Λοιπόν, ξεκινήσαμε την περιπέτειά μας, το συνεφιασμένο πρωινό της Παρασκευής 2/1, με ένα ταξί που μας μετέφερε μαζί με τα υπέρβαρα μπαγάζια μας, στο Ελευθέριος Βενιζέλος…Φτάσαμε πολύ καλά, αν εξαιρέσουμε το γεγονός πώς ο οδηγός άκουγε Λάκη Τζορντανέλλι και Ρόμπερτ Ουίλλιαμς (ευτυχώς όχι και Μπέθθθθυ…) Κόντεψα να πάθω πάνω στο τέταρτο, τελικά το γύρισε στο 2ο πρόγραμμα και συνήλθα πριν ηχήσουν για τα καλά, τα τύμπανα του πολέμου…

Τα μπαγάζια μας όπως προείπα, ήταν υπέρβαρα, αλλά γλυτώσαμε λόγω διαβατηρίων και με την απλή σύσταση στην επιστροφή, να είμαστε ελαφρύτεροι (εννοείται πως σκοπεύω να χάσω βάρος στην ΝΖ…Χα,χα,χα,χα,χα,χα!!!)

Το αεροπλάνο ήταν γεμάτο από Έλληνες που θα περίμεναν τράνζιτ στην Σιγκαπούρη να ταξιδέψουν με άλλες πτήσεις προς τα 4 σημεία του ορίζοντα…Μείναμε 13 ώρες στο Changi, μετά από ένα 11ωρο ταξίδι με αρκετές αναταράξεις και κενά αέρος, αλλά προσγειωθήκαμε καλά και είδαμε κι εκεί πολλά πράγματα…

Μια μικρογραφία της χώρας στην ουσία…Πολλά εμπορικά καταστήματα με ρούχα και κοσμήματα, εστιατόρια με ινδική, κινεζική και διεθνή κουζίνα, εσωτερικούς κήπους με λιμνούλες οπου μέσα κολυμπούσαν δίκιλα κόι,  τον κήπο με τις πεταλούδες,  χώρους καπνίσματος …

Οι κοπέλες της Singapore ήταν όμορφες σαν πορσελάνινες κούκλες, τράβηξα τελικά την Τρέισυ επί το έργον (αφού πρώτα την ρώτησα αν μου το επιτρέπει, με την ειδοποίηση πως θα την ανεβάσω στο νετ…)

Στο Christchurch φτάσαμε την Κυριακή 4/1 στις 10 το πρωί (ώρα ΝΖ), μετά από άλλες 11 ώρες ταξίδι, και κομματιασμένοι στην κυριολεξία, καταλύσαμε σε ένα από τα κεντρικότερα ξενοδοχεία της πόλης, ακριβώς απέναντι από την Cathedral square… Και πιστέψτε με πώς άξιζε τον κόπο…