Περίπου 80 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) πάσχουν από κάποια αναπηρία. Πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή τους ζωή. Η ΕΕ κύρωσε για πρώτη φορά σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του ανθρώπου και, συγκεκριμένα, τη σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ υπέγραψαν τη σύμβαση και μέχρι τον Ιούλιο του 2011, δύο τρίτα την είχαν επίσης κυρώσει. 

Σύμφωνα με τη σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, οι κυβερνήσεις πρέπει να θεσπίζουν νόμους που προάγουν την ισότητα και καταργούν κάθε μορφή άμεσης ή έμμεσης διάκρισης σε βάρος των ατόμων με αναπηρίες.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προβαίνει σε διακρίσεις: ούτε το κράτος, ούτε οι επιχειρήσεις, ούτε οι πολίτες. Η διάκριση δεν είναι πάντα άμεση, όπως η απροκάλυπτη άρνηση πρόσληψης ενός ατόμου λόγω της αναπηρίας του. Μπορεί να είναι έμμεση, όπως η έλλειψη πρόσβασης για αναπηρικά αμαξίδια σε κτίρια ή η λήψη αποφάσεων για λογαριασμό ενός ατόμου με αναπηρία χωρίς να ζητηθεί η γνώμη του.

Στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος Τ4Ε με τίτλο « An inshite to European framework on the rights of people with disabilities» ., στο οποίο συμμετέχει το Νηπιαγωγείο μας, ασχοληθήκαμε με τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία.

Τέθηκαν ερωτήματα, όπως:

“Τι είναι η αναπηρία;”

“Ποια είναι τα είδη της αναπηρίας;” (άτομα με κινητικά προβλήματα, κουφά, τυφλά)

“Τι σημαίνει να είσαι διαφορετικός;’

“Ποια προβλήματα αντιμετωπίζει σήμερα ένα άτομο με κάποια μορφή αναπηρίας΄”

Τα παιδιά προβληματίστηκαν, συζήτησαν, αντάλλαξαν απόψεις, γνώσεις και εμπειρίες, έκαναν ερωτήσεις και κατέληξαν σε συμπεράσματα.

Στη συνέχεια  μέσα από εικόνες και σχετικά βίντεο  γνώρισαν  τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία όταν πρέπει να μετακινηθούν. Το δικαίωμα στην προσβασιμότητα αποτελεί την πρωταρχική προϋπόθεση ώστε τα άτομα με αναπηρία να ζουν ανεξάρτητα και να συμμετέχουν πλήρως και ισότιμα στην κοινωνία. Χωρίς πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον, στα μέσα μεταφοράς,  καθώς και σε κάθε άλλη υπηρεσία ή δομή για το κοινό, τα άτομα με αναπηρία δεν απολαμβάνουν ίσων ευκαιριών ώστε να μπορούν να είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας. 

Διαπιστώσαμε λοιπόν ότι τα άτομα με αναπηρικά αμαξίδια, καθώς και τα άτομα με προβλήματα οράσεως δεν μπορούν εύκολα να μετακινηθούν στους αφιλόξενους δρόμους των πόλεων, καθώς σε πολλά κτήρια  δεν υπάρχουν ειδικές ράμπες παρά μόνο σκάλες, οι θέσεις παρκαρίσματος με σήμανση για αναπήρους είναι πιασμένες από άλλα αυτοκίνητα, ασυνείδητοι οδηγοί παρκάρουν στα σημεία των πεζοδρομίων που είναι διαμορφωμένα έτσι ώστε να επιτρέπουν την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρικό αμαξίδιο κ.α.

Δραματοποιήσαμε παρόμοιες καταστάσεις μέσα στην τάξη με σκοπό τα παιδιά:

-Να αποδέχονται  την  διαφορετικότητα.

-Να ευαισθητοποιηθούν σε θέματα που αφορούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρίες στην καθημερινή τους ζωή.

-Να αναγνωρίζουν και να σέβονται τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.

Το καρεκλάκι γίνεται αναπηρικό αμαξίδιο και τα παιδιά, προσπαθώντας να μετακινηθούν με αυτό, αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Παίζουμε με το Bee-Bot και οδηγούμε τη μελισσούλα στην διαδρομή που επιτρέπει την πρόσβαση, αποφεύγοντας τα εμπόδια.

Προβλήματα όρασης: το λευκό μπαστούνι, δρόμος κατάλληλος διαμορφωμένος για τυφλά άτομα.