Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού i-create ανακοινώθηκαν και με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα ότι διακρίθηκα. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την στήριξη που μου έδειξαν εκπαιδευτικοί και μαθητές που με βρήκαν μέσω του Π.Σ.Δ.το οποίο ευχαριστώ για την φιλοξενία. Πιστεύω ότι κατάφερα να παρουσιάσω μια αξιοπρεπή δουλειά και να μην ντροπιάσω τον μεγάλο μας δημιουργό. Επιπλέον ευχαριστώ τα διάφορα blogs τα οποία πρόβαλαν την εργασία μου . Συγκεκριμένα:

http://www.newsbeast.gr/blogs/arthro/175192/blogsschgrmoulotsios/

http://www.axortagos.gr/blogs/troktiko/blogs-sch-moulotsios.html

http://www.inews.gr/97/blogsschgrmoulotsios.htm

http://www.addlinks.gr/date/2011/05/24/

http://skopelos-news.blogspot.com/

http://www.agiasma.info/forum/viewtopic.php?f=14&p=4678

http://twitter.com/#!/sunlinks

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=402043

http://spiritual-walkers.forumgreek.com/t134-topic

https://blogs.sch.gr/nikmichailidis/archives/1716

https://blogs.sch.gr/hristos/archives/557

http://blogs.sync.gr/blogs/60172/index.html

https://blogs.sch.gr/ezavag/2011/05/13/%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%E2%80%93-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84/

http://www.scoop.it/t/gredu/p/124621564/-

http://vassilis-blog.blogspot.com/2011/05/blog-post_7583.html

http://socrates1997.blogspot.com/2011/05/blog-post_04.html

https://blogs.sch.gr/hristos/archives/557

https://blogs.sch.gr/nikmichailidis/archives/1716

https://blogs.sch.gr/konleni/

http://nikosictedu.blogspot.com/2011/05/blog.html

http://philology.gr/subjects/nef_papadiam.html

http://www.digme.gr/lifestyle/view/news/57434/blogs-sch-grmoulotsios

http://www.newsnews.gr/Newsbeast/784246/blogsschgrmoulotsios

https://blogs.sch.gr/laspan/2011/05/30/%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CE%BA%CE%BF/

http://www.newsbeast.gr/blogs/arthro/175192/blogsschgrmoulotsios/

http://www.axortagos.gr/blogs/troktiko/blogs-sch-moulotsios.html

http://troktiko.eu/2011/05/27/blogs-sch-grmoulotsios/

http://www.inews.gr/97/blogsschgrmoulotsios.htm

http://www.newsitnow.gr/component/content/article/8-2011-01-19-18-01-56/441144-blogs-sch-gr-moulotsios

http://www.addlinks.gr/date/2011/05/24/

http://skopelos-news.blogspot.com/

http://www.agiasma.info/forum/viewtopic.php?f=14&p=4678

http://twitter.com/#!/sunlinks

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=402043

http://spiritual-walkers.forumgreek.com/t134-topic

https://blogs.sch.gr/nikmichailidis/archives/1716

https://blogs.sch.gr/hristos/archives/557

http://blogs.sync.gr/blogs/60172/index.html

https://blogs.sch.gr/ezavag/2011/05/13/%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%E2%80%93-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84/

http://www.scoop.it/t/gredu/p/124621564/-

http://vassilis-blog.blogspot.com/2011/05/blog-post_7583.html

http://socrates1997.blogspot.com/2011/05/blog-post_04.html

https://blogs.sch.gr/hristos/archives/557

https://blogs.sch.gr/nikmichailidis/archives/1716

https://blogs.sch.gr/konleni/

http://nikosictedu.blogspot.com/2011/05/blog.html

http://philology.gr/subjects/nef_papadiam.html

http://www.digme.gr/lifestyle/view/news/57434/blogs-sch-grmoulotsios

http://www.newsnews.gr/Newsbeast/784246/blogsschgrmoulotsios

https://blogs.sch.gr/laspan/2011/05/30/%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CE%BA%CE%BF/

Τους ευχαριστώ διότι χωρίς τη συνδρομή τους δεν θα είχα φτάσει τα 10000 hits και τα 50 σχόλια σε διάστημα μόλις δύο μηνών.

Από εδώ και πέρα συνεχίζω την προσωπική μου αρθρογραφία στο blog μου socratis.blogspot.com όπου σχολιάζω διάφορα θέματα της επικαιρότητας.

Όπως είναι γνωστό, το διαδίκτυο είναι ένα μέσο ανεξέλεγκτο και χαώδες. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν είναι πολύ εύκολο να διαδοθούν φήμες ενώ λόγω της εύκολης δημιουργίας διαδικτυακών τόπων η παραπληροφόρηση οργιάζει. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω μία διόρθωση σχετικά με ένα άρθρο που είχα δημοσιεύσει πριν από λίγο καιρό. Το άρθρο που  κυκλoφόρησε στο διαδίκτυο  με τίτλο”Ο Παπαδιαμάντης μιλάει για την χρεοκοπία” και αναδημοσίευσα στο συγκεκριμένο ιστολόγιό δεν είναι πραγματικό αλλά πρόκειται για συρραφή αποσπασμάτων από διάφορα κείμενα του Παπαδιαμάντη. Ρίχνοντας μια ματιά στο πολύ γνωστό ιστολόγιο ”Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία” του Νίκου Σαραντάκου μπορείτε να δείτε περισσότερα για αυτή την συρραφή.

Αυτό μας διδάσκει πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όταν αναπαράγουμε κείμενα από το διαδίκτυο.

Εχει αφιερώσει τριάντα χρόνια από τη ζωή του στον Σκιαθίτη. Εχει επιμεληθεί την πεντάτομη κριτική έκδοση των Απάντων του. Και εξομολογείται στο «Βήμα» γιατί ο συγγραφέας τού «Βαρδιάνου στα σπόρκα», εκατό χρόνια από τον θάνατό του, εξακολουθεί να μας αιφνιδιάζει.
Εχει μελετήσει το έργο του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη και του Γιάννη Σκαρίμπα. Ο λογοτέχνης όμως με τον οποίο συνδέεται αυτόματα το όνομα του φιλολόγου και συγγραφέα Νίκου Δ.Τριανταφυλλόπουλου είναι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Η συστηματική ενασχόλησή του με το έργο του σκιαθίτη πεζογράφου κατέληξε στην πεντάτομη κριτική έκδοση των Απάντων του (Δόμος, 1981-1988), στην έκδοση της αλληλογραφίας και των μεταφράσεών του, σε μια ανθολογία και πολλά μελετήματα. Ασκητικός, σεμνός, μια παπαδιαμαντική φιγούρα και ο ίδιος, γίνεται λάβρος όταν κρίνει ότι οι ερμηνείες του παπαδιαμαντικού έργου καταλήγουν άνευ ορίων ευφάνταστες. Από τα 100 χρόνια που κλείνουν εφέτος από τον θάνατο του Παπαδιαμάντη, ο 78χρονος Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος έχει περάσει περισσότερα από 30 χρόνια σκυμμένος επάνω στα κείμενά του.

Τον αναζητήσαμε στη Χαλκίδα όπου ζει και μας μίλησε για τον δικό του Παπαδιαμάντη.

– Εχετε αφιερώσει σχεδόν τη μισή ζωή σας στην έκδοση του έργου του Παπαδιαμάντη.Τι ενέπνευσε τόση αφοσίωση;

«Η αρχή της σχέσης μου με τον Παπαδιαμάντη βρίσκεται στα καλοκαίρια που έζησα παιδί στη Λίμνη Ευβοίας, τόπο της μητέρας μου. Ολα εκεί ήταν θαυμαστά, προπάντων η θάλασσα, και με είχαν ανεξίτηλα σφραγίσει. Οταν αργότερα διάβασα τα παπαδιαμαντικά διηγήματα στα γυμνασιακά Νεοελληνικά Αναγνώσματα, γοητευμένος και έκπληκτος ανακάλυψα ότι τα βουνά, τα δάση, τα αμπέλια, οι άνθρωποι, η λαλιά τους, οι εκκλησιές, τα σπίτια, τα καφενεία, κατεξοχήν όμως η θάλασσα, όλα τα μικρά και μεγάλα θαύματα της Σταχομαζώχτρας, της Υπηρέτρας, του Αμερικάνου, της Γλυκοφιλούσης, γίνονταν στη Λίμνη. Για τούτο καθόλου δεν παραξενεύτηκα όταν, πολύ αργότερα, έμαθα πως οι κάτοικοι της επάνω συνοικίας της Σκιάθου ήταν εκ καταγωγής Λιμνιώτες. Ο Παπαδιαμάντης, λοιπόν, είχε εκφράσει με μοναδικό τρόπο την ανέκφραστη για μένα μαγεία του κόσμου της Λίμνης. Επόμενο ήταν να τον ερωτευθώ παράφορα. Πώς τώρα αυτή η αγάπη σοφιλιάστηκε με τη φιλολογία είναι μια ιστορία που δεν χωράει εδώ. Μόνον ετούτο: δίχως την έκδοση του Βαρδιάνου στα σπόρκα από τον Λίνο Πολίτη και χωρίς τη βίαιη σχεδόν σπρωξιά του Ζήσιμου Λορεντζάτου, ενδέχεται να μη γινόταν ο γάμος. Αυτός ο έρωτας δεν με αφήνει ούτε τώρα που με πήραν τα χρόνια να παραιτηθώ από τη φιλολογική σπουδή του έργου του. Ευτυχώς που με χειραγωγεί με ασφάλεια η συνονόματή σας δευτερότοκή μου Λαμπρινή».

– Από την έκδοση του πρώτου τόμου των Απάντων το 1981 ως σήμερα τι έχει αλλάξει στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το έργο του Παπαδιαμάντη;

«Δεν ξέρω τι ενδεχομένως άλλαξε στους άλλους. Πάντως για μένα και αρκετούς φίλους μου που συναναστρέφονται τον Παπαδιαμάντη, παρά τις ραγδαίες μεταβολές των τελευταίων δεκαετιών, η γραφή του παραμένει αναλλοίωτα θελκτική, όπως αναλλοίωτη και πάντοτε νέα μένει η γεύση ενός αληθινού καρβελιού. Τα κείμενά του έχουν την άφθαρτη γοητεία και το καθημερινό μυστήριο των παλίνδρομων νερών του Ευρίπου. Οπως και να ΄ναι, μετά το δοκίμιο του Ζ. Λορεντζάτου στον Ταχυδρόμο του 1961 πολλοί διδάχτηκαν να μη βλέπουν στον Παπαδιαμάντη έναν ηθογράφο που η όποια μαγεία της γραφής του έχει κιόλας εξατμιστεί μετά την ανάγνωση τριών διηγημάτων του».

– Εχετε γράψει ότι όσο προχωρούσατε στην έκδοση των Απάντων οι βεβαιότητές σας κλονίζονταν.Εξακολουθεί να σας ξαφνιάζει ο Παπαδιαμάντης; Παραμένει αταξινόμητος και «ατίθασος»;

«Είναι αλήθεια, εξακολουθεί να με αιφνιδιάζει και ως αναγνώστη και ως φιλόλογο. Χρόνια και χρόνια παλεύουμε με τα χειρόγραφά του που περιέχουν τη μετάφραση της Ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως του Γόρδωνος. Θα έπρεπε κανονικά να είχαμε υπερκορεσθεί. Ωστόσο κάνοντας αυτές τις μέρες τον τελικό έλεγχο, σελίδα παρά σελίδα, πέφταμε επάνω σε μια λέξη ή μια έκφραση που μας φαινόταν σαν νεόκοπο φλουρί. Ασφαλώς θα φανεί υπερβολικό, εντούτοις το αποτολμώ: η καταληκτική παράγραφος του κεφαλαίου για την άλωση του Μεσολογγιού μού έδινε την εντύπωση ότι διαβάζω σολωμικούς “στοχασμούς”- και αυτό βέβαια δεν οφείλεται τόσο στον Γόρδωνα όσο στον μεταφραστή του».

– Προκύπτουν από τις μεταφράσεις του στοιχεία που σας εκπλήσσουν και προσφέρουν νέες οπτικές ερμηνείας του πρωτότυπου έργου του;

«Μια πρώτη έκπληξη από τις παπαδιαμαντικές μεταφράσεις ήταν, για μένα τουλάχιστον, το γεγονός ότι μας βοηθούν κάποτε να αποκαταστήσουμε εφθαρμένες γραφές στα Απαντά του. Για τις αλλεπάλληλες εκπλήξεις των μεταφραστικών του ελευθεριών δεν μας παίρνει ο χώρος και η ώρα. Δείγματά τους βρίσκει κανείς στο τομίδιο Ο Παρδαλός Συρικτής της Εμλίνης. Προηγουμένως με ρωτήσατε αν ο Παπαδιαμάντης παραμένει «ατίθασος». Οταν αναλογίζομαι το είδος των επεμβάσεών του στη μετάφραση του μυθιστορήματος της Σάρας Γκραντ Οι δίδυμοι του Ουρανού, απαντώ αδίστακτα “ναι”. Επιπλέον, οι περιπτώσεις των Διδύμων του Ουρανού και του Βίου του Χριστού του Φρ. Φάρραρ μαρτυρούν ποιο είναι το αμετακίνητο κέντρο του Παπαδιαμάντη. Αυτό υποχρεώνει, όταν τον ερμηνεύουμε, να μη λησμονούμε τη σωτήρια αρχή “Ομηρον εξ Ομήρου σαφηνίζειν».

– Ποια είναι τα ζητούμενα της παπαδιαμαντικής έρευνας σήμερα;

«Συνοπτικότατα: ερμηνευτικές εκδόσεις των εκτενών, τουλάχιστον, έργων του. Εκδόσεις και άλλων σημαντικών μεταφράσεών του. Ολοκλήρωση της μετάφρασης του έργου του στα αγγλικά από τις εκδόσεις Denise Ηarvey, που εδρεύουν στη Λίμνη. Σύνταξη καταλόγου των όντως παπαδιαμαντικών μεταφράσεων. Τέλος, μια δεύτερη βελτιωμένη κριτική έκδοση των Απάντων του».

– Τον αποκαλούν έλληνα Ντοστογέφσκι,τον έχουν συγκρίνει με ξένους λογοτέχνες ήδη από την εποχή του. O ίδιος γράφει ότι δεν μοιάζει ούτε με τον Ντίκενς,ούτε με τον Πόε, ούτε με τον Σαίξπηρ, «ομοιάζω με τον εαυτόν μου. Τούτο δεν αρκεί;». Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν την παπαδιαμαντική γραφή;

«Δεν τα καταφέρνω καθόλου με τη θεωρία λογοτεχνίας. Προσφεύγω, λοιπόν, στον συμπατριώτη του και φυσιοδίφη Δημ. Τσαμασφύρο που καθόρισε εμπειρικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της παπαδιαμαντικής γραφής, με αφορμή το νόθο διήγημα “Το εγγόνι της στρίγγλας”. Κατ΄ ανάγκην συνοψίζω τα λεγόμενά του: “ποιητικαί εικόνες και περιγραφαί, λυρικαί εξάρσεις, σκεπτικιστικαί ή σκωπτικαί αντιθέσεις, επιγραμματικοί χαρακτηρισμοί, εγκατασπορά βιβλικών ρητών”. Πολύ σημαντικότερη η διαπίστωση: “Κανένα από τα έργα του Παπαδιαμάντη δεν μας παρουσιάζεται ως έκθεσις μύθου κατά χρονολογικήν σειράν”. Και η συναφής με αυτή: “Ο μύθος επισκιάζεται ενίοτε μέχρις αφανισμού”. Συνοψίζω με μια λέξη που τη συναντούμε στον Χρήστο Μηλιόνη: ο Παπαδιαμάντης είναι συγγραφέας αυθέκαστος».

– Το έργο του Παπαδιαμάντη εξακολουθεί να ερεθίζει για ποικίλες προσεγγίσεις.Πού οφείλεται η διάρκειά του;

«Με παρηγορεί το ότι ο Παπαδιαμάντης δεν έμεινε στο ράφι, όπως προφητεύθηκε κάποτε, ωστόσο η ποικιλία των προσεγγίσεων δεν με ενθουσιάζει. Γιατί να σέρνει κανείς ένα μαγκανοπήγαδο, μόνο και μόνο για να προσθέσει στον ατομικό του φάκελο ή στη βιβλιογραφία ένα ακόμη χαρτί; Το θέμα είναι να αφήσουμε να μας προσεγγίσει εκείνος με την αλήθεια του. Να του παραδοθούμε με εμπιστοσύνη».

– Τι δυσκολεύει την πρόσληψή του σήμερα; Η γλώσσα, η εποχή και η κοινωνία που περιγράφει, η ιδεολογία του;

«Πολύ λίγο η γλώσσα. Κυρίως η πνευματική ατολμία να τον δεχτούμε ολόκληρον και ο σύμφυτος με αυτή φόβος της ρετσινιάς του “συντηρητικού”».

– Από τα τρία μυθιστορήματα, τις νουβέλες, τα πλέον των εκατό διηγήματα και τις μεταφράσεις του Παπαδιαμάντη ποια είναι τα πέντε κείμενα που θα συστήνατε σε έναν νέο αναγνώστη του να διαβάσει οπωσδήποτε;

«Δύσκολα πράγματα μου ζητάτε, πάρα πολύ δύσκολα. Θα του έλεγα, λοιπόν, να αρχίσει με τον Βαρδιάνο στα σπόρκα, καλή προτύπωση της σημερινής μας κατάντιας, να διαβάσει Τα ρόδιν΄ ακρογιάλια, που άρεσαν και στον Αλεξανδρινό, την προκλητικότατη για τις σημερινές μας αντιλήψεις Νοσταλγό , τον Φτωχό Αγιο και τη μετάφραση του μυθιστορήματος Ο Μαξιώτης του Χωλλ Κέιν. Λογαριάστε, τώρα, τι λογάρι άφησα έξω από τον κατάλογο».

– Μου κάνει εντύπωση ότι αφήσατε έξω τη Φόνισσα…

«Την παραλείπω γιατί είναι πλέον πασίγνωστη από τις απειράριθμες εκδόσεις της, τα βιβλία και τις μελέτες που έχουν γραφεί γι΄ αυτήν, από το θέατρο και τον κινηματογράφο, και επιπλέον αποδεκτή ακόμη και από τους αρνητές της παπαδιαμαντικής γραφής».

– Στα λιγότερο γνωστά μυθιστορήματά του τον απασχολεί το θέμα της σχέσης των Ελλήνων με τη Δύση.Πώς θα συνοψίζατε τις απόψεις του;

«Είναι άκομψο, επιτρέψτε όμως να σας απαντήσω παραπέμποντας στα προλογικά σημειώματα των τόμων Οι Εμποροι των Εθνών και Η Γυφτοπούλα . Ωστόσο, παρά την αντίθεσή του με τους παλαιούς και νεότερους Δυτικούς, ο Παπαδιαμάντης γνωρίζει πολύ καλά ότι ο άνεμος δεν αναχαιτίζεται από τα τείχη. Ο αφορισμός “Διότι αν ο νεωτερισμός είναι ανάγκη,δεν έπεται ότι πρέπει να το παρακάμνωμεν εις τον νεωτερισμόν” φανερώνει τη διάκρισή του. Για τούτο ο ίδιος φοράει φράγκικα, ενοχλείται όμως από την εκκλησιαστική τετραφωνία».

– Ο Παπαδιαμάντης έχει γράψει: «Με τοιαύτην ραστώνην,νωχέλειαν,με τοιαύτην επιπολαιότητα και ολιγωρίαν… διεξάγωνται άλλως και τα πράγματα όλα παρά τοις νεωτέροις Ελλησιν». Επίσης έχει αναφερθεί στους δημοσιογράφους που δεν καταφέρνουν να εξημερώσουν ολίγον τους πολιτικούς, απόψεις που διαβάζονται ως σύγχρονα σχόλια εθνικής αυτοκριτικής. Ποια από τα κείμενά του είναι επίκαιρα προς αυτή την κατεύθυνση;

«Χρειάζεται να διαβάσουμε όλοι προσεκτικά και δίχως ευθιξίες και αυτοεξαιρέσεις τους Χαλασοχώρηδες, τον Πολιτισμόν εις το χωρίον, Τα δύο τέρατα , το άρθρο Οιωνός και τον Βαρδιάνο στα σπόρκα (και μαζί με το τελευταίο το πικρό δοκίμιο του Νίκου Φωκά Οι γενάρχες)».

– Το έργο του Παπαδιαμάντη έχει δώσει ερείσματα για διαφορετικές αναγνώσεις. Ο κοσμοκαλόγερος των ελληνικών γραμμάτων έχει ιδωθεί και από την ψυχαναλυτική σκοπιά ως ένας άνθρωπος συμπλεγματικός, με καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, και γι΄ αυτό ενοχικός… Υπάρχει ένας κρυφός Παπαδιαμάντης πίσω από τα κείμενα τον οποίο με αυτές τις προσεγγίσεις σταδιακά ανακαλύπτουμε;

«Μου θυμίζετε πράγματα στα οποία είμαι αλλεργικός. Η ψυχαναλυτική ερμηνεία του βίου και του έργου του Παπαδιαμάντη δεν φελάει ντιπ καταντίπ. Ο Παπαδιαμάντης είναι άνθρωπος “εκκλησιασμένος” και δεν τον πιάνουν οι μοντέρνες σολομωνικές. Ακριβώς γι΄ αυτό ο Κωστής Μπαστιάς, άνθρωπος κάθε άλλο παρά άβγαλτος στον κόσμο, μυκτήριζε όλα τα φληναφήματα για καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και τα ρέστα. Αν υπάρχει ένας άλλης τάξεως και άλλης γλώσσας χαρακτηρισμός, αυτός είναι “αγωνισμένος και λυτρωμένος”. Ανήκει στον καλύμνιο ποιητή, πεζογράφο και φίλο του Παπαδιαμάντη της Δεξαμενής Γιάννη Κλ. Ζερβό. Δεν ειπώθηκε για τον Παπαδιαμάντη, αλλά του ταιριάζει όσο σε ελάχιστους άλλους. Κανένας κρυφός Παπαδιαμάντης δεν υπάρχει στα κείμενά του».

Δεκαπέντε τόμοι, όλο το έργο

Εκατόν εξήντα χρόνια από τη γέννηση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και εκατό χρόνια από τον θάνατό του, «Το Βήμα» παρουσιάζει ένα μνημειώδες έργο: τα Απαντα Παπαδιαμάντη, σε 15 πολυτελείς και συλλεκτικούς τόμους.

Η έκδοση από το «Βήμα Βιβλιοθήκη» ακολουθεί το κείμενο της πλέον έγκριτης έκδοσης τωνΑπάντωνΠαπαδιαμάντη από τον «Δόμο», σε φιλολογική επιμέλεια του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, και παρουσιάζει το σύνολο των παπαδιαμαντικών κειμένων σε χρηστική έκδοση, με την πρόθεση το ανεπανάληπτο αυτό έργο, ένα έργο ζωής, να γίνει προσιτότερο στο ευρύ κοινό.

Ο κάθε τόμος της έκδοσης συνοδεύεται από Προλογικό Σημείωμα που κάθε φορά υπογράφει ένας αξιόλογος μελετητής του παπαδιαμαντικού έργου (Σταύρος Ζουμπουλάκης, Αγγελος Καλογερόπουλος, Δημήτρης Κοσμόπουλος, Λουκάς Κούσουλας, Αγγελος Μαντάς, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Τασούλα Καραγεωργίου, Στέλιος Παπαθανασίου, Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος), καθώς και από Γλωσσάρι.

Επιπλέον, έχουν εισαχθεί ορισμένες διορθώσεις γραφών σε σχέση με την έκδοση του «Δόμου», από τον επιμελητή της έκδοσης Δημήτρη Μαυρόπουλο και τον φιλολογικό επιμελητή της Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο, ενώ εμφανίζεταιγια πρώτη φοράσε έκδοση το διήγημα «Τo Γιαλόξυλο», το οποίο προσφάτως ανακαλύφθηκε σε εφημερίδα του 1905.

Σύνδεσμος:http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=402043

Ο  Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών µε τη συνεργασία της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών και του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων οργανώνουν τη Γιορτή βιβλίου στο Ζάππειο. Από τις 13 Μαΐου και μέχρι και τις 29 του μηνός οι λάτρεις των βιβλίων θα έχουν την ευκαιρία να βρουν τα αγαπημένα τους βιβλία στα αναβαθμισμένα περίπτερα της έκθεσης. Παράλληλα όμως με την έκθεση θα διοργανωθούν και άλλες εκδηλώσεις όπως θεατρικές παραστάσεις για παιδιά, κατασκευές μουσικών οργάνων, μαγειρική, παρουσιάσεις βιβλίων, συνομιλίες συγγραφέων και μουσικές συναυλίες. Ανάμεσα σε αυτές τις εκδηλώσεις συγκαταλέγεται και η προβολή ντοκιμαντέρ και πολυάριθμων αφιερωμάτων που θα γίνουν προς τιμήν του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Οδυσσέα Ελύτη. Περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τις εκδηλώσεις για τον μεγάλο Έλληνα λογοτέχνη.

Ωράριο λειτουργίας

Δευτέρα έως Παρασκευή θα λειτουργεί µόνο απογευματινές και βραδινές ώρες (18.00-22.30), το Σάββατο από τις 10.30 έως τις 14.30 και από τις 18.00 έως τις 22.30 και την Κυριακή από τις 11.00 έως τις 22.30.

Από τις 20 Μαΐου και κάθε εβδομάδα στα περίπτερα θα κυκλοφορούν τα Άπαντα του Παπαδιαμάντη. Είναι μία ευκαιρία για όλους να αποκτήσουν ολόκληρο το έργο του Σκιαθίτη συγγραφέα. Οι τόμοι είναι μία έκδοση της εφημερίδας Το Βήμα αλλά θα κυκλοφορούν αυτόνομα, όχι μαζί με την εφημερίδα. Ο κάθε τόμος θα κοστίζει 5.50 ευρώ.

Δείτε μία φωτογραφία της διαφημιστικής καταχώρησης (κάντε κλικ για μεγέθυνση)

Δείτε το σχετικό διαφημιστικό σπότ:http://www.youtube.com/watch?v=8rKKPP7RRMQ

Διαβάζοντας και μόνο τον τίτλο είμαι σίγουρος ότι αναρωτιέστε πώς γίνεται αυτό. Ο Παπαδιαμάντης, ο κοσμοκαλόγερος-άγιος των γραμμάτων; Και όμως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, αν και ήταν άνθρωπος με βαθιά πίστη, γαλουχημένος μέσα σε ένα συντηρητικό και θρησκευτικό περιβάλλον (ο πατέρας του ήταν ιερέας κι ο ίδιος ψάλτης), υποστήριξε τον πολιτικό γάμο. Βεβαίως τον προτείνει για συγκεκριμένες περιπτώσεις κι όχι όπως ισχύει σήμερα. Για παράδειγμα αν μία γυναίκα συζούσε με έναν άντρα χωρίς να είναι παντρεμένοι, πράγμα σχεδόν εγκληματικό για εκείνη την εποχή, τουλάχιστον το κράτος έπρεπε να τους δίνει την ευκαιρία να παντρευτούν, αφού η εκκλησία και η κοινή γνώμη το απέρριπτε και ήταν κατακριτέο.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από το διήγημα ”Χωρίς στεφάνι” όπου περιγράφει την ντροπή που αισθάνεται μία νεαρή κοπέλα η οποία συζεί με άντρα χωρίς να τον έχει παντρευτεί. Αυτό σήμαινε φυσικά κοινωνική απομόνωση και η γυναίκα γινόταν δακτυλοδεικτούμενη. Η παρουσία της στην εκκλησία και στις άλλες κοινωνικές δραστηριότητες φροντίζει να είναι διακριτική για να μην γίνει αποδέκτης αρνητικών σχολίων και της δημόσιας κατακραυγής.
Ας δούμε το σχετικό απόσπασμα:

Τὰ παιδία της τὰ εἶχε θάψει, χωρὶς νὰ τὰ ἔχῃ γεννήσει. Καὶ ὁ ἀνὴρ τὸν ὁποῖον εἶχε, δὲν ἦτο σύζυγός της.
Ἦσαν ἀνδρόγυνον χωρὶς στεφάνι.
Χωρὶς στεφάνι! Ὁπόσα τοιαῦτα παραδείγματα!
Ἀλλὰ δὲν πρόκειται νὰ κοινωνιολογήσωμεν σήμερον. Ἐλλείψει ὅμως ἄλλης προνοίας, χριστιανικῆς καὶ ἠθικῆς, διὰ νὰ εἶναι τουλάχιστον συνεπεῖς πρὸς ἑαυτοὺς καὶ λογικοί, νὰ ψηφίσωσι τὸν πολιτικὸν γάμον.

Αυτούς που απορρίπτει η εκκλησία και η κοινωνία ο Παπαδιαμάντης τους συμπονά. Είναι χαρακτηριστικό το τέλος του διηγήματος:

Ἀλλ᾿ Ἐκεῖνος, ὅστις ἀνέστη «ἕνεκα ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καὶ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων», ὅστις ἐδέχθη τῆς ἁμαρτωλῆς τὰ μύρα καὶ τὰ δάκρυα, καὶ τοῦ λῃστοῦ τὸ Μνήσθητί μου, θὰ δεχθῆ καὶ αὐτῆς τῆς πτωχῆς τὴν μετάνοιαν, καὶ θὰ τῆς δώση χῶρον καὶ τόπον χλοερόν, καὶ ἄνεσιν καὶ ἀναψυχὴν εἰς τὴ βασιλείαν Του τὴν αἰωνίαν.

Επισκεφτείτε το εκτενές αφιέρωμα της Ελευθεροτυπίας: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=29%2F04%2F2011&c=vivlio

Εναν αιώνα μετά τον θάνατό του, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εξακολουθεί, στις δικές μας άγονες μέρες, να αποτελεί σημείο αναφοράς για την τέχνη του μα και την πνευματικότητά του.

Ανθρωπος απαλλαγμένος από την ανάγκη και το βάρος της κοινωνικής καταξίωσης, αποσυνάγωγος εργάτης και τεχνίτης της γραφής, μοίρασε τον βίον του ανάμεσα στις εκκλησιές και τα ταβερνεία. Γεννημένος στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851, από πατέρα ιερέα, τον Αδαμάντιο Εμμανουήλ, και θεοσεβούμενη μητέρα, την Αγγελική (Γκουλιώ) -το γένος Μωραΐτη-, τελείωσε το Δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στο νησί του. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874 – από το ίδιο Γυμνάσιο είχε αποφοιτήσει το 1871 και ο εξάδελφός του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης. Το 1872 επισκέφθηκε το Αγιον Ορος, όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος μοναχός. Μη θεωρώντας τον εαυτό του άξιο να φέρει το «αγγελικό σχήμα», επέστρεψε στην Αθήνα και το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου, την οποία, με όλες τις προσπάθειες που έκανε, δεν την τελείωσε, γιατί η φτώχεια, η ανέχεια και η επισφαλής υγεία του τού στάθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια.

Το 1878 θα γνωριστεί με τον Βλάση Γαβριηλίδη, ο οποίος θα τον παρακινήσει να δημοσιεύσει το πρώτο του μυθιστόρημα υπό τον τίτλο Η μετανάστις στον Νεολόγο Κωνσταντινουπόλεως. Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του Οι έμποροι των Εθνών στην εφημερίδα Μη χάνεσαι, ενώ παράλληλα άρχισε να εργάζεται ως μεταφραστής. Οι απολαβές του όμως ήταν πενιχρές και αναγκαζόταν να ζει σε φτωχικά δωμάτια, όντας πάντα ολιγαρκής και λιτοδίαιτος. Η θέση του καλυτέρεψε κάπως, αλλά η ζωή του δεν άλλαξε, όταν άρχισε να συνεργάζεται με την Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη. Ενώ κέρδιζε αρκετά και από συνεργασίες του με άλλες εφημερίδες και περιοδικά, που ήταν περιζήτητες, η οικονομική του κατάσταση στάθηκε για πάντα η αδύνατη πλευρά του. Ηταν σπάταλος, ανοργάνωτος. Δεν μπορούσε να περιποιηθεί τον εαυτό του, και η μεγάλη ανεμελιά του, συνοδευμένη από κάποια φυσική ραθυμία και νωθρότητα, με μια πλήρη αδιαφορία για τα βιοτικά, τον κρατούσε σε κατάσταση αθλιότητας. Απλυτος, απεριποίητος, σχεδόν κουρελής, ενώ μπορούσε να ζει με αξιοπρέπεια, γιατί ήταν λιτότατος και ασκητικός, σκορπούσε τα λεφτά του, και μόνο κάθε πρωτομηνιά είχε χρήματα στην τσέπη του. Το 1902 θα επιστρέψει στη Σκιάθο, όπου θα παραμείνει μέχρι το 1904. Την περίοδο αυτή θα δημοσιεύσει τη Φόνισσα. Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» η εικοσιπενταετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Το 1909 επιστρέφει στο νησί του, το οποίο δεν θα εγκαταλείψει ώς το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου 1911 από πνευμονία. Την προηγούμενη ημέρα είχε πληροφορηθεί ότι είχε τιμηθεί με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος.

Ολόκληρη η ουσία της κατάθεσης στα νεοελληνικά γράμματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη περικλείεται μέσα σε μια φράση του ίδιου: «Το επ’ εμοί, ενόσω ζω, και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν, και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».

Στενότερα ηθογράφος στην αρχή, διεύρυνε με τον καιρό τη θεματολογία και την τεχνική του, ώστε να θεωρείται ότι αυτός εγκαινίασε τη διηγηματογραφία στην Ελλάδα. Προσέδωσε στο έργο του τέτοια ποιότητα που τον καθιέρωσε ως πρωταγωνιστή της ελληνικής πεζογραφίας. Οι εμπνεύσεις του, τροφοδοτούμενες από ένα πλούσιο απόθεμα μνήμης, διαποτίζονται από ποιητικό οίστρο και μαγεία του λόγου. Οι ήρωές του, απλοί, ταπεινοί, γραφικοί και βασανισμένοι, γίνονται οι πυρήνες των δραματικών συγκρούσεών τους με τη ζωή. Η καθαρεύουσα που επέλεξε να χρησιμοποιεί εξαρχής, ελάχιστα δυσνόητη, σταδιακά απλοποιήθηκε με περισσότερα λαϊκά στοιχεία, ώστε λίγο πριν από τον θάνατό του να γράψει και διηγήματα στη δημοτική. Τον διακρίνει ποιητικό ύφος, γόνιμη φαντασία και κατάνυξη, η οποία τον συγκλόνιζε από την παιδική του ηλικία.

Οσο ήταν εν ζωή, η κριτική εν πολλοίς τον προσπέρασε. Διεκδικήθηκε από τους δημοτικιστές, γιατί το έργο του ανήκει στην πρωτοπορία της εποχής του, αλλά δεν τον συμπαθούσαν για τη γλώσσα του. Ανάλογη ήταν και η στάση των οπαδών της καθαρεύουσας γιατί, ενώ μπορούσε να θεωρηθεί γλωσσικά συντηρητικός, λογοτεχνικά δεν ανήκε στο κλίμα τους. Οι μόνοι που ασχολήθηκαν μαζί του ήταν ο Κωστής Παλαμάς και ο Παύλος Νιρβάνας.

Το ενδιαφέρον άρχισε αμέσως μετά τον θάνατό του. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο οποίος ενόσω ζούσε ο Παπαδιαμάντης δεν είχε αναφερθεί ούτε κατ’ ελάχιστο στο έργο του, του αφιέρωσε ένα από τα εγκωμιαστικότερα κείμενά του. Ο Φώτος Πολίτης και ο Κώστας Αθάνατος δεν δίστασαν να τον παραβάλουν με τον Διονύσιο Σολωμό. Κάποιοι νέοι, όμως, μεταξύ των οποίων ο Αγγελος Τερζάκης και ο Τέλος Αγρας, διατύπωσαν κάποιες «επιφυλάξεις», μίλησαν, δηλαδή, για έλλειψη κοινωνικού περιεχομένου, αρνούμενοι σχεδόν κάθε αξία στο έργο του. Και εδώ ο Ξενόπουλος υπεραμύνθηκε της πνευματικής κατάθεσης του Παπαδιαμάντη, τονίζοντας ότι είναι δημιουργός συγγραφέας και αξεπέραστος ακόμη και στους μεταγενέστερους. Η σχολή του Κ. Θ. Δημαρά, αλλά και οι περί τον Παναγιώτη Μουλλά «μείωσαν» τρόπον τινα την αξία του, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για λαογραφικά κείμενα ηθικού χαρακτήρα και αμφιβόλου λογοτεχνικής αξίας, προσάπτοντάς του παράλληλα προχειρότητα και αναχρονιστικές τάσεις στη γλώσσα. Στον αντίποδα οι περί την Ορθοδοξία -επειδή δεν περιορίζεται στην περιγραφική γοητεία αλλά διεισδύει στο δράμα της ανθρώπινης ψυχής, ενσταλάζοντας στις εικόνες του τον βυζαντινό μυστικισμό-, αναδείχτηκαν ένθερμοι υποστηρικτές του, χωρίς όμως να αναγνωρίζουν -ή μάλλον αναγνωρίζοντας διστακτικά- όλες τις εκφάνσεις του τόσο σημαντικού έργου του.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν είδε τυπωμένο σε βιβλίο κανένα από τα έργα του. Αμέσως μετά τον θάνατό του, τη διετία 1912-1913, λόγω του έντονου ενδιαφέροντος που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά του, οι εκδόσεις Φέξη εξέδωσαν έντεκα τόμους, όπου συγκεντρώθηκαν όσα διηγήματα μπόρεσαν να εντοπιστούν. Από το 1925 έως το 1930 εξέδωσε πέντε τόμους ο εκδοτικός οίκος Ελευθερουδάκη. Το 1945 από τις εκδόσεις Αθ. Καραβία κυκλοφόρησε ένας τόμος με Θαλασσινά διηγήματα. Επειτα από μία δεκαετία, το 1955, από τον Εκδοτικό Οίκο Δημητράκου εκδόθηκαν τα Απαντά του σε επιμέλεια Γιώργου Βαλέτα. Το 1963, τα Απαντα του Παπαδιαμάντη εκδόθηκαν σε τρεις τόμους από την Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, με προλόγους και επιμέλεια Μιχάλη Περάνθη. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ερευνητική έξαρση πάνω στο έργο του Σκιαθίτη με την «καθαυτό ρωμαίικη λαϊκή ψυχή». Εκτός των φιλολόγων μελετητών, έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους πεζογράφοι και ποιητές. Σε τούτο είναι βέβαιο ότι συνέβαλε η πεντάτομη κριτική έκδοση όλου του συγγραφικού του έργου, των Απάντων του, από τον Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλο (εκδ. Δόμος, 1981-1988), καθώς και η με εξαιρετική φιλολογική και τυπογραφική επιμέλεια περιοδική έκδοση Παπαδιαμαντικά Τετράδια (από το 1992), από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.

Αλήθεια, διαβάζεται ο Παπαδιαμάντης σήμερα; Επικρατεί η άποψη ότι ο αριθμός των αναγνωστών του συρρικνώνεται. Ισως να μην ανήκει στα ζητούμενα ή τις αναζητήσεις των νεοτέρων. Από την άλλη, όμως, τίθεται και το ερώτημα για τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται ο Παπαδιαμάντης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τρόπος που καθορίζει εν πολλοίς τη στάση των νέων αναγνωστών απέναντι στο έργο. Αλλά το τελευταίο δεν αφορά μόνο τη δεξίωση του παπαδιαμαντικού έργου, αλλά γενικότερα τον τρόπο πρόσληψης του λογοτεχνικού έργου από τις νεότερες γενιές· εντάσσεται σε μια άλλη συζήτηση, που ξεφεύγει από τη θεματική του παρόντος αφιερώματος.

Διον. Ν. Μουσμούτης

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.

Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.

Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…

Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

Από την εφημερίδα Ακρόπολη το 1896

Με λίγα λόγια

Τίτλος CD
“ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΤΡΥΓΟΝΙ”
Εταιρεία: MBI
Είδος: CD
Επιμ. Παραγωγής
Νίκος Μαστοράκης
Διεύθ. Παραγωγής
Αλέξανδρος Καραμαλίκης
Artwork
Κώστας Αθανασόπουλος
1 CD 13 Tracks
Διάρκεια CD: 64:40

Οι Νίκος Μαστοράκης, Μανόλης Λιαπάκης και Κώστας Πανταζής (ερασιτέχνες μουσικοί) μελοποίησαν 12 ποιήματα – κείμενα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη για τις ανάγκες της θεατρικής διασκευής του έργου «Φόνισσα» που παρουσιάστηκε το 2003 από τη θεατρική ομάδα του δήμου Ιεράπετρας. Τα 12 αυτά τραγούδια κυκλοφορούν σε ένα cd με τίτλο «Το σκοτεινό τρυγόνι» με τη συμμετοχή γνωστών τραγουδιστών. Σε 3 από αυτά συμμετέχει ο Σωκράτης Μάλαμας, σε 2 ο Ψαραντώνης, σε 2 η Νίκη Τσαΐρέλη και από ένα η Λιζέτα Καλημέρη, η Μαρία Κώττη (τραγουδίστρια των Χαΐνηδων), η Νίκη Ξυλούρη,ο Χαρίλαος Παπαδάκης και ο Μανόλης Λιαπάκης.
Η μουσική έχει παιχτεί από φυσικά όργανα και έχει πολλά στοιχεία της παραδοσιακής και κρητικής μουσικής αλλά και της έντεχνης μουσικής.
Όταν η διευθύντρια του Μουσείου Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο, Αθηνά Παπαγεωργίου, πληροφορήθηκε το εγχείρημα άξιων δημιουργών να προσεγγίσουν το έργο του Παπαδιαμάντη μέσω μιας άλλης τέχνης, της μουσικής, ανταποκρίθηκε στην προσπάθεια αυτή και έγραψε τα παρακάτω:

«Αν πεζογραφία είναι η γλώσσα της διάνοιας, ποίηση είναι η γλώσσα της καρδιάς».
Ο Αλ. Παπαδιαμάντης άρχισε και έκλεισε το έργο του με στίχους..
Η τέχνη του Αλ. Παπαδιαμάντη και η μουσική τέχνη έχουν, ένα κοινό σημείο.
Η μουσική τέχνη έχει σκοπό την καλλιτεχνική συγκίνηση – αυτό που στα νεότερα χρόνια λέμε
αισθητική χαρά. Κι ο κυρ-Αλέξανδρος εδώ και 130 τουλάχιστον χρόνια καλεί κάθε Έλληνα να του χαρίσει μια αισθητική χαρά. Η προσφορά αυτή είναι το καλύτερο και το χρησιμότερο που μπορεί να δώσει ένας πνευματικός άνθρωπος.
Γι’ αυτό η Σκιάθος, από το Σπίτι – Μουσείο του Αλ. Παπαδιαμάντη χαιρετίζει και συγχαίρει την προσπάθεια των δημιουργών, ερμηνευτών και συντελεστών αυτού του έργου, που με λεπτότητα, σεβασμό και έμπνευση εργάστηκαν πάνω στον Παπαδιαμαντικό στίχο. Και προτείνει να προσφερθεί αυτό το δημιούργημα του μυαλού και της ψυχής όλων των καταξιωμένων συντελεστών ως δοξαστικό και αντίδωρο στη μνήμη του κυρ-Αλέξανδρου για όλους τους ακροατές του μουσικού αυτού έργου.»

Τα τραγούδια του cd

01. Όνειρο στο κύμα (Οργανικό)
02. Η κοιμάμενη Βασιλοπούλα – Ψαραντώνης
03. Στα μάτια τα ψιχαλιστά – Σωκράτης Μάλαμας
04. Εικόν’ αχειροποίητη – Μαρία Κώττη
05. Νύχτα Βασάνου – Νίκη Τσαϊρέλη
06. Ονείρατα – Νίκη Ξυλούρη
07. Το τραγούδι του γύφτου – Ψαραντώνης
08. Το σκοτεινό τρυγόνι – Σωκράτης Μάλαμας
09. Μοιρολόι – Λιζέτα Καλημέρη
10. Εις ένα μνήμ’ αγνώριστον – Χαρίλαος Παπαδάκης
11. Την νύκτα όλην άγρυπνος – Νίκη Τσαϊρέλη
12. Ας παν να ιδούν τα μάτια μου -Μανώλης Λιαπάκης
13. Τα δυο αδερφάκια – Σωκράτης Μάλαμας

Σύνδεσμος:http://www.musiccorner.gr/nees_kyklof/06/papadiamantis.html

Επόμενη σελίδα: »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση