μαμάδες χρόνια πολλά

Ο καθένας στη δικιά του, αλλά και στις μαμάδες όλου του κόσμου! Για τις μαμάδες μας, να το τραγουδούν με τα παιδιά τους, να καμαρώνουν και να χαίρονται.

Κι όταν μου φύγεις πώς θ αντέξω
να ξαναπάω να ξαναπαίξω
παιχνίδια ασπρόμαυρα
χωρίς εσένα πώς θα ζήσω
τώρα που μ `άνοιξες το γκρίζο
να δω τα χρώματα;

Δεν είναι ο κόσμος πουθενά
πιο τρυφερός απ το δικό σου ροζ
πιο απαγορευμένος
κι από το μοβ σου πιο θλιμμένος

Κι εγώ βαθιά μες το φιλί σου
στο λαμπερό πορτοκαλί σου
είδα το κάψιμο
ό, τι ξεχνάς δε σε ξεχνάει
σκιά σκουριάς και προχωράει
πάνω στο πράσινο

Κοιμήσου κι αύριο θυμήσου
πόσο μακριά στο θαλασσί σου
εγώ ταξίδεψα
Εγώ τον αναστεναγμό σου
μέσα στο χρυσοκόκκινό σου
ηλιοβασίλεψα

Δεν είναι ο κόσμος πουθενά
πιο τρυφερός απ το δικό σου ροζ
πιο απαγορευμένος
κι από το μοβ σου πιο θλιμμένος

κόκκινο…

Το παραμύθι το ξέρετε, μου αρέσει όμως πολύ γι’ αυτό σας το στέλνω με πολύ αγάπη.

Τα κόκκινα μάγουλα της Ζωής μου θύμισαν κάτι άλλο κόκκινο, που ξέρω ότι σας αρέσει…

Και επειδή το κόκκινο είναι πάντα αγαπημένο των παιδιών, άλλο ένα κόκκινο για τα παιδιά μου, το θυμάστε άραγε;

ακόμα ένα αγαπημένο κόκκινο, το θυμάστε;

ένα γιασεμί για σας

Σήμερα λοιπόν, που ‘ναι μέρα γεμάτη λουλούδια, λέω να χαρίσουμε ένα μουσικό λουλούδι στις μαμάδες και στους μπαμπάδες της παρέας μας, να τους σηκώσουμε από τον καναπέ και να χορέψουν για χάρη σας, να τους καμαρώσετε και στη συνέχεια να χορέψτε και σεις μαζί τους. Ήδη σας βλέπω να στροβιλίζεστε όλοι μαζί …….. φαίνεστε πολύ όμορφοι!