Ο Αμερικανός καθηγητής Τσαρλς Μάρεϊ ξιφουλκεί κατά των «ρομαντικών της εκπαίδευσης» τονίζοντας πως υπάρχουν γενετικοί και κοινωνικοί παράγοντες που σχετίζονται με την επίδοση των μαθητών.Δεν μπορούν όλοι να γίνουν καλοί μαθητές. Πολλά παιδιά απλά «δεν παίρνουν τα γράμματα», υποστηρίζει ειδικός. Μπορεί, λοιπόν, ένα καλό εκπαιδευτικό σύστημα να παράγει μόνο καλούς μαθητές; Ο Τσαρλς Μάρεϊ, Αμερικανός καθηγητής και συγγραφέας του αμφιλεγόμενου βιβλίου «Τhe Βell Curve» σχετικά με τον ρόλο της ευφυΐας, καταθέτει μια διαφορετική άποψη και ξιφουλκεί κατά των «ρομαντικών της εκπαίδευσης»
«O Βρετανός υφυπουργός Παιδείας, όπως σχεδόν όλοι οι πολιτικοί, είτε ανήκουν στη Δεξιά είτε στην Αριστερά, είναι ένας ρομαντικός της εκπαίδευσης, που πιστεύει ότι όλα τα παιδιά μπορούν να παίρνουν καλούς βαθμούς αρκεί το σχολείο να κάνει καλά τη δουλειά του. Κατ΄ αρχάς, μια απλή αλήθεια: πολλά παιδιά “δεν παίρνουν τα γράμματα” και το σχολείο μπορεί να τα βοηθήσει μόνο οριακά να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Είναι σαν να λέμε», γράφει ο Μάρεϊ στους «Sunday Τimes», «ότι με την προπόνηση όλα τα παιδιά μπορούν να κάνουν μια δύσκολη άσκηση στη ρυθμική γυμναστική. Στην εκπαίδευση, πολλά παιδιά δεν είναι ικανά να διαβάσουν μια φράση με μεγάλες λέξεις ή σύνθετο συντακτικό και άλλα δεν μπορούν να λύσουν μια εξίσωση«. Το σχολείο, λέει ο καθηγητής, μόνο οριακά μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Η αλήθεια είναι, συμπεραίνει ο Τσαρλς Μάρεϊ, ότι υπάρχουν γενετικοί και κοινωνικοί παράγοντες που σχετίζονται με την επίδοση των μαθητών. Ο γενετικός λόγος είναι ότι το 40-60% του δείκτη ευφυΐας που απαιτείται για την έφεση στη μάθηση κληρονομείται γονιδιακά. Το υπόλοιπο 40-60% οφείλεται στο περιβάλλον. Θα έπρεπε, λοιπόν, να εγκαταλείψουμε τους κακούς μαθητές στη μοίρα τους; «Σε καμία περίπτωση», απαντά ο Μάρεϊ. «Απλώς, πρέπει να βγάλουμε τις ιδεολογικές παρωπίδες και να οδηγούμε τα παιδιά στην ενηλικίωση βοηθώντας τα να ανακαλύψουν αυτό που τους αρέσει και μπορούν να κάνουν καλύτερα».