Έμαθα μέσα από τη κακία του κόσμου, την αδιαφορία την επιφανειακή και με ημερομηνία λήξης αγάπης τους  να κρατώ αποστάσεις πλέον να μην ενοχλώ να μην με ενοχλούν να μην πληγώνω να μην με πληγώνουν. Αγαπώ όλο το κόσμο, από απόσταση όμως πλέον. Δεν επενδύω σε φιλίες που σήμερα στηρίζονται σε χάρτινες βάσεις που με το πρώτο φύσημα του αγέρα να σκίζονται.

Έμαθα να προσπαθώ να συγκρατούμε ώστε να μην πληγώσω τον διπλανό μου, μα συνάμα αυτόματα στις επιθέσεις να αμύνομαι με τρόπο σταθερό. Έμαθα να νοιάζομαι τον διπλανό μου να τον βοηθό να του στέκομαι και να μην προσδοκώ από κείνον τίποτε, όχι όμως να τρώω και σφαλιάρες. Όταν με κάποιους ανθρώπους δε ταιριάζω φεύγω μακρυά συνεχίζοντας να τους αγαπώ διακριτικά και να τους νοιάζομαι ακόμα. Έμαθα να μην γυρεύω κανενός το κακό, μα απλός να προσπερνώ όποιον με πλήγωσε άσχημα. Έμαθα να είμαι διακριτικός άνθρωπος ώστε να μην προκαλώ το φθόνο των γύρω μου. Έμαθα να ζω στη μοναξιά μου και να κοιτώ από τη βιτρίνα του δικού μου κόσμου την κοινωνία έξω.

Έμαθα να μην επιβάλλω τη παρουσία μου, όταν καταλαβαίνω ότι είναι κάπου ανεπιθύμητη. Έμαθα να μην επιβάλλομαι  στους γύρω μου να αφήνω το κόσμο να πράττει όπως νιώθει, αρκεί να μην παραβιάζει τα όρια και τα δικαιώματά μου. Έμαθα να σέβομαι τους πάντες, ακόμα κι όταν αυτοί δε με σέβονται. Έμαθα να είμαι μια αόρατη παρουσία μέσα στο πλήθος.

Έμαθα να ξέρω πότε είναι η ώρα να φεύγω όταν δε με σηκώνει ένα μέρος. Έμαθα να διαβάζω τα συναισθήματα των γύρω μου. Έμαθα να κλαίω σιωπηλά μέσα στον ήχο της σιωπής μου. Έμαθα μέσα από όλα αυτά που βίωσα βιώνω και θα βιώνω να μην κάνω ότι δε θέλω, να μου κάνουνε έμαθα, να ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.