Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου. 

Σύμφωνα με στοιχεία τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περί το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού (περί το 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι) πάσχουν από κάποιας μορφής αναπηρία.

Σήμερα ,παγκόσμια ημέρα αναπηρίας, πήρα ένα μεγάλο μάθημα από τον γυμναστή μας που μας έβαλε να παίξουμε με την μπάλα του μπάσκετ μ΄ ένα χέρι!!!

Στην αρχή είπα σιγά δεν είναι και τόσο δύσκολο , θα τα καταφέρω….κι όμως παιδιά πιστέψτε με δυσκολεύτηκα αρκετά!!!Τώρα κατάλαβα πόσο δύσκολη είναι η ζωή των ανθρώπων με αναπηρία  και πώς τα καταφέρνουν !!!!Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο για όσα καταφέρνουν!!!

e-reporter Αλή

Σήμερα στο σχολείο ήρθαμε όλοι με μια σακούλα. Μέσα σ’ αυτήν υπήρχε ένα παπούτσι και μια κάλτσα. Μπήκαμε μες στην τάξη και αφού τελειώσαμε το μάθημα κάναμε μια αλλαγή. Βγάλαμε όλοι το ένα παπούτσι και το αντικαταστήσαμε με ένα άλλο που είχαμε στην σακούλα. Κάποιοι βάλανε αθλητικά παπούτσια, άλλοι φόρεσαν πολύχρωμα, μερικά κορίτσια μπαλαρίνες, ακόμα και rollers. Να και η δασκάλα μας , η κυρία Νάσια φοράει κι αυτή διαφορετικά παπούτσια , ένα μποτάκι και μια μπότα …..Μα τι γίνεται σήμερα; Να’ ναι όνειρο;

Μα γιατί όλα αυτά; Μα για να δώσουμε το μήνυμα μας στους συμμαθητές μας να τονίσουμε ότι μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε ίσοι και θέλουμε ίση αντιμετώπιση από όλους.!!!

e-reporter Στέφανος

Μια κουραστική μέρα θα άρχιζε, πηγαίνοντας πάλι στο σχολείο. Όμως οι δάσκαλοι είχαν άλλα σχέδια! Μας είπαν να κατέβουμε  στο προαύλιο και να κάτσουμε κάτω σε έναν κύκλο. Το κάθε παιδί έλεγε το όνομά του, τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει. Όλοι μ ΄αυτόν τον τρόπο καταλάβανε καλύτερα τους συμμαθητές τους. Εκτός από τους μαθητές συμμετείχαν και οι δάσκαλοί μας ,  κύριος Τάσος και κυρία Νάσια,στο βιωματικό αυτό παιχνίδι και μας είπαν τι τους αρέσει και τι δεν τους αρέσει. Έτσι πέρασε η μέρα μας δραστήρια και μέσα από αυτή μας τη δράση κατανοήσαμε τη διαφορετικότητά μας που αξίζει την αποδοχή όλων μας.

e-reporter Μαρία

 10 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Χμμμ… τι μπορεί να σκαρώνει η κα Νάσια με κάλτσες και μαντήλια? Όλα άρχισαν όταν η δασκάλα μας, μαζί με τον κο Τάσο και τον κο Αποστόλη μάς κάλεσαν στο προαύλιο. Μας χώρισαν σε δύο ισάξιες ομάδες, που αποτελούνταν από έναν τυφλό, δηλαδή ένα παιδί με μαντήλι στα μάτια του, ένα παιδί χωρίς χέρια, δηλαδή ένας μαθητής που είχε βάλει και τα δύο του χέρια σε μια κάλτσα, ένα παιδί χωρίς ένα πόδι, δηλαδή με το ένα πόδι να το κρατάει και να κάνει κουτσό, και τους δύο βοηθούς. Οι δάσκαλοι μάς έδωσαν οδηγίες και είπαν στον κουτσό και αυτόν που δεν έχει χέρια να πάνε να βρουν έναν φάκελο που είχαν κρύψει μέσα στο προαύλιο. Τον βρήκαν και ο κουτσός τον άνοιξε. Είχε ένα παζλ μέσα! Ο τυφλός με τη βοήθεια των άλλων παιδιών θα έπρεπε να το φτιάξει. Εξηγούσαμε πού να βάλει το καθένα κομμάτι και το φτιάξαμε με επιτυχία.

Τα κέρδη μας μέσα από όλο αυτό το βιωματικό παιχνίδι ρόλων πολλά : Ενσυναίσθηση, αποδοχή της διαφορετικότητας, έκφραση συναισθημάτων, μετάδοση μηνυμάτων με τη γλώσσα του σώματος, συνεργασία και συναγωνισμός, δεξιότητες ζωής σε σχέση με τη διαχείριση των προβλημάτων!!!Το πιο ουσιαστικό όμως ήταν ότι καταλάβαμε ότι κάθε μέρα τα παιδιά με αναπηρία ζουν τέτοιες δύσκολες στιγμές και αξίζουν την αποδοχή μας!!!Άνθρωποι λοιπόν και όχι ανάπηροι, όπως θα δείτε στην λέξη κρεμάλα της φωτογραφίας που μας ενέπνευσε!!!

e-reporter Κυριακή και Μαρία