Η πρόληψη και η έγκαιρη αποκάλυψη – αυτοί είναι οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι καταπολέμησης του εγκλήματος, ειδικά της διαφθοράς, που εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο στο σκοτάδι και ενδέχεται να μην έρθει ποτέ στο φως, εκτός αν αποκαλυφθεί από ανθρώπους που πέφτουν τυχαία πάνω της, παραδείγματος χάριν στο πλαίσιο της εργασίας τους. Πρόσφατα σκάνδαλα στην Ελλάδα, που έλαβαν χώρα τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, παρέμειναν στο σκοτάδι για πολύ καιρό, παρότι ήταν ευρέως γνωστά σε μεγάλο κύκλο ανθρώπων.
Κανένας από τους εμπλεκόμενους ή τους γνωρίζοντες δεν αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του και να αναφέρει τις άνομες αυτές πράξεις στις αρμόδιες αρχές ή δημόσια, παρότι το ελληνικό νομικό πλαίσιο θεσπίζει σχετική υποχρέωση του πολίτη. Τι θα γινόταν όμως αν ο νόμος ενθάρρυνε τους πολίτες να σπάσουν τη σιωπή τους, προστατεύοντάς τους από αντίποινα ή ακόμα και ανταμείβοντάς τους;
Οι πολίτες που αποκαλύπτουν καταχρηστικές πρακτικές -οι επονομαζόμενοι και whistleblowers- διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πάταξη της διαφθοράς, καθώς η αποκάλυψη αποτελεί προϋπόθεση για την έναρξη ερευνών που οδηγούν εν τέλει σε διώξεις.
Ωστόσο, η αποκάλυψη πληροφοριών ενδέχεται να έχει σημαντικό κόστος για τους whistleblowers, καθώς εκτίθενται σε σημαντικούς κινδύνους, όπως η απώλεια της εργασίας τους, η εμπλοκή τους σε δικαστικές διαμάχες ή ακόμη και η απειλή κατά της ζωής τους…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ .
