Η υπολογιστική σκέψη είναι μια μέθοδος επίλυσης προβλημάτων που περιλαμβάνει τη χρήση αρχών της πληροφορικής για να σκεφτόμαστε, να αναλύουμε και να διαμορφώνουμε προβλήματα με τρόπο που να μπορεί να λυθεί από έναν υπολογιστή. Επί της ουσίας, η υπολογιστική σκέψη προσφέρει ένα σύνολο από γνωστικά εργαλεία και τεχνικές που μας βοηθούν να διαχειριστούμε σύνθετες προκλήσεις, ακόμα και αν αυτές δεν σχετίζονται άμεσα με τον προγραμματισμό ή την τεχνολογία. Εφαρμόζεται σε πολλούς τομείς πέρα από την πληροφορική και σκοπός είναι να μας εφοδιάσει με εργαλεία που προάγουν την κριτική και δημιουργική σκέψη και να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε δομημένες λύσες σε περίπλοκες καταστάσεις.
Στο νηπιαγωγείο η υπολογιστική σκέψη καλλιεργείται μέσα από την αξιοποίηση ασύνδετων δραστηριοτήτων προγραμματισμού όπου δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με έννοιες όπως κωδικοποίηση, αλγόριθμος, επανάληψη, αλληλουχία εντολή, εκσφαλμάτωση, χωρίς την χρήση υπολογιστών ή άλλης τεχνολογίας.
Ωστόσο, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με ασύνδετες δραστηριότητες προγραμματισμού ακόμα και μέσα από την καθημερινή τους ζωή, όπως το να πλένουν τα δόντια τους, να φτιάξουν ένα τοστ, να ντυθούν. Αποτελούν καθημερινές ρουτίνες που βασίζονται σε μία βήμα προς βήμα διαδικασία ή ένα σύνολο διαδικασιών που χρειάζονται προκειμένου να ολοκληρωθούν.
Στο πλαίσιο αυτό, ήδη υλοποιήσαμε μερικές οργανωμένες ασύνδετες δραστηριότητες προγραμματισμού, οι οποίες θα συνεχιστούν να υλοποιούνται κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς με αφορμή τις θεματικές ενότητες που θα επεξεργαζόμαστε.
Στη θεματική ενότητα της φιλίας, δημιουργήσαμε τον δικό μας “Χορό της φιλίας”, επιλέγοντας τις κινήσεις που μας εκφράζουν, τις οποίες μετά οπτικοποιήσαμε σε εικόνες. Ακολουθώντας βήμα- βήμα τις εικόνες, διασκεδάσαμε χορεύοντας με τους φίλους μας τον δικό μας χορό.
Με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, μέσω του pixelart και την αποκωδικοποίηση binary 0-1, δημιουργήσαμε ομαδικά και ατομικά το “ΟΧΙ”.
Κατά την επεξεργασία του φθινοπώρου, βοηθήσαμε τον μικρό σκίουρο να μαζέψει τα φθινοπωρινά φύλλα. Μέσα από τη συνεργασία των παιδιών σε δυάδες, το ένα παιδί έδινε προφορικές οδηγίες, μετρώντας πόσα βήματα πρέπει να προχωρήσει ο σκίουρος και επίσης, τι κατεύθυνση έπρεπε να ακολουθήσει (μπροστά, πίσω, δεξιά, αριστερά) και το άλλο παιδί εκτελούσε τις οδηγίες.