ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

Κατά τη θεματική αυτή ενότητα κάναμε μια προσπάθεια να εξερευνήσουμε τον κόσμο των συναισθημάτων που κρύβουμε μέσα μας. Σκοπός είναι να μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και να προσπαθούμε να τα διαχειριζόμαστε.

Ξεκινήσαμε το ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων από το παραμύθι «Η παλέτα των συναισθημάτων» της Έρας Μουλάκη. Σε αυτό το παραμύθι ένα κοριτσάκι, η Συναισθηματικούλα, ανακαλύπτει τα συναισθήματα που κρύβει μέσα της με τη βοήθεια ενός ζωγράφου.

ΧΑΡΑ – ΛΥΠΗ

• Ξεκινάει με τη χαρά και τη λύπη. Πότε νιώθουμε κι εμείς χαρούμενοι και πότε λυπημένοι; Τα παιδιά ζωγραφίζουν μια χαρούμενη και μια λυπημένη φατσούλα και εκφράζουν πότε νιώθουν χαρά και πότε λύπη.

• Παίζουμε ένα παιχνίδι σωματικής έκφρασης. Ακούμε δύο μελωδίες. Τη μια τη συνδέουμε με τη χαρά και την άλλη με την λύπη. Όταν ακούγεται η χαρούμενη μουσική τα παιδιά είναι χαρούμενα, παίζουν με τους φίλους τους, κάνουν όμορφες σκέψεις. Όταν ακούνε τη μουσική της λύπης, κινούνται μόνα τους στο χώρο και έχουν μια λυπημένη έκφραση.

• Ποιες λέξεις μας φέρνουν στο νου τη χαρά και ποιες τη λύπη; Τα παιδιά αναφέρουν στη χαρά: γιορτή, βόλτα, ποδήλατο, παιδική χαρά, παγωτό, σοκολάτα, κ.α. ενώ στη λύπη: πόλεμος, τσακωμός, σπάω, μαλώνω…
• Αναφερόμαστε στα χρώματα της χαράς και της λύπης. Στη συνέχεια, τα παιδιά ζωγραφίζουν μια πεταλούδα. Τη μισή την ζωγραφίζουν με τα χαρούμενα χρώματα και την άλλη μισή με τα χρώματα της λύπης. Κόβουμε τις πεταλούδες, τις χωρίζουμε στη μέση και ενώνουμε τα μισά κομμάτια με τα αντίστοιχα των άλλων παιδιών και δημιουργούμε χαρούμενες και λυπημένες πεταλούδες, τις οποίες και ομαδοποιούμε.

• Ακούσαμε το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Έλα πάρε μου τη λύπη» και με αφορμή αυτό δημιουργήσαμε και μια μικρή κατασκευή…

• Διαβάζουμε το παραμύθι «Ένας χαρούμενος ιπποπόταμος» της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη, όπου αρχικά ένας ιπποπόταμος ένιωθε πλήξη γιατί δεν ήθελε να κάνει τίποτα αλλά στη συνέχεια ένιωσε χαρά γιατί βρήκε δραστηριότητες να ασχοληθεί που τον έκαναν χαρούμενο. Ρωτάμε τα παιδιά τι μπορούμε να κάνουμε για να μην νιώθουμε κι εμείς πλήξη. Τα παιδιά δίνουν απαντήσεις, τις καταγράφουμε και τις βάζουμε στο σακουλάκι της «αντι-πλήξης», το οποίο το παίρνουν σπίτι για να έχουν ιδέες με τι θα μπορούσαν να ασχοληθούν όταν νιώθουν πλήξη.

ΘΥΜΟΣ

Επόμενο συναίσθημα που νιώθουν συχνά παιδιά και μεγάλοι ο ΘΥΜΟΣ.

• Διαβάσαμε το παραμύθι της Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη «Είμαι θυμωμένη» και τα παιδιά είπαν πότε νιώθουν και αυτά θυμωμένα. Συζητήσαμε πως είναι φυσιολογικό να νιώθουμε θυμωμένοι και σκεφτήκαμε τρόπους για να ηρεμήσουμε σιγά-σιγά τον θυμό μας. Μπορούμε να μετρήσουμε ως το 10 και να πάρουμε βαθιές ανάσες, ή να σπρώχνουμε έναν τοίχο, ή να κάνουμε πηδηματάκια στο πάτωμα, ή να ρίχνουμε μπουνιές στον αέρα ή να ακούσουμε μια ήρεμη μουσική. Τις τεχνικές αυτές τις αποτυπώνουμε και σε ένα μικρό βιβλιαράκι Φρενέ με τίτλο: “ΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΟ ΔΡΑΚΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΕΓΩ”

• Μας επισκέπτονται στο κουκλοθέατρο ο Φιογκάκης και η Κουδουνέλα. Ο Φιογκάκης έχει θυμώσει πολύ γιατί ένας φίλος του δεν του έδινε ένα παιχνίδι για να παίξει. Η Κουδουνέλα του προτείνει τεχνικές για να ηρεμήσει και συζητούν μαζί προσπαθώντας να βρουν λύσεις.
• Παίζουμε ένα παιχνίδι σωματικής έκφρασης. Ακούμε δύο μουσικές. μια μελωδία την συνδέουμε με τον θυμό και την άλλη με την ηρεμία. Την ώρα που ακούγεται η μουσική του θυμού τα παιδιά νιώθουν θυμωμένα και προσπαθούν να ηρεμήσουν με μια από τις τεχνικές που μάθαμε (σπρώχνουν τον τοίχο, ρίχνουν μπουνιές στον αέρα, χοροπηδούν) και όταν ακούν την ήρεμη μελωδία, γίνονται χελωνίτσες που μπαίνουν στο καβούκι τους για να ηρεμήσουν.

• Συζητήσαμε με τα παιδιά πως όταν νιώθουν λύπη ή θυμό μπορούν να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που έχουν. Αρχικά, αναγνωρίζουν πώς νιώθουν (λύπη ή θυμό), στη συνέχεια σκέφτονται για λίγο χωρίς να μιλούν και συζητούν και με κάποιον που αγαπούν το θέμα που τους απασχολεί. Σκέφτονται μήπως έχουν κάνει και οι ίδιοι κάπου λάθος; Με τη συζήτηση και τη σκέψη προσπαθούν να δώσουν λύση στο πρόβλημά τους.

ΦΟΒΟΣ

Διαβάζουμε το παραμύθι «Ένα φοβισμένο ελεφαντάκι» και με αφορμή αυτό τα παιδιά αναφέρουν πότε νιώθουν φόβο.

ΑΓΑΠH

• Διαβάσαμε το παραμύθι του Sam McBratney «Μάντεψε πόσο Σ’ αγαπώ» και μιλήσαμε για την αγάπη.
• Κάναμε μια κατασκευή με το αποτύπωμα της παλάμης μας και μια καρδιά με πλαστελίνη που έφτιαξαν τα παιδιά και της δώσαμε τον τίτλο «Σου δίνω την αγάπη μου» και τα παιδιά το έδωσαν σε κάποιον που αγαπούν πολύ.

• Είδαμε το γνωστό βίντεο με τον σκαντζόχοιρο, όπου οι φίλοι του που τον αγαπούν του έκαναν ένα όμορφο δώρο για να μπορούν να βρίσκονται δίπλα του χωρίς να φοβούνται τα αγκάθια του.

• Ακούσαμε και τραγουδήσαμε το τραγούδι «Όπου υπάρχει η αγάπη».

ΤΕΛΟΣ…

• Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής σχετικά με τα συναισθήματα. 

Συζητήσαμε τι χρώματα έχει χρησιμοποιήσει ο ζωγράφος για το έργο του, ποιο συναίσθημα απεικονίζεται και τα παιδιά μάντεψαν πώς έχει ονομάσει κάθε ζωγράφος το έργο του. Παρατηρήσαμε ότι ο Senecio του Paul Klee δεν έχει έκφραση. Τα παιδιά ζωγράφισαν τον δικό του Senecio και στη συνέχεια του έδωσαν εκείνα ένα συναίσθημα.

• Μιμηθήκαμε με το πρόσωπό μας διάφορα συναισθήματα και τα παιδιά προσπάθησαν να μαντέψουν ποιο συναίσθημα μιμείται το κάθε παιδί.
• Μέσα από μια κατασκευή με ποτηράκια χάρτινα φτιάξαμε προσωπάκια με διάφορα συναισθήματα.

https://www.youtube.com/shorts/V0ao3nLZt98

• Τέλος, φτιάξαμε τον τροχό των συναισθημάτων και κάθε μέρα εκφράζουμε πώς νιώθουμε…

Σε αυτήν την θεματική ενότητα προσπαθήσαμε να μιλήσουμε για τις δυνατότητες που έχει ο καθένας από εμάς και να τονώσουμε την αυτοεκτίμησή μας. Σκοπός μας ήταν τα παιδιά να αποκτήσουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους (Κάποιες από τις δραστηριότητες που υλοποιήθηκαν έχουν εμπνευστεί από το βιβλίο των Νίκη Κάντζου, Ρένας Δαμηλάκη και Ζέτας Λαμπρινέα “Ο Κήπος των Συναισθημάτων”, εκδόσεις Δίπτυχο).

• Ξεκινήσαμε διαβάζοντας τον «Τριγωνοψαρούλη» του Βαγγέλη Ηλιόπουλου. Ο Τριγωνοψαρούλης ήταν ένα μικρό ψαράκι, διαφορετικό από τα άλλα, το οποίο δεν τα κατάφερνε και πολύ καλά στο σχολείο. Είχε όμως άλλα χαρίσματα και έτσι μπόρεσε να σώσει τους φίλους του από τα δίχτυα του ψαρά. Τα παιδιά ζωγράφισαν ό,τι τους άρεσε από το παραμύθι.

• Στη συνέχεια, συζητήσαμε κι εμείς για τα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε πολύ καλά και στα οποία έχουμε ταλέντο. Υπάρχουν όμως και πράγματα στα οποία δεν τα καταφέρνουμε και τόσο καλά. Ποια είναι αυτά; Τα παιδιά ζωγράφισαν στο σπίτι, αφού συζήτησαν πρώτα και με τους γονείς τους, και την επόμενη μέρα μας παρουσίασαν μέσα στην τάξη.

Και τι συμβαίνει με αυτά που δεν καταφέρνουμε και τόσο καλά; Είτε προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, αν κάτι τέτοιο επιθυμούμε, είτε απλά συνειδητοποιούμε ότι σε κάποια πράγματα δεν έχουμε πολλές ικανότητες και ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.

• Παρακολουθήσαμε την μικρού μήκους animation ταινία “Pip”, όπου ένα σκυλάκι, ο Πιπ, ύστερα από πολλή προσπάθεια κατάφερε να επιτύχει το στόχο του και να γίνει καλός σε κάτι που δεν τα κατάφερνε και πολύ καλά στην αρχή.

https://www.youtube.com/watch?v=07d2dXHYb94

• Παρακολουθήσαμε το παραμύθι «Το ποντικάκι και η αυτοεκτίμηση» της Βίκυς Γεωρέττη και μιλήσαμε για την αυτοεκτίμηση. Τι είναι η αυτοεκτίμηση; Είναι η δυνατότητα να βλέπουμε όμορφα πράγματα στον εαυτό μας και να εκτιμούμε τις ικανότητές μας. Καθίσαμε σε κύκλο και γυρίζαμε ένα μπουκάλι γύρω – γύρω. Αυτός που έδειχνε το μπουκάλι, έπαιρνε το λόγο και προσπαθούσε να μας πει, και με τη βοήθεια των συμμαθητών του, τα θετικά του στοιχεία.

https://www.youtube.com/watch?v=eGXYARnyOiU

• Τα παιδιά ζωγράφισαν έναν ήλιο με ακτίνες και στο σπίτι, με τη βοήθεια των γονιών τους, σημείωσαν πάνω στις ακτίνες τα θετικά τους χαρακτηριστικά. Άλλοι έχουν χιούμορ, είναι ευγενικοί, βοηθούν τους άλλους κλπ. Την επόμενη μέρα παρουσίασαν τον δικό τους ήλιο στην τάξη μας.

• Καθίσαμε με τα παιδιά σε κύκλο και φανταστήκαμε τον εαυτό μας σαν ένα μπουκάλι με νερό. Αισθανόμαστε καλά όταν το μπουκάλι είναι γεμάτο. Κάθε φορά όμως που κάποιος μας λέει κάτι άσχημο, είναι σαν να ανοίγουν τρύπες στο μπουκάλι και το νερό να χύνεται. Πώς μπορούμε εμείς να κλείσουμε αυτές τις τρύπες και να νιώσουμε καλύτερα; Δεν χρειάζεται να δίνουμε πάντα σημασία σε αυτά που μας λένε οι άλλοι. Εμείς γνωρίζουμε ότι έχουμε δυνατότητες αλλά και αδυναμίες και νιώθουμε καλά με αυτό. Προσπαθούμε να θυμηθούμε τα καλά στοιχεία του εαυτού μας και νιώσουμε καλύτερα. Κάνουμε κάτι που μας ικανοποιεί.
• Διαβάσαμε διάφορα παραμύθια και συζητήσαμε για τους ήρωές τους και τις προσωπικότητές τους.

«Ο φαντασμένος Λούης», της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη

«Οι νεράιδες μας μιλούν για την αλληλεγγύη» της ΚΑΜΠΡΕΡΑ ΑΛΙΞ.

• Τέλος, φτιάξαμε μια κατασκευή και παρομοιάσαμε τον εαυτό μας με «Λουλούδι που ανθίζει». Όπως τα λουλουδάκια ανθίζουν με το νερό και ήλιο, έτσι κι εμείς ανθίζουμε με το να πιστεύουμε στον εαυτό μας και τις δυνατότητές του και με το να κάνουμε όμορφες σκέψεις.

Ένα από τα βασικά θέματα που επεξεργαζόμαστε στο Νηπιαγωγείο είναι η γνωριμία με το σώμα μας και τον εαυτό μας. Έτσι, λοιπόν, ξεκινήσαμε κι εμείς. 

Αρχικά, τα παιδιά μίλησαν για τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά. Κοίταξαν τον εαυτό τους στον καθρέπτη και περιέγραψαν το πρόσωπό τους. Άλλος έχει ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια, ή ξανθά μαλλιά και καστανά μάτια ή καστανά μαλλιά και μάτια κλπ.

Στη συνέχεια, αποτυπώσαμε τις περιγραφές σε έναν πίνακα διπλής εισόδου και κάναμε συγκρίσεις.

Τα παιδιά αποτύπωσαν το πορτρέτο τους σε μια ζωγραφιά και φτιάξαμε καδράκια.

Στη συνέχεια, μετρήσαμε το ύψος μας. Κάναμε και πάλι συγκρίσεις.

Τα παιδιά με τη βοήθεια των γονιών τους συμπλήρωσαν στο σπίτι ένα σημειωματάριο σχετικά με τον εαυτό τους και στο σχολείο μας το παρουσίασαν. Έτσι, ο καθένας μας είπε ποιο είναι το αγαπημένο του ζωάκι, το αγαπημένο του χρώμα, με τι του αρέσει να παίζει και που του αρέσει να πηγαίνει βόλτα. Διαπιστώσαμε ότι κάποιοι έχουν ίδιες και κάποιοι διαφορετικές προτιμήσεις.

Έπειτα περάσαμε στο σώμα μας. Μιλήσαμε για τα όργανα που υπάρχουν εσωτερικά στο σώμα μας και τη λειτουργία που το καθένα επιτελεί. Τα παιδιά με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού υλικού που έχουμε στο σχολείο είδαν τα εσωτερικά όργανα του ανθρώπου και με την βοήθεια εκπαιδευτικών βίντεο έμαθαν πληροφορίες γι’ αυτά. Έμαθαν για τον εγκέφαλο, τους πνεύμονες και την καρδιά, το πεπτικό σύστημα και τέλος για τον σκελετό.

Διαβάσαμε το παραμύθι «Μάκης ο Ενζυμάκης και η μάχη στο στομάχι» και τα παιδιά κατανόησαν καλύτερα τις διεργασίες του πεπτικού μας συστήματος.

Έφτιαξαν με μπατονέτες «Χαρούμενους Σκελετούληδες» να κάνουν διάφορες φιγούρες.

Στη συνέχεια, έγιναν και τα ίδια σκελετούληδες. Όταν έπαιζε η μουσική τριγυρνούσαν στο χώρο και στο σταμάτημα έπαιρναν διάφορες πόζες σαν τους σκελετούληδες που είχαν φτιάξει και ακόμα περισσότερες αφήνοντας την φαντασία τους ελεύθερη.

Ακόμη, έφτιαξαν τον εαυτό τους ξεκινώντας από τα εσωτερικά όργανα (εγκέφαλος, πνεύμονες, πεπτικό σύστημα, καρδιά και φλέβες), συνεχίζοντας με τον σκελετό τους που υπάρχει για να προστατεύει τα όργανα αυτά και να στηρίζει το σώμα και τέλος το εξωτερικό μέρος του σώματος.

Είδαμε πίνακες ζωγραφικής του Κιθ Χέρινγκ με ανθρώπινα σώματα. Τα παιδιά παρατήρησαν και περιέγραψαν τους πίνακες και προσπάθησαν να μιμηθούν τις στάσεις που είχαν οι φιγούρες.

Έπειτα, κάθε ομάδα ανέλαβε να φτιάξει τη δική της ανθρώπινη φιγούρα. Κάθε ομάδα, λοιπόν, σκέφτηκε μια πόζα για να φτιάξει τη φιγούρα της και την σχεδιάσαμε σε χαρτί του μέτρου. Ένα παιδί από κάθε ομάδα έγινε η φιγούρα και τα υπόλοιπα μέλη τοποθετούσαν τα μέλη του σώματός του πάνω στο χαρτί του μέτρου όπως ήθελε ο καθένας και με τη βοήθεια της εκπαιδευτικού φτιάχτηκε το περίγραμμα με μολύβι.

Τα παιδιά της κάθε ομάδας ζωγράφισαν τη φιγούρα τους και ιδού το αποτέλεσμα.

Μιλήσαμε για τις 5 αισθήσεις, που μας βοηθούν να καταλάβουμε τον κόσμο γύρω μας και είδαμε σχετικό βίντεο.

Διαβάσαμε και παραμύθι που αναφέρεται στις 5 αισθήσεις.

Ξεκινήσαμε από την όραση και τα παιδιά είπαν τι βλέπουν καθημερινά με τα μάτια τους. Στη συνέχεια ζωγράφισαν κάτι που βλέπουν με τα μάτια τους. Μιλήσαμε και είδαμε σχετικό βίντεο για ανθρώπους που δεν έχουν όραση και είδαμε πώς μπορούν να καταλαβαίνουν τον κόσμο χωρίς την αίσθηση της όρασης.

Συνεχίσαμε με την ακοή και διαβάσαμε ένα παραμύθι που εστιάζει στην αίσθηση της ακοής. Έπειτα, ακούσαμε από cd διάφορους ήχους και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε, εξασκώντας μόνο την ακοή μας, τι ακούμε.

Μιλήσαμε για τις διάφορες γεύσεις που δοκιμάζουμε στο δεκατιανό μας και μυρίσαμε διάφορα αρώματα (ρίγανη, κανέλλα, πιπέρι, ούζο, άρωμα κλπ) και σε άλλα μας άρεσε το άρωμά τους και σε άλλα όχι. Παρατηρήσαμε ότι το νερό είναι άοσμο.

Τέλος, κλείσαμε τα μάτια και με την αφή μας προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι πιάνουμε.

Συζητήσαμε τι σημαίνουν κάποιες φράσεις σχετικές με τα όργανα που σχετίζονται με τις 5 αισθήσεις.

• Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε.
• Κάτι μου βρωμάει.
• Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει.
• Άλλα λέει η γιαγιά μου, άλλα ακούν τα αφτιά μου.
• Τη μαρμελάδα την τρώμε, δεν την βάζουμε στα αφτιά.
• Έδωσαν τα χέρια.
• Πιάστηκαν στα χέρια.

Τέλος, διαβάσαμε τον «Αργύρη το ποντικάκι και τη συμμορία της κυρίας Βρομίτσας» και συζητήσαμε πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουμε για την υγιεινή του σώματός μας.

Αφού μιλήσαμε για το σώμα μας και ολοκληρώσαμε και το πρόγραμμα για την εθελοντική αιμοδοσία, όπου ανάμεσα σε άλλα αναφερθήκαμε στην πολύτιμη λειτουργία που επιτελεί το αίμα για τον οργανισμό μας καθώς μεταφέρει το οξυγόνο και τα θρεπτικά συστατικά σε όλα τα όργανά μας, περάσαμε στην υγιεινή διατροφή. Ποιες τροφές είναι αυτές που είναι σημαντικές για τον οργανισμό μας και μας δίνουν τις βιταμίνες και τα θρεπτικά συστατικά;

• Αρχικά, αναφερθήκαμε στις ομάδες των τροφών και είπαμε τι περιλαμβάνει κάθε ομάδα.

• Μιλήσαμε για την πυραμίδα της υγιεινής διατροφής και εξηγήσαμε πως στη βάση βρίσκονται οι τροφές που μπορούμε να τρώμε καθημερινά, στη μέση αυτές που μπορούμε να τρώμε μερικές φορές την εβδομάδα και στην κορυφή αυτές που πρέπει να τρώμε μόνο μερικές φορές το μήνα.

• Είδαμε εκπαιδευτικό βίντεο σχετικά με την πυραμίδα της υγιεινής διατροφής.

• Παίξαμε στο κουκλοθέατρο «Φρούτα και λαχανικά στο καφάσι του μανάβη». Ο κύριος μανάβης παρουσίασε τα φρούτα και τα λαχανικά που πουλάει και ένα-ένα μας μίλησε για τις ευεργετικές του ιδιότητες.

• Διαβάσαμε τα παραμύθια:
• «Το σκιουράκι που δεν ήθελε να φάει» της Ράνιας Μπουμπουρή. Ο Σωτήρης είναι ένα σκιουράκι πολύ ιδιότροπο στο φαγητό. Κάστανα, καρύδια και φουντούκια δε θέλει να τα δει ούτε ζωγραφιστά. Προτιμά τις σοκολάτες και τα πατατάκια, τα μπισκότα και τα γαριδάκια. Ώσπου βγαίνει για μια βόλτα στο δάσος και ζει μια περιπέτεια που θα τον κάνει ν’ αλλάξει γνώμη…

• «Ο ωραίος Δαρείος» της Σοφίας Ζαραμπούκα. Ο Δαρείος, ο γατούλης, μένει με το αφεντικό του τον Τίτο και τρέφεται πολύ υγιεινά και ισορροπημένα. Όμως θα προτιμούσε να ζει στο δρόμο σαν τα άλλα γατιά και να τρώει από τα σκουπίδια. Και μια μέρα που το αφεντικό του έφυγε για ταξίδι, το έσκασε από το σπίτι. Η ζωή στο δρόμο και η διατροφή όμως από σκουπίδια δεν ήταν όπως το περίμενε. Ο γατούλης πάχυνε και έχασε τις δυνάμεις του.

• Τα παιδιά παρακολούθησαν στο κουκλοθέατρο το πάντα, τη Χιονούλα, να δίνει συμβουλές στον Πόρκι, το γουρουνάκι για σωστή διατροφή. Ο Πόρκι τρώει όλη μέρα πολλές ανθυγιεινές τροφές και η Χιονούλα του εξηγεί πώς πρέπει να τρέφεται για να είναι υγιής και να έχει ενέργεια.

• Φτιάξαμε κατασκευή, όπου τα παιδιά έπρεπε να διαχωρίσουν τις υγιεινές από τις ανθυγιεινές τροφές.

• Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής, όπου ζωγράφοι ζωγράφισαν πίνακες με φρούτα. Παρατηρήσαμε τα φρούτα και τα χρώματά τους.

• Τα παιδιά έγιναν κι αυτά ζωγράφοι και έφτιαξαν τους δικούς τους πίνακες ζωγραφικής με τυπώματα φρούτων. Ζωγράφισαν πρώτα το φόντο και την επόμενη μέρα έφτιαξαν τα τυπώματα.

• Παίξαμε κινητικό παιχνίδι, όπου τα παιδιά κρατούσαν στα χέρια τους διάφορα φρούτα, ρόδια, μήλα, πορτοκάλια και μανταρίνια. Στο πάτωμα είχαμε τοποθετήσει τάπητες, έναν για κάθε φρούτο. Τα παιδιά με τα φρούτα στο χέρι τριγυρνούσαν γύρω-γύρω από τους τάπητες στο άκουσμα της μουσικής. Όταν η μουσική σταματούσε, τα παιδιά που άκουγαν τα φρούτα τους έπρεπε να ανέβουν στον αντίστοιχο τάπητα. Τα υπόλοιπα έμεναν ακίνητα.

• Συζητήσαμε τι σημαίνουν οι φράσεις:
• Ένα μήλο την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα.
• Έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.
• Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται.

• Τα παιδιά μάντεψαν αινίγματα:
• Κίτρινο είμαι,

ήλιος δεν είμαι,

τα μάτια κλείνω

και άρωμα δίνω.

Τι είναι;

• Πράσινο μακρύ λαχανικό

κοντά στους σπόρους μαλακό

τραγανό σαν το καρότο

στο τζατζίκι μπαίνει πρώτο.

Τι είναι;

• Ρούχα φοράω πολλά

όλα άσπρα στρογγυλά

μα για να με καθαρίσουν

όλοι δυστυχώς δακρύζουν.

Τι είναι;

• Κάνω κόκκινη τη σάλτσα

θα με βρεις και στη σαλάτα

με τ’ αλάτι νοστιμίζω

και τη γεύση μου χαρίζω.

Τι είναι;

• Μ’ αγαπάς τηγανητή

τρώγομαι όμως και βραστή

χρώμα έχω καφετί

και με βγάζουν απ’ τη γη.

Τι είναι;

• Μάθαμε τον αριθμό 1 (από το «ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα»)
• Τα παιδιά παρακολούθησαν στο κουκλοθέατρο «Η αρπαγή της Μηλίτσας από τον σκουλικοάρχοντα», όπου το σκουλήκι πήρε τη Μηλίτσα στον πύργο του για να πάρει όλη της την βιτανοδύναμη. Όμως ο Πορτοκάλης την έσωσε και την έφερε πίσω στους φίλους της τα άλλα φρούτα.

• Τέλος, τα παιδιά συμπλήρωσαν σχετικά με το θέμα φύλλα εργασίας.

Στην ενότητα αυτή μιλήσαμε για τον εαυτό μας και το σώμα μας. Οι δραστηριότητες που πραγματοποιήσαμε ήταν οι εξής:

• Αρχικά, τα παιδιά πήραν ένα καθρέπτη και περιέγραψαν το πρόσωπό τους. Περιέγραψαν τι χρώμα μαλλιά και μάτια έχουν και μίλησαν για τα άλλα μέρη του προσώπου τους. Αναφερθήκαμε στο γεγονός ότι όλοι είμαστε ίδιοι, υπό την έννοια ότι όλοι έχουμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αλλά και διαφορετικοί, αφού τα χαρακτηριστικά αυτά είναι διαφορετικά για τον καθένα. Στη συνέχεια, φτιάξαμε πίνακες, όπου τα παιδιά σημείωσαν το χρώμα των μαλλιών τους και των ματιών τους, μετρήσαμε και κάναμε συγκρίσεις.

• Στη συνέχεια, τα παιδιά έφτιαξαν τα πορτρέτα τους.

• Μετρήσαμε το ύψος μας και κάναμε συγκρίσεις. Στη συνέχεια, τα παιδιά συμπλήρωσαν φύλλο εργασίας, όπου έβαλαν στη σειρά τα παιδάκια ξεκινώντας από το πιο κοντό.

• Σε ένα βιβλιαράκι – αερόστατο συμπλήρωσαν με τη βοήθεια των γονιών τους το όνομά τους, την ηλικία τους, το ζωάκι, το χρώμα και το φαγητό που τους αρέσει περισσότερο και τα παρουσίασαν στους συμμαθητές τους. (Ιδέα από το: https://www.popi-it.gr/) Και πάλι συζητήσαμε για τις διαφορετικές προτιμήσεις που έχει ο καθένας και πως δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι και να μας αρέσουν τα ίδια πράγματα.

• Στη συνέχεια περάσαμε στο σώμα μας. Μιλήσαμε για τα εξωτερικά μέρη του σώματος (κεφάλι, χέρια, πόδια κλπ) και στη συνέχεια για τον σκελετό μας. Ποια η χρησιμότητα του ανθρώπινου σκελετού για το σώμα μας; Στηρίζει το σώμα μας και προστατεύει τα όργανά μας. Είδαμε σχετικό βίντεο.

• Φτιάξαμε σε ομαδική εργασία τον Σκελετούλη. Τα παιδιά κόλλησαν, έκοψαν και έγραψαν.

• Έφτιαξε ο καθένας τον δικό του σκελετό από ζυμαρικά.

• Μιλήσαμε για τα όργανά μας (εγκέφαλος, καρδιά, πνεύμονες, στομάχι) και τη χρησιμότητά τους.
• Είδαμε σχετικό βιντεάκι για το πεπτικό μας σύστημα.

• Διαβάσαμε «Μάκης τον Ενζυμάκης και η μάχη στο στομάχι» και εξηγήσαμε ακόμη μια φορά τη λειτουργία του πεπτικού μας συστήματος.

• Τραγουδήσαμε και χορέψαμε το Χόκυ-Πόκυ.
• Διαβάσαμε το «Αισθάνομαι, αισθάνομαι… τον κόσμο» και μιλήσαμε για τις 5 αισθήσεις και πώς μπορούμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο μέσω των αισθήσεών μας.

• Αφή: τα παιδιά έκλεισαν τα μάτια τους με ένα μαντήλι και έπιασαν ένα αντικείμενο, το οποίο έπρεπε να αναγνωρίσουν με την αφή.

• Ακοή: Ακούσαμε διάφορους ήχους μέσα από cd και τα παιδιά έπρεπε να τους αναγνωρίσουν.
• Όσφρηση: μυρίσαμε διάφορα μπαχαρικά και αρώματα.
• Γεύση: συγκρίναμε γεύσεις από το δεκατιανό μας.
• Φύλλο εργασίας με τις 5 αισθήσεις.

• Παρατηρήσαμε τον πίνακα ζωγραφικής του Φερνάντ Λεζέρ, όπου απεικονίζονται ανθρώπινα σώματα και συζητήσαμε. Τι απεικονίζει; Τι στάση έχουν οι άνθρωποι; Ποια χρώματα χρησιμοποίησε ο ζωγράφος; Τι τίτλο μπορεί να έδωσε στο έργο του;

• Αναπαριστούμε με τα σώματά μας τον πίνακα.

• Φτιάχνουμε κι εμείς ένα δικό μας πίνακα με περιγράμματα από σώματα των παιδιών με τίτλο «Ανθρώπινα σώματα».

• Μαθαίνουμε διάφορες φράσεις σχετικές με διάφορα όργανα και μέρη του σώματός μας.
• Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε.
• Κάτι μου βρωμάει.
• Έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
• Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει.
• Άλλα λέει η γιαγιά μου, άλλα ακούν τα αφτιά μου.
• Μας πήρε τα αφτιά με τις φωνές του.
• Τη μαρμελάδα την τρώμε. Δεν τη βάζουμε στ’ αφτιά μας.
• Έδωσαν τα χέρια.
• Πιάστηκαν στα χέρια.
• Το ‘να χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο.
• Έχει το μυαλό πάνω απ’ το κεφάλι.
• Μυαλό κουκούτσι.
• Έβαλε μυαλό.
• Διαβάσαμε το παραμύθι: «Αργύρης το ποντικάκι και η συμμορία της κυρίας Βρομίτσας» και συζητήσαμε για την υγιεινή του σώματός μας.

• Δραματοποιήσαμε το παραμύθι και τα παιδιά ζωγράφισαν τα μικρόβια, όπως τα φαντάζονται.