Κοινωνικές Επιστήμες

Το νέο Βιβλίο είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.

Ετικέτες: Πολιτική Παιδεία

Μια απόπειρα καταγραφής εμπειριών, ερευνών και απόψεων

• Μυριβήλης Στρατής: “Η αντιγραφή στις εξετάσεις είναι τις πιο πολλές φορές η νόμιμη άμυνα που αντιτάσσει ο εγκέφαλος του παιδιού εναντίον ενός στραβού και απάνθρωπου εκπαιδευτικού συστήματος. Τόσο νόμιμη όσο κάθε άλλη άμυνα, που έχει ως βάση το ιερό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως…” – στο: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
• “Κόποις” ή “copies”; Μαθητικές/ φοιτητικές αφηγήσεις και κοινωνική ποιητική, της Luciana Benincasa – Πανεπ.Ιωαννίνων (ανακτήθηκε από : Πανεπ.Αιγαίου). Ενδιαφέρον είναι και το βιβλίο της “Αντιγραφή στις Εξετάσεις και φοιτητική κουλτούρα” – εκδ. ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ Α.Ε. αν κρίνουμε από τα Περιεχόμενα: “¨Έρευνα στην Ελλάδα, συνηθισμένες μορφές αντιγραφής, η στάση διδασκόντων και επιτηρητών, αντιγραφή – αδικία και αξιοκρατία, κανόνες και κυρώσεις κ.τ.λ.”
• “Η διάδοση της ακαδημαϊκής εξαπάτησης σε Έλληνες μαθητές και φοιτητές” : εξαιρετική διπλωματική εργασία της Πολυχρονοπούλου Σταυρούλας (Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο). Σύμφωνα με τη συγγραφέα “…Μαθητές και Φοιτητές αντιγράφουν κυρίως, όταν δε γνωρίζουν τα θέματα και επειδή θέλουν να πάρουν μεγαλύτερο βαθμό. Η πίεση για να προλάβουν είναι το κυριότερο συναίσθημα που νιώθουν, όταν αντιγράφουν. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών και των φοιτητών δε θα ανέφερε κάποιον που βλέπει να αντιγράφει. Συνολικά, η αντιγραφή κρίνεται ως διαδεδομένο φαινόμενο της σχολικής και φοιτητικής ζωής και σκόπιμη είναι η αναγνώριση του προβλήματος προκειμένου να περιοριστεί.”

• Τράπεζα θεμάτων: η καταστροφή ως… ευκαιρία! του Τάσου Χατζηαναστασίου  –  σε ένα σημείο του εξαιρετικού άρθρου του ο συγγραφέας σχολιάζει με εύστοχο και καυστικό τρόπο συμπεριφορές εκπαιδευτικών: “… Τα δε κρούσματα «υποβοήθησης» στις εξετάσεις, όπου κάποιοι όταν επιτηρούν ούτε βλέπουν ούτε ακούνε, αυξάνονται ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις η «βοήθεια» αυτή γίνεται πιο ενεργητική… λες και η υψηλότερη βαθμολογία θα μπορούσε ποτέ να άρει την ταξικότητα της εκπαίδευσης…”

•  “Εσύ αντέγραψες στις πανελλήνιες;”  Παλιό αλλά απολαυστικό το αφιέρωμα των SCHOOLIGANS μας μεταφέρει με ειλικρίνεια, χιούμορ  και αμεσότητα στις κρυφές πτυχές του θεσμού των πανελλαδικών εξετάσεων. “Στην αρχή το ακούσαμε από ένα παιδί, μετά από ένα δεύτερο, ένα τρίτο… «Φέτος έγινε χαμός στις εξετάσεις!». Το κακό είναι ότι δε μιλάνε για τις ενδοσχολικές εξετάσεις (όπου η αντιγραφή είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία), αλλά για τις Πανελλήνιες. Τον θεσμό που κάποιοι βαρύγδουπα αποκαλούν (ίσως από τύψεις για όλα τα άλλα σκάνδαλα) «τον πιο αδιάβλητο θεσμό της ελληνικής κοινωνίας»… Διαβάστε ακόμα και το εξίσου ενδιαφέρον: “Τα πτυχία copy΄s κτώνται“.

   

• Υπάρχει βέβαια νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις εξετάσεις αλλά, το αν θα αντιγράψουν οι μαθητές, σε ποιο βαθμό και σε ποια μαθήματα εξαρτάται τελικά από τις αντιλήψεις και νοοτροπίες των εκπαιδευτικών-επιτηρητών στα πλαίσια πάντα της άτυπης  “πολιτικής” που ακολουθεί κάθε σχολική μονάδα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ενότητα “Σχολική Πειθαρχία” (Δημιουργώντας ένα ασφαλές και φιλόξενο σχολείο – IBE, UNESCO):     ” …Η τήρηση των κανόνων γίνεται ευκολότερη όταν όλο το προσωπικό ενεργεί από κοινού στην επιβολή των κανόνων του σχολείου. Η κύρια αιτία της αποτυχίας του συστήματος κανόνων είναι η αντιφατική εφαρμογή των κανόνων από το προσωπικό. Εάν κάποια μέλη του διδακτικού προσωπικού επιβάλουν την εφαρμογή των κανόνων επιμελώς ενώ κάποιοι άλλοι όχι, αυτό περνάει το μήνυμα στους μαθητές ότι οι εκπαιδευτικοί δεν συμφωνούν με τους κανόνες και, επομένως, οι ίδιοι οι μαθητές μπορούν και αυτοί να διαφωνήσουν…”

•  “Η Επιτήρηση στις Εξετάσεις” , άρθρο του Νίκου Τσούλια (προέδρου της Ο.Λ.Μ.Ε. 1996 – 2003) . Ο συγγραφέας επισημαίνει μεταξύ άλλων και μια άλλη διάσταση του θέματος : “… Και η αντιγραφή σε γραπτές δοκιμασίες μαθητών και φοιτητών είναι μια παρακμιακή και λαϊκίστικη πρακτική που δημιουργεί σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις σε πολλά περισσότερα ζητήματα της ζωής μας από όσα φανταζόμαστε. Το σχολείο, το πανεπιστήμιο, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να διασφαλίσουν το αδιάβλητο και την αντικειμενικότητα των εξετάσεών τους με τρόπο απόλυτο. Οφείλουν να κάνουν τη διαδικασία της επιτήρησης άψογα. Δεν είναι μια διαδικασία, είναι παιδαγωγική ευθύνη. Και ως παιδαγωγική ευθύνη είναι ευθύνη ύψιστης σημασίας, είναι ευθύνη αμεταβίβαστη! …”

Ετικέτες: αντιγραφή

Ένα βιβλίο – αντίδοτο στην κουλτούρα της υπερβολικής επιείκειας

Απόσπασμα από την Εισαγωγή:

“…Αντί να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για να τα βγάλουν πέρα με τις αναπόφευκτες αναποδιές και τις αντιξοότητες που θα συναντήσουν μεγαλώνοντας, οι σύγχρονες «νταντάδες» του εκπαιδευτικού μας συστήματος επιμένουν ότι πρέπει να τα φασκιώνουμε με το προστατευτικό περιτύλιγμα μίας τεράστιας φούσκας που δεν μοιάζει ούτε καν σαν αυτές με τις οποίες μπορούμε να διασκεδάσουμε σκάζοντάς τες.
Η σύγχρονη αυτή υπερπροστατευτική νοοτροπία ξεκινά με την υπόθεση ότι τα παιδιά είναι άτομα αδύναμα και ευάλωτα που πρέπει να απομονωθούν από… την ίδια τη ζωή. Όχι ήττες, όχι απογοητεύσεις, όχι επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα. Αλλά όπως ακριβώς ένα παιδί που μεγαλώνει σε μία αποστειρωμένη φούσκα δεν αναπτύσσει καμία ανοσία στο εξωτερικό περιβάλλον, έτσι και τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στις υπερπροστατευτικές σαπουνόφουσκες δεν είναι διόλου προετοιμασμένα για τα πραγματικά συμπτώματα της ζωής: αποτυχίες, απογοητεύσεις και την ανάγκη να κάνουν επιλογές πολύ πιο κρίσιμες από το τι χρώμα θα έχει η θήκη του κινητού τους… Αλλά το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι οι νέοι άνθρωποι στερούνται των απαραίτητων ακαδημαϊκών προσόντων για να είναι ανταγωνιστικοί· είναι αποδεδειγμένο ότι τους λείπουν οι απαραίτητες αξίες και ότι δεν υιοθετούν σωστές στάσεις και συμπεριφορές… Έτσι, δεν αρκεί να αλλάξουμε απλώς το εκπαιδευτικό σύστημα: πρέπει να αλλάξουμε ολόκληρη τη νοοτροπία και την κουλτούρα που καθιέρωσαν σχολεία τόσο ακατάλληλα για να προετοιμάσουν τους νέους για τον πραγματικό κόσμο. Και ακριβώς επειδή το πρόβλημα εκτείνεται και πέρα από τα σχολεία, η ζημιά δεν είναι μόνο οικονομική. Έχουμε όλο και περισσότερες ενδείξεις πως αυτή η γενιά, η κλεισμένη μέσα σε μία πολύχρωμη φούσκα, αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες σε πολλές από τις κύριες προκλήσεις της ζωής, όπως είναι οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους ή η ουσιαστική υπευθυνότητα, το να μπορεί δηλαδή κάποιος να αναλαμβάνει την προσωπική ευθύνη της διάκρισης του σωστού από το λάθος. Αλλά αυτή η γενιά στερείται μίας αξιόπιστης και αντικειμενικής ηθικής πυξίδας…  Με άλλα λόγια, φουσκώνοντας τα μυαλά των νέων με σαχλαμάρες του τύπου «να νιώθετε πάντα καλά» και «να είστε ΟΚ με τον εαυτό σας», οι «νταντάδες» της εκπαίδευσης τους προετοίμασαν για να αποτύχουν σε όλους τους τομείς: τον εκπαιδευτικό, τον οικονομικό και τον συναισθηματικό…”

Διαβάστε περισσότερα : ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ

Σχετικό άρθρο:  Σκοτώνοντας την γλώσσα (και) με την επιείκεια…

Ετικέτες: επιείκεια