…Οι παροικούντες και γνωρίζοντες θα πουν: «Σιγά τις καταγγελίες που μας κάνεις. Εμείς γνωρίζουμε περισσότερα και χειρότερα». Πράγματι γνωρίζουν, τα ομολογημένα και τα ανομολόγητα. Γνωρίζουν οικογένειες που σύσσωμες μεταφέρθηκαν από την τραπεζαρία του σπιτιού τους στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, γόνους που «εξελέγησαν» λέκτορες μόλις πήραν το πτυχίο τους και με διδακτορικό που εγκαίρως είχε «επιβλέψει» ο ανιών. Γνωρίζουν καθηγητές που εξασφάλισαν ή ποικιλοτρόπως εξαγόρασαν τον τίτλο για να τον χρησιμοποιήσουν ως επαγγελματικό προσόν και ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους στο πανεπιστήμιο, μισθοδοτούμενοι ή μη. Γνωρίζουν ακόμη όλες τις συναλλαγές για την εκλογή των λεγομένων πανεπιστημιακών αρχών. Τα γνωρίζουν όλα και σιωπούν. Λίγοι θα μιλήσουν και ακόμη λιγότεροι θα φωνάξουν και θα αγωνιστούν. Η έρημος δεν είναι ποτέ συνεχής. Εχει και οάσεις…Πολλές ελπίδες συγκεντρώνει η νέα διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ, του συνδικαλιστικού οργάνου του διδακτικού προσωπικού. Αρκεί να ξεφύγει από το συντεχνιακό καβούκι και να ασχοληθεί περισσότερο με τον έλεγχο των πράξεων και παραλείψεων, με τον κομματισμό, τη διαφθορά και τη συναλλαγή των πανεπιστημίων. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο … εδώ…

Αφορμή μού έδωσε πάλι το άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη, να κάνω μερικές σκέψεις και για τον τρόπο εξέτασης και διόρθωσης των γραπτών των φοιτητών.  Σε προηγούμενο post είχα αναφέρει  παραδείγματα αντιμετώπισης των γραπτών των φοιτητών.  Στην νέα εξεταστική περίοδο που διανύεται η ιστορία επαναλαμβάνεται!  Μάθημα που εξετάζεται σε 2 βάρδιες στο ΠΑΠΕΙ, στην πρώτη βάρδεια μπαίνει ένα θέμα απο κεφάλαιο εκτός ύλης, στη δεύτερη όλα κανονικά.  Κανένας δεν θα σταθεί σ΄αυτήν την παράλειψη, που εγώ θα μπορούσα να πώ οτι δεν έγινε σκοπίμως.   Αυτό είναι που σε τρελλαίνει στην Ελλάδα: Δεν υπάρχει επιστροφή, no way out!  Απο τα πιο δύσκολα μαθήματα άλλης σχολής στο ίδιο ΑΕΙ.  Μιλλιούνια οι φοιτητές, που προσέρχονται με την ελπίδα…Ζήτημα είναι αν θα επιτύχουν …5! Και είπεν αυτοίς ο εξετάζων βασιλεύς: Και μη χτυπήσει το τηλέφωνό μου να μου πούνε οτι η Κικίτσα είχε διαβάσει αλλά είχε μια ατυχία…Δηλαδή χτυπάνε και τα κινητά;  Και ρωτώ: Δεν υπάρχει ένας ελεγκτικός φορέας που να προλαβαίνει την αυθαιρεσία;  Δεν αναρωτιέται ο πρόεδρος του τμήματος, ο κοσμήτορας, ο πρύτανης, κάποιος τέλος πάντων γιατί όλη αυτή η πανστρατιά των φοιτητών; Μήπως τους αιώνιους φοιτητές τους δημιουργούν οι άεργοι καθηγητές; Μήπως να επιληφθούν του θέματος οι…γονείς;