Έθιμα Πρωτοχρονιάς στην Ελλάδα και στον κόσμο

pinakas zografikis ta kalanta lytras print

Η Πρωτοχρονιά είναι μια γιορτή που γεφυρώνει το παρελθόν με το μέλλον, φορτισμένη με συναισθήματα ελπίδας και ανανέωσης. Πλήθος εθίμων και παραδόσεων, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, συνοδεύουν αυτή τη μετάβαση, αποτελώντας πολύχρωμες εκφάνσεις της ανθρώπινης ανάγκης για αισιοδοξία και καλή τύχη.

Παραδόσεις στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, η Πρωτοχρονιά έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα, βαθιά ριζωμένο στην παράδοση. Το σπάσιμο του ροδιού στην εξώπορτα είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έθιμα, συμβολίζοντας την αφθονία και τη γονιμότητα. Παράλληλα, η βασιλόπιτα, με το φλουρί που κρύβεται μέσα της, φέρνει ένα παιχνίδι τύχης στο γιορτινό τραπέζι. Αυτός που θα βρει το φλουρί, θεωρείται ότι θα έχει καλή τύχη όλη τη χρονιά.

Τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι ένα ακόμα ξεχωριστό έθιμο που γεμίζει τη μέρα με ήχους χαράς και ελπίδας. Παιδιά όλων των ηλικιών επισκέπτονται γειτονικά σπίτια, τραγουδώντας τα παραδοσιακά κάλαντα και κρατώντας τρίγωνα. Σε αντάλλαγμα, λαμβάνουν χρήματα, γλυκά ή άλλες λιχουδιές, ενισχύοντας την αίσθηση της κοινότητας και της φιλοξενίας.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το έθιμο της σκυλοκρέμμυδας (ασκελετούρας), που κρεμιέται στην είσοδο των σπιτιών ως φυλαχτό. Οι περιοχές της Κρήτης ξεχωρίζουν με αυτή την ιδιαιτερότητα, ενώ στα υπόλοιπα μέρη της χώρας, η «καλή χέρα», με γλυκίσματα ή χρήματα, δίνει χαρά στα παιδιά και ενισχύει την αίσθηση του μοιράσματος.

Παραδόσεις στον κόσμο

Ισπανία: Τα Δώδεκα Σταφύλια της Τύχης
Στην Ισπανία, το έθιμο της κατανάλωσης δώδεκα σταφυλιών με κάθε χτύπο του ρολογιού τα μεσάνυχτα αποτελεί μοναδικό τελετουργικό. Κάθε ρώγα αντιπροσωπεύει έναν μήνα του έτους και συμβολίζει την επιθυμία για μια χρονιά γεμάτη τύχη και ευημερία.

Ιταλία: Φακές, Χοιρινό και Κόκκινα Εσώρουχα
Η Ιταλία τιμά την Πρωτοχρονιά με γεύματα που περιλαμβάνουν φακές και χοιρινό, τροφές που συμβολίζουν αφθονία και πλούτο. Εντυπωσιακό είναι και το έθιμο των κόκκινων εσωρούχων, που θεωρείται ότι φέρνουν καλή τύχη, ενώ στον ιταλικό νότο η απομάκρυνση του παλιού συμβολίζεται με το πέταγμα παλιών αντικειμένων από τα παράθυρα.

Δανία: Σπασμένα Πιάτα και Άλματα στον Νέο Χρόνο
Η Δανία καλωσορίζει τον νέο χρόνο με το σπάσιμο πιάτων στις πόρτες φίλων, μια κίνηση που υποδηλώνει ευημερία. Εξίσου συμβολική είναι η πράξη του να πηδούν από καρέκλες τα μεσάνυχτα, καθώς θεωρείται ότι αφήνουν πίσω την κακοτυχία.

Κολομβία: Ταξιδιωτική Επιθυμία
Στην Κολομβία, οι λάτρεις των ταξιδιών κρατούν άδειες βαλίτσες και κάνουν έναν γύρο στη γειτονιά, ελπίζοντας ότι αυτή η συμβολική πράξη θα φέρει νέα ταξίδια και περιπέτειες.

Φιλιππίνες: Στρογγυλά Σύμβολα για Ευημερία
Η κυκλική μορφή κυριαρχεί στις παραδόσεις της Πρωτοχρονιάς στις Φιλιππίνες. Στρογγυλά φρούτα και ρούχα με πουά αποτυπώνουν την πίστη ότι οι κύκλοι φέρνουν οικονομική ευμάρεια και τύχη.

Βραζιλία: Ειρήνη και Θάλασσα
Στη Βραζιλία, τα λευκά ρούχα είναι σύμβολο πνευματικής κάθαρσης και ειρήνης. Οι κάτοικοι πηδούν πάνω από επτά κύματα στη θάλασσα, τιμώντας τη θεά Lemanjá, ενσαρκώνοντας την αρμονία με τη φύση.

Σκωτία: Το Έθιμο του Ποδαρικού
Στη Σκωτία, το ποδαρικό έχει εξέχουσα θέση. Ο πρώτος επισκέπτης που περνά την πόρτα ενός σπιτιού φέρνει μαζί του τύχη. Παράλληλα, οι εντυπωσιακές πομπές με πυρσούς στο Εδιμβούργο φωτίζουν το σκοτάδι του χειμώνα.

Ιρλανδία: Το Γκι της Αγάπης
Στην Ιρλανδία, τα κλαδάκια γκι που τοποθετούν οι γυναίκες κάτω από το μαξιλάρι τους, υποδηλώνουν την επιθυμία για εύρεση συντρόφου, αποδεικνύοντας ότι ο έρωτας είναι πάντα μέρος της ανθρώπινης επιθυμίας για μια νέα αρχή.

 

 

Τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα, είτε πρόκειται για το σπάσιμο πιάτων στη Δανία είτε για το ποδαρικό στη Σκωτία, αντηχούν έναν κοινό παρονομαστή: την ανάγκη του ανθρώπου για ελπίδα, τύχη και ευημερία. Κάθε παράδοση, όσο διαφορετική κι αν είναι, φέρει τον ίδιο πυρήνα αισιοδοξίας, ενώνοντας πολιτισμούς και ανθρώπους σε μια κοινή αναζήτηση ευτυχίας.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!

 

 

Πηγή:

https://www.newsit.gr

https://www.enikos.gr

Τα Οφέλη της Ανάγνωσης Παραμυθιών στο Νηπιαγωγείο

Η ανάγνωση παραμυθιών αποτελεί μία από τις πιο πολύτιμες δραστηριότητες στο νηπιαγωγείο, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ανάπτυξη των παιδιών σε πολλαπλά επίπεδα. Μέσα από αυτήν την απλή, αλλά ιδιαίτερα απολαυστική διαδικασία, τα παιδιά ενισχύουν δεξιότητες, αναπτύσσουν τη φαντασία τους και καλλιεργούν την κοινωνική και συναισθηματική τους νοημοσύνη.

Παράλληλα, τα παραμύθια εκθέτουν τα παιδιά σε ένα πλούσιο και ποικιλόμορφο λεξιλόγιο, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να βελτιώσουν τη γλωσσική τους ικανότητα. Μέσα από τις αφηγήσεις, τα παιδιά μαθαίνουν να χρησιμοποιούν σωστά λέξεις και φράσεις, κατανοώντας τις έννοιές τους και αναπτύσσοντας την επικοινωνιακή τους δεξιότητα. Επιπλέον, η σύνδεση λέξεων με εικόνες και συναισθήματα διευκολύνει την κατανόηση των νοημάτων, ενισχύοντας τη δυνατότητα έκφρασης.

Ταυτόχρονα, τα παραμύθια ανοίγουν έναν μαγικό κόσμο γεμάτο φαντασία, προσφέροντας στα παιδιά την ευκαιρία να εξερευνήσουν νέες ιδέες και να δημιουργήσουν δικές τους ιστορίες. Αυτή η διαδικασία ενισχύει την ικανότητά τους να σκέφτονται δημιουργικά και να βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους για να αντιμετωπίζουν καταστάσεις. Επιπλέον, η αφήγηση παραμυθιών τα βοηθά να εκφράζουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, καλλιεργώντας την αυτοέκφραση και την αυτοπεποίθησή τους.

Επιπρόσθετα, μέσα από τους χαρακτήρες και τις ιστορίες, τα παιδιά εξοικειώνονται με συναισθήματα, σχέσεις και κοινωνικές καταστάσεις. Μαθαίνουν να κατανοούν τα συναισθήματα των άλλων, να εκφράζουν τα δικά τους και να αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Παράλληλα, τα παραμύθια αποτελούν ένα μέσο για να γνωρίσουν διαφορετικούς πολιτισμούς, παραδόσεις και έθιμα, ενισχύοντας τη γνώση και την ενσυναίσθησή τους.

Τελικά, η ανάγνωση παραμυθιών δεν είναι απλώς μια ευχάριστη δραστηριότητα· είναι ένας πολύτιμος τρόπος να εξοπλίσουμε τα παιδιά με εργαλεία για τη γλωσσική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Έτσι, κάθε παραμύθι που διαβάζεται στο νηπιαγωγείο γίνεται ένα παράθυρο που ανοίγει στον κόσμο της φαντασίας και της γνώσης, χτίζοντας τις βάσεις για μια ζωή γεμάτη μάθηση και δημιουργία.

images

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, που εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου, θεσπίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1992 και στοχεύει στην προώθηση της κατανόησης σε θέματα αναπηρίας καθώς και στην κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων, της αξιοπρέπειας και της ευημερίας των ατόμων με αναπηρία. Κάθε χρόνο εστιάζει σε διαφορετικό θέμα, προωθώντας την ένταξη των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.

Η ιστορία αυτής της ημέρας ξεκινά το 1976, όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε το 1981 ως Διεθνές Έτος των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, ζητώντας ένα σχέδιο δράσης σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Το θέμα της ημέρας ήταν “η πλήρης συμμετοχή και ισότητα”, υπογραμμίζοντας το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή και την ανάπτυξη των κοινωνιών τους, να απολαμβάνουν ίσες συνθήκες διαβίωσης και να έχουν ίσο μερίδιο στη βελτίωση των συνθηκών που προκύπτουν από την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία αποτελεί μια σημαντική ευκαιρία για την ευαισθητοποίηση και την ενίσχυση της υποστήριξης προς τα άτομα με αναπηρία. Ας τιμήσουμε αυτήν την ημέρα, προωθώντας την ένταξη, την ισότητα και την αξιοπρέπεια για όλους.

 

(Πηγή: https://el.wikipedia.org)
barrier disability united nations 8d6927 1024

Οι Ανάγκες και τα Θέλω μας: Μια Εξερεύνηση για τα Παιδιά του Νηπιαγωγείου

Στη ζωή μας, όλοι έχουμε ανάγκες και θέλω. Η κατανόηση αυτών των εννοιών είναι σημαντική από μικρή ηλικία, καθώς βοηθά τα παιδιά να διακρίνουν και να κατανοούν τις διαφορές μεταξύ τους. Το νηπιαγωγείο προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να διδάξουμε στα παιδιά πώς να αναγνωρίζουν τις ανάγκες τους και τα θέλω τους, και πώς αυτά επηρεάζουν την καθημερινότητά τους.

Τι είναι οι ανάγκες;

Οι ανάγκες είναι τα απαραίτητα πράγματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και να αναπτυχθούμε. Αυτές οι βασικές απαιτήσεις μας επιτρέπουν να ζούμε με υγεία και ασφάλεια. Παραδείγματα αναγκών περιλαμβάνουν το φαγητό, το νερό, τη ζεστασιά, την προστασία και τη φροντίδα. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο μαθαίνουν ότι το σώμα τους έχει ανάγκες, όπως η ξεκούραση, το φαγητό και η σωματική άσκηση, που πρέπει να καλύπτονται για να είναι υγιή και χαρούμενα.

Τι είναι τα θέλω;

Τα θέλω είναι εκείνα τα πράγματα που μας ευχαριστούν, αλλά δεν είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Μπορεί να περιλαμβάνουν παιχνίδια, γλυκίσματα ή ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τα θέλω συνδέονται με την επιθυμία για ευχαρίστηση και διασκέδαση, αλλά δεν είναι ζωτικής σημασίας για να ζήσουμε.

Πώς μαθαίνουμε να διακρίνουμε ανάγκες και θέλω;

Στο νηπιαγωγείο, τα παιδιά εξερευνούν τις ανάγκες και τα θέλω τους μέσα από παιχνίδια, συζητήσεις και δραστηριότητες που τα βοηθούν να κατανοήσουν αυτές τις έννοιες. Για παράδειγμα, με την ιστορία ενός μικρού παιδιού που πρέπει να επιλέξει αν θα αγοράσει ένα παιχνίδι ή αν θα χρησιμοποιήσει τα χρήματά του για να αγοράσει φαγητό, τα παιδιά μπορούν να μάθουν τη διαφορά ανάμεσα σε κάτι ουσιαστικό και κάτι ευχάριστο, αλλά μη αναγκαίο.

Επιπλέον, μέσω δραστηριοτήτων όπως η ζωγραφική και οι κατασκευές, τα παιδιά εκφράζουν τις δικές τους ανάγκες και θέλω, αποκτώντας έτσι κατανόηση των επιθυμιών και των αναγκών τους, καθώς και του τρόπου με τον οποίο μπορούν να τα σέβονται και να τα διαχειρίζονται.

Η σημασία της ισορροπίας

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι ανάγκες προηγούνται και πρέπει να καλύπτονται πρώτα για να ζούμε καλά. Τα θέλω, όμως, έχουν επίσης την αξία τους, καθώς μας φέρνουν χαρά και ενισχύουν τη δημιουργικότητά μας. Η πρόκληση είναι να μάθουμε να ισορροπούμε ανάμεσα σε αυτά τα δύο, κατανοώντας πότε είναι σημαντικό να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας και πότε να απολαμβάνουμε τα θέλω μας.

Συμπερασματικά

Η κατανόηση των αναγκών και των θέλω μας είναι ένα σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη της συναισθηματικής και κοινωνικής νοημοσύνης των παιδιών. Στο νηπιαγωγείο, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να μάθουν να αναγνωρίζουν και να κατανοούν τις διαφορές ανάμεσα στις δύο αυτές έννοιες, καθώς και τη σημασία της ισορροπίας στη ζωή τους. Μέσα από την καθημερινή τους αλληλεπίδραση με τους άλλους και τον κόσμο γύρω τους, τα παιδιά μαθαίνουν να προσαρμόζονται και να αντιλαμβάνονται τις ανάγκες και τα θέλω τους με έναν πιο ώριμο και υπεύθυνο τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας αποκτήσει τη δυνατότητα να κάνουν συνειδητές και υγιείς επιλογές, τόσο για τον εαυτό τους όσο και για το περιβάλλον γύρω τους.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ-31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης ιδρύθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1924, κατά τη διάρκεια του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου Ταμιευτηρίων στο Μιλάνο, Ιταλία. Ο Ιταλός καθηγητής Φιλίπο Ραβίτσα ανακοίνωσε την ημέρα αυτή ως Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης κατά την τελευταία ημέρα του συνεδρίου. Στις αποφάσεις του Παγκόσμιου Συνεδρίου Αποταμίευσης, αναφέρεται ότι η ημέρα αυτή θα είναι αφιερωμένη στην προώθηση της αποταμίευσης σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών, τα ταμιευτήρια συνεργάστηκαν με σχολεία, θρησκευτικούς ηγέτες και πολιτιστικούς, αθλητικούς, επαγγελματικούς και γυναικείους συλλόγους.

Αντιπρόσωποι από 29 χώρες ήθελαν να επισημάνουν τη σημασία της αποταμίευσης για τη διεθνή κοινότητα, καθώς και τη σημασία της για την οικονομία και το άτομο. Η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης γιορτάζεται συνήθως στις 31 Οκτωβρίου, εκτός από τις χώρες όπου αυτή η ημερομηνία είναι δημόσια αργία, διότι η ιδέα της ημέρας είναι να είναι ανοιχτές οι τράπεζες, ώστε οι πολίτες να μπορούν να μεταφέρουν τις αποταμιεύσεις τους στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Η πρωτοτυπία της Παγκόσμιας Ημέρας Αποταμίευσης δεν προήλθε ξαφνικά. Υπήρχαν ήδη παραδείγματα ημερών αφιερωμένων στην προώθηση της αποταμίευσης με στόχο την επίτευξη υψηλότερου επιπέδου διαβίωσης και οικονομικής ασφάλειας. Για παράδειγμα, το 1921 γιορτάστηκε μια τέτοια ημέρα στην Ισπανία. Σε άλλες χώρες, χρειαζόταν να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κοινού στην αποταμίευση, καθώς πολλοί Γερμανοί είχαν χάσει την πίστη τους στην αποταμίευση μετά την νομισματική μεταρρύθμιση του 1923, λόγω του υπερπληθωρισμού.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης συνέχισε να γιορτάζεται και έφτασε στο απόγειο της δημοτικότητάς της από το 1955 έως το 1970. Η αποταμίευση έγινε παράδοση σε αρκετές χώρες. Στην Αυστρία, για παράδειγμα, η επίσημη μασκότ της αποταμίευσης, γνωστή ως “Σπάρεφρο” (που σημαίνει “Χαρούμενος Αποταμιευτής”), είχε μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα από τον πρόεδρο της δημοκρατίας και η οδός Σπάρεφρο έχει δοθεί προς τιμήν της. Στη δεκαετία του 1970, το “Sparefroh-Journal”, ένα εκπαιδευτικό περιοδικό για νεότερους, είχε κυκλοφορία 400.000 αντιτύπων.

Σήμερα, οι τράπεζες που διοργανώνουν εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπου πολλοί άνθρωποι δεν διαθέτουν τραπεζικό λογαριασμό. Τα ταμιευτήρια παίζουν κρίσιμο ρόλο στην προώθηση της αποταμίευσης στις χώρες αυτές μέσω συγκεκριμένων εκστρατειών και πρωτοβουλιών, όπως η συνεργασία με μη κυβερνητικές οργανώσεις για την αύξηση των αποταμιευτικών λογαριασμών που ανήκουν σε άτομα με χαμηλά εισοδήματα.

(Πηγή: wikipedia)

 

 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ…

Ο Νοέμβριος, ο μήνας που φέρνει την κορύφωση του φθινοπώρου, έρχεται με τις πρώτες έντονες βροχές και τη δροσιά που μας προετοιμάζει για τον χειμώνα. Το όνομά του προέρχεται από τη λατινική λέξη “novem” που σημαίνει «εννέα», καθώς στο παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος μήνας του έτους. Αργότερα, όταν δημιουργήθηκε το Ιουλιανό ημερολόγιο, ο Νοέμβριος διατήρησε το όνομά του, ακόμα κι αν έγινε ο ενδέκατος μήνας.

Ο μήνας αυτός έχει πολλά χαϊδευτικά ονόματα, ανάλογα με την εποχή και τις συνήθειες των ανθρώπων. Λέγεται *Βροχάρης* λόγω των συχνών βροχών που ξεπλένουν τη γη, *Σποριάς* επειδή είναι η περίοδος της σποράς, και *Παχνιστής* καθώς τα ζώα μπαίνουν στο παχνί για προστασία από το κρύο. Έχει και πιο “αγροτικές” ονομασίες, όπως *Νιαστής* για τις τελευταίες εργασίες στα χωράφια, ενώ *Κρασομηνάς* τον λένε εκεί που ανοίγουν τα κρασιά της χρονιάς.

Στην αρχαία Ελλάδα, ο Νοέμβριος συνδεόταν με τους μήνες “Πυανεψιών” και “Μαιμακτηρίωνα” του αττικού ημερολογίου, με γιορτές αφιερωμένες στον Δία Μαίμακτο, που στόχευαν στο να εξασφαλίσουν καλό χειμώνα και καλή σοδειά.

Μια άλλη μαγευτική πλευρά του Νοεμβρίου είναι η σύνδεσή του με τον ουρανό. Ο αστερισμός της Πλειάδας, ή αλλιώς “Πούλια”, δεσπόζει αυτή την εποχή. Η δύση της στις 14 Νοεμβρίου συμβολίζει την έναρξη του χειμώνα, ένα φαινόμενο που οι πρόγονοί μας παρατηρούσαν προσεκτικά, συνδέοντάς το με την αλλαγή της εποχής.

Ο Νοέμβριος είναι γεμάτος παραδόσεις και έθιμα που αλλάζουν από περιοχή σε περιοχή. Τον λένε “Αρχαγγελιάτη” για τη γιορτή των Ταξιαρχών στις 8 του μήνα και “Φιλιππιάτη” για τη γιορτή του Αγίου Φιλίππου στις 14. Η πιο μεγάλη γιορτή του μήνα είναι τα “Εισόδια της Θεοτόκου” στις 21 Νοεμβρίου.

Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που γεμίζει τη φύση με φθινοπωρινά χρώματα, που αγκαλιάζει τις παραδόσεις και μας προετοιμάζει για τις πρώτες κρύες μέρες. Ένας μήνας γεμάτος ιστορία, έθιμα και μια γλυκιά νοσταλγία για τις ήρεμες χειμωνιάτικες βραδιές που έρχονται.

 

(Πηγή:https://www.elniplex.com/)

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΝΗΠΙΟ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;

Τι πρέπει να γνωρίζει το παιδί σας μέχρι να γίνει τεσσάρων ετών

Οι σύγχρονοι γονείς συχνά ανησυχούν για την ανάπτυξη και πρόοδο των παιδιών τους. Από τις επικοινωνιακές τους ικανότητες έως τις απαραίτητες δεξιότητες, οι γονείς αναζητούν πληροφορίες για να βεβαιωθούν ότι το παιδί τους εξελίσσεται σωστά. Ακολουθούν ορισμένες βασικές γνώσεις και ικανότητες που το παιδί σας θα πρέπει να έχει αποκτήσει μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών.

Κάλυψη βασικών αναγκών
Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία πρέπει να αρχίσουν να αυτονομούνται. Θα πρέπει να μπορούν:

– Να ντύνονται μόνα τους: Με λίγη βοήθεια, μπορούν να μάθουν να ντύνονται και να βγάζουν τα ρούχα τους.

– Να φροντίζουν την υγιεινή τους: Αρχικά με την καθοδήγηση των γονιών, πρέπει να μάθουν να πλένουν τα χέρια και τα δόντια τους.

– Να τρώνε μόνα τους: Αν και θα λερωθούν λίγο, είναι σημαντικό να μάθουν να χρησιμοποιούν σωστά πιρούνια και να μην παίζουν με το φαγητό.

– Να πηγαίνουν στην τουαλέτα: Πρέπει να μπορούν να κατεβάζουν τα παντελόνια τους και να χρησιμοποιούν την τουαλέτα με ελάχιστη βοήθεια.

Συμμετοχή στο σπίτι
Στα τέσσερα χρόνια, τα παιδιά μπορούν να αναλάβουν κάποιες μικρές ευθύνες:

– Μάζεμα παιχνιδιών: Αφήστε τα να τακτοποιήσουν το χώρο τους, ενθαρρύνοντάς τα να ωριμάσουν.

– Βοήθεια στο στρώσιμο του τραπεζιού: Μπορούν να συμμετέχουν στη διαδικασία, πηγαίνοντας τα πιάτα και τα ποτήρια στον νεροχύτη.

– Καθάρισμα του σπιτιού: Μπορείτε να καθαρίζετε μαζί τους, δίνοντάς τους απλές δουλειές.

– Κρέμασμα και δίπλωμα ρούχων: Δείξτε τους πώς να οργανώνουν τα ρούχα τους.

Κινητικές δεξιότητες
Μέχρι την ηλικία των τεσσάρων, τα παιδιά πρέπει να μπορούν να:

– Χειρίζονται μολύβια: Να ζωγραφίζουν και να γράφουν με στοιχειώδη δεξιοτεχνία.

– Να κουμπώνουν ρούχα: Να μπορούν να ντύνονται και να ξεκουμπώνουν εύκολα.

– Να χρησιμοποιούν σκάλες: Με λίγη βοήθεια, πρέπει να είναι σε θέση να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν.

– Να χτυπούν παλαμάκια: Να διατηρούν έναν απλό ρυθμό.

Κοινωνική ανάπτυξη
Είναι σημαντικό το παιδί να:

– Αναγνωρίζει τον φόβο αποχωρισμού: Να μπορεί να απομακρύνεται από τους γονείς χωρίς έντονη ανασφάλεια.

– Κατανοεί τον κίνδυνο: Να μάθει να προσέχει όταν διασχίζει δρόμους ή κοντά σε επικίνδυνες περιοχές.

– Παίζει ομαδικά: Να συμμετέχει σε παιχνίδια με άλλους, μοιράζοντας και επιλέγοντας δραστηριότητες.

– Εκφράζει τα συναισθήματά του: Να χρησιμοποιεί λόγια για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του, αποφεύγοντας τα ξεσπάσματα.

– Δηλώνει ενδιαφέρον για τον κόσμο: Να κάνει ερωτήσεις για να κατανοήσει καλύτερα το περιβάλλον γύρω του.

Η ανάπτυξη του παιδιού σας είναι ένα συνεχές ταξίδι, και αυτές οι ικανότητες είναι τα πρώτα βήματα προς την αυτονόμηση και την κοινωνικοποίηση.

 

(Πηγή:https://www.mama365.gr/25817/ti-prepei-na-ehei-mathei-to-paidi-sas-mehri-na-ginei.html)

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Η Επέτειος του «ΟΧΙ»: Η Ηρωική Άρνηση και η Μνήμη του Αγώνα

Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εθνικές επετείους της Ελλάδας, καθώς τιμά την αποφασιστική άρνηση της χώρας να ενδώσει στις ιταλικές αξιώσεις το 1940, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το περίφημο «ΟΧΙ» στον Ιταλό πρέσβη, Εμανουέλε Γκράτσι. Η άρνηση αυτή σηματοδότησε την είσοδο της Ελλάδας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, γνωστού ως το «Έπος του Σαράντα». Από τότε, η επέτειος γιορτάζεται κάθε χρόνο σε Ελλάδα και Κύπρο με μεγαλοπρέπεια, ενώ πολλές ελληνικές κοινότητες παγκοσμίως τιμούν επίσης τη μνήμη αυτής της ημέρας.

Η Ιστορική Άρνηση: Απόφαση Αντίστασης
Λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης Εμανουέλε Γκράτσι παρέδωσε στον Μεταξά ένα τελεσίγραφο εκ μέρους της ιταλικής κυβέρνησης, απαιτώντας την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την ελληνοαλβανική μεθόριο. Η άμεση άρνηση του Μεταξά αποτυπώθηκε στη φράση «Alors, c’est la guerre» (Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμος), εκφράζοντας τόσο την προσωπική του στάση όσο και το αίσθημα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην υποταγή.

Η Λαϊκή Αποδοχή του «ΟΧΙ»
Το πνεύμα αντίστασης που εξέφρασε ο Μεταξάς πέρασε στον ελληνικό τύπο της εποχής με τη λέξη «ΟΧΙ». Αυτή η μονολεκτική άρνηση, αν και δεν ήταν ακριβής μετάφραση της φράσης του, έγινε σύνθημα εθνικής ενότητας και αντίστασης. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε ως τίτλος άρθρου στην εφημερίδα «Ελληνικό Μέλλον» στις 30 Οκτωβρίου του 1940, και σύντομα υιοθετήθηκε από άλλες εφημερίδες, καθιερώνοντας το «ΟΧΙ» ως ένα σύμβολο αποφασιστικότητας απέναντι στον φασισμό.

Επέτειος του ΟΧΙ: Εθνικός Εορτασμός
Η 28η Οκτωβρίου κάθε χρόνο γιορτάζεται πανελλαδικά και αποτελεί αργία για τους Έλληνες. Στη Θεσσαλονίκη, λαμβάνει χώρα η επίσημη εορταστική εκδήλωση παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων πολιτικών και στρατιωτικών εκπροσώπων. Η εκδήλωση περιλαμβάνει τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, καθώς συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης.

Παράλληλα, σε όλη την Ελλάδα, οι μαθητικές παρελάσεις γεμίζουν τους δρόμους, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια κυματίζουν την ελληνική σημαία. Μέσα ενημέρωσης αφιερώνουν εκπομπές, και ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη «τραγουδίστρια της νίκης», Σοφία Βέμπο, της οποίας τα τραγούδια ενίσχυσαν το ηθικό του ελληνικού στρατού και του λαού.

Η Επέτειος κατά την Κατοχή και το Αντίκτυπό της
Η πρώτη δημόσια γιορτή της επετείου έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στις 28 Οκτωβρίου 1941, στην αυλή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοιτητές μίλησαν για το μήνυμα του «ΟΧΙ». Στην επέτειο του 1942, έγιναν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος με την πρωτοβουλία οργανώσεων όπως η ΕΠΟΝ και η ΠΕΑΝ, και, παρά τις ανησυχίες για τις αντιδράσεις των κατοχικών δυνάμεων, οι διαδηλωτές στάθηκαν ενωμένοι, διαδίδοντας το πνεύμα της αντίστασης.

Το 1944, η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα, με παρελάσεις και επίσημες τελετές, και σηματοδοτήθηκε ως ημέρα εθνικής υπερηφάνειας και ενότητας. Το 1952, η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε να μεταφέρει τη γιορτή της Αγίας Σκέπης στις 28 Οκτωβρίου, αναγνωρίζοντας τη βοήθεια της Παναγίας προς τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Το Διαχρονικό Μήνυμα του ΟΧΙ
Η επέτειος του «ΟΧΙ» δεν είναι απλώς ένας εορτασμός της ιστορίας, αλλά μια υπενθύμιση της δύναμης της αντίστασης και της ενότητας που μπορεί να ενώσει έναν λαό απέναντι στις δυσκολίες. Μέσα από τον εορτασμό της, η Ελλάδα τιμά όχι μόνο το παρελθόν της αλλά και τις αξίες της, διατηρώντας ζωντανό το πνεύμα του «ΟΧΙ» στις καρδιές των Ελλήνων, όπου κι αν βρίσκονται.

(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/)

 

 

 

282

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση