Σκοπός αυτής της επικοινωνίας μας είναι να παρουσιάσει την πραγματική εικόνα της τηλεκπαίδευσης που λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο.
Να τελειώσει το αστείο πως για όλα φταίει η τεμπελιά και ο δήθεν τεχνολογικός αναλφαβητισμός των εκπαιδευτικών.
Να λέμε τα πράγματα όπως είναι: η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών υπερβάλλει εαυτόν και αγωνιά για να έχει καλό αποτέλεσμα με την αυτό-επιμόρφωση ως μοναδική λύση αφού το υπουργείο για άλλη μία φορά δεν φρόντισε και πέταξε τους εκπαιδευτικούς στα βαθιά να κολυμπήσουν μόνοι τους.
Παρακολουθώντας την τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλαν οι δάσκαλοι του Σχολείου μας προκειμένου τα παιδιά μας να διατηρήσουν την επαφή με το περιβάλλον του σχολείου και με την πολύτιμη διαδικασία της εκπαίδευσης, διαπίστωσα ότι τα πράγματα είναι απλά απαράδεκτα.
Εισέπραξα την αγωνία τους για το αν θα συνδεθούν, αγωνία για το αν και πότε θα τους πετάξει έξω το σύστημα, αγωνία για το αν και πότε θα «κρασάρει» το σύστημα, το σπάσιμο των νεύρων γιατί κάποιες φορές τους έβλεπαν μα δε τους άκουγαν οι μαθητές και κάποιες άλλες τους άκουγαν μα δε τους έβλεπαν, την απελπίσια με το πόσες φορές έπρεπε να κάνουν admit τους μαθητές εκείνους που το σύστημα συνεχώς τους πέταγε έξω, την απογοήτευσή τους που δεν μπορούσαν να προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια σε εκείνους τους μαθητές που κατέβαλαν απέλπιδες προσπάθειες να συνδεθούν, ξανά και ξανά, ή σε εκείνους που δεν είχαν ούτε καν τα μέσα για να συνδεθούν.
Δοκιμάστηκε η υπομονή τους, η ευρηματικότητα τους……
Όταν ένα πρόγραμμα δεν δουλεύει, δεν δουλεύει. Άσχετα με το πόσο καλά γνωρίζει κάποιος από υπολογιστές.
Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου σε όλη την ομάδα του 2ου Δημοτικού Σχολείου σε δασκάλους και μαθητές που εργάζονται τόσο σκληρά σε δύσκολες και περίεργες συνθήκες!
Ίσως από Δευτέρα να ναι καλύτερα τα πράγματα με την εφαρμογή…
Καλή δύναμη σε όλους μας, υγεία και με το καλό ν’ ανταμώσουμε πάλι στο Σχολείο!!
Από τη Διεύθυνση του Σχολείου