Ένα βιβλίο – αντίδοτο στην κουλτούρα της υπερβολικής επιείκειας
Απόσπασμα από την Εισαγωγή:
“…Αντί να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για να τα βγάλουν πέρα με τις αναπόφευκτες αναποδιές και τις αντιξοότητες που θα συναντήσουν μεγαλώνοντας, οι σύγχρονες «νταντάδες» του εκπαιδευτικού μας συστήματος επιμένουν ότι πρέπει να τα φασκιώνουμε με το προστατευτικό περιτύλιγμα μίας τεράστιας φούσκας που δεν μοιάζει ούτε καν σαν αυτές με τις οποίες μπορούμε να διασκεδάσουμε σκάζοντάς τες.
Η σύγχρονη αυτή υπερπροστατευτική νοοτροπία ξεκινά με την υπόθεση ότι τα παιδιά είναι άτομα αδύναμα και ευάλωτα που πρέπει να απομονωθούν από… την ίδια τη ζωή. Όχι ήττες, όχι απογοητεύσεις, όχι επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα. Αλλά όπως ακριβώς ένα παιδί που μεγαλώνει σε μία αποστειρωμένη φούσκα δεν αναπτύσσει καμία ανοσία στο εξωτερικό περιβάλλον, έτσι και τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στις υπερπροστατευτικές σαπουνόφουσκες δεν είναι διόλου προετοιμασμένα για τα πραγματικά συμπτώματα της ζωής: αποτυχίες, απογοητεύσεις και την ανάγκη να κάνουν επιλογές πολύ πιο κρίσιμες από το τι χρώμα θα έχει η θήκη του κινητού τους… Αλλά το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι οι νέοι άνθρωποι στερούνται των απαραίτητων ακαδημαϊκών προσόντων για να είναι ανταγωνιστικοί· είναι αποδεδειγμένο ότι τους λείπουν οι απαραίτητες αξίες και ότι δεν υιοθετούν σωστές στάσεις και συμπεριφορές… Έτσι, δεν αρκεί να αλλάξουμε απλώς το εκπαιδευτικό σύστημα: πρέπει να αλλάξουμε ολόκληρη τη νοοτροπία και την κουλτούρα που καθιέρωσαν σχολεία τόσο ακατάλληλα για να προετοιμάσουν τους νέους για τον πραγματικό κόσμο. Και ακριβώς επειδή το πρόβλημα εκτείνεται και πέρα από τα σχολεία, η ζημιά δεν είναι μόνο οικονομική. Έχουμε όλο και περισσότερες ενδείξεις πως αυτή η γενιά, η κλεισμένη μέσα σε μία πολύχρωμη φούσκα, αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες σε πολλές από τις κύριες προκλήσεις της ζωής, όπως είναι οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους ή η ουσιαστική υπευθυνότητα, το να μπορεί δηλαδή κάποιος να αναλαμβάνει την προσωπική ευθύνη της διάκρισης του σωστού από το λάθος. Αλλά αυτή η γενιά στερείται μίας αξιόπιστης και αντικειμενικής ηθικής πυξίδας… Με άλλα λόγια, φουσκώνοντας τα μυαλά των νέων με σαχλαμάρες του τύπου «να νιώθετε πάντα καλά» και «να είστε ΟΚ με τον εαυτό σας», οι «νταντάδες» της εκπαίδευσης τους προετοίμασαν για να αποτύχουν σε όλους τους τομείς: τον εκπαιδευτικό, τον οικονομικό και τον συναισθηματικό…”
Διαβάστε περισσότερα : ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΠΤΡΑ
Σχετικό άρθρο: Σκοτώνοντας την γλώσσα (και) με την επιείκεια…
