Παρίσι: Βανδαλισμοί σημειώθηκαν τα ξημερώματα της Δευτέρας σε κοιμητήριο μουσουλμάνων πεσόντων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή Πα-ντε-Καλέ της Βόρειας Γαλλίας. Στο μουσουλμανικό τμήμα του κοιμητηρίου Νοτρ Νταμ ντε Λορέτ βρίσκονται 576 τάφοι μουσουλμάνων στρατιωτών. Τα περισσότερα μνήματα βεβηλώθηκαν με συνθήματα, σβάστικες, καθώς και το όνομα της γαλλίδας υπουργού Δικαιοσύνης Ρασιντά Ντατί. Η κυρία Ντατί είναι η πρώτη μουσουλμάνα υπουργός στη Γαλλία και έχει προκαλέσει τη δυσφορία μερίδας της κοινής γνώμης με τον πολυτελή βίο που διάγει και τις συχνές κοσμικές εμφανίσεις της. Ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί καταδίκασε τις επιθέσεις δηλώνοντας ότι «η απαράδεκτη και αποτρόπαιη αυτή πράξη ισοδυναμεί με απεχθή ρατσισμό που στρέφεται εναντίον της μουσουλμανικής κοινότητας της Γαλλίας». Το συγκεκριμένο κοιμητήριο, που είναι το μεγαλύτερο για τους πεσόντες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς βρίσκονται θαμμένοι περισσότεροι από 30.000 στρατιώτες, δεν γίνεται πρώτη φορά στόχος καθώς τον περασμένο Απρίλιο 148 μνήματα βεβηλώθηκαν ενώ ακόμη 52, καθώς και ένα οστεοφυλάκιο, είχαν καταστραφεί έναν χρόνο πριν από αγνώστους.

Πακιστανοί πολίτες παρακολουθούν ανέκφραστοι δεκάδες καμένα φορτηγά στα περίχωρα της Πεσαβάρ. Τουλάχιστον 260 φορτηγά και συνοδευτικά οχήματα, που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά εφοδίων προς τις συμμαχικές δυνάμεις που επιχειρούν στο γειτονικό Αφγανιστάν, πυρπολήθηκαν το Σαββατοκύριακο από εκατοντάδες βαριά οπλισμένους άνδρες των Ταλιμπάν κατά τη διάρκεια δύο διαδοχικών νυχτερινών επιδρομών. Εξι φύλακες σκοτώθηκαν προσπαθώντας μάταια να προστατεύσουν τα βαριά οχήματα του ΝΑΤΟ. Αμερικανοί στρατιωτικοί προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τις επιθέσεις χαρακτηρίζοντάς τες «στρατιωτικά ασήμαντες». Είναι όμως σαφές ότι εντάσσονται στη νέα στρατηγική των Ταλιμπάν, δηλαδή την καταστροφή των γραμμών ανεφοδιασμού της συμμαχικής δύναμης.

 Το κέντρο του Πειραιά, όπως κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί.  Έργο των Εξουσιαστών της ζωής και της περιουσίας του πολίτη.

 Εμείς πότε θα βγούμε στους δρόμους;  Ως υπεύθυνοι της κοινωνίας που παραδίνουμε στα παιδιά μας.   Γιατί οι γονείς μας, δεν μας παρέδωσαν ένα τέτοιο χάος.  Δικό μας έργο λοιπόν είναι αυτό!  Θλίβομαι.  Κατάλυση κάθε ήθους και αξίας, λοιπόν;  Σε ποιούς άραγε συμβιβασμούς, θα “συρθούν” τα παιδιά μας, για να επιβιώσουν;  Ας αφήσουμε την βολή του καναπέ μας, την φραπεδιά και τον εσπρέσσο, και ας φωνάξουμε για το χάλι της κοινωνίας, με μόνο υποκινητή την συνείδησή μας.  Γιατί αυτή δεν έχει χρώμα, δεν έχει συμφέρον.  Έχει μόνο…φωνή. Ή δεν έχει…