Μαρτίου 1821), η Λιβαδειά (31 Μαρτίου 1821), η Θήβα, οι Σπέτσες, ο Πόρος, η Αίγινα (3 Απριλίου 1821), τα Ψαρά (10 Απριλίου 1821).
Κήρυξη της Επανάστασης την 25η Μαρτίου 1821 από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό
Εφόσον από τις 21 Μαρτίου 1821 είχε αρχίσει να ξεσηκώνεται ο Ελληνισμός στην Πελοπόννησο εναντίον των Οθωμανών Τούρκων, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κήρυξε την Επανάσταση στις 25 Μαρτίου 1821, διατυπώνοντας μια διακήρυξη, μαζί με τον επίσκοπο Καλαβρύτων Προκόπιο και τους Ανδρέα Ζαΐμη, Ανδρέα Λόντο και Μπενιζέλο Ρούφο, στην οποία αναφερόταν: «Ημείς, το Ελληνικόν Έθνος των Χριστιανών, βλέποντες ότι μας καταφρονεί το οθωμανικόν γένος και σκοπεύει τον όλεθρον εναντίον μας, απεφασίσαμεν σταθερώς ή να αποθάνωμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν. Και τούτου ένεκα, βαστούμε τα όπλα εις χείρας, ζητούντες τα δικαιώματά μας. Όντες λοιπόν βέβαιοι ότι όλα τα Χριστιανικά Βασίλεια γνωρίζουν τα δίκαιά μας και όχι μόνον δεν θέλουν μας εναντιωθή, αλλά και θέλουν μας συνδράμει, και ότι έχουν εις μνήμην ότι οι ένδοξοι πρόγονοί μας εφάνησαν ποτέ ωφέλιμοι εις την ανθρωπότητα, διά τούτο ειδοποιούμεν την Εκλαμπρότητά σας και σας παρακαλούμεν να προσπαθήσετε να είμεθα υπό την εύνοιαν και προστασίαν του υμετέρου μεγάλου κράτους».
Μάλιστα, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός φέρεται να ύψωσε τη Σημαία του Αγώνα και κήρυξε την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, στα Καλάβρυτα, που τότε αποτελούσε σημείο συγκέντρωσης προεστών, οπλαρχηγών και κληρικών.
Η καθιέρωση του εορτασμού της 25ης Μαρτίου ως εθνική επέτειος
Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου καθιερώθηκε στην ανεξάρτητη -πλέον- Ελλάδα. το 1838, με σχετικό Βασιλικό Διάταγμα της -τότε- Κυβέρνησης επί βασιλείας Όθωνος και. συγκεκριμένα του Γεώργιου Γλαράκη, γραμματέα της Επικρατείας επί των Εκκλησιαστικών, Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και Εσωτερικών.
Ακόμα, ο πρώτος επίσημος εορτασμός της 25ης Μαρτίου ως εθνική επετείου, η οποία συμπίπτει και με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου προσθέτοντας και θρησκευτική διάσταση, έγινε στην Αθήνα και σε αυτόν συμμετείχαν ο -τότε- Βασιλιάς Όθων και η -τότε- Βασίλισσα Αμαλία, πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές καθώς και πλήθος λαού.
Παρέλαση 25ης Μαρτίου 1821
Η αρχική αναφορά για στρατιωτική παρέλαση προς τιμήν της 25ης Μαρτίου είναι του 1875 μπροστά από τα -τότε- βασιλικά ανάκτορα στο πρότυπο γαλλικών και γερμανικών δημόσιων εκδηλώσεων της εποχής. Μαθητική παρέλαση εκείνη την ημέρα, ωστόσο, καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1899. Επίσης, τα σχολεία είχαν παραταχθεί και κατά τον εοαρτασμό της 25ης Μαρτίου του 1924, όταν ανακηρύχθηκε η Δημοκρατία. Τα επόμενα χρόνια την παρέλαση του στρατού πλαισίωναν και πρόσκοποι και μαθητές στρατιωτικών σχολών.
Ακόμα, κατά τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά, οι παρελάσεις μαθητών και φαλαγγιτών-μελών της ΕΟΝ) προσέλαβαν μεγάλη σημασία και συνδέθηκαν με τη στρατιωτική παρέλαση. Εν τέλει, η πρακτική των μαθητικών και στρατιωτικών παρελάσεων τηρήθηκε στη Μεταπολίτευση και συνεχίζεται μέχρι και τις ημέρες μας.
Στα πλαίσια του προγράμματος φιλαναγνωσίας που δουλεύουμε στη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς, και εν όψη της επίσκεψης του αγαπημένου συγγραφέα παιδικών βιβλίων, κ. Μάγου, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε το συγγραφέα, με ποικίλες δράσεις , με βιωματικό και δημιουργικό τρόπο.
Έτσι λοιπόν μέσα από ένα power point μιλήσαμε για τη ζωή του, για τα βιβλία που έχει γράψει, παρατηρώντας τα εξώφυλλα των βιβλίων δίναμε τους δικούς μας τίτλους, δημιουργήσαμε κολλάζ, παρακολουθήσαμε σε audio το βιβλίο ¨Καλώς ήρθες Καρακάξα ¨, ( τα παιδιά αντιλήφθηκαν τους τρόπους με τους οποίους δημιουργούνται και αναπαράγονται οι προκαταλήψεις, καθώς και τις συνέπειες που έχουν στη ζωή όλων μας), διαβάσαμε την ιστορία του ¨Τραμ¨, ( συνειδητοποιώντας ότι μερικές συναντήσεις αλλάζουν τη ζωή μας ) , κάναμε ανασύνθεση της ιστορίας, παίξαμε με σταυρόλεξα και άλλες εργασιούλες….και φυσικά έπεται συνέχεια…
Χαρά, λύπη, αγάπη, θυμός, φόβος, ζήλεια. Τι κοινό έχουν οι παραπάνω λέξεις μεταξύ τους; Η καθεμιά περιγράφει ένα ξεχωριστό συναίσθημα.
Σε κάθε στιγμή της ζωής του, ο άνθρωπος βιώνει πλήθος συναισθημάτων. Ο τρόπος που ο καθένας αντιμετωπίζει το συναίσθημά του, παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας.
Το κάθε συναίσθημα είναι χρήσιμο, διότι δίνει μία πληροφορία. Ο άνθρωπος χρειάζεται να διατηρεί επαφή με τα συναισθήματά του. Να τα αναγνωρίζει αλλά και να καταλαβαίνει για ποιο λόγο βιώνει το κάθε ένα από αυτά την εκάστοτε στιγμή.
Η εξαιρετική συνάδερφος και ψυχολόγος του σχολείου μας , κα Ανδριανή Μητροπούλου, μας μίλησε για τα συναισθήματα , παίξαμε παιχνίδια συναισθημάτων και κέρδισε και μια μεγάλη αγκαλιά!!!
Παραλάβαμε και τις βεβαιώσεις υποστηρικτή για την Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου 2023 οι οποίες αφορούν τους μαθητές οι οποίοι συμμετείχαν στον εορτασμό της Ημέρας Ασφαλούς Διαδικτύου 2023!.
Οι παρυφές του Πηλίου κατοικήθηκαν από τα προϊστορικά χρόνια, κατά τη νεολιθική περίοδο (5η χιλιετία π.Χ.), όπως μαρτυρούν οι ακροπόλεις στο Σέσκλο και στο Διμήνι. Άλλοι αρχαίοι οικισμοί της ευρύτερης περιοχής είναι οι: Παγασαί, Γλαφυραί, Ολίζων, Νήλεια, Κορόπη, Ορμίνιον κ.α.
Στο Πήλιο γίνονται αναφορές από τις ιστορικές πηγές σε διάφορες περιόδους (κλασική αρχαιότητα, ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ελληνιστικά χρόνια).
Κατά τους περσικούς πολέμους το Πήλιο κατέστρεψε 40 πλοία του Ξέρξη.
Στα βυζαντινά χρόνια το Πήλιο δέχεται επιδρομές Σλάβων και επιδρομές των Σαρακηνών. Αρκετοί Σλάβοι θα εγκατασταθούν στο Πήλιο γεγονός που το μαρτυρούν και κάποια σλαβικά τοπωνύμια της περιοχής όπως Ζαγορά, Γορίτσα. Το Πήλιο επίσης θα φιλοξενήσει αρκετούς μοναχούς με αποτέλεσμα να κτιστούν σε αυτό μοναστήρια . Δύο από τα σημαντικότερα χωριά του Πηλίου , η Ζαγορά και η Πορταριά αναπτύσσονται γύρω από τα μοναστήρια της Σωτήρας και της Δρυανούβαινας αντίστοιχα.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα χωριά του Πηλίου γνωρίζουν ιδιαίτερη ακμή καθώς υποδέχονται πολλούς κατοίκους των γύρω περιοχών, είναι αυτοδιοίκητα, καταβάλλουν μονάχα ένα καθορισμένο φόρο, τους παραχωρήθηκαν ειδικά προνόμια . Στις εξελίξεις αυτές διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Δ΄, ο οποίος αφού παραχώρησε τα περισσότερα χωριά του Πηλίου στη μητέρα του, απαγόρευσε την εγκατάσταση των Τούρκων σε αυτά, καθώς τα χαρακτήρισε ως “βακούφια”. Στο Πήλιο όπως αναφέρει ο Γεωργιάδης ως «βακούφια» είχαν χαρακτηριστεί τα χωριά: Μακρυνίτσα, Δράκεια , Άγιος Λαυρέντιος , Άγιος Γεώργιος, Πινακάτες, Βυζίτσα, Αργαλαστή, Μετόχι, (Μ)Πιστινίκα , Συκή, Μπιρ, Λαύκος, Προμύρι, Μούρεσι, Κισσός, Ανήλιο, Μακρυράχη. Αντίθετα τα χωριά Πορταριά , (Άνω) Βόλος, Μηλιές , Πρόπαν (Καλαμάκι), Λαμπινού, Νεοχώρι, Αφέτες, Τσαγκαράδα , Ζαγορά, Πουρί ήταν “χάσια” , δηλ. απέδιδαν φόρο στο σουλτάνο, διοικούνταν από απεσταλμένους του πασά της Λάρισας και δεν είχαν τόσα προνόμια σε σχέση με τα βακούφια.
Τα προνόμια που απέκτησαν τα περισσότερα χωριά του Πηλίου ήταν σημαντικά για την οικονομία τους. Σε αυτά αναπτύσσονται και εντατικοποιούνται οι εμπορικές δραστηριότητες, η βιοτεχνία και οι νέες καλλιέργειες. Είναι γεγονός πώς προϊόντα όπως λάδι, κρασί, ξυλεία, μεταξωτά που προερχόταν από το Πήλιο έφταναν στον Εύξεινο Πόντο , στη Κων/πολη, στη Σμύρνη ,σε άλλες περιοχές της Μεσογείου και σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης.
Πέραν από την οικονομική άνθιση που γνώρισε το Πήλιο αξιοσημείωτη υπήρξε η άνθιση των γραμμάτων και των τεχνών. Το Πήλιο ιδιαίτερα κατά την περίοδο του 18ου και 19ου αιώνα υπήρξε πόλος έλξης διάφορων διανοούμενων . Με χορηγίες πλούσιων εμπόρων χτίστηκαν σχολεία και βιβλιοθήκες, όπως το Ελληνομουσείον στη Ζαγορά, όπου φοίτησε ο Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) και η περίφημη Σχολή των Μηλεών με δασκάλους τον Άνθιμο Γαζή, τον Γρηγόριο Κωνσταντά και τον Δανιήλ Φιλιππίδη. Οι εξαίρετες αυτές προσωπικότητες συμμετείχαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση του προεπαναστατικού κλίματος στην Ελλάδα εμπνευσμένου μάλιστα από τις ιδέες του Διαφωτισμού. Έτσι το Πήλιο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας διατήρησε έντονα το στοιχείο του ελληνισμού, μέσα από την ορθόδοξη πίστη και τα γράμματα, ενώ συνέβαλε στον ξεσηκωμό των Ελλήνων κατά του οθωμανικού ζυγού.
Το λάβαρο της επανάστασης του Πηλίου υψώθηκε στο χωριό των Μηλεών στις 7 Μαΐου του 1821 ύστερα από κινητοποίηση του Άνθιμου Γαζή. Ωστόσο, έληξε γρήγορα (Αύγουστο του ίδιου έτους) καθώς οι Οθωμανοί αντεπιτέθηκαν άμεσα και την κατέπνιξαν. Το Πήλιο μετά από 2 έτη, τον Ιανουάριο του 1823 , και πάλι υπό τα φώτα του Άνθιμου Γαζή επαναστατεί , όμως για άλλη μια φορά η επανάσταση θα λήξει άδοξα καθώς οι Τούρκοι θα αντεπιτεθούν και μάλιστα με ιδιαίτερη βαναυσότητα καίγοντας χωριά, βασανίζοντας κατοίκους, καταστρέφοντας και λεηλατώντας κατοικίες. Το Πήλιο και πάλι θα επαναστατήσει το 1854 με εμπνευστές τον Αφεντούλη από τη Ζαγορά και τον Φιλάρετο από το Προμύρι, αλλά στην αναμέτρηση με τους Τούρκους στον Άνω Βόλο θα ηττηθούν, έχοντας βέβαια επιδείξει ιδιαίτερο ηρωισμό. Ακολούθησε η 4η επανάσταση των Πηλιορειτών , η οποία όμως και πάλι δε στέφθηκε από επιτυχία.
Το 1881 με την ένταξη της Θεσσαλίας στο νεοελληνικό κράτος , το Πήλιο γίνεται κομμάτι της Ελλάδας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Πήλιο έζησε για 30 περίπου χρόνια από το 1897ο πλανόδιος ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ , που γνώρισε ιδιαίτερη φήμη μετά το θάνατό του. Ο εξαίρετος καλλιτέχνης με τον εκκεντρικό χαρακτήρα περιπλανιόταν στα χωριά του Πηλίου με την παραδοσιακή φουστανέλα και την βυζαντινή σημαία και φιλοτεχνούσε τοίχους καφενείων, εκκλησίες κ.α
Στα 1894 ξεκινούν οι εργασίες για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που θα ένωνε το Βόλο με τα Λεχώνια και έπειτα με τις Μηλιές , έργο που ολοκληρώθηκε το 1903. Οι σιδηροδρομικές γραμμές ήταν ιδιαίτερα στενές, μόλις 60 εκατοστά, ενώ το τρένο αποτελούνταν μόλις από 4 βαγόνια και η μέγιστη δυνατή ταχύτητα του γνωστού “μουτζούρη” ήταν μόλις 20 χιλιόμετρα ανά ώρα. Παρόλα αυτά το δίκτυο αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό και εξυπηρετούσε σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες των κατοίκων και του εμπορίου. Μέσω αυτού του δικτύου οδηγούνταν τα εμπορεύματα από το Πήλιο στο λιμάνι του Βόλου.
Κατά τη περίοδο της γερμανικής κατοχής το Πήλιο συμμετείχε στην αντίσταση, καθώς στο βουνό του αναπτύχθηκε το αντάρτικο. Οι Γερμανοί προκάλεσαν πολλές καταστροφές ως αντίποινα στην αντάρτικη δράση, εκτέλεσαν κατοίκους, έκαψαν χωριά (Δράκεια, Μηλιές, Κανάλια, Άνω Κερασιά).
Σήμερα το Πήλιο έχει αναδειχθεί σε έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα. Σε αυτό έχουν συμβάλει αρκετοί παράγοντες όπως η γεωγραφική του θέση, καθώς βρίσκεται κοντά στο αστικό κέντρο του Βόλου, η απαράμιλλη ομορφιά του φυσικού τοπίου που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, είναι κατάλληλος προορισμός για όλες τις εποχές του χρόνου, προσφέρει ποιοτικές διακοπές καθώς διαθέτει φυσική ομορφιά, σύγχρονες τουριστικές υποδομές, παρέχει τη δυνατότητα ανάπτυξης πολλών δραστηριοτήτων (κολύμπι, θαλάσσια σπορ, χιονοδρομία, κατάβαση φαραγγιών, πεζοδρομία, ποδηλασία, ιππασία και πολλά άλλα), προάγει τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μέσα από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, προσφέρει ευρεία ποικιλία τοπικών γεύσεων…
Οι κάτοικοι του Πηλίου ασχολούνται επίσης με τις καλλιέργειες. Το έδαφος του είναι ιδιαίτερα καρποφόρο και προσφέρει ποικιλία φρούτων, λαχανικών, καρπών . Στο Πήλιο καλλιεργούνται κυρίως κάστανα, μήλα, φιρίκια, αχλάδια, ελιές, λεμόνια, καρύδια, κεράσια, βύσσινα και πολλά άλλα είδη δέντρων. Οι αγρότες του Πηλίου δραστηριοποιούνται έντονα στη παραγωγή και στο εμπόριο των κάστανων και των μήλων κάνοντας εξαγωγές σε πολλά μέρη της Ευρώπης, αλλά και πέρα από αυτή για παράδειγμα στο Ισραήλ.
Στο Πήλιο φύονται πολλά είδη λουλουδιών. Στις αυλές των ντόπιων συναντά κανείς καμέλιες, γαρδένιες, ορτανσίες, τριανταφυλλιές, σκουλαρίκια, σαρδέλες, βασιλικούς και πολλά άλλα είδη. Επίσης, στο Πήλιο ευδοκιμεί ποικιλία βοτάνων, υπολογίζονται στις 3000, κατάλληλων για διάφορα αφεψήματα , πολλά εκ των οποίων θεωρούνται θεραπευτικά για διάφορες παθήσεις και αρωματικά βότανα που προσφέρουν ιδιαίτερα αρώματα και γεύσεις για την τοπική κουζίνα.
Το Πήλιο αποτελεί έναν επίγειο παράδεισο , έναν τόπο ευλογημένο , που προσφέρει στους ταξιδιώτες μοναδικές εμπειρίες και αναμνήσεις , έναν τόπο που αξίζει κανείς να επισκεφθεί έστω και μία φορά στη ζωή του…
Η Εκκλησία βρίσκεται στο χωριό Νεοχώρι Πηλίου και αποτελεί ένα κόσμημα για το χωριό μας. Η εκκλησία αυτή χτίστηκε στα 1769 αποτελεί τυπικό παράδειγμα ξυλόστεγου ναού των χρόνων της τουρκοκρατίας, στην περιοχή του Πηλίου και όπως συμβαίνει με τους ναούς της εποχής αυτής δεν εμφανίζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον εξωτερικά, σε αντίθεση με το εσωτερικό όπου κυριαρχεί πλούσιος διάκοσμος. Οι τοιχογραφίες που σώζονται σε καλή κατάσταση και τα θαυμάσια ξυλόγλυπτα αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της εκκλησιαστικης τέχνης και αρχιτεκτονικής του 18ου και του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, που διασώζουν έντονα στοιχεία της βυζαντινής παράδοσης, προσαρμοσμένης όμως στις εξωτερικές συνθήκες που επικρατούσαν την εποχή αυτη. Στο προαύλιο του ναού στα νοτιοδυτικά του, υψώνεται το κωδωνοστάσιο σε απόσταση 5 μέτρων από το ναό. Το ύψος του είναι 7 μέτρα. Υλικά κατασκευής είναι λευκή πέτρα για τους πεσούς και την βάσει του και η πλάκα για την στέγη του στην οποία μεταλλικός περίτεχνος Σταύρος ανεβάζει το συνολικό ύψος του κωδωνοστασίου στα 8 μέτρα. Δύο καμπάνες χαρίζουν με την κρούση τους ευχάριστους ήχους και αναγγέλουν στους ενορίτες τις λατρευτικές συνάξεις και όλα τα ευχάριστα η δυσάρεστα γεγονότα του χωριου. Από το 2014 στον ναό εκτελούνταν έργα συντήρησης και αναστήλωσης από την αρχαιολογία. Και από το καλοκαίρι του 2018 ο Ναός άνοιξε ξανά της πύλες του και τελούνται κανονικά οι λειτουργίες.
