Στρέφω το κεφάλι μου ψηλά.
Θεριό ολόκληρο, θρεμμένο με αίμα.
Απλώνει τη φτερούγα του υπεροπτικά
Στον αγριεμένο ουρανό.
Κοιτάζω πέρα απ’την πράσινη γραμμή.
Ξεψυχισμένες φωνές, λυγμοί
Ακούγονται στο βάθος.
Σα να είδα ένα παιδικό χέρι να απλώνεται
Για να φτάσει στην άλλη μεριά.
Αλίμονο σε αυτούς που λεηλάτησαν ψυχές
Δίχως δισταγμό, δίχως οίκτο.
Φώναξα, μα φωνή δε βγήκε
Και η καρδιά μου σφιγμένη κόμπο.
Κοίταξα για άλλη μια φορά πέρα από το συρματόπλεγμα.
Αποχαιρέτησα τις αναμνήσεις της νιότης μου
Κλεισμένες στην άλλη μεριά.
Ένα γλυκόπικρο δάκρυ νοσταλγίας κύλισε στο μάγουλο μου.
Ξανακυλίστηκα πίσω στο χώμα…
Από την Ομάδα, Σχ. Έτος 2016-2017
Επιβλέπουσα καθηγήτρια: Ειρήνη Νικολοπούλου
