Ο καναπές, η πολυθρόνα, το βόλεμα, η καριέρα, η tv, τα ΜΜΕ, οι ατομικές διαδρομές, η ιδιώτευση, οι 48 άτοκες, οι πιστωτικές, το εξοχικό, το Gti, τα 100 τετραγωνικά με ημιυπαίθριο, οι πέντε μέρες στη μαγευτική Βιέννη, το σκύψιμο της πλάτης, η ευλύγιστη μέση, το εορτοδάνειο, οι κρατικοί συνδικαλιστές, οι εξωνημένες ηγεσίες, οι κομμένες κεφαλές, το ρουσφετάκι, το δελτίο ειδήσεων, η βαρεμάρα, οι βαρεμένοι, η μίζερη ζωή, η σκυφτή καθημερινότητα, το δε βαριέσαι, το έχει ο Θεός, το κι αύριο μέρα είναι, το τίποτα δεν αλλάζει εδώ, το πάντα έτσι θα ‘ναι, το τι είχες Γιάννη……
μας οδήγησαν, σχεδόν μισόν αιώνα μετά το 1-1-4, να μιλάμε ακόμα για το Σύνταγμα της χώρας (και την εφαρμογή του).
Στο βίντεο που ακολουθεί (από το tvxs.gr), ηρωικοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντιμετωπίζουν με αυταπάρνηση επικίνδυνους τρομοκράτες, μεταμφιεσμένους σε περαστικούς, διερχόμενους, πιτσιρικάδες, δικηγόρους, καταστηματάρχες, τραυματίες(!) και συμπαθητικές γριούλες.
Ελλάδα 2009
Γράφει ο Νίκος Ξυδάκης σε άρθρο του στην 
To περιοδικό Μηνιαία Επιθεώρηση παρουσιάζει στο τεύχος αυτού του μήνα, έρευνα για την πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων bloggers. Στόχος του περιοδικού και της εταιρίας VPRC, η οποία έκανε την επεξεργασία των στοιχείων, ήταν η διερεύνηση των πολιτικών διαστάσεων του μπλόγκινγκ, η συγκρότηση μιας σειράς πολιτικοκοινωνικών δεικτών (δείκτες οικονομικού φιλελευθερισμού, δείκτης ιδεολογικών αξιών, δείκτης πολιτισμικού φιλελευθερισμού, δείκτης ατομικισμού), καθώς και η διερεύνηση της συνεκτικότητας των πολιτικών απόψεων των μπλόγκερ.
Μην ψάχνετε αδίκως τη λέξη στο λεξικό, δε θα τη βρείτε. Είναι από κείνες τις λέξεις μιας ιδιότυπης εργασιακής αργκό, που δημιούργησε η ανασφάλεια ή, αν θέλετε, η διάθεση για “τακτοποίηση”, για σταθερότητα και μόνιμη δουλειά. Δεκάδες οι σχετικές λέξεις που μπήκαν και συνεχίζουν να μπαίνουν στο λεξιλόγιό μας. Όπως στα καθ’ ημάς, “δεκαεξαμηνίτης, ο”, “τρανταμηνίτης, ο”, “ασεπίτης, ο” (με εσωτερική διάκριση σε ασεπίτες διοριστέους και ασεπίτες επιτυχόντες) και τόσες άλλες.
Μια και η περίπτωση του Κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου, που εκδικάζεται αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, οδηγεί μοιραία σε σκέψεις για την αστυνομική βία, ας κάνουμε μια απλή υπόθεση. Τι θα είχε γίνει αν η βιαιοπραγία των αστυνομικών δεν είχε καταγραφεί από τις τηλεοπτικές κάμερες; Ποια εκδοχή “αλήθειας” θα είχαμε καταναλώσει; Και κυρίως, τι ακριβώς θα είχε “ομολογήσει” ο άτυχος νεαρός;
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Παραμπέμπεται ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου με τις κατηγορίες της «στάσης» και της «διατάραξης της κοινής ειρήνης». Σημειώνει σε 
Έχετε σκοπό να το ξενυχτήσετε απόψε για να δείτε τα exit polls των αμερικανικών εκλογών; Αν ναι, εκμεταλλευτείτε τον χρόνο για να δείτε την ταινία του (εντάξει, αμφιλεγόμενου) Μάικλ Μουρ, “Η εξέγερση των τεμπέληδων”.