Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη μελέτη, η χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης βρίσκεται αισθητά κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, ενώ η εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων χαρακτηρίζεται περιορισμένης εμβέλειας και επικεντρώνεται στους διδάσκοντες, και η εσωτερική αξιολόγηση είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Το 2001, η Ελλάδα επένδυσε το 3,5% του ΑΕΠ στην εκπαίδευση, ποσοστό που το 2005 ανήλθε στο 4%, ενώ ο μέσος όρος Ε.Ε. – «27» ήταν στο 5%. Το ελληνικό κράτος αφιέρωσε το 9,2% των δαπανών του το 2005 στην εκπαίδευση (Ε.Ε. – «27» 10,9%).

Περισσότερο ενδιαφέρον έχει να εξετάσουμε τις δαπάνες ανά μαθητή και φοιτητή. Μεταξύ των κοινοτικών χωρών πριν από τη διεύρυνση προς Ανατολάς, η Ελλάδα έδωσε τα λιγότερα χρήματα από κάθε άλλη χώρα (πλην Αυστρίας για την οποία δεν έχουμε στοιχεία) σε κάθε βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος (βλ. πίνακα). Αν εξετάσουμε και τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης που εισήλθαν στην Ενωση μετά το 2004, δηλαδή χώρες πολύ πιο αδύναμες οικονομικά, θα δούμε ότι (το 2006) διέθεσαν λιγότερα χρήματα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση απ’ ό,τι η Ελλάδα αλλά περισσότερα για τους φοιτητές τους. Αναλυτικότερα, η Ελλάδα έδωσε το 2005 4.600 ευρώ (πάντα σε τιμές αγοραστικής δύναμης) ανά μαθητή/φοιτητή, λίγο παραπάνω από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης ενώ ο μέσος όρος της Ε.Ε. – «15» ήταν 7.150 ευρώ και των 12 νέων μελών 3.700 ευρώ.

Παρ’ όλο που ο αριθμός των φοιτητών στα ελληνικά πανεπιστήμια αυξήθηκε κατά 40 χιλιάδες από το 2002 μέχρι το 2006, η οικονομική υποστήριξή τους από το κράτος ήταν η χαμηλότερη σε ολόκληρη την Ευρώπη (!) ίσως γιατί στη χώρα μας είθισται να αναλαμβάνουν οι οικογένειες το κόστος της «δωρεάν» φοίτησης σε δημόσιο σχολείο άλλης πόλης. Μόλις το 1,4% της συνολικής δαπάνης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αφορά στη στήριξη των φοιτητών, όταν χώρες όπως η Δανία, η Κύπρος, η Ολλανδία, η Σουηδία διαθέτουν περισσότερο από το 25% της δημόσιας δαπάνης που αφορά στην παιδεία για την οικονομική στήριξη των φοιτητών. Βέβαια, οι Ελληνες μπορούν να παρηγορηθούν σκεπτόμενοι ότι η φοίτηση στην Ελλάδα είναι δωρεάν, ενώ για παράδειγμα, σε 16 χώρες της Ενωσης οι φοιτητές πρέπει να πληρώσουν δίδακτρα για να παρακολουθήσουν μαθήματα σε κάποιο πανεπιστήμιο. Πάντως, το πρόβλημα της μείωσης των μαθητών γίνεται αισθητό και στην Ελλάδα, όπου τη δεκαετία μέχρι το 2010 ο αριθμός μαθητών ηλικίας 10 – 14 ετών μειώθηκε κατά 13,3% (Ε.Ε. – «27» 12,9%) και στην εικοσαετία 2000 – 2020 η μείωση υπολογίζεται στο 8,3% (Ε.Ε. – «27» 14,9%).  Του Κωστα  Καρκαγιαννη