Κοινωνικές Επιστήμες

21 Φεβρουαρίου 2014, στη Διεθνή Συνάντηση των μελών του Δικτύου των Γιατρών του Κόσμου:

Οι Πρόεδροι των αντιπροσωπειών του Διεθνούς Δικτύου των Γιατρών του Κόσμου μίλησαν στη συνέντευξη τύπου για τα ανησυχητικά αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης και των μέτρων λιτότητας στην ΕΕ καθώς και για τον αντίκτυπο που έχουν αυτά στην πρόσβαση στα συστήματα υγείας. Στις 2:00μμ, τα μέλη των Γιατρών του Κόσμου από την Ελλάδα, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τον Καναδά, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, την Ολλανδία, την Πορτογαλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Σουηδία, την Ελβετία και τις Ηνωμένες Πολιτείες παρουσίασαν ένα δρώμενο(flashmob) στην Πλατεία Μοναστηρακίου, προσπαθώντας να δείξουν την αλληλεγγύη τους στις ευπαθείς ομάδες που ζουν στην Ελλάδα. Σε μια συμβολική κίνηση, 30 έγκυες  γυναίκες και 30 γιατροί, στάθηκαν απέναντι και ανάμεσά τους υπήρχε μια  “αλυσίδα” από χαρτονομίσματα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, ΕΔΩ .

Μεγάλη αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας και των παιδιών που γεννιούνται με μικρό βάρος, διάλυση της δημόσιας δωρεάν Υγείας και «επιδημία» AIDS και φυματίωσης στις ευπαθείς ομάδες καταγράφει έρευνα που δημοσιεύεται στο κορυφαίο ιατρικό περιοδικό “The Lancet”.

Μεταξύ άλλων, παρουσιάζονται τα εξής συμπεράσματα:

• 43% είναι η αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας μεταξύ 2008-2010
• 19% αυξήθηκαν οι γεννήσεις λιποβαρών παιδιών
• 55% είναι η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στις υποδομές ψυχικής υγείας τη διετία 2011-2012
• υπερδιπλασιάστηκαν τα περιστατικά κατάθλιψης μεταξύ 2008-2011 στο 8,2% του πληθυσμού το 2011
• 45% είναι η αύξηση των αυτοκτονιών το διάστημα 2007 – 2011
• 47% των Ελλήνων αισθάνεται ότι δεν έχει την αναγκαία υγειονομική περίθαλψη
• υπερδιπλασιάστηκαν τα κρούσματα AIDS μεταξύ χρηστών ναρκωτικών την περίοδο 2009-2012
• υπερδιπλασιάστηκαν σε ετήσια βάση τα κρούσματα φυματίωσης μεταξύ χρηστών ναρκωτικών το 2013
• καταγράφηκαν για πρώτη φορά κρούσματα ελονοσίας μετά από τέσσερις δεκαετίες

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο ΕΘΝΟΣ .  Πρωτότυπο άρθρο /Πηγή:  Greece’s health crisis: from austerity to denialism

Από συνέντευξη στο ΒΗΜΑ του κ. Δημήτρη Γαβαλά, Σχολικού Συμβούλου Μαθηματικών

«Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα παραμένει ακόμη σύστημα της βιομηχανικής εποχής, βασισμένο δηλαδή στην εικόνα της γραμμής συναρμολόγησης. Στην πραγματικότητα το σχολείο μπορεί να είναι το πιο χτυπητό παράδειγμα στη σύγχρονη κοινωνία ενός θεσμού βασισμένου στη γραμμή συναρμολόγησης. Οπως κάθε γραμμή συναρμολόγησης, το σύστημα οργανώνεται σε διακριτά στάδια (τάξεις). Υποτίθεται ότι όλοι μετακινούνται από στάδιο σε στάδιο μαζί. Κάθε στάδιο έχει τους τοπικούς επιτηρητές – τους δασκάλους που είναι υπεύθυνοι για αυτό. Τάξεις των 20-40 μαθητών συναντιούνται για συγκεκριμένες περιόδους και υπάρχει και μια προγραμματισμένη ημέρα για τη διαδικασία των εξετάσεων. Ολο το σχολείο είναι σχεδιασμένο να τρέχει με ομοιόμορφη ταχύτητα, συμπληρωμένο με κουδούνια και αυστηρά ωρολόγια προγράμματα. Κάθε δάσκαλος ξέρει τι πρέπει να καλυφθεί ώστε να κρατήσει τη γραμμή σε κίνηση, αν και έχει μικρή επιρροή στην ταχύτητά της, η οποία καθορίζεται από συμβούλια και τυποποιημένα προγράμματα σπουδών».

«Το αποτέλεσμα είναι ένα μοντέλο για το σχολείο ανεξάρτητο από την καθημερινή ζωή, κυβερνημένο με εξουσιαστικό τρόπο, προσανατολισμένο στην παραγωγή τυποποιημένου προϊόντος, και η εργασιακή ενέργεια απαιτείται από τον συνεχώς αυξανόμενο χώρο εργασίας της βιομηχανικής εποχής στον οποίο πρέπει να διατηρήσει τον έλεγχο. Το βιομηχανικό μοντέλο των σχολείων δεν άλλαξε απλώς το πώς μάθαιναν οι μαθητές, άλλαξε επίσης και το τι διδασκόταν. Σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα της “γραμμής συναρμολόγησης” βρίσκεται υπό πίεση (στρες). Τα προϊόντα του δεν κρίνονται επαρκή από την κοινωνία. Η παραγωγικότητά του αμφισβητείται. Και αυτό ανταποκρίνεται με τον μόνο τρόπο που το σύστημα γνωρίζει πώς να ανταποκριθεί: κάνοντας αυτό που έκανε πάντοτε, αλλά πιο σκληρά. Τα εργασιακά βάρη αυξάνονται. Οι προτυποποιημένες εξετάσεις εντατικοποιούνται. Μεταξύ των νευροφυσιολόγων υπάρχει μια κοινή έκφραση: “Ο εγκέφαλος κατεβάζει ταχύτητα τελώντας υπό πίεση”. Οταν φοβόμαστε καταφεύγουμε στις πιο συνηθισμένες μας συμπεριφορές – τα μεγαλύτερα ανθρώπινα συστήματα δεν διαφέρουν. Είτε το ενστερνίζονται είτε όχι, οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν στο ασυνήθιστο άγχος και στην πίεση που βιώνουν με το να αυξάνουν την ταχύτητα της γραμμής συναρμολόγησης. Ενώ αυτό μπορεί να παράγει λίγο περισσότερο αποτέλεσμα, όλοι μας – μαθητές, δάσκαλοι και γονείς – πρέπει να ρωτήσουμε αν παράγει περισσότερη μάθηση. Ταυτόχρονα ορίζει λειτουργικά τα “έξυπνα” και τα “χαζά” παιδιά. Αυτοί που δεν μαθαίνουν με την ταχύτητα της γραμμής συναρμολόγησης είτε απορρίπτονται είτε αναγκάζονται να αγωνίζονται συνεχώς για να ακολουθήσουν τον ρυθμό. Χαρακτηρίζονται “αργοί” ή, όπως είναι σήμερα της μόδας, “μαθησιακά προβληματικοί”. Εγκατέστησε την ομοιομορφία του προϊόντος, υποθέτοντας αφελώς ότι όλοι οι μαθητές μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο. Εκανε τους εκπαιδευτές ελεγκτές και ανακριτές, αλλοιώνοντας έτσι την παραδοσιακή σχέση δασκάλου – μαθητή και εγκαθίδρυσε τη δασκαλο-κεντρική και όχι τη μαθητο-κεντρική μάθηση».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο ΒΗΜΑ με τίτλο: “Το σχολείο ισοπεδώνει τα παιδιά; “

•   Frederick Winslow Taylor (1856 – 1915)“O πατέρας του επιστημονικού μάνατζμεντ”
• Τα 100 χρόνια της πρώτης κινούμενης γραμμής συναρμολόγησης της Ford σε 100 sec