Κάντε κλικ στο φάκελο για να ανοίξετε την κάρτα

Δείτε: ατυχήματα, φάρσες, τούμπες, περίεργα σε ένα δεκάλεπτο βίντεο.

Καλή διασκέδαση!!!

http://www.youtube.com/watch?v=3htU3NTqMQs

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου:

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων.

«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς…

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1.    Πρώτα απ’όλους αυτούς  που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές…

2.    Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική…

3.    Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές…

4.    Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα  και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.

5.    Αυτούς  που ελέγχουν τις  απολαύσεις τους…

6.    Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους…

7.    Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί  από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»

Το σηµείο καµπής στη ζωή του ανθρώπου είναι τα 46 χρόνια. Σε αυτή την ηλικία βιώνει ο άνθρωπος την πιο βαθιά µελαγχολία.

Αµέσως µετά αρχίζει το ταξίδι προς την ευτυχία. Το περιοδικό «Economist» αφιέρωσε το εξώφυλλό του σε αυτό το θέµα. ∆εν παραλείπει όµως να υπενθυµίσει την ατάκα του γάλλου ηθοποιού Μορίς Σεβαλιέ: «Τα γηρατειά δεν είναι και τόσο άσχηµα αν λάβουµε υπόψη µας την εναλλακτική λύση».

Οι κακόπιστοι θα µπορούσαν να υποθέσουν ότι το έγκυρο βρετανικό περιοδικό ήθελε απλώς να παρηγορήσει τους αναγνώστες του, ο µέσος όρος ηλικίας των οποίων είναι ακριβώς τα 46 χρόνια:εάν κάποιοι από αυτούς δεν αισθάνονται και πολύ….καλά, τώρα ξέρουν ότι τα πράγµατα στο µέλλον θα γίνουν καλύτερα. Ο λόγος όµως δεν είναι αυτός. Στην πραγµατικότητα, ο «Economist» επιβεβαιώνει την τάση που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στη Δύση: Χωρίς τη µέτρηση της Ακαθάριστης Εθνικής Ευτυχίας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν δεν έχει κανένα νόηµα.

Ο«Economist» επικαλείται µεταξύ άλλων τη µελέτη του αµερικανού καθηγητή Οικονοµικών Ντέιβιντ Μπλέιντσφλαουερ, ο οποίος εξέτασε τα δεδοµένα από 72 χώρες, οι κάτοικοι των οποίων κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση πόσο ικανοποιηµένοι είναι από τη ζωή τους. Ένα από τα συµπεράσµατα είναι ότι ο µέσος όρος ηλικίας αλλάζει από χώρα σε χώρα. Για τους Ελβετούς το ναδίρ της ικανοποίησης από τη ζωή εντοπίζεται στα 35 χρόνια, οι Ουκρανοί βουτάνε σε βαθιά µελαγχολία στα 62 τους. Ο µέσος όρος, ωστόσο, και στις 72 χώρες είναι τα 46 χρόνια.

Χρειαζόταν µια αµερικανική έρευνα για να µάθουµε ότι κάπου ανάµεσα στα 40 και τα 50 πολλοί άνθρωποι περνούν αυτό που γνωρίζουµε όλοι ως κρίση της µέσης ηλικίας; Ασφαλώς όχι. Αλλά, όπως επισηµαίνει ο «Economist», η έκπληξη βρίσκεται µετά: Παρά το γεγονός ότι όσο πλησιάζουν προς την τρίτη ηλικία οι άνθρωποι χάνουν πράγµατα που εκτιµούν, όπως είναι η ζωντάνια, η ευστροφία και η εµφάνιση, κερδίζουν αυτό που ξοδεύουν µια ζωή για να βρουν: την ευτυχία. Το βρετανικό περιοδικό υπενθυµίζει επίσης ότι, αντίθετα µε τους συµβατικούς οικονοµολόγους που µετρούν µόνο τον πλούτο, ένας νέος κλάδος της επιστήµης της Οικονοµίας θεωρεί την ευτυχία ένα µετρήσιµο οικονοµικό µέγεθος.

Το 2008, ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί ζήτησε από δύο νοµπελίστες οικονοµολόγους, τον Αµάρτια Σεν και τον Τζόζεφ Στίγκλιτς, να δηµιουργήσουν έναν δείκτη µέτρησης της εθνικής ευµάρειας πέρα από το ΑΕΠ. Και µόλις τον περασµένο µήνα στη Βρετανία ο πρωθυπουργός της χώρας Ντέιβιντ Κάµερον ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα αρχίσει να συγκεντρώνει στοιχεία σχετικά για τη συλλογική ευεξία.

Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί επικεντρώνουν τις προσπάθειές τους στο αιώνιο ερώτηµα: τι µας κάνει ευτυχισµένους; Αποφασιστικό ρόλο παίζουν τέσσερις παράγοντες: το φύλο, ο χαρακτήρας, οι εξωτερικές συνθήκες και η ηλικία.
Οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο ευτυχείς από τους άντρες – αν και πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη – όπως και οι εξωστρεφείς σε σχέση µε τους εσωστρεφείς. Μερίδιο στην ευτυχία έχουν επίσης το εισόδηµα, η υγεία, η εκπαίδευση, οι σχέσεις. Για την ηλικία, τέλος, µια σειρά από πρόσφατες µελέτες καταλήγουν στο συµπέρασµα ότι η ψυχολογική ευµάρεια είναι µια καµπύλη που έχει το σχήµα του λατινικού γράµµατος U. Ετσι, ο άνθρωπος στα 20 του χρόνια αισθάνεται ψυχολογικά ακµαίος και πιάνει… πάτο στα 46. Ύστερα όµως έρχεται η ευτυχία.

«Το δρόμο που μου δείχνεις να βαδίσω, τον γνώρισα από μικρός» λέει το τραγούδι.

Η λέξη δασκαλάκος ακουγόταν από τις ελληνικές ταινίες του 60 ακόμα. “Γίνε τουλάχιστον ένας δάσκαλος” είναι μια φράση που πολλοί γονείς έχουν ξεστομίσει ή σκεφθεί.

Αν έτσι θέλει το κράτος να είναι η κατάσταση, τότε είμαστε καταδικασμένοι.

Όταν όμως έρχεσαι και δίνεις ελπίδες, τότε είναι επιβεβλημένο να μπορείς να τηρείς τις υποσχέσεις που έδωσες – προσδοκίες που δημιούργησες.

Οι λέξεις αυτές είναι πάνω από επίκαιρες πολιτικές ανακοινώσεις και στρατηγικές και σίγουρα πάνω από συνδικαλιστικές απαιτήσεις.

Διανύουμε μια περίοδο αναβάθμισης ή καλύτερα αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και όπως δείχνουν τα πράγματα ΚΑΙ αυτή η μεταρρύθμιση έχει ξεκινήσει από λάθος βάση.

Γιατί ποια είναι η βάση της παιδείας;

Στη συνέντευξή του στην ΕΤ1 και την εκπομπή «Η Ζωή είναι αλλού», ο καθηγητής Νίκος Λυγερός (εξ)έθεσε τα πράγματα με πολύ απλό και όμορφο τρόπο. Είπε:

«Είμαι υπέρ του Δάσκαλος – Μαθητής και όχι του Καθηγητής – Φοιτητής» εξηγώντας πως στο πρώτο δίδυμο υπάρχει η έμπνευση, υπάρχει η θέληση για μάθηση, υπάρχει κάτι το ανεξήγητο, ενώ το δεύτερο δίδυμο αναφέρεται σε θεσμούς.

Ένα κράτος λοιπόν που θέλει να αναβαθμίσει το εκπαιδευτικό του σύστημα, να αποκτήσει μόνο «δασκάλους», θα πρέπει να αρχίσει από τα βασικά. Θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει στα θεσμοθετημένα όργανά του, που έχουν αναλάβει αυτόν τον δύσκολο ρόλο (δάσκαλοι, καθηγητές) τουλάχιστον την επιβίωσή τους!

1) Όταν ένα κράτος αφήνει απλήρωτους τους αναπληρωτές καθηγητές του, πώς έχει την απαίτηση να αφιερωθούν αναπόσπαστοι στο δύσκολο έργο τους; Ποιος από εμάς μπορεί να δουλέψει όταν δεν έχει πού να μείνει ή τί να φάει;

2) Όταν ένα κράτος αναγκάζει τους καθηγητές να βγαίνουν στους δρόμους ζητιανεύοντας για τα απολύτως απαραίτητα, τότε ουσιαστικά είναι το ίδιο το κράτος που ζητιανεύει.

Σκεφτείτε την περίπτωση ενός μαθητή, για να περάσω στη δεύτερη μου ανησυχία, ο οποίος βλέπει στις τηλεοράσεις το δάσκαλό του να παλεύει για την επιβίωσή του και ταυτόχρονα την επόμενη μέρα τον παρακολουθεί στο σχολείο να διδάσκει ανώτερες αξίες και ιδανικά.

Είναι απαράδεκτο να απομυθοποιείται με τέτοιο φθηνό τρόπο ο ρόλος του δάσκαλου – καθηγητή.

Δεν μιλάω για προσλήψεις. Δεν μιλάω για διορισμούς. Μιλάω για συνέπεια.

Όταν το κράτος αποφασίσει ότι θα κάνει ουσιαστικές αλλαγές αυτό θα φανεί στη συνέπεια που δείχνει προς τα όργανά του.

Η κοινωνία δυστυχώς ακολουθεί τις τάσεις των καιρών. Για να μπορέσει ο γονιός, το παιδί, ο συνάδελφος, να αναγνωρίσει την αξία ενός καλού καθηγητή και τον κίνδυνο που προκύπτει από την απαξίωσή του, ασυναίσθητα θα κοιτάξει πρώτα στην αντιμετώπιση που τυγχάνει ο συγκεκριμένος καθηγητής από το ίδιο του το κράτος.

πηγή: Μ. Μακρίδης

Άντε και καλά… κρασά!!!

“Η σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση περιγράφεται ανάγλυφα από μια φράση του Χατζηδάκη που πολλοί Έλληνες και ξένοι ηγέτες έχουν επαναλάβει κατά κόρον : «η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα».

Τα θαύματα όμως, δεν ήταν ποτέ μόνο οικονομικά: από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, από τον Καποδίστρια μέχρι και σήμερα, η χώρα μας έχει ζήσει σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία πέντε φορές τον εφιάλτη της Χρεοκοπίας.

Η πρώτη πτώχευση έγινε μόλις μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους και επί Κυβερνήσεως του Ιωάννη Καποδίστρια. Τα δάνεια δεν τα είχε ζητήσει εκείνος, όμως βάραιναν το Ελληνικό κράτος αφού είχαν…

ζητηθεί από τους Έλληνες στην Επανάσταση.

Η δεύτερη πτώχευση έγινε επί Όθωνα, ο οποίος ήταν Βαυαρός και οι Μεγάλες Δυνάμεις τον έστειλαν «τοποτηρητή» των συμφερόντων τους στην Ελλάδα. Ενώ ο Όθωνας είχε υποβάλει για δέκα χρόνια λιτότητα με ένα μνημόνιο – που τόσο μοιάζει με το σημερινό!– το οποίο είχε συντάξει με τις Μεγάλες Δυνάμεις, μειώνοντας μισθούς και δαπάνες σημαντικές για τον Ελληνικό πληθυσμό, δεν κατάφερε να αποφύγει την πτώχευση.

Η τρίτη πτώχευση συνέβη επί Κυβερνήσεως του Χαρίλαου Τρικούπη. Αυτός αν και περιέκοψε δαπάνες, προχώρησε σε εξορθολογισμό των μισθών αλλά τελικά δεν τα κατάφερε, με αποτέλεσμα το 1893 να δηλώσει στη βουλή το ιστορικό εκείνο «Κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

Η τέταρτη πτώχευση σημειώθηκε επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος κήρυξε πτώχευση, έκανε στάση πληρωμών εξωτερικού χρέους και επέβαλλε εξευτελιστικά μεροκάματα. Το αποτέλεσμα ήταν να βγουν κερδισμένοι οι μεγάλοτσιφλικάδες γαιοκτήμονες αφού εξαγόραζαν την περιουσία των μικρότερων σε εξευτελιστικές τιμές: έτσι έγινε η αρχή για να οδηγηθούμε στη δικτατορία Μεταξά.

Η πέμπτη πτώχευση συνέβη επί Ιωάννη Μεταξά: ο Μεταξάς, αν και κατέφυγε στην Κοινωνία των Εθνών, ζητώντας να μην πτωχεύσει η Ελλάδα γιατί «αυτό θα διέλυε το λαό του», δε μπόρεσε να αποφύγει τη χρεοκοπία.

Το χειρότερο λοιπόν για τη χώρα δεν είναι τα οικονομικά δεδομένα :σήμερα, όπως και σε κάθε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις , η Ελλάδα,πριν πτωχεύσει οικονομικά, πτώχευε ηθικά. Υπεύθυνοι γι’ αυτό, οι πολιτικοί άρχοντες του τόπου: οι ίδιοι που πάντα δανειζόντουσαν υπέρμετρα από το εξωτερικό, από τις ίδιες πάντα «Μεγάλες Δυνάμεις» (που λόγω του ότι η χώρα μας έχει θέση κλειδί για τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, προσπαθούν να μας έχουν πάντα υπόχρεους).

Αν όμως στο παρελθόν, υπήρχε το δεδομένο ότι η πολιτική ηγεσία ήταν σχεδόν πάντα διορισμένη από ξένα κέντρα εξουσίας, δεν θα έπρεπε σήμερα η χώρα μας να είναι έρμαιο στις διαθέσεις του οποιουδήποτε μηχανισμού, όπως το ΔΝΤ. Η γενική αίσθηση του Έλληνα πολίτη είναι ότι οι πελατειακές σχέσεις, η αδιαφάνεια, η διαφθορά, η ασυνέχεια του Ελληνικού κράτους είναι οι αιτίες που μας οδήγησαν εκτός όλων των άλλων εδώ.

Ο Έλληνας σήμερα έχει την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί, πολλές φορές και αποδεδειγμένα, χρηματοδοτούνται από ξένα οικονομικά συμφέροντα τα οποία ξεπληρώνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μόλις εκλέγονται, ενώ παράλληλα κατασκευάζουν κομματική «πελατεία» διορίζοντας κόσμο στο Δημόσιο. Και είναι οι ίδιοι πολιτικοί από τους οποίους ζητείται σήμερα να ορθώσουν το ανάστημα τους σε διεθνές επίπεδο , όχι εκλιπαρώντας βοήθεια από τους ξένους, αλλά με κίνητρο το γνήσιο εθνικό συμφέρον.

Μόνο αν βρεθεί κάποιος, με συναφείς ηθικές αξίες, που θα έχει ΟΡΑΜΑ και τη δύναμη να εμπνεύσει το λαό, που θα ασκεί πολιτική για την Χώρα και όχι για τον εαυτό του, τότε η Ελλάδα θα κερδίσει την χαμένη της αξιοπρέπεια. Τότε η Ελλάδα δεν θα πετύχει ένα ακόμα διαδοχικό θαύμα αλλά ένα διαχρονικό, το οποίο θα της επιτρέψει να έχει τη θέση που της αρμόζει και της αξίζει στη διεθνή πραγματικότητα, χωρίς τη βοήθεια άσπονδων εχθρών και φίλων.”

πηγή: Μανόλης Καλαμπόκας

Όπως όλες τις γιορτές, θα ξοδεύσουμε κάτι παραπάνω και όλες οι αλυσίδες σούπερ-μάρκετ, κυκλοφορήσανε γιορτινά φυλλάδια προσφορών. Η ΔΙΑΦΟΡΑ στα προσφερόμενα είδη μεταξύ των αλυσίδων είναι ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΕΣΤΑΤΗ και αντιληπτή από την πρώτη ματιά.

Γνωστή αλυσίδα στη πρώτη σελίδα, προτείνει φτηνή Γαλοπούλα Γαλλίας και στη τελευταία διάφορα ΞΕΝΑ κρασιά, σίγουρα γαλλικά. Στις μέσα σελίδες κρασί Bordeaux, καπνιστό σολομό, πάπια –φραγκόκοτα –κουνέλι – ορτύκια Ιταλίας, τυρί parmigiano reggiano και Ραmbol Γαλλίας με μαύρο πιπέρι ή καρύδι (τι είναι μη με ρωτάτε), αλλαντικά και τυροκομικά κατά πλειοψηφία εισαγόμενα.
Μία άλλη γνωστή αλυσίδα συνεχίζει τις προσφορές της σε βιομηχανικά προϊόντα της χώρας της. Ηλεκτρική σκούπα αναρρόφηση στάχτης, μηχανή εσπρέσο, κεραμικό αερόθερμο…
Από τρόφιμα Panettone, παραδοσιακό Ιταλικό χριστουγεννιάτικο γλυκό, όπως γράφει.
ΔΕΝ ΤΙΣ ΠΑΡΕΞΗΓΩ τις ξένες αλυσίδες. ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ τους κάνουν. Γι αυτό ήρθαν στην Ελλάδα. ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ των βιομηχανικών κεφαλαίων που τις δημιούργησαν.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ… ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ… που είμαστε χρεοκοπημένοι.
Άνοιξα και το φυλλάδιο μιας ελληνικής αλυσίδας. ΜΥΡΙΖΕ ΕΛΛΑΔΑ ρε γαμώτο… Προσφορές χοντρές. Τα τρόφιμα σχεδόν όλα ΕΛΛΗΝΙΚΑ, τα οποία ικανοποιούσαν σε μεγάλο βαθμό τις πραγματικές ανάγκες, αυτών των ημερών.
Αυτές τις γιορτές λοιπόν θα τις γιορτάσω ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΑ.
Θα γεμίσουμε Χριστούγεννα ελληνικότατη κότα.
Θα αγοράσουμε ελληνικότατα αλλαντικά, παστουρμά και καπνιστή μπριζόλα, που αυτοί δεν παράγουν.
Θα αγοράσουμε ελληνικά κρασιά από ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΕΣ ποικιλίες σταφυλιών, που το γράφουν πάνω στην ετικέτα. Αγιωργίτικο, Ξινόμαυρο, Σαββατιανό, Μαλαγουζιά, Λημνιώ, Ρομπόλα, Μοσχοφίλερο, Ασύρτικο, Αθήρι. Ναι υπάρχουν και αυτές, και πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν…
Θα φάμε τηγανιά ελληνικό χοιρινό, ελέγχοντας στο κρεοπωλείο το ταμπελάκι παραγωγής του χοιρινού. Αν πάρει δε τηλέφωνο και κανένας γνωστός, που έχει βρεί χοιρινό μεγαλωμένο σε χωριό, μετά χαράς θα αγοράσω.
Θα πάρω για τα μικρά παιδιά ελληνικότατες σοκολάτες ή σοκολατένιους ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗΔΕΣ.
Θα υπάρχουν στο σπίτι κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Δυστυχώς δεν μπορώ να βρώ Φοινίκια (παραλλαγή του μελομακάρονου), που έκανε η μάνα μου, όταν ήμουν μικρός.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς το μεσημέρι, με την παρέα, θα στήσουμε κάποια φουφού για να ψήσουμε για το καλό του χρόνου. Τα λουκάνικα και τα κρέατα ελληνικά…
Όταν θα ‘ρθω, στο κέφι αυτές τις μέρες, θα διασκεδάσω με ένα ποτήρι κρασί ή ένα ποτήρι ΚΟΝΙΑΚ ΜΕΤΑΞΑ.
Θα υποδεχθούμε τον καινούργιο χρόνο με ένα ποτήρι αφρώδη οίνο ΚΑΪΡ ή ΕΑΣ Αμυνταίου.
Μετά από τα χαρτιά, για το καλό του καινούργιου χρόνου, θα φάμε το ζεστό πατσά, που θα φτιάξουμε στο σπίτι.
Το πρωϊνό της Πρώτης μέρας του καινούργιου χρόνου, θα ξεκινήσει με ένα φλιτζάνι ελληνικότατου καφέ σκέτο, για να πάνε κάτω… τα φαρμάκια.
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα ελληνικότατα προϊόντα θα τα αγοράσουμε από ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, γιατί αυτοί σαν Έλληνες ξέρουν να έχουν τα ελληνικά προϊόντα, για τον ελληνικό τρόπο γιορτής αυτών των ημερών. Τα δε κρέατα από τον κρεοπωλείο της περιοχής.
Αγοράζοντας από ελληνικό σούπερ μάρκετ, αυτές τις μέρες ελληνικά προϊόντα, θα θυμάμαι συνέχεια, αυτό που γράφει, στο φυλλάδιο της μια ΤΟΠΙΚΗ ΔΡΑΜΙΝΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ.
Δηλ. «Διαθέτει περισσότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για αγορές προϊόντων από Τοπικές Δραμινές Επιχειρήσεις και παραγωγούς (οπωρολαχανικά), ΟΤΑΝ ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ΔΕΝ έχουν στα ράφια τους ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΟΠΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ».

ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ- ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ
Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

πηγή:Γιάννης Παπαγεωργίου

Μια παρέα νέων με φαντασία δημιουργεί βίντεο που εξυπηρετούν βαθύτερες ανάγκες

Η ιστορία αρχίζει με τη μικρή Ελλάδα, ένα μαυρισμένο κοριτσάκι με μαγιό, να καλοπερνάει. Τρώει παγωτό σέρνοντας πίσω του ένα μικρό και χαρωπό προβατάκι, το Χρέος. Ως εκεί, καλά. Όμως, έπειτα από λίγο, το Χρέος μεγαλώνει τόσο που μεταμορφώνεται σε ένα απίστευτα τρομακτικό και πεινασμένο τέρας, το οποίο με τη σειρά του θέλει να φάει την μικρή Ελλάδα… Ποιος θα τη σώσει; Ο ξεπεσμένος σούπερ ήρωας, γνωστός και με το όνομα Ευρώπη; Ή το περίεργο κουνούπι που λέγεται ΔΝΤ; «Θα καταφέρει η Ελλάδα να ξαναβρεί την ευτυχία;»…

Με αυτή την ερώτηση κλείνει το τρίτο επεισόδιο της σειράς The Greek Crisis Explained. Όσοι έχουν λογαριασμό στο Facebook (και φίλους που προωθούν βίντεο μανιωδώς) μάλλον έχουν παρακολουθήσει την τριλογία που φέρει την υπογραφή της Nomint, μιας εταιρείας με αντικείμενο τον ψηφιακό σχεδιασμό εικόνας σε κίνηση (animation) που εκτός των εμπορικών της πρότζεκτ, δημιουργεί βίντεο που εξυπηρετούν άλλου είδους ανάγκες… Στην προκειμένη περίπτωση, η κυκλοφορία του dvd της Τζούλιας «ταρακούνησε» την ομάδα που αισθάνθηκε την ανάγκη να προσπαθήσει να εξηγήσει τι συνέβαινε γύρω της εκείνη τη στιγμή. Η μέρα της Τζούλιας έγινε και μέρα του ΔΝΤ, και το ένα έφερε το άλλο, με αποτέλεσμα να καταπιαστούν με μια σειρά επεισοδίων που θα «εξηγούσαν» την ελληνική κρίση σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό απ’ ό,τι φαντάζονταν. Και αν σε ιντερνετικούς χρόνους η ιστορία του Greek Crisis θεωρείται παλιά είδηση, η πιο πρόσφατη βράβευση ενός άλλου ανεξάρτητου πρότζεκτ τους από την κοινότητα του Vimeo.com και η ενδιαφέρουσα συμμετοχή της Nomint στο τελευταίο κύκλο ομιλιών του Tedx Athens, αποτέλεσε μια πολύ καλή ευκαιρία για μια συζήτηση με την «Κ» στο γραφείο της πίσω από το Χίλτον.

Η κότα μετά την κρίση

«Είχαμε αποφασίσει από την αρχή ότι αυτή η ιστορία έχει γενικό ενδιαφέρον, όχι μόνο επειδή είμαστε Ελληνες και μας απασχολεί. Το κοριτσάκι θα μπορούσε να μην είναι η Ελλάδα…», μας λέει ο Γιάννης Κωνσταντινίδης. «Υπάρχουν ίσως δύο ομάδες ανθρώπων που μας παρακολουθούν: εκείνοι που έχουν μια καλλιτεχνική ευαισθησία είτε είναι επαγγελματίες είτε όχι, και έχουν σχέση με οπτική κουλτούρα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί όπως λέγαμε και στο Tedx Athens, δεν έχει πια σημασία το τοπικό κοινό. Είναι μια έννοια που έχει καταργηθεί και πολιτισμικά, και όχι μόνο λόγω του Ιντερνετ. Δεν έχεις πάρα πολλά πράγματα να πεις σε ένα τοπικό κοινό που να μην αφορά και κάποιον που ζει στην Αργεντινή για παράδειγμα. Το Greek Crisis είναι ένα καλό παράδειγμα. Κάποιος χρήστης ρωτούσε στα σχόλια αν σχεδιάζουμε να κάνουμε ένα αντίστοιχο βιντεάκι και για την Αμερική. Κάτι που σημαίνει ότι αφορά πολύ κόσμο».

Από τη συζήτηση προκύπτει ότι τη δεύτερη ομάδα αποτελεί ένα πιο ψαγμένο κοινό. Το κοινό που αξιολόγησε, για παράδειγμα, και το βίντεο Holy Chicken, το οποίο κέρδισε πριν από λίγες εβδομάδες το 1ο βραβείο της διαδικτυακής κοινότητας Vimeo (που αποτελείται από εκατομμύρια χρήστες), στην πειραματική κατηγορία. Το Holy Chicken δεν είναι σαν το Greek Crisis. Εδώ, παρακολουθούμε μια γιγάντια, δικέφαλη κότα, ένα όμορφο τέρας υπό εξαφάνιση, ένα αντικείμενο λατρείας και εκμετάλλευσης, να πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία για «την αγάπη και τη μετάνοια, την επιστήμη και την τέχνη, τη ζωή και τη μουσική»… Το δικέφαλο τέρας, με τους δύο αντιφατικούς χαρακτήρες, απαιτεί σίγουρα ένα ψαγμένο κοινό. Και στο ίντερνετ, το βρίσκει.

Πολύτιμο μέσο το Ίντερνετ

Στο Tedx Athens, ο Γιάννης Κωνσταντινίδης μίλησε για το πώς το ίντερνετ έχει διευκολύνει τη δουλειά τους. Ποιο είναι το πολυτιμότερο στοιχείο που τους έχει προσφέρει; «Είναι τρία πράγματα. Το ερέθισμα. Τα εργαλεία και οι πηγές. Και, φυσικά, το κοινό. Απευθύνεσαι πάρα πολύ άμεσα, πάρα πολύ γρήγορα σε πάρα πολύ κόσμο. Το πάρε – δώσε που οδηγεί για παράδειγμα στο να βελτιώσεις κάτι, είναι φοβερό».

Ο Χρήστος Λεφάκης προσθέτει: «Δεν θα ξέραμε για όλο αυτό τον χώρο χωρίς το ίντερνετ. Για να δημιουργηθεί η Nomint, αυτό με το οποίο συγκρινόμασταν, ήταν εκεί έξω. Πώς θα στήσουμε το γραφείο μας, πώς θα λειτουργούμε, ποια είναι τα στάνταρντ της παραγωγής και της δουλειάς μας».

Συμφωνούν και οι δύο ότι η συμμετοχή του κοινού παραμένει το σημαντικότερο στοιχείο, γιατί ένα κοινό με συλλογική αντίληψη των πραγμάτων (και άρα όχι πια τοπικό) συνεισφέρει σε ένα συλλογικό νου που είναι σίγουρα ανώτερος της κοινής λογικής. Ο Χ. Λεφάκης εξηγεί: «Η τηλεόραση π.χ. είναι τελείως εκτός κοινής λογικής. Το ακροατήριο αλλάζει από ένα μέσο όρο, σε έναν υπερεγκέφαλο, σε κάποιον που έχει πάρα πολύ οξυμένη αντίληψη των πραγμάτων και δεν του ξεφεύγει τίποτα. Και, ως εκ τούτου, αναγκάζεσαι να βρίσκεσαι σε μια διαρκή δημιουργική εγρήγορση. Φυσικά, παύει να ισχύει και η έννοια του “dumbing things down”, κάτι που ισχύει πολύ στον χώρο της διαφήμισης. Στο Greek Crisis προσθέσαμε μέσα στο στόμα του τέρατος μια μικρή σημαία της Αργεντινής. Κάποιος την είδε, το δημοσίευσε στα σχόλια χωρίς να χρειαστεί εμείς να τη μεγεθύνουμε».

Αυτή η συλλογική αντίληψη επιτρέπει και για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στους δημιουργούς: «Μπορείς πια να φτιάξεις ιστορίες με φοβερή λεπτομέρεια, κάτι που δεν είχε νόημα πριν. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το βίντεο αλλά και για άλλα μέσα». Περιμένοντας, λοιπόν, το επόμενο ανεξάρτητο βιντεάκι τους, που θα έχει περισσότερο την μορφή μιας ταινίας μικρού μήκους, μπείτε στην ιστοσελίδα τους www.nomint.gr ή στο vimeo.com και γίνετε κι εσείς μέρος του συλλογικού νου…

Χιούμορ, φαντασία, βραβεία

Την εταιρεία Nomint ίδρυσαν το 2007 ο Γιάννης Κωνσταντινίδης και ο Χρήστος Λεφάκης, δύο φίλοι και συμφοιτητές στη Σχολή Αρχιτεκτονικής Bartlett στο Λονδίνο. Από τότε, η Nomint έχει εξελιχθεί σε μια εταιρεία 9 ατόμων και βρίσκεται πίσω από εμπορικά τηλεοπτικά σποτ, όπως μια εναλλακτική ιστορία Αδάμ και Εύας για λογαριασμό ενός γνωστού στιγμιαίου καφέ, αλλά και τα σποτ ενός βρετανικού τηλεοπτικού καναλιού. Στην είσοδο του γραφείου, συγκατοικούν περήφανα τα βραβεία της εταιρείας: ADC Young Guns (είναι η πρώτη ελληνική εταιρεία που βραβεύεται στον διεθνή διαγωνισμό), ΕΒΓΕ, HAFF, European Design Awards. Από κάτω, διεθνή περιοδικά για το ντιζάιν με ποστ-ιτ στα σημεία που αναφέρονται οι δραστηριότητες της Nomint. Σε διάφορους χώρους, νέοι άνθρωποι με αρκετό χιούμορ και ακόμα περισσότερη φαντασία, δείχνουν αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν, περιτριγυρισμένοι πάντα από εκκεντρικά αναμνηστικά που υποτίθεται ότι παρέχουν έμπνευση. Και, φυσικά, από τις αφίσες του Greek Crisis…

πηγή: Νέλλη Aμπραβανέλ Καθημερινή

http://www.youtube.com/watch?v=salsfP3jZRg

Άκυρα τα Χριστούγεννα για φέτος στην Ελλάδα!!! Η γέννηση και οι σχετικές τελετές ματαιώνονται.

Ο Ιωσήφ πρέπει να πληρώσει περαίωση, η Φάτνη οφείλει να τακτοποιηθεί ως ημιυπαίθριος, η Παναγία δεν παίρνει επίδομα τοκετού, οι Άγγελοι δεν πετάνε λόγω απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας και οι 3 Μάγοι φοβούνται ότι θα απελαθούν ως λαθρομετανάστες!!!

Άσε που και τα 3 δώρα έχουν δεσμευθεί στο Τελωνείο, λόγω απεργίας των υπαλλήλων και τα “ζωντανά” της φάτνης έπαθαν όλα γρίπη!

πηγή:leftauparxoyn.blogspot.com

Έχετε αναρωτηθεί πότε και σε τι ποσότητα πρέπει να πίνουμε νερό;

Σύμφωνα με επιστήμονες από τη Βιρτζίνια των Η.Π.Α. πίνοντας νερό, στη σωστή ώρα και στη σωστή ποσότητα, μεγιστοποιείται η αποτελεσματικότητα του ανθρώπινου σώματος.
Ειδικότερα πρέπει να πίνουμε:

2 ποτήρια νερό μετά το ξύπνημα – βοηθά στην ενεργοποίηση εσωτερικών οργάνων.

1 ποτήρι νερό 30 λεπτά πριν από το γεύμα – βοηθάει την πέψη.

1 ποτήρι νερό πριν από το μπάνιο – βοηθά στην μείωση της αρτηριακής πίεσης.

1 ποτήρι νερό πριν πάμε για ύπνο – αποφεύγεται εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή προσβολή.

Μία Porsche 911 GT3 και μία Lamborghini Gallardo Superleggera πηγαίνουν… σφαίρα σε δημόσιους δρόμους στο Παρίσι. Το βίντεο που θα δείτε, γυρίστηκε κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες από επαγγελματίες οδηγούς για μια εταιρεία παραγωγής “ψυχαγωγικών” φίλμ.
Σας το λέμε για να μην επιχειρήσετε τίποτα αντίστοιχο.

Απολαύστε!!!

Πολλά έχουν ακούσει τα μάτια μας και έχουν δει τα αυτιά μας κατά καιρούς από διάφορα γραπτά μαθητών που ξεσκίζονται στο διάβασμα μέρα-νύχτα για έναν αξιοπρεπή βαθμό. Εμείς σας παραθέτουμε μερικά από αυτά:

(από γραπτό υποψηφίου αστυνομικού, Αθήνα 1990) “Ατρόμητος ο Έλλην Στρατάρχης, κοίταξε κατάματα τον εισβολέα και με τα λίγα περσικά που ήξερε του είπε: Μολών Λαβέ”.

• (γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία – Γυμνάσιο Κορίνθου 1980) “Και οι Ρώσοι ανέδειξαν μεγάλους ποιητές όπως ο Πούσκας, ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Ιβάν ο Τρομακτικός. Από την ποίηση αυτή σώζεται σήμερα η Σιβηρία με την παγωμένη λίμνη των Κύκλων που ο Τσακ Κόφσκι την έκανε παλέτα”.
• (από Έκθεση μαθητή του Γυμνασίου Ζωγράφου, 1990) “Η επανάσταση στις Ινδίες είχε αρχηγό και σύμβολο το Γάντι του Μανχάταν”.
• (από διαγωνισμό στη Γεωμετρία, Γυμνάσιο Ιωαννίνων, 1982) “Το τρίγωνο που φέρει δύο γωνίες λέγεται διαγώνιον”.
• (Γυμνάσιο Καβάλας, 1980) “Ο γλάρος είναι αποδημητικό πουλί. Το καλοκαίρι πάει στην παραλία, το χειμώνα στις ακτές. Ενδιαμέσως στους σκουπιδότοπους και λιμάνια”.
• (Γυμνάσιο Ηρακλείου, 1991) “Ο κύκλος είναι μία στρογγυλή γραμμή, χωρίς συνδέσεις, ενωμένη με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να καταλάβεις που αρχίζει και που τελειώνει”.
• (Γυμνάσιο Καρδίτσας, 1989) “Ο κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, εκτός αν σταματήσεις το διαβήτη”.
• “Εσπεριδοειδή σαν τα πορτοκάλια είναι και τα μαντολίνια, αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα. (Γυμνάσιο Αθήνας)
• Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας)
• Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικόν, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του. (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας)
• Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας. (Γυμνάσιο Αθήνας)
• Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι’ αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)
• Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. (Γυμνάσιο Αθήνας)
• Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. (Γυμνάσιο Λαμίας)
• Tα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (αριστερό πέταγμα). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ για πέταγμα κατευθείαν στη μέση. (Γυμνάσιο Κορίνθου)
• Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λίπτον Τι. (Γυμνάσιο Αθήνας)
• Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντοτε. (Γυμνάσιο Καλαμάτας)
• Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. (Γυμνάσιο Κορίνθου)
• Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ. με δυο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο. (Γυμνάσιο Αθήνας)
• Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. (Γυμνάσιο Κορίνθου)
• Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. (Λύκειο Ξάνθης)
• Η μπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή με ένα μπα και δύο να.(Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)
• Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες. (Γυμνάσιο Αθήνας)
• Ερώτηση: “Τι γνωρίζετε για τις εικονομαχίες;”
  Απάντηση: “Εικονομαχίες ήταν οι μάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες. Όποιος κέρδιζε τη μάχη κέρδιζε και τις εικόνες”. (Γυμνάσιο Αθήνας)
• “Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ”. (Γυμνάσιο Αργοστολίου)
• “Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες”. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)
• “Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες”. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)
• “Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήτανε αράπικη”.
• “Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά”.
• Οι μαθητές του Χριστού ήταν 12. Υπήρχαν όμως και οι κρυφοί μαθητές.
  Ερώτηση μαθητή: Κύριε, τους κρυφούς μαθητές ο Χριστός τους γνώριζε;

Νάρκισσος

Μπήκε και ο Δεκέμβριος, ο δωδέκατος μήνας του χρόνου, ο πρώτος του χειμώνα. Το νιώθετε; Σε 24 μέρες έχουμε Χριστούγεννα και σε 30 μπαίνει το νέο έτος!

Ο Δεκέμβριος είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα. Ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Τα λουλούδια του Δεκεμβρίου είναι ο νάρκισσος και ο ελαιόπρινος. Οι ζωδιακές πέτρες του είναι τουρκουάζ, λάπις λάζουλι, ζιρκόνιο και τανζανίτης. Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο. Ο μήνας αυτός πάντα ξεκινά την ίδια μέρα της εβδομάδας με τον Σεπτέμβριο

Στο Αττικό αρχαιοελληνικό ημερολόγιο ήταν ο έβδομος μήνας και ονομαζόταν «Ποσειδεών» ή «Ποσειδών» (16 Δεκ. – 15 Ιαν.), προς τιμήν του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα. Αυτόν τον μήνα σύμφωνα με τις δοξασίες των Αρχαίων Αθηναίων, ο Ποσειδώνας με την Τρίαινά του, το σύμβολο της δυνάμεως και εξουσίας, συντάρασσε τις θάλασσες και προκαλούσε μεγάλες τρικυμίες όταν θύμωνε μαζί τους γεγονός που φοβούνταν ιδιαίτερα για τα ταξίδια τους οι ναυτικοί.

Τα δημώδη ονόματα του Δεκεμβρίου είναι: Δεκέ(μ)βρης ή Δεκέμηρης, Γιορτινός (λόγω των πολλών εορτών), Αϊ-Νικολιάτης, Χριστουγεννιάτης, Χριστουγεννάς, Χιονιάς, Ασπρομηνάς κλπ.

Είναι γεμάτος με γιορτές: της Αγίας Βαρβάρας στις 4, του Αγίου Σάββα στις 5, του Αγίου Νικολάου στις 6,  του Αγίου Ελευθερίου στις 15, του Αγίου Διονυσίου στις 17, της Γέννησης του Χριστού στις 25, του Εμμανουήλ στις 26, του Αγίου Στεφάνου στις 27.

Στη ζωή των Ελλήνων αγροτών τρεις είναι οι εμπειρίες που προεξάρχουν: το κρύο, το τέλος της σποράς, και η μείωση του φωτός.

Το κρύο συνδέεται με τρεις κυρίως γιορτές στην αρχή του Δεκέμβρη: της Αγίας Βαρβάρας στις 4, του Αγίου Σάββα στις 5 και του Αγίου Νικολάου στις 6 –τα λεγόμενα Νικολοβάρβαρα. Οι παροιμίες λένε: «Βαρβάρα βαρβαρώνει (το κρύο), Αϊ Σάββας σαβανώνει, Αϊ Νικόλας παραχώνει», «Αγία Βαρβάρα γέννησε (το χιόνι), Αϊ Σάββας το δέχτει κι Αϊ Νικόλας έτρεξε να πάει να το δαφτίσει (το βάφτισε χιόνι)».

Αλλά και για τη χρονική εγγύτητα των τριών εορτών λέγεται: «Αγία Βαρβάρα μίλησε και Σάββας αποκρίθει κι Αγιονικόλας έτρεξε να πάει να λειτουργήσει».

Ο Δεκέμβριος έχει τις μεγαλύτερες νύχτες. «Του Δεκέμβρη η μέρα, καλημέρα – καλησπέρα», λέει μια παροιμία. Ο ήλιος έχει τώρα τη μεγαλύτερη απόκλιση νότια του ισημερινού, με αποτέλεσμα το βόρειο ημισφαίριο να φωτίζεται πολύ λιγότερο από το νότιο. Από τις 22 Δεκεμβρίου (μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο), η απόκλιση αρχίζει να λιγοστεύει, οπότε στο βόρειο ημισφαίριο η μέρα μεγαλώνει. Με το Ιουλιανό ημερολόγιο, το χειμερινό ηλιοστάσιο έπεφτε το 19ο αιώνα στις 9 Δεκεμβρίου (Αγ. Άννας). Παρετυμολογώντας, λοιπόν, το όνομα του Αγίου Σπυρίδων στις 12 έλεγαν: «Απ’ του Αγίου Σπυρίδωνα μεγαλώνει η μέρα κατά ένα σπυρί». Και στις 19 παραμονή του Αγ. Ιγνατίου, που η αύξηση του φωτός ήταν πια σημαντική, έλεγαν: «αύριο είναι ο Άγιος Αγνάντιος αγναντεύει ο ήλιος προς το καλοκαίρι».