Πολλές φορές μας βασανίζουν ερωτήματα του τύπου: “τι φταίει”; “γιατί”; Ακούμε διάφορες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα κατά καιρούς, αλλά τίποτα δεν μας ικανοποιεί. Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο αυτό και θα καταλάβετε τι εννοώ. Ρίξτε μια ματιά εδώ.
(Αυτό το διάστημα οι πολλές υποχρεώσεις, μου στερούν χρόνο από το blog. Θα επανέλθω γρήγορα)
Ανησυχούσε κανείς;
16 Οκτωβρίου 2012 στις 7:59 μμ
Μάλιστα. Όπως ακριβώς πάμε να κάνουμε τα πράγματα στην Ελλάδα δηλαδή, έτσι;
(Εντάξει είπα κι ένα ανέκδοτο για να ευθυμήσουμε)
17 Οκτωβρίου 2012 στις 8:29 μμ
Ναι, ακριβώς έτσι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η θέση που κατέχει ο εκπαιδευτικός στην κοινωνία τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι μεγάλο μέρος ευθύνης για την κατάσταση των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, έχουμε κι εμείς οι ίδιοι που δεν κρατηθήκαμε στο ύψος μας και αλλοιωθήκαμε. Σήμερα λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο να έχουμε την κοινωνία απέναντί μας και όχι δίπλα μας. Η αλλαγή δεν φαίνεται στον ορίζοντα και γι αυτό η αλλαγή προς το καλύτερο ολόκληρης της κοινωνίας θα αργήσει πολύ, πάρα πολύ να έλθει. Οι μαθητές και οι γονείς μας αμφισβητούν σε κάθε μας κίνηση. Το λυπηρό είναι ότι όταν ο μαθητής των 13 ετών αμφισβητήσει το σχολείο και τον εκπαιδευτικό, πολύ γρήγορα θα αμφισβητήσει και τους υπόλοιπους θεσμούς που τον πλαισιώνουν καθημερινά. Κρίμα.