Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, το σχολείο μας διοργάνωσε μια σειρά δημιουργικών δράσεων, με στόχο την προώθηση της συναισθηματικής ευημερίας, της αυτοαποδοχής, της ενσυναίσθησης και της αξίας της φιλίας μεταξύ των μαθητών. Οι δράσεις επικεντρώθηκαν στη συνεργασία, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την αυτοεκτίμηση και την ανιδιοτελή προσφορά, μέσα από την αξιοποίηση λογοτεχνικών κειμένων που ενέπνευσαν συζητήσεις και παιχνίδια ρόλων, όπου έπρεπε να μπουν στη θέση ενός συμμαθητή τους και να εκφράσουν τα συναισθήματά του.

Οι μαθητές μας εξερεύνησαν έξι υπέροχα βιβλία, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για τις δράσεις μας:

Το Παγκάκι της Φιλίας, της Στέργιας Κάββαλου.

Μέσα από την ιστορία του βιβλίου, οι μαθητές εξερεύνησαν τη σημασία του φίλου στη ζωή των παιδιών, τα συναισθήματα που νιώθουν για τους φίλους τους, όπως η χαρά, η εμπιστοσύνη και η αγάπη, αλλά και τις διαφωνίες που μπορεί να προκύπτουν στις φιλίες. Συζητήσαμε πώς μπορούμε να επιλύουμε τις διαφορές μας με κατανόηση και σεβασμό καθώς και τρόπους με τους οποίους μπορούμε να διατηρούμε υγιείς φιλίες. Επιπλέον, τα παιδιά συμμετείχαν σε παιχνίδια ρόλων, όπου αναπαρέστησαν σκηνές φιλίας και επίλυσης διαφωνιών, καλλιεργώντας δεξιότητες επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης.

 

Ένας Τοίχος στη Μέση του Βιβλίου, του Jon Agee.

Στην ιστορία, ένας μικρός ιππότης αισθάνεται ασφαλής πίσω από έναν μεγάλο τοίχο, πιστεύοντας ότι από την άλλη πλευρά υπάρχει κίνδυνος. Όμως, πολλές φορές οι «τοίχοι» που χτίζουμε για να προστατευτούμε, μας εμποδίζουν να δούμε την αλήθεια και να ανακαλύψουμε τη χαρά που κρύβεται πίσω τους. Συζητήσαμε με τα παιδιά για τους «τοίχους» που μπορεί να υπάρχουν μέσα μας — φόβους, λύπη, θυμό ή στενοχώρια — και πώς μπορούμε να τους γκρεμίσουμε με την αγάπη, τη φιλία και την αποδοχή. Με κύβους, φιγούρες και ζωγραφιές, αναπαραστήσαμε τη σκηνή του βιβλίου και προσπαθήσαμε να ενώσουμε τις δύο πλευρές. Στο τέλος, κάθε παιδί δημιούργησε τη δική του σελίδα, ζωγραφίζοντας τον «τοίχο» που θέλει να γκρεμίσει και τα θετικά συναισθήματα που θέλει να αφήσει να περάσουν «από την άλλη πλευρά». Μάθαμε ότι η ψυχική υγεία δεν είναι να μην έχουμε δυσκολίες, αλλά να μπορούμε να τις αναγνωρίζουμε, να τις μοιραζόμαστε και να τις ξεπερνάμε μαζί. Γιατί όταν πέφτουν οι τοίχοι… η καρδιά μας φωτίζεται!

 

Το Δέντρο που Έδινε, του Shel Silverstein.

Μέσα από την ιστορία του δέντρου που προσφέρει τα πάντα, οι μαθητές συζήτησαν για την ανιδιοτελή προσφορά, τα συναισθήματα που νιώθουμε, όπως η αγάπη, και τα άτομα στη ζωή μας που μας προσφέρουν συνεχώς υποστήριξη, όπως η οικογένεια, οι φίλοι ή οι δάσκαλοι. Εξετάσαμε την έννοια της πληρότητας και πώς νιώθουμε όταν δίνουμε ή δεχόμαστε αγάπη και φροντίδα. Μιλήσαμε για πράξεις καλοσύνης, για την ευγνωμοσύνη προς κάποιον που μας στηρίζει και για τις φιλοφρονήσεις. Διαπιστώσαμε μέσα από παιχνίδια ρόλων πως με την προσφορά και την καλοσύνη η καρδιά μας γεμίζει και νιώθουμε όμορφα.

 

Η Σκοτεινούπολη, της Kelly Canby.

Μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου «Η Σκοτεινούπολη», οι μαθητές εξερεύνησαν μια πόλη χωρίς φως, χαμόγελα και χαρά. Συζητήσαμε για τα συναισθήματα, τις στιγμές που όλοι μπορεί να νιώθουμε λύπη ή φόβο, αλλά και για τη δύναμη που έχει η αγάπη, η φιλία και η καλοσύνη να διώχνουν το σκοτάδι από τις καρδιές μας. Με χρώματα, φαντασία και συνεργασία, τα παιδιά ζωγράφισαν παράθυρα γεμάτα φως, χρώμα και θετικά συναισθήματα, δίνοντας ζωή και χαρά στη Σκοτεινούπολη. Έτσι, η πόλη μας έλαμψε ξανά — όπως ακριβώς συμβαίνει όταν μέσα μας κυριαρχεί η ελπίδα και η αγάπη!

 

Το παπάκι που δεν του άρεσαν τα ποδαράκια του, του Ευγένιου Τριβιζά.

Η ιστορία για το μικρό παπάκι που μαθαίνει να αποδέχεται τον εαυτό του ενέπνευσε τους μαθητές να συζητήσουν για τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου και τα πράγματα που τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Μέσα από ομαδικές συζητήσεις, τα παιδιά μοιράστηκαν τι τα κάνει ξεχωριστά, όπως τα ταλέντα, οι συνήθειες ή οι ιδιαίτερες πτυχές της προσωπικότητάς τους. Κάθε παιδί ζωγράφισε κάτι που αγαπά στον εαυτό του, όπως ένα χαρακτηριστικό ή μια ικανότητα που το κάνει μοναδικό. Μέσα από παιχνίδια ρόλων και δραστηριότητες καλλιεργήθηκε η  αυτοπεποίθηση και η αποδοχή του εαυτού τους, αποδεικνύοντας ότι η διαφορετικότητα είναι δύναμη.

 

Ο Αλυσοδεμένος Ελέφαντας, του Jorge Bucay.

Σε αυτό το συγκινητικό βιβλίο, ένας ελέφαντας μένει δεμένος από μια μικρή αλυσίδα, γιατί πιστεύει ότι δεν μπορεί να ελευθερωθεί. Μιλήσαμε για τις «αλυσίδες» που μας κρατάνε πίσω — φόβους, ανασφάλειες ή περιοριστικές πεποιθήσεις — και πώς μπορούμε να τις σπάσουμε για να πετάξουμε ελεύθεροι! Μιλήσαμε για όλα τα “Δε μπορώ” που στην πορεία με πίστη και σεβασμό στον εαυτό μας, μα και πολλή προσπάθεια, έγιναν “θέλω, μπορώ και θα τα καταφέρω!”. Τα παιδιά ζωγράφισαν όλα αυτά που κατάφεραν και τους έκαναν χαρούμενους και  έφτιαξαν τα χαρούμενα ελεφαντάκια τους! Μάθαμε ότι η ψυχική υγεία είναι να αναγνωρίζουμε τι μας κρατάει πίσω και να βρίσκουμε το θάρρος να πετάξουμε ψηλά, σαν ελέφαντες που σπάνε τις αλυσίδες τους!

 

Οι δράσεις αυτές βοήθησαν τους μαθητές να κατανοήσουν τη σημασία της ψυχικής υγείας, να αναπτύξουν δεξιότητες επικοινωνίας, να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους και να καλλιεργήσουν σχέσεις αλληλοσεβασμού και προσφοράς με τους συμμαθητές τους. Μέσα από τη λογοτεχνία, το παιχνίδι και τη δημιουργικότητα, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον αποδοχής, υποστήριξης και αγάπης.

Ας συνεχίσουμε να φροντίζουμε την ψυχική μας υγεία και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον!