Αρχείο για "Δεκέμβριος, 2012"

το σιωπηλό μήνυμα

To σιωπηλό μήνυμα των Ζαπατίστας την ημέρα του “τέλους του κόσμου”

Τ’ ακούσατε;Αυτός είναι ο ήχος του κόσμου σας που καταρρέει.Είναι ο ήχος της αναγέννησής μας. Εκείνη την ημέρα, ήταν νύχτα.Και νύχτα θα είναι όταν θα έρθει εκείνη η μέρα. Δημοκρατία!Ελευθερία!Δικαιοσύνη!

του Tim Russo (μετάφραση Filistina)

Μόνο η ηχώ  της βροχής, που έπεφτε στους λιθόστρωτους δρόμους των  Τσιάπας, ακουγόταν. Οι τουρίστες από όλο τον κόσμο που περίμεναν  το τέλος του κόσμου στο κέντρο του πολιτισμού των Μάγια, εξεπλάγησαν από την σιωπηλή πορεία  των, πάνω από 40.000 μασκοφόρων Μάγια Ζαπατίστας.

Ένας αμυδρός ήχος από κλάμα  μωρού ακουγόταν κατά καιρούς από μια  πλαστική θήκη στην πλάτη ένός μασκοφόρου Ζαπατίστα  στις ατελείωτες σειρές των Μάγια ανταρτών  που περπατούσαν ήσυχα μέσα στη βροχή.  Περπατούσαν στις ίδιες πόλεις που εξέπληξαν, το κρύο  βράδυ  της παραμονής του νέου έτους πριν από 19 χρόνια, φωνάζοντας για πρώτη φορά, Ya Basta!

Τώρα το όπλο ήταν διαφορετικό   από εκείνη την ένοπλη εξέγερση των ιθαγενών, το 1994. Τώρα ήταν η σιωπή των Ζαπατίστας, το ηθικό κύρος τους, η ηχώ μιας ενιαίας και εκκωφαντικής σιωπής που φώναξε “Ya Basta!”, ξανά. Μια σιωπή, που στη μαζική παρουσία τους, στο San Cristóbal de las Casas, στο Ocosingo, στο Altamirano, στο Las Margaritas και στο Palenque,  φώναξε -χωρίς μια λέξη – ότι η νέα εποχή των Μάγιας έχει αρχίσει και ότι οι Ζαπατίστας είναι παρόντες. Μια σιωπή που είχε ως στόχο να υπενθυμίσει στο  νέο Πρόεδρο του Μεξικού, Enrique Peña Nieto και στο κόμμα του, PRI , ότι τα βαθύτερα αίτια του αγώνα των Ζαπατίστας είναι  σήμερα τα ίδια όπως ήταν πριν από 19 χρόνια: η έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης,  η εκπαίδευση, η στέγαση, η γη, τα τρόφιμα, τα δικαιώματα των ιθαγενών, τα δικαιώματα των γυναικών,  τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, η αξιοπρέπεια και η δικαιοσύνη.
Μια σιωπή που θύμιζε στο PRI ότι υπάρχει ένα Μεξικό που αγωνίζεται.  Οι Ζαπατίστας και ο EZLN δεν χρειάστηκε να πουν ούτε μια λέξη σήμερα, οι δράσεις και η σιωπή τους λένε πολλά.  Aqui estamos!

Ήδη από τις 4 μ.μ, της 21ης Δεκέμβρη, αυτόχθονες Μάγιας, Tzeltales, Tzotziles, Tojolobales, Choles, Zoques, και Mames,  είχαν ξεκινήσει την πορεία τους  από τα πέντε πολιτιστικά κέντρα αντίστασης, που είναι γνωστά ως Caracoles, και βρίσκονται στη ζούγκλα Λακαντόνα, τα εδάφη Canyon Chiapas και τα βροχερά υψίπεδα. Περπάτησαν  ήσυχα   κατά μήκος των ορεινών, με ομίχλη δρόμων,  προς τις ίδιες πόλεις (συν το Palenque), που οι αντάρτες  είχαν ξεκινήσει την ένοπλη εξέγερση τους, την 1η Ιανουαρίου 1994, την ημέρα που ενεργοποιήθηκε η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών.

Η πορεία του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας, που αποτελείται από αυτόχθονες Μάγιας του Μεξικού,   ήταν η πρώτη κινητοποίηση μετά τις 7 Μαΐου 2011, όταν οι Ζαπατίστας είχαν απαιτήσει  να μπει τέλος στη βία και την εκτεταμένη ατιμωρησία στο Μεξικό. Η πορεία   απαιτούσε το τέλος του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ Πολέμου των Ναρκωτικών του  προέδρου Φελίπε Καλδερόν, που έχει στοιχίσει μέχρι και 80.000 ζωές κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι ετών. Ο Καλντερόν, ο οποίος έφυγε από το Μεξικό αφήνοντας μια αιματοβαμμένη χώρα,  ακολούθησε τα βήματα του προκατόχου του Ernesto Zedillo βρίσκοντας ένα ασφαλές καταφύγιο σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, στο   Χάρβαρντ και  στο Cambridge, μια πόλη που  -κατά ειρωνικό τρόπο- έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά δολοφονιών ανά κάτοικο στον κόσμο, σε αντίθεση  με το Μεξικό που βρίσκεται μέσα στις 10 πρώτες χώρες του κόσμου  με μεγάλο αριθμό βίαιων θανάτων.  Η πορεία αυτή των Ζαπατίστας,  εξηγεί ο βραβευμένος δημοσιογράφος του Μεξικού Jose Gil Olmos, σηματοδοτεί μια συμβολική στιγμή. Eίναι 21 του Δεκέμβρη 2012 για το Γρηγοριανό ημερολόγιο και 13 Ba’ktun, ή το τέλος του ημερολόγιου των 144000 ημερών των Μάγια,  και οι Ζαπατίστας λένε  σιωπηλά  ότι αυτή είναι η αρχή ενός νέου ημερολογίου, μιας νέας εποχής,  στην οποία οι Ζαπατίστας είναι παρόντες:

“Η απλή παρουσία των Ζαπατίστας σήμερα εδώ,  τη στιγμή που ξεκινάει η νέα κυβέρνηση του Enrique Peña Nieto και  επιστρέφει το κόμμα PRI, είναι ένα μήνυμα από μόνο του ότι ο EZLN υπάρχει και είναι εδώ, ότι ο EZLN είναι μια κοινωνική και πολιτική δύναμη που θα υπενθυμίζει στο PRI ότι τα πράγματα δεν είναι καλά και ότι η φωνή όσων δεν έχουν φωνή και πρόσωπο λέει, “Ακούστε! Υπάρχει ένα ξεχασμένο Μεξικό εδώ, ένα Μεξικό που πεθαίνει από την πείνα και την ανισότητα και αυτή η πορεία, μια σιωπηλή πορεία,  είναι από μόνη της ένα εμβληματικό μήνυμα.”

Δεν υπήρχαν ορατοί διοικητές  των Ζαπατίστας στις πορείες, δεν υπήρχαν λόγια, ούτε συνθήματα, ούτε πανό.  Μόνο δύο σημαίες συνόδευσαν τις χιλιάδες των ανταρτών Μάγια, αυτή των  Ζαπατίστας με το κόκκινο αστέρι  σε μαύρο και  η μεξικανική σημαία. Το ίδιο έγινε σε κάθε μια από τις πέντε πόλεις που βρέθηκαν οι Ζαπατίστας,  παρά την ασυνήθιστη βροχή για την έναρξη της ξηρής περιόδου των Τσιάπας. Οι χιλιάδες Ζαπατίστας βάδισαν στα κέντρα των πόλεων,  τέσσερις τέσσερις, με τις γροθιές στον αέρα  και στη συνέχεια, όσο  γρήγορα και αθόρυβα έφτασαν, οι Ζαπατίστας εξαφανίστηκαν μέσα στην ομίχλη και τη βροχή που είχε καλύψει την άφιξή τους.

Αργά μέσα στην ημέρα, ένα μονοσέλιδο ανακοινωθέν που υπογράφεται από τον ηγέτη των ανταρτών Ζαπατίστας, Sub-Comandante Marcos, διαδώθηκε στο διαδίκτυο. Το ανακοινωθέν έγραφε απλώς τα εξής:

Τ’ ακούσατε;Αυτός είναι ο ήχος του κόσμου σας που καταρρέει.Είναι ο ήχος της αναγέννησής μας. Εκείνη την ημέρα, ήταν νύχτα.Και νύχτα θα είναι όταν θα έρθει εκείνη η μέρα. Δημοκρατία!Ελευθερία!Δικαιοσύνη!

zapatistamarcha4

**********************

Ο Tim Russo είναι εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ακτιβιστής των μέσων ενημέρωσης, φωτογράφος και δημοσιογράφος. Ο Russo έχει καλύψει το Μεξικό και τη Λατινική Αμερική για πάνω από είκοσι χρόνια. Μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο των ειδήσεων του Free Speech Radio,  http://www.fsrn.org, τακτικά συμβάλλει στo KGNU στο Boulder του Κολοράντο και στο Red Mesoamericana de Radios Comunitarias, Indígenas y Garifunas.

Από : http://filistina.wordpress.com

η πέτρα που χορεύει

ΠΗΓΗ: Encardia Official Webiste

http://www.encardia.gr/

προλεταριακά…

Μπουένος ‘Αιρες, Αργεντινή

“Τουλάχιστον δύο άτομα σκοτώθηκαν όταν πλήθη εισέβαλαν σε σούπερ μάρκετ σε πολλές πόλεις της Αργεντινής, ξυπνώντας μνήμες από την καταστροφική οικονομική κρίση 11 χρόνια πριν.

Οι λεηλασίες σούπερ μάρκετ άρχισαν την Πέμπτη στο χειμερινό θέρετρο Μπαριλότσε της Παταγονίας. Πολίτες εισέβαλαν σε ένα κατάστημα Chango Mas (Walmart) και έφυγαν με τηλεοράσεις LCD και άλλα προϊόντα.

Αντίστοιχα επεισόδια σημειώθηκαν την Παρασκευή σε σούπερ μάρκετ στην κεντρική πόλη Ροσάριο, όπου σκοτώθηκαν δύο άτομα και άλλα δύο τραυματίστηκαν βαριά. Λεηλασίες σημειώθηκαν και σε άλλες περιοχές στην επαρχία του Μπουένος Άιρες, όπως μεταδίδει το Reuters.

Με αντλίες νερού και δακρυγόνα απάντησαν οι Αρχές, ενώ η κυβέρνηση αποφάσισε την ανάπτυξη 400 χωροφυλάκων στην Μπαριλότσε, πόλη 50.000 κατοίκων, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Χιλή.

Η αναταραχή αποτελεί πλήγμα για την εικόνα της προέδρου Κριστίνα Φερνάντες, η οποία συχνά αντιπαραβάλλει την παρούσα οικονομική σταθερότητα με την κρίση του 2001/2002 που βύθισε εκατομμύρια πολίτες στη φτώχεια και πυροδότησε κύμα λεηλασιών σε αναζήτηση τροφής στα σούπερ μάρκετ της χώρας της Λατινικής Αμερικής.

«Αυτά είναι μεμονωμένα επεισόδια και δεν έχουμε δει ανθρώπους να κλέβουν φαγητό. Κλέβουν τηλεοράσεις» δήλωσε κυβερνητικός αξιωματούχος, επιρρίπτοντας την αναταραχή σε αντιπολιτευόμενα εργατικά συνδικάτα.

Εκατοντάδες άτομα έχουν συλληφθεί σε όλη τη χώρα.”

ΠΗΓΗ: in.gr ,palo ,ITN ,D.Telegraph

σαν το νερό του ποταμού

Ψαρογιώργης
Γιάγκος Χαιρέτης
Γιάννης Αγγελάκας
Νίκος Βελιώτης

“Ψεύτρα ζωή και να ‘μουνε οπίσω του καιρού μου ,

να κάμω αυτά που σκέφτομαι και βάνω με το νού μου…
Σαν το νερό του ποταμού περνά ο καιρός και φεύγει
κι όμως η φλέγα τση ζωής ποτέ τση δεν στερεύγει
και με τη φεύγα του καιρού διαβαίνουν και τα νιάτα
κι ο καθαής ακολουθεί του μισεμού τη στράτα
Μα το καντήλι τση ζωής δεν πρόκειται να σβήσει
γιατί πολλά μαστόρικα γεννοσποριάζει η φύση”

καιροί βαριοί πλακώσαν!

O εργαζόμενος στο Αλουμίνιο της Ελλάδας Τάκης Οικονόμου πραγματοποίησε 9-ήμερη απεργία πείνας αντιδρώντας στην μείωση μισθών 25% που δρομολογεί ο ιδιοκτήτης Μυτιληναίος ,με τη διαφαινόμενη συμφωνία του Δ.Σ. του σωματείου των εργαζομένων .Επιχείρημα του Τάκη Οικονόμου ήταν ότι κάτι θα πρέπει να πει στα παιδιά του όταν τον ρωτήσουν τι έκανε απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση .Η απεργία πείνας του τελείωσε το περασμένο Σάββατο και σήμερα Τετάρτη έχει προγραμματιστεί συνέλευση των εργαζομένων .Οι μειώσεις μισθών και οι απολύσεις δεν είναι αναπόφευκτες ,μόνο που δεν μπορούν να τις αποτρέψουν οι αργυρώνητες γραφειοκρατίες σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα .

Η δήλωση του απεργού του Αλουμινίου Ελλάδος μετά την λήξη της απεργίας πείνας


ΔΗΛΩΣΗ ΤΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
Έχουν περάσει αρκετές ώρες που σταμάτησα την απεργία πείνας μία και οι διαπραγματεύσεις με την διεύθυνση της εταιρίας Αλουμίνιο Α.Ε. (Αλουμίνιο της Ελλάδος), ιδιοκτησίας Μυτιληναίου, τελείωσαν. Το αποτέλεσμα είναι άγριες και αναίτιες περικοπές στους εργαζόμενους, σε εφαρμογή νόμων που έφεραν οι ίδιοι μαζί με τις τελευταίες κυβερνήσεις.
Ο Ε. Μυτιληναίος έχει πάρει και παίρνει από το κράτος. Γη, θάλασσα, ορυκτό πλούτο, ενέργεια και επιδοτήσεις. Όπως και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες θέλει τους εργαζόμενους σκλάβους, τις τοπικές κοινωνίες υπόδουλες και τις κυβερνήσεις υπηρέτες του. Ξεκίνησα την απεργία πείνας, γιατί επιχειρούν να μας επιβάλλουν πρωτοφανείς περικοπές και να σύρουν το Διοικητικό Συμβούλιο να τις συνυπογράψει, προκαταλαμβάνοντας την απόφαση της γενικής συνέλευσης. Ως εκλεγμένος εκπρόσωπος εργαζομένων θεώρησα υποχρεωμένος να στείλω ένα έμπρακτο μήνυμα αντίστασης και μια όσο το δυνατό πιο δυνατή φωνή καταγγελίας για να βοηθήσω τη συσπείρωση μας και την υποστήριξή του αγώνα μας.
Στις 9 ημέρες της απεργίας, δημιουργήθηκε ένα αγωνιστικό κλίμα συμπαράστασης μέσα στο εργοστάσιο αλλά και στην τοπική κοινωνία που οδήγησε τον εργοδότη σε υποχωρήσεις που ωστόσο απέχουν πολύ από τις διεκδικήσεις μας. Η πλειοψηφία του Δ.Σ. του σωματείου, επέλεξε να μην συμπαρασταθεί και κρίνεται για την συνολική στάση της. Τα κεντρικά ΜΜΕ δεν ανέφεραν σχεδόν τίποτε για την απεργία πείνας.
Ως συνδικαλιστής πρέπει να ανασυγκροτήσω τις δυνάμεις μου για να συνεχίσω τον αγώνα, να ενωθώ με τους εργαζόμενους και να παλέψουμε όλοι μαζί για να μην περάσουν αυτά τα μέτρα. Να γίνουμε αλληλέγγυοι με άλλους εργαζομένους, ιδιωτικού και δημοσίου, ανέργους, τοπικές κοινωνίες και κινήματα.
Όλοι μαζί να σταματήσουμε αυτή την κατηφόρα. Να καταργήσουμε αυτές τις πολιτικές, ν’ ανατρέψουμε αυτή και όποιες κυβερνήσεις είναι αντεργατικές και αντιλαϊκές. Ν’ ανατρέψουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, με πρώτη αυτή της ΓΣΕΕ αλλά και κάθε συνδικαλιστή που εκμεταλλεύεται τη θέση του για να επωφελείται και κάνει καριέρα και από τα κάτω όλοι μας να επιβάλουμε τις δικές μας ανάγκες.
Τέτοιες πολιτικές δεν σώζουν τον λαό παρά μόνο τα μεγάλα επιχειρηματικά τζάκια και οδηγούν τους εργαζόμενους σε σκλάβους.
Ευχαριστώ, τους συναδέλφους που μου συμπαραστάθηκαν και όλους τους εργαζόμενους, συνδικάτα, φορείς, κινήματα και απλούς πολίτες.
Θα βρεθούμε σε νέους αγώνες.
Παράργησες, καλέ, να γεννηθείς, καιροί βαριοί πλακώσαν,
κι ο πλάτανός σου πλατανόμηλα γρήγορα θα κρεμάσει
για τα κεφάλια μας, μοναχογιέ, για των φαμεγικών μας.
Άε σύρε, ζώσε το σπαθί σφιχτά, κι αν ζήσουμε, μια μέρα
μπορεί στον ίσκιο ειρηνικά και μεις να καλοθρονιαστούμε
μα τώρα τ’ άρματα λογιάζω εγώ του αντρούς το πρώτο χρέος.
Ν. Καζαντζάκης

το άγαλμα…

http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/37253368.jpg

…στην προκυμαία του Λαυρίου…

….ατενίζει απέναντι με αγωνία…

…θα ρωτήσουν τι είναι απέναντι…οι πέτρες είναι…

…που κρατούν μέσα τους το όνειρο…

…κι άπειρη η δύναμη του ανθρώπου…

…χίλια χρόνια και δάκρυα…

…πάντα ενάντια στο άδικο…


paul roland

η γλώσσα της πεταλούδας

“αν καταφέρουμε έστω και μια γενιά να ζήσει ελεύθερη…κανείς δεν θα μπορέσει να της κλέψει την ελευθερία…” είπε ο δάσκαλος…

Για τον 8χρονο Μόντσο είναι μια ειδυλλιακή χρονιά: ξεκινά το σχολείο, έχει έναν εξαίρετο δάσκαλο, κάνει έναν πολύ καλό φίλο, το Ρόκε, αρχίζει να μυείται σε μερικά από τα μυστικά του έρωτα και, μαζί με το μεγάλο του αδελφό, έναν πολλά υποσχόμενο σαξοφωνίστα, κάνει ένα ταξίδι με την ορχήστρα τους στη Γαλικία. Ωστόσο, λίγο μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς, η Δημοκρατία βάλλεται από τους φασίστες και, καθώς οι πλευρές χωρίζονται και η ισχύς γέρνει ξεκάθαρα προς τη μία πλευρά, οι δυνάμεις του φόβου, της βίας και της προδοσίας μεταλλάσουν βαθιά αυτό που θα έπρεπε να είναι η χαρά της παιδικής ηλικίας. Βασισμένη σε τρία διηγήματα (1996) του Μανουέλ Ρίβας, η ταινία ήταν υποψήφια για 13 βραβεία Γκόγια, από τα οποία απέσπασε το βραβείο καλύτερης διασκευής σεναρίου.

Σκηνοθεσία: José Luis Cuerda
Σενάριο: Rafael Azcona, José Luis Cuerda, Manuel Rivas
Ηθοποιοί: Fernando Fernán Gómez (Δον Gregorio), Manuel Lozano (Moncho), Uxía Blanco (Rosa), Gonzalo Uriarte (Ramón), Alexis de los Santos (Andrés)
Είδος ταινίας: Μουσική, δραματική
Χώρα παραγωγής: Ισπανία
Γλώσσα: ισπανικά

η τανία παίζει εδώ:

η γλώσσα της πεταλούδας


στην Πέργαμο και στην Μπαστιά

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Σε παίρνει για ταξίδι μια σειρήνα
και μια πικρία μας ματώνει ανείπωτη.
Tη σκοτεινή σου μελετάμε πείνα
καχύποπτοι, ανύποποι και ύποπτοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά,
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Τα ναύλα μου πώς ν’ αγοράσω
τώρα που απόμεινα στον άσσο.

Στο μέτωπο τριγύρω στις ραβδώσεις
μια μύγα παίζει ως κορασίδα άπορη.
Οι φίλοι σ’ επισκέπτονται με δόσεις
παράφοροι, ανυπόφοροι κι αδιάφοροι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά,
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Απόψε πρέπει να προφτάσω
γιατί αύριο θε να σε χάσω.

Ιωνικές κολώνες σε μαγκώνουν
και σου χαρίζουν τιμωρία άδικη.
Σ’ αυτή την άσπρη πρέσσα δε γλιτώνουν
διάδικοι, υπόδικοι, κατάδικοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά
δίδυμα πάνε φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Τα ναύλα μου δε θα αγοράσω
γιατί απόμεινα στον άσσο.

Μέχρι να αρχίσεις, μέχρι να τελειώσεις
το πρόσωπό τους αποστρέψανε άφωνοι
οι φίλοι και γελούν στις συγκεντρώσεις
μεγάφωνοι, μικρόφωνοι, παράφωνοι.

Στην Πέργαμο και στη Μπαστιά
δίδυμα φτάνουν φορτηγά
κι ένα ιπτάμενο δελφίνι
στον Πόρο και στη Σαντορίνη.
Κι εγώ απόψε θα σε χάσω
και αύριο θα σε ξεχάσω.

υ.γ: ο ποιητής αυτός δεν ζει πια…

χωρίς ψωμί

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση