76 περίπου χρόνια αφότου το φασιστικό απόσπασμα πήρε τον Λόρκα από το σπίτι στην Γρανάδα -όπου έμενε για λόγους ασφάλειας λίγο καιρό- ,δεν έχει βρεθεί ακόμα ούτε η σωρός του ,ούτε εννοείται κάποιος τάφος ή κενοτάφιο. Ο ποιητής ,θεατρικός συγγραφέας και τόσα άλλα ,του έρωτα ,του πάθους αλλά και της ανθρώπινης κι επαναστατικής δικαιοσύνης ,χωρίς να δηλώσει επαναστάτης ,χάθηκε το όμορφο καλοκαίρι του ισπανικού ‘εμφύλιου’ στις 19-8-1936 σε ηλικία 38 ετών ,ίσως στο ρέμα του μικρού χωριού Βιθνάρ όπου βρέθηκαν ομαδικοί τάφοι δολοφονημένων απ’τους φασίστες ,όμως τα λόγια και τα έργα του θα λάμπουν πάντα και σαν τέτοια θα είναι η χειρότερη γροθιά στα στομάχια των κάθε είδους φρανκιστών όλων των τόπων κι εποχών .
ROMANCE DE LA LUNA ,LUNA La luna vino a la fragua con su polisón de nardos. El niño la mira mira. El niño la está mirando. En el aire conmovido mueve la luna sus brazos y enseña, lúbrica y pura, sus senos de duro estaño. Huye, luna, luna, luna. Si vinieran los gitanos, harían con tu corazón collares y anillos blancos. Niño, déjame que baile. Cuando vengan los gitanos te encontrarán sobre el yunque con los ojillos cerrados. Huye luna, luna, luna, que ya siento sus caballos. Niño, déjame, no pises mi blancor almidonado. El jinete se acercaba tocando el tambor del llano. Dentro de la fragua el niño, tiene sus ojos cerrados. Por el olivar venían, bronce y sueño, los gitanos. Las cabezas levantadas y los ojos entornados. Cómo canta la zumaya, ¡ay, cómo canta en el árbol! Por el cielo va la luna con un niño de la mano. Dentro de la fragua lloran, dando gritos, los gitanos. El aire la vela, vela. El aire la está velando.
