.

Μόλις χθες ανακάλυψα ακόμη ένα εργαλείο που συνδυάζει την ψυχαγωγία και την μάθηση.  Το “fakebook”. Διαβάστε το καλύτερα (φέικ μπουκ). Είναι ένα περιβάλλον σαν το facebook και δημιουργείς το προφίλ ενός διάσημου. Αναγκάζεσαι λοιπόν να μελετήσεις βαθύτερα, τους φίλους του, το περιβάλλον του, τα κατορθώματα, τις φωτογραφίες του, τα βίντεο κλπ.κλπ. Για να το δω κι εγώ καλύτερα, έκανα μια δοκιμή. Έψαξα στο google, άνοιξα το wikipedia, κατέβασα φωτογραφίες και δημιούργησα το προφίλ του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Να τα αποτελέσματα: http://www.classtools.net/fb/9/k6mLVT#

Δημιουργείται εύκολα, χωρίς απαραίτητη εγγραφή, δίνεται ένα συνθηματικό της σελίδας για να την τροποποιείτε μόνο εσείς, και σας δίνει έναν σύνδεσμο. Τον αποθηκεύετε στα αγαπημένα για να μη το ψάχνετε και έτοιμο. Οι μαθητές θα ξετρελαθούν αφού το περιβάλλον είναι σαν του facebook. Ρίξτε μια ματιά και στο αρχείο με παρόμοιες σελίδες. Γέλασα με το προφίλ του Δία (από άγγλο μαθητή).

Ιδέες:

1. Ερωτόκριτος & Αρετούσα (κεφάλαιο Κρητικής λογοτεχνίας) – ανυπομονώ να το δω.

2. Ιστορικά πρόσωπα αρχαίας & σύγχρονης ελλάδας (Καποδίστριας – Ελευθέριος Βενιζέλος κλπ)

3. Ποιητές & Πεζογράφοι.

4. Φιλική Εταιρεία (ενδιαφέρον).

Το είδατε; Πώς σας φάνηκε; Πάντως χαμογελάσατε σίγουρα…

Έτσι δεν είναι;

Στο www.classtools.net θα βρείτε κι άλλα ενδιαφέροντα εκπαιδευτικά εργαλεία. Χρόνο και διάθεση να έχετε. Καλό κουράγιο. Αν βρείτε κάτι ιδιαίτερο, ενημερώστε με.

Πριν μερικούς μήνες ανακάλυψα ακόμα ένα εκπαιδευτικό εργαλείο κατηγορίας web 2.0 με το οποίο δημιουργείς ιστορίες, το storybird.  Είναι μια υπέροχη εφαρμογή με πάρα πολλά πανέμορφα γραφικά. Για να την δοκιμάσω, έγραψα (λέμε τώρα) δύο παραμύθια για τα ανίψια μου. Μου άρεσε πολύ, και πιστεύω ότι άρεσε και στα παιδιά.  Αν το πάμε λίγο παραπέρα, αυτή η διαδικασία είναι μια υπέροχη εκπαιδευτική τακτική που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να γράψουν και να παρουσιάσουν οι μαθητές μας διάφορα θέματα όπως:

• ένα ιστορικό γεγονός με βάση το σχολικό βιβλίο,
• ένα κεφάλαιο π.χ. της Οδύσσειας
• μια δική τους ιστορία φαντασίας (γιατί όχι, δεν είπαμε ότι προκαλούμε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα;),
• ένα σημαντικό περιστατικό,
• μια προσωπική εμπειρία,
• μια βιογραφία ενός ποιητή, πεζογράφου,
• ένα ντοκιμαντέρ,
• ένα θέμα μιας σχολικής γιορτής,
• ό,τι βάλει ο νούς σας.

Φυσικά, σε πολλούς μπορεί να φανεί δύσκολη, παράξενη, πολύπλοκη αυτή η διαδικασία. Θα χρειαστεί να το οργανώσετε σωστά, δίνοντας κατευθύνσεις και ένα ευέλικτο σχέδιο εργασίας για τους μαθητές.

Σκεφτείτε το  κι με άλλες μορφές όπως:

1. Δοκιμάστε το προαιρετικά σαν εργασία στο σπίτι και θα ενθουσιαστείτε με τα αποτελέσματα.
2. Μπορείτε να το αναθέσετε σε ομάδες μαθητών ή ατομικά .
3. Ζητήστε τους βοήθεια για τις σχολικές εορτές και ενσωματώστε το ως υποστηρικτικό υλικό.
4. Συνεργαστείτε με τον καθηγητή πληροφορικής του σχολείου, ώστε να αναθέσει τα θέματα των εργασιών ως εργασίες του μαθήματος πληροφορικής ή κατά την διδασκαλία προγραμμάτων παρουσίασης (διαθεματικότητα !!!)
5. Αν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για επανάληψη του κεφαλαίου. Δείξτε το και σε άλλα τμήματα της ίδιας τάξης, χρησιμοποιήστε το και άλλες χρονιές.

Κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να πουν, ότι τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών δεν μας επιτρέπουν  καθυστερήσεις. Το κατανοώ αλλά σκεφτείτε ότι δεν χρειάζεται να ξεφύγετε από την ύλη σας, απλά θα γίνονται παράλληλα.

Οι μαθητές θα πρέπει χρησιμοποιώντας ως βάση το σχολικό βιβλίο να:

• συγκεντρώσουν υλικό για το θέμα της εργασίας,
• διαλέξουν τα κύρια σημεία της παρουσίασης,
• συνθέσουν και να γράψουν δικά τους κείμενα,
• εμπλουτίσουν με νέες πληροφορίες,
• ψάξουν πληροφορίες & εικόνες στο διαδίκτυο,
• χρησιμοποιήσουν ένα πρόγραμμα για την παρουσίαση.

Αν ο μαθητής κάνει όλα όσα αναφέρουμε παραπάνω τότε θα έχει αναπτύξει σημαντικές δεξιότητες, όπως:

• ψηφιακή δεξιότητα (χρήση υπολογιστή, φωτογραφικής μηχανής, κάμερας, μικροφώνου)
• οργανωτική δεξιότητα
• συγγραφική δεξιότητα
• λήψης απόφασης & επίλυσης προβλημάτων (αυτό μου ταιριάζει- αυτό όχι, αυτό πρέπει εδώ ή εκεί, πριν ή μετά)
• έρευνας και ανάλυσης
• διαπροσωπικές δεξιότητες (υπεύθυνος ρόλος στην ομάδα, συνεργασία με τον εκπαιδευτικό)
• δεξιότητες αξιολόγησης (αξιολογεί άλλες εργασίες αλλά και αξιολογείται)

Το κυριότερο είναι ότι ο μαθητής παίρνει γνώση, με έναν διαφορετικό τρόπο. Θα προσπαθήσει να  παρουσιάσει το θέμα του,  όσο το δυνατόν καλύτερο, θα το βελτιώσει, θα δεχτεί επαινετικά και κριτικά σχόλια, θα βάλει την υπογραφή του, θα ικανοποιηθεί.

Τα προγράμματα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκα, γιατί θα πρέπει  να εστιάσουν την προσοχή τους στο περιεχόμενο.

Για παράδειγμα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε:

1. power point (γνωστό και καλό πρόγραμμα, υπάρχουν επίσης δωρεάν θέματα για μια πιο ξεχωριστή παρουσίαση)
2. prezi (εύκολη και ιδιαίτερη, σύγχρονη παρουσίαση)
3. storybird (πιο κατάλληλο για δημιουργία ιστορίας, για συγγραφείς και παραμυθάδες).
4. animoto (λίγα λόγια και πολλές εικόνες – κατάλληλο για όσους δεν έχουν ικανότητες στο γράψιμο – φανατικοί του “μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις”.
5. bubbl.us (σχεδιαγράμματα, εννοιολογικούς χάρτες)
6. pixton (πείτε την ιστορία σας με κόμικ, υπέροχο!!!)
7. glogster (δημιουργήστε αφίσα με ένα θεματικό αντικείμενο και στολίστε τον τοίχο του σχολείου).

Όλο το υλικό που θα συγκεντρωθεί, ανεβάστε το στην σελίδα του σχολείου σας ώστε να το μοιραστείτε με την εκπαιδευτική κοινότητα. Ο web 2.0 τύπος ξέρει να παίρνει αλλά και να δίνει, δεν τα κρατά κρυφά σε ντουλάπες και συρτάρια.  Αφού όλοι μας παίρνουμε  ιδέες από άλλους χρήστες του διαδικτύου, είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τις δικές μας ( ακόμα ένα ερέθισμα για να μιλήσουμε για τα πνευματικά δικαιώματα στους μαθητές μας).

Αν ψάξετε στο blog θα βρείτε κάποιες μικρές δοκιμές από όσα σας ανέφερα παραπάνω.

Αν πάλι, θέλετε να δω τις δικές σας, ξέρετε που θα με βρείτε, έτσι δεν είναι;

Πολλές φορές αναρωτήθηκα, για ποιό λόγο πέσαμε τόσο χαμηλά στην υπόληψη της παγκόσμιας κοινότητας. Φυσικά, έχουμε μεγάλο μέρος ευθύνης οι ίδιοι. Η διάβρωση ξεκίνησε πρώτα από την ηθική μας, τις αξίες μας που περάσαμε από γενιές σε γενιές. Η καθημερινότητά μας άλλαξε σε μια κακόγουστη αμερικανιά. Ό,τι συνδέεται με παράδοση, αξίες, ηθική το διαγράψαμε και γίναμε cool, μοντέρνοι. Χάσαμε τη γλώσσας μας. Όταν μιλάμε, ο λόγος μας χάνει την συνέχεια και συνεχίζετε με στερεότυπα του τύπου: “έγινε”, “οκ”, “τα λέμε” και άλλα άσχετα.

Συνοψίζοντας τις κατά καιρούς σκέψεις μου κατέληξα στα εξής:

1. “Τί σε νοιάζει;”: Δεν μας ενδιαφέρει ο διπλανός. Αφού δεν θιγόμαστε εμείς, αδιαφορούμε. Όταν όμως ακουμπά εμάς το ίδιο πρόβλημα, τότε γινόμαστε ταύροι και ψάχνουμε συμπαραστάτες. Μιλάμε όλη την ώρα για την κατάφορη αδικία και οργιζόμαστε.

2. “Σιγά, ρε, δικό σου είναι;”: Ό,τι είναι κοινό (πχ δημόσιο, δημοτικό, κοινόχρηστο), μπορούμε να το καταπατήσουμε, να το βρωμίσουμε, να το διαλύσουμε.

3. “Ωχαδερφισμός”: Προέρχεται φυσικά από την γνωστή έκφραση “ωχ αδερφέ”, όχι με την έννοια της συμπόνοιας, αλλά με την έννοια του “δε βαριέσαι”.

4. Διαφορετικότητα: Οι διαστάσεις είναι τρομακτικές, ιδιαίτερα στα σχολεία. Καταλήγουμε όλοι στο κοινό συμπέρασμα : “τα παιδιά είναι πολύ σκληρά”, κι εμείς παραμένουμε απλοί παρατηρητές.

5. Η ζωή είναι ζούγκλα: Πόσοι από μας δεν παραδέχονται όχι μόνο ότι η ζωή είναι ζούγκλα, αλλά και ότι εκπαίδευσαν τα παιδιά τους, ως άγρια θηρία, με συμβουλές του τύπου: “όρμα”, “χτύπα, μην είσαι βλάκας”, “μην είσαι ευαίσθητος”.

6. Περιβαλλοντική συνείδηση: Εδώ θα γελάσουν πολλοί. Δεν μιλάω για ανακύκλωση (αν και τελευταία υπάρχει έντονη κινητικότητα), μιλάω για απλά πράγματα αυτονόητα. Δυστυχώς δεν είναι όμως, όταν βλέπεις τον ελληνάρα οδηγό να ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου και να αδειάζει το τασάκι στην μέση του δρόμου και το πιο τρομακτικό να βρίσκονται τα παιδιά του στο αυτοκίνητο. Συμβουλή: Μην τολμήσετε να του κάνετε την παρατήρηση, θα τα ακούσετε, μπορεί να βρείτε και τον μπελά σας.

7.  “Ο μπάρμπας”: Φυσικά, όλοι έχουμε γνωστό, του γνωστού του συμπεθέρου της πρώτης ξαδέλφης του άντρα της αδελφής μας. Τίποτα, δεν το αφήνουμε στην τύχη του, στην αξιοκρατία (νέες λέξεις στο λεξιλόγιο). Παρεμβαίνουμε με τον γνωστό μας τρόπο. Χαρακτηριστικά κάποιος συνάδελφός μου, μου ανέφερε κάποτε ότι βρήκε στο γραφείο του νομάρχη κάποιον πολίτη που επειδή τον ψήφισε, ζητούσε να του μειώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ. Σε εμένα ακούγονται εξωφρενικά αλλά σε κάποιους άλλους φυσιολογικά πράγματα. Εννοείται ότι οι διαστάσεις του θέματος είναι τεράστιες στους διορισμούς, στις εγκρίσεις δανείων, στις αναθέσεις έργων κλπ. Κάποτε είχα έναν συμφοιτητή μου που ήταν αστέρι στα σκονάκια. Εξοργιζόμουν πάντα μαζί του γιατί περνούσε με καλό βαθμό τα μαθήματα, χωρίς διάβασμα. Εννοείται ότι αυτό τον τρόπο ήξερε για να προχωρήσει και μάλιστα απ΄ ότι κατάλαβα τον βελτίωσε γιατί είναι διευθυντής υποκαταστήματος τράπεζας!!! Μου έμεινε απωθημένο και γι’ αυτό στις επιτηρήσεις, σηκώνω όλες μου τις κεραίες…

Η λίστα φυσικά δεν τελειώνει. Ο καθένας θα μπορούσε να προσθέσει πολλά ακόμα.

Το σχολείο πρέπει να αναλάβει γρήγορα δράση. Πέρα από την γνώση στα αντικείμενα που περιγράφουν τα προγράμματα σπουδών, και τα αναλυτικά προγράμματα οφείλει και πρέπει να εμπλουτίσει τα προγράμματα σπουδών με κοινωνική, ηθική, περιβαλλοντική ευαισθησία.

Ο κάθε μαθητής θα πρέπει να πιστέψει και να λέει ότι:

1. Με νοιάζει το σχολείο μου να είναι καθαρό, χωρίς μουτζούρες στους τοίχους, στα θρανία, χωρίς σκουπίδια στην αυλή. Μέσα σε ένα καθαρότερο περιβάλλον, σέβομαι τον εαυτό μου.

2. Ζητώ να με σέβονται κι εγώ θα σέβομαι την ιδιαιτερότητα του άλλου, π.χ.  του κοντού συμμαθητή μου, του δυσλεξικού, του οποιουδήποτε.

3. Ξέρω να μιλάω με επιχειρήματα και δεν απευθύνομαι στους συμμαθητές μου με χαρακτηρισμούς.

4. Η βία φέρνει βία και δεν θέλω να γίνω  ένας κρίκος στην αλυσίδα της.

5. Δεν καταδέχομαι να αντιγράψω, ούτε να κάνω σκονάκι, αλλά θέλω να παλέψω με τις δυνάμεις μου. Η ικανοποίηση που θα πάρω στην επιτυχία, θα είναι μεγαλύτερη. Αν πάλι δυσκολευτώ, θα μάθω να δουλεύω, να μελετάω και φυσικά θα πάω μπροστά με την αξία μου. Άλλωστε κανένας κόπος δεν πάει χαμένος.

Όλα αυτά φαίνονται ρομαντικά αλλά πρέπει να γίνουν πραγματικότητα στα σχολεία. Οι σημερινοί έφηβοι είναι οι αυριανοί ενήλικοι. Αποφασίζουμε τώρα. Θα χτίσουμε μια κοινωνία με γερά θεμέλια ή θα το αφήσουμε κι αυτό στην τύχη του και θα βρίζουμε όταν γύρω μας όλα θα καταρρέουν;

Φτάσαμε στον πάτο, γιατί χάσαμε την αξιοπρέπειά μας, την ηθική μας. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να κλέψουμε το δημόσιο, να ποδοπατήσουμε τον διπλανό μας για να επιπλεύσουμε εμείς, να ξεγελάσουμε τον υπάλληλο και μας βοηθήσει ο γνωστός του γνωστού.

Η παιδεία είναι το θεμέλιο της κοινωνίας.  Ας την βοηθήσουμε να σταθεί γερά. Έχουμε υποχρέωση πρώτα στους εαυτούς μας & φυσικά στα παιδιά μας. Τί κόσμο θα τους αφήσουμε; Σε τί χώρα θα τα μεγαλώσουμε για να ζήσουν; Η λέξη “Έλληνας” ας γίνει και πάλι περήφανη λέξη, δεν αντέχετε άλλη παγκόσμια ξεφτίλα.

Το νιώθετε κι εσείς τόσο έντονο;

Δεν αναφέρθηκα καθόλου στον οικονομικό τομέα γιατί θεωρώ ότι  είναι συνέπεια του ηθικού ξεπεσμού. Όταν βελτιωθούμε ως άνθρωποι, θα ανέβουν όλοι οι δείκτες της υπόλοιπης ζωής μας.