Η Γιορτή της Διατροφής.

Ένα πολύ ευχάριστο απόγευμα περάσαμε με τους γονείς και τα νήπια του 23ου και του 52ου νηπιαγωγείου στη Γιορτή της Διατροφής, στα πλαίσια του προγράμματός μας σχετικά με τον Ιπποκράτη και τη ρήση «Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου να είναι η τροφή σου¨.  Η κα Κική Ποιμενίδου, συγγραφέας και νηπιαγωγός, μας αφηγήθηκε το δικό της παραμύθι με τίτλο «Οι φύλακες της υγείας», όπου στη χώρα της Φρουτίας και στη χώρα της Σπανακορεβυθίας ζούσαν φρούτα και λαχανικά και δεν επέτρεπαν με τίποτα να καταστραφεί η Υγεία.

Στη συνέχεια η διατροφολόγος κα Παπαχρήστου Α. μας ενημέρωσε σχετικά με τις σωστές υγιεινές διατροφικές συνήθειες και η εκδήλωση έκλεισε με τον μπουφέ υγιεινών φαγητών που ετοίμασαν οι γονείς.

Ευχαριστούμε πολύ το σύλλογο γονέων, την κα Ποιμενίδου Κ. και την κα Παπαχρήστου Α. για την πολύτιμη βοήθειά τους καθώς και την κα Παπαδημητρίου Άρτεμις και τον διευθυντή του δημοτικού κο Κοσμάνο Ν. που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΛΥΠΤΟ ΠΟΤΑΜΟ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Οι μαθητές του 23ου Νηπιαγωγείου Λάρισας γνωρίζουν την ιστορία της πόλης τους μέσα από μνημεία και αξιοθέατα που υπάρχουν στην πολιτιστική διαδρομή που συνδέει τον Γλυπτό Ποταμό και το μνημείο του Ιπποκράτη.
Οι μαθητές με τους εκπαιδευτικούς τους Ελισσάβετ Αντωνίου και Ευγενία Γκούια, επισκέφθηκαν αρχικά την Πλατεία Ταχυδρομείου. Ο Γλυπτός Ποταμός της Νέλλα Γκόλαντα ήταν το πρώτο σημείο της διαδρομής και η Στίλβη στην Κεντρική Πλατεία το δεύτερο.
Η διαδρομή ολοκληρώθηκε στο μνημείο του Ιπποκράτη στη Λάρισα όπου ο κ. Ρίζος Χαλιαμπάλιας πρόεδρος του Συλλόγου «Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα», τους υποδέχτηκε στο χώρο του μουσείου και τους παρουσίασε τα εκθέματα. Επίσης τους μίλησε για τη ζωή και το έργο του μεγάλου γιατρού που έζησε, άσκησε το επάγγελμα του γιατρού και πέθανε στη Λάρισα όπου υπήρχε για πολλά χρόνια ο τάφος του. Οι μαθητές στο τέλος της επίσκεψης συμμετείχαν στην απαγγελία του όρκου του Ιπποκράτη μπροστά από την μαρμάρινη πλάκα που υπάρχει στον κεντρικό τοίχο του μουσείου.
Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές συμμετέχουν στο πρόγραμμα etwinning με τίτλο «Από τον Γλυπτό Ποταμό στο Μνημείο του Ιπποκράτη στη Λάρισα».
Το πρόγραμμα υλοποιείται με την υποστήριξη του Συλλόγου «Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα».

Φωτογραφία του χρήστη Σύλλογος "Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα".

Φωτογραφία του χρήστη Σύλλογος "Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα".

Φωτογραφία του χρήστη Σύλλογος "Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα".

Φωτογραφία του χρήστη Σύλλογος "Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα".

Φωτογραφία του χρήστη Σύλλογος "Ο Ιπποκράτης στη Λάρισα".

OI ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Γράψαμε μαζί με τα παιδιά ένα παραμύθι, στα πλαίσια του προγράμματος T4E “Έθιμα διαφορετικά, στης Ευρώπης τα στενά».
ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

1. Μια φορά κι ένα καιρό ένα αστεράκι περπατούσε χαρούμενο στον ουρανό.

 

2. Απομακρύνθηκε όμως από τα άλλα αστέρια, έχασε το δρόμο του και άρχισε να ανησυχεί! Βρέθηκε σε μια πολιτεία χωρίς χρώμα. Ήταν όλα ασπρόμαυρα. Καπνοί και χαλασμός παντού! Πουθενά χρώματα, χαμόγελα κι ομορφιά.

3. «Πού βρίσκομαι;» είπε στεναχωρημένο. «Γιατί εδώ οι άνθρωποι είναι λυπημένοι; Γιατί γίνεται πόλεμος και υπάρχει λύπη και πόνος;»

4. «Δεν γίνεται» είπε. «Κάτι πρέπει να κάνω» Σκέφτηκε λοιπόν να πάει να βρει τα παιδιά και όλοι μαζί να βρουν μία λύση. Πήγε λοιπόν στα παιδιά κι αυτά σκέφτηκαν να πετάξουν μπαλόνια με χρώματα, να γεμίσει η πολιτεία χαρά και χαμόγελα. Έτσι θα σταματούσαν τον πόλεμο.

5. Έτσι κι έγινε. Τα παιδιά πέταξαν πολύχρωμα μπαλόνια με μπογιά, γέμισαν όλες οι γειτονιές με λουλούδια χρωματιστά, με χρώματα ζωηρά.

 

6. Οι άνθρωποι έγιναν χαρούμενοι. Σταμάτησαν τον πόλεμο και στην πολιτεία επικράτησε η ΕΙΡΗΝΗ και η ΧΑΡΑ.

 

  1. Τότε αποφάσισαν όλοι μαζί να φτιάξουν

τον «ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ» και να φωνάξουν δυνατά:

 Αγάπη, ειρήνη, φιλία

ζητούν τα παιδιά,

σπίτι, ασφάλεια, σχολεία

και μια αγκαλιά.

Όλες οι χώρες μαζί

αγαπημένες,

μια αγκαλιά να κάνουνε

να είναι ευτυχισμένες.

 

Γλυκιά μανούλα σ΄ αγαπώ!

Για τη γιορτή της μανούλας τα παιδιά ζωγράφισαν με τέμπερες μπουκάλια γυάλινα και έκοψαν λουλούδια να προσφέρουν στη μαμά τους.

Έφτιαξαν καρτούλες, ζωγράφισαν, έγραψαν ευχές.

Παρατηρήσαμε «Μάνα και παιδί», το διάσημο πίνακα του Αυστριακού ζωγράφου Γκούσταφ Κλιμτ. Μιλήσαμε για τη στοργή και τα συναισθήματα που βγάζει αυτός ο πίνακας.

Λέω ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τη μαμά μου γιατί:

Τα παιδιά απάντησαν:  Μου παίρνει πράγματα, με φροντίζει, με αγαπάει, με παίρνει μπανάνες, με παίρνει φράουλες, μας μαγειρεύει, μας αγκαλιάζει, μας διαβάζει παραμύθια.

Φτιάξαμε επίσης μία αφίσα για την μαμά και ζωγράφισαν τη μαμά τους.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!

Των ασθενειών γιατρός είναι η φύση.

Αναλύσαμε την ρήση του Ιπποκράτη ¨Των ασθενειών γιατρός είναι η φύση». Φτιάξαμε τα καδράκια με δενδρολίβανο και δάφνη και φυτολόγιο από αποξηραμένα βότανα.

Δημιουργήσαμε μία παροιμία για το χαμομήλι.

Φτιάξαμε το αλφαβητάρι της υγιεινής διατροφής.

Στο αγρόκτημα Ευκαρπία.

Στο αγρόκτημα Ευκαρπία σήμερα παρατηρήσαμε, μυρίσαμε, γευτήκαμε τα βότανα, παίξαμε παιχνίδια και μάθαμε αινίγματα σχετικά. Είδαμε πώς αυτά αποξηραίνονται χωρίς να χάνουν το άρωμά τους. Μιλήσαμε για τον Ιπποκράτη, τον σοφο γιατρό που θεράπευε με τα βότανα κι έζησε στη Λάρισα. Μάθαμε κι ένα σχετικό τραγούδι για τα βότανα. Στο τέλος δημιουργήσαμε το δικό μας φυτολόγιο και γράψαμε τις θεραπευτικές ιδιότηττες των βοτάνων.


 

Τα 24 παγκάκια στην πλατεία της Λάρισας.

Το όνομα της Νέλλας Γκόλαντα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πόλη της Λάρισας, καθώς οι «Γλυπτοί Ποταμοί» που φιλοτέχνησε, κοσμούν την Κεντρική Πλατεία, όπως και την Πλατεία Ταχυδρομείου.

Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της Πλατείας Ταχυδρομείου δημιουργήθηκαν ψηφιδωτά αντίγραφα από τα πρωτότυπα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στο κέντρο της Λάρισας, που ενσωματώθηκαν στα 24 παγκάκια της Πλατείας Ταχυδρομείου.

Με τα νήπια παρατηρήσαμε τα ψηφιδωτά αντίγραφα, μάθαμε για την τέχνη του ψηφιδωτού και φτιάξαμε τα δικά μας έργα.

 

Τα δάκρυα του Πηνειού.

Οι θεοί του Ολύμπου ζήλεψαν την εύνοια του Απόλλωνα για το όμορφο βουνό την Πίνδο, στην οποία είχε εμπιστευθεί τις αγαπημένες του Μούσες και Νύμφες. Για να ματαιώσει τα τυχόν άσχημα σχέδια τους ο θείος Απόλλων πάντρεψε την Πίνδο με ένα γενναίο παλικάρι, τον ξακουστό Λίγκο (το βουνό Χάσια). Το ζευγάρι ζούσε ευτυχισμένο και από την ένωση τους άρχισαν να ξεπροβάλουν μαγευτικές κοιλάδες και τοπία στη Δ. Θεσσαλία. Αυτό εξόργισε περισσότερο τους άλλους θεούς, που απαίτησαν το χωρισμό της Πίνδου και του Λίγκου. Μάταια εκείνοι έχυναν πικρά δάκρυα για να τους αφήσουν ενωμένους, οι θεοί αμετάπειστοι ανάγκασαν το ζευγάρι να χωρίσει. Παρόλα αυτά, η Πίνδος και ο Λίγκος (Χάσια) νοσταλγούσαν τη χαμένη αγάπη και συνέχεια δάκρυζαν. Από τα δάκρυα τους δημιουργήθηκε το μεγάλο θεσσαλικό ποτάμι ο Πηνειός, που πηγάζει από το σημείο του χωρισμού των δυο βουνών.

Δραματοποιούμε τον μύθο και φτιάχνουμε την Πίνδο και τον Λίγκο με τέμπερες. Ζωγραφίζουμε την Πίνδο, μια όμορφη κοπέλα και τον Λίγκο, ένα γοητευτικό παλικάρι.

 

«Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου»

«Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου» είναι τα λόγια του Ιπποκράτη, του πατέρα της ιατρικής.

Ξεχωρίζουμε τις τροφές στις 5 ομάδες τροφίμων.

Δημιουργούμε μοτίβα με φρούτα και λαχανικά.

Ξεχωρίζουμε τις τροφές σε αλμυρές, γλυκές και ξινές.

και σε υγιεινές και μη υγιεινές, κάνοντας δυο σπιτάκια της υγιεινής και μη υγιεινής διατροφής.

και τις εππεξεργασμένες και μη τροφές.

Φτιάχνουμε την πυραμίδα της διατροφής.

Φτιάχνουμε υγιεινές φατσούλες, από φρούτα και λαχανικά.

  

 

   

Κάνουμε κολλάζ με υγιεινές τροφές με τη ρήση του Ιπποκράτη «Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου»

Απλά διαφορετικός.

H διαφορετικότητα συμπεριλαμβάνει την έννοια της κατανόησης,  αποδοχής και προστασίας της πολυμορφίας των χαρακτηριστικών των ανθρώπων.

Διαβάζουμε το Χαρούμενο λιβάδι, μια ιστορία για την διαφορετικότητα. Μετά από συζήτηση και δραματοποίηση του παραμυθιού καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως «Ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος. Απλά διαφορετικός και φυσικά αποδεκτός»

Φωτογραφία της Elisabet Antoniou. Φωτογραφία της Elisabet Antoniou.

Φωτογραφία της Elisabet Antoniou.Φωτογραφία της Elisabet Antoniou.

Φωτογραφία της Elisabet Antoniou.Φωτογραφία της Elisabet Antoniou.

 

Η Δάφνη και ο Απόλλων κατά τη μυθολογία.

Ο Πηνειός ποταμός που διασχίζει την πόλη, κατά την μυθολογία, ήταν γιος του Ωκεανού και της Τυθήος. Στην περιοχή του Πηνειού ζούσε ο θεός Απόλλωνας, θεός της μουσικής, του φωτός και του κάλλους. Εκεί ερωτεύτηκε την Δάφνη, κόρη του Πηνειού. Φοβούμενος ο Πηνειός για την τύχη της κόρης του την μεταμόρφωσε στο θάμνο δάφνη και από τότε ζει και ανθίζει αιώνια στις όχθες του.

Βλέπουμε στο διαδίκτυο πίνακες ζωγραφικής από τον παραπάνω μύθο, καθώς επίσης και ένα σχετικό βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=HS5cW_3qssM

ΔΑΦΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ ΒΙΝΤΕΟ

Σχετική εικόνα

Σχετική εικόνα

Σχετική εικόνα

Σχετική εικόνα

Αποτέλεσμα εικόνας για δάφνη και απόλλωνας

Δραματοποιούμε την ιστορία και τη ζωγραφίζουμε.

ΑΓΓΛΙΑ – «Hot Cross Buns»

Τη Μεγάλη Παρασκευή οι Άγγλοι είναι αρκετά συγκρατημένοι με το φαγητό. Παραδοσιακά τρώνε ζεστά σταφιδόψωμα, τα «Hot Cross Buns», που ονομάζονται έτσι λόγω του σταυρού που φέρουν πάνω τους.

Φτιάξαμε σταφιδόψωμα με πλαστελίνη και τα ζωγραφίσαμε. Γράψαμε τα υλικά από τα σταφιδόψωμα.

Είδαμε τα αξιοθέατα του Λονδίνου και φτιάξαμε το Big Ben.

Παίξαμε με το επιτραπέζιο για να μάθουμε καλύτερα τις σημαίες και τις χώρες.

 

ΠΟΛΩΝΙΑ – Μπουγέλα και νεροπίστολα

Στην Πολωνία to Πάσχα οι πιστοί… μπουγελώνονται. Με κουβάδες αλλά ακόμη και νεροπίστολα ο ένας προσπαθεί να βρέξει τον άλλο. Το έθιμο «Smingus-Dyngus» θυμίζει τη βάπτιση του πρίγκιπα Μίτσκο το 966 μ.Χ., ο οποίος έφερε τον Χριστιανισμό στην Πολωνία.

Ζωγραφίσαμε το έθιμο, είδαμε τη χώρα στο χάρτη και ζωγραφίσαμε τις σημαίες.

Παίξαμε με το επιτραπέζιο παιχνίδι για την Ευρώπη και τις σημαίες.

Πού είναι κρυμμένα τα αυγά;

Στη Γερμανία ο λαγός φέρνει πολύχρωμα αυγά και τα κρύβει στον κήπο. Την Κυριακή του Πάσχα τα παιδιά επιδίδονται στην αναζήτησή τους. Το έθιμο αυτό χρονολογείται από το 1662, οπότε και υπήρξε η πρώτη γραπτή αναφορά σε αυτό. Πιθανότατα ο λαγός συνδέεται, όπως άλλωστε και το αυγό, με τη γονιμότητα.

default

Παίξαμε κι εμείς το παιχνίδι των κρυμμένων αυγών, δείξαμε στον χάρτη τη Γερμανία, βάλαμε το αξιοθέατο στα διαβατήρια και ζωγραφίσαμε τη σημαία.

Φτιάχνουμε ένα πασχαλινό καλάθι με αυγά από ευρωπαϊκές σημαίες.

Καλή Πασχαλιά!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 23ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ!!

Το τραπέζι του Ορθόδοξου Πάσχα δεν νοείται χωρίς πασχαλινά αυγά. Στην Ελλάδα τα αυγά βάφονται την Μεγάλη Πέμπτη και κατά κύριο λόγο κόκκινα. Το καθιερωμένο τσούγκρισμα των αυγών συμβολίζει την Ανάσταση. Το ελληνικό παραδοσιακό Πάσχα περιλαμβάνει ψήσιμο οβελία, κοκορέτσι, ελληνικούς μεζέδες, καλό κρασί, χορό και τραγούδι. Το Πάσχα είναι μια οικογενειακή γιορτή που οδηγεί συνήθως πολλούς στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.

Φτιάχνουμε πασχαλινές κάρτες με ευχές. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.

Βάφουμε αυγά και κάνουμε καλαθάκια.

Καλαντήρα – Έθιμο Νισύρου το Σάββατο του Λαζάρου

 Η Καλαντήρα είναι ένα έθιμο που πραγματοποιείται  το Σάββατο του Λαζάρου, όταν τα παιδιά γυρνούν στο δρόμο και τραγουδούν τη Βηθανία. Το έθιμο παραλληλίζεται με τα χελιδονίσματα της Πρωτομαγιάς, που μεταφέρθηκε το Σάββατο του Λαζάρου.Σάββατο του Λαζάρου πρωί-πρωί οι νοικοκυρές ετοιμάζουν τα αβγά και τα κουλούρια, τα οποία δίνουν στα παιδιά και ανυπομονούν πότε θα τα δουν στους δρόμους να τα καμαρώσουν. Το κάθε παιδί έχει φροντίσει να έχει και από μία βαγιά στα χέρια του (κλαδιά από φοινικόδεντρο τα οποία είναι περίτεχνα μπλεγμένα με διάφορα σχέδια και στολισμένα με λουλούδια). Ακόμα και σήμερα τα παιδιά συναγωνίζονται για το ποιος θα έχει την πιο όμορφη βαγιά. Τα μεγαλύτερα παιδιά κρατούν την Καλαντήρα.

Καλαντήρα - Έθιμο Νισύρου το Σάββατο του Λαζάρου

Η Καλαντήρα, από την οποία πήρε το όνομά του και το έθιμο, είναι μία ξύλινη τετράγωνη βάση στην οποία προσαρμόζονται σταυρωτά δύο ξύλινα τόξα έτσι ώστε να δημιουργείται ένας θόλος. Στο σημείο επαφής των τόξων στο πάνω μέρος υπάρχει ένα ομοίωμα πτηνού. Μπροστά στη βάση του ενός τόξου είναι σκαλισμένο το ομοίωμα του Λαζάρου. Η καλαντήρα είναι στολισμένη με όμορφα λουλούδια, όπως ο επιτάφιος και συμβολίζει τον τάφο του Λαζάρου. Το χελιδόνι είναι ο συμβολισμός της Άνοιξης.

Τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους ξεκινούν από το σχολείο, τραγουδώντας τη Βηθανία:

Η Βηθανία σήμερον θαύματι προκηρύττει
την του Χριστούν Ανάσταση και όλον το παν εκπλήττει.
Διαπιστοί δ’ο αναστάς εκ τάφου τεταρταίος,
ότι ο Άδης έπεσε και ενεκρώθη τέως.
Λάζαρος ην τις ασθενών από της Βηθανίας,
των Μυροφόρων αδελφός, της Μάρθας και Μαρίας.

Το τραγούδι της Καλαντήρας το τραγουδούν πλέον όταν συναντούν κόσμο, σε πλατείες είτε σε δρόμους:

Καλαντήρα πέρασε- και έκατσεν και λάλησε
Και πύργον οικοδόμησε- κι όποιος δεν μας δίν’αυγόν
Μέσα ψύλλος και κοριός- Βάγια- Βάγια των Βαγιών
Τρώμε ψάρι και κωβιό- κι ως την άλλη Κεργιακή
Τρώμε κόκκινον αβγό.

Κι εμείς είπαμε το τραγούδι της Καλαντήρας σε όλα τα τμήματα των νηπιαγωγείων και στους γονείς, αφού πρώτα τη φτιάξαμε από χαρτί και το ομοίωμα του Λαζάρου από πλαστελίνη.

Έθιμα Λαζάρου: Κάλαντα, Λαζαρίνες και «λαζαράκια»

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου. Την παραμονή της γιορτής ή, σε πολλά μέρη, ανήμερα την «πρώτη Λαμπρή», τα παιδιά, κρατώντας το «Λάζαρο» γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα «λαζαρικά», για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός, ο επουράνιος θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία, Μάρθα κλάει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της, τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε, τον μοιρολογούν και κλαίνε.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν, και τον εμοιρολογούσαν
Και τη μέρα την Τετάρτη, κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.
Τότε εβγήκε η Μαρία, έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει, και τα πόδια του φιλεί.

-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου, δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.
Τότε ο Χριστός δακρύζει, και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου.

Σε μερικά μέρη τη θέση του «Λάζαρου» έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και με πολύχρωμες κορδέλες.

Φτιάξαμε κι εμείς καλαθάκια και είπαμε τα κάλαντα.

Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.

Στην Κύπρο και στην Κω συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης. Έντυναν ένα παιδί με κίτρινα λουλούδια, έτσι ώστε ούτε το πρόσωπο του δε φαινόταν. Σε κάθε σπίτι που πήγαιναν, όταν άρχιζαν τα άλλα παιδιά να τραγουδούν, ξάπλωνε και υποκρινόταν το νεκρό. Όταν έλεγαν το «Λάζαρε δεύρο έξω» σηκωνόταν.

Αναπαραστήσαμε κι εμείς το Λάζαρο.

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους «λαζάρηδες», τα «λαζαρούδια» ή και «λαζαράκια». «Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» έλεγαν. Φτιάξαμε κι εμείς »λαζαράκια» και τα δοκιμάσαμε. Ευχαριστούμε τη συναδέλφισσα AnastasiaKiousi για την πολύτιμη βοήθειά της.

Γράψαμε και τα υλικά για να τα ξαναφτιάξουμε.

25 του Μαρτιού.

Με την ευκαιρία της επετείου για την 25η Μαρτίου παρατηρούμε τις ελληνικές παραδοσιακές στολές και τιςσυγκρίνουμε. Βλέπουμε στον χάρτη τις περιοχές που φοριέται η κάθε στολή.

Μαθαίνουμε τους ήρωες της επανάστασης και τις περιοχές της Ελλάδας που έδρασαν. Μαθαίνουμε για το κρυφό σχολειό.

Φτιάχνουμε έναν τσολιά και τον τοποθετούμε στην πόρτα.

Ακούμε τραγούδια όπως το ΕΙΡΗΝΗ  και το ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΟΛΟΙ.

Το τραγούδι της ειρήνης

Ζωγραφίζουμε τους ήρωες της επανάστασης και διακοσμούμε την τάξη μας. Μιλάμε για την ειρήνη και φτιάχνουμε το σήμα της με σημαίες.

Παρακολουθούμε την ταινιούλα: »«Ειρήνη» – Η ιστορία ενός παιδιού πρόσφυγα¨

Φτιάχνουμε στεφανάκια και γράφουμε το 1821.

Μαθαίνουμε για την θυσία των Σουλιωτισσών και την αποτυπώνουμε στο χαρτί.

Γράφουμε την πρόσκληση της γιορτής ομαδικά και διακοσμούμε την κάρτα-πρόσκληση.

Διαβάζουμε ΄ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ» και τα ζωγραφίζουμε. Φτιάχνουμε παραδοσιακά κεντημένα πιάτα, ζωγραφιστά.

ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ!!

Λάρισα, η νύμφη του Πηνειού

Μαθαίνουμε για την πόλη μας την Λάρισα, πως πήρε το όνομά της. Σύμφωνα με μία εκδοχή η νύμφη Λάρισα παίζοντας με το τόπι της δίπλα στον Πηνειό, γλίστρησε και πνίγηκε στα νερά του και από τότε πήρε το όνομά της η πόλη. Η Λάρισα, σύμφωνα με τον μύθο ήταν σύζυγος του Ποσειδώνα και μητέρα του Αχαιού, του Φθία και του Πελασγού.

Στη συνέχεια φτιάξαμε με πλαστελίνη την νύμφη του Πηνειού, Λάρισα.