Έφυγες ξαφνικά. Αιώνες κατοικούσες εκεί.
Τοίχους, αυλές, τάφους και μνήμες άφησες.
Μάτια παιδιού γεμάτα απορία
Που του πήραν τα παιχνίδια.
Θυμάσαι και δακρύζεις
Περιμένεις σε άλλες πόρτες
Αγαπημένους να φανούν.
Ψυχές αλύτρωτες γυρεύουν
Τάφους σε τόπους αδειανούς.
Συρματόπλεγμα σε χωρίζει από παλιές δικές σου γειτονιές
Μα εικόνες κι αισθήματα δεν κλείνει
Ούτε την ελπίδα για γυρισμό σε κατώφλι φωτεινό…
Έγραψε η ομάδα με την καθοδήγηση της κ. Ειρήνης Νικολοπούλου
