Στην ιστορία κάθε έθνους συναντάμε περιόδους σοβαρών προβλημάτων. Μερικά από αυτά έχουν επιλυθεί, ενώ άλλα βρίσκονται ακόμα καταχωνιασμένα σε ένα συρτάρι περιμένοντας την επίλυσή τους. Ένα τέτοιο εθνικό ζήτημα που δεν βρίσκεται καταχωνιασμένο σε αυτό το συρτάρι, αλλά είναι σφηνωμένο στο μυαλό και τη μνήμη του λαού που περιμένει χρόνια τώρα να λυθεί ανεπιτυχώς, είναι το Κυπριακό ζήτημα.
Το κυπριακό ζήτημα γεννήθηκε το 1974 με την εισβολή των Τούρκων, οι οποίοι κατέλαβαν ένα κομμάτι του βόρειου τμήματος της Κύπρου, δημιουργώντας μια αιματηρή διχοτόμηση, αφού πολλοί άνθρωποι έβαψαν με το αίμα τους αυτή τη γη και εγκατέλειψαν σπίτια και περιουσίες.
Η Κύπρος είναι ένα τραυματισμένο χελιδόνι με ματωμένο το ένα του φτερό. Ένα χελιδόνι που δεν μπορεί να πετάξει. Ένα χελιδόνι που συνεχίζει να κλαίει από τα βάσανά του… Πολλοί παρηγορούν το χελιδόνι πως θα επουλωθεί η πληγή του. Πως οι υποσχέσεις θα γίνουν πράξεις, πως Έλληνες και Τούρκοι θα ζήσουν ξανά ειρηνικά και αρμονικά, όπως κάποτε. Πως θα γεννηθεί η ελπίδα, έστω και μέσα από το θάνατο που έφερε η διχοτόμηση που χάραξαν στο χώμα. Πως θα έρθουν μέρες φωτεινές, χωρίς άλλα προβλήματα.
Εμείς τα παιδιά δεν μπορούμε να σβήσουμε τη διχοτόμηση, μα μπορούμε να ελπίζουμε για το καλύτερο! Να ελπίζουμε και να προσευχόμαστε! Να μαθαίνουμε και…να μην ξεχνάμε!!
Ανδρονίκη Καρανιάδη, Α΄Γυμνασίου, Σχ. Έτος 2018-2019
Επιβλέπουσα καθηγήτρια: Ειρήνη Νικολοπούλου
