Αρχείο Ετικετών: δημιουργική γραφή

Χιονάνθρωποι και Πιγκουΐνοι

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας, παιδιά!

Χιόνισε και στα μέρη μας, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά! Είναι πανέμορφα όταν χιονίζει και ντύνονται τα πάντα στα λευκά. Δυστυχώς, όμως, η κακοκαιρία δημιούργησε και πολλά προβλήματα. Πολλά σπίτια έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και επομένως χωρίς ζεστασιά, φως, ακόμη και χωρίς νερό, για πολλές ώρες. Οι συγκοινωνίες σταμάτησαν, χωριά και πόλεις αποκλείστηκαν. Προκλήθηκαν ατυχήματα, ζημιές, καταστροφές. Ζωές κινδύνευσαν. Οι άνθρωποι που εργάζονται στην Πολιτική Προστασία, στην Πυροσβεστική, στην Αστυνομία, στους Δήμους, στα Νοσοκομεία, έτρεχαν και δεν έφταναν. Για κάποιους το χιόνι σήμαινε παιχνίδι, χαρά και ξεγνοιασιά, αλλά για κάποιους άλλους ταλαιπωρία, αγωνία, κούραση, πόνο…

    

Τι φταίει, άραγε, και τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις με τον καιρό; Πυρκαγιές, πλημμύρες, έντονα καιρικά φαινόμενα συμβαίνουν όλο και πιο συχνά. Το κλίμα αλλάζει και κάνει τη ζωή μας όλο πιο απρόβλεπτη, όλο και πιο δύσκολη. Ποιος φταίει γι’ αυτό;

     

     

Διαβάζοντας το βιβλίο “365 Πιγκουΐνοι” στο χθεσινό “τηλεμάθημά” μας, πήραμε μια γεύση του τι σημαίνει “υπερθέρμανση του πλανήτη”. Ο θείος Εμίλ-Βικτόρ, που είναι επιστήμονας οικολόγος και ασχολείται με τη μελέτη και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, μας το εξήγησε με τρόπο ευφάνταστο και σαφή: όσο δεν νοιαζόμαστε για το περιβάλλον και το ρυπαίνουμε με τα καυσαέρια από τα εργαστάσια και τα αυτοκίνητά μας, τόσο ο πλανήτης μας θα ζεσταίνεται υπερβολικά. Οι πάγοι στους Πόλους θα λιώνουν, οι θάλασσες θα φουσκώνουν και θα απειλούν να “καταπιούν” τις ακτές. Και όλα τα πλάσματα που ζουν στους Πόλους θα χάνουν τους βιοτόπους τους, θα αρχίσουν σιγά σιγά να εξαφανίζονται. Η αλυσίδα της ζωής στη Γη μας, από την οποία εξαρτάται και η δική μας επιβίωση, θα σπάσει. Και τότε μόνο καταστροφές και συμφορές θα συμβαίνουν…

   

Οι χαριτωμένοι πιγκουΐνοι είναι ένα είδος που κινδυνεύει άμεσα από την υπερθέρμανση του πλανήτη μας και το λιώσιμο των πάγων. Ας το θυμόμαστε αυτό και ας ζωγραφίσουμε σε 5 βήματα έναν πιγκουΐνο κι εμείς!

Τραγουδήστε και χορέψτε μαζί τους κάνοντας κλικ εδώ και εδώ!

Φτιάξαμε και από έναν χιονάνθρωπο, βεβαίως! Ορίστε η μικρή χιονανθρωποπαρέα μας, που περιμένει να φανταστούμε την ιστορία της…

Πρώτα όμως θα παίξουμε, θα τραγουδήσουμε, θα μετρήσουμε και θα χορέψουμε μαζί τους, κάνοντας κλικ εδώ! Και εδώ!

Τι θα λέγατε να φτιάξετε και μια αποκριάτικη μάσκα πιγκουΐνου; Ακολουθήστε τις οδηγίες που θα δείτε εδώ!

Περιμένουμε να θαυμάσουμε τις δημιουργίες σας “καρφιτσωμένες” στο πάντλετ-φελλοπίνακά μας. 

 

 

 

 

 

 

Κ κ, όπως κούπα και Κοκκινοσκουφίτσα!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας, παιδιά!

Είδατε που “Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει, μα αν τύχει και θυμώσει μες στο χιόνι θα μας χώσει”;

Δεν ξέρω ποιος φταίει, δεν ξέρω γιατί, αλλά μάλλον είναι λίγο γκρινιάρης σήμερα ο…Φλεβαροπαιχνιδιάρης και μας έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα με τις άτακτες χιονονιφάδες:

“Μη με φωνάζετε Νανούλη και Κουτσό 

επειδή έχω μέρες μόνο 28,

γιατί μέχρι μύγδαλο τσίγδαλο να πείτε,

μες στο ψυγείο θα χωθείτε!”.

“Ο χειμώνας θέλει τζάκι, πες γιαγιά παραμυθάκι!”, λέει ένα τοσοδούλι στιχάκι. Εντάξει, γιαγιά δεν είμαι (ακόμη), αλλά παραμύθια τρελαίνομαι να λέω. Οπότε σήμερα ακούσατε το παραμύθι “Μια κούπα για τον καθένα”. Είναι από τα αγαπημένα μου! Αγαπώ πολύ τον πιγκουινάκο, τον Πούκα, που -μαζί με το μάστορα μπαμπά του- μου έφτιαξε μια τέλεια κούπα! Ορίστε, αν δεν πιστεύετε!

    

Και δεν έφτιαξε μόνο για μένα, αλλά και για όλους εσάς! Διαλέξτε όποια σας αρέσει, ή ζωγραφίστε την κούπα των ονείρων σας και αναρτήστε τη ζωγραφιά σας στο πάντλετ-φελλοπίνακά μας, για να τη δει και να πιάσει αμέσως δουλειά. Μπορείτε να τη φτιάξετε και από πλαστελίνη!

Η λέξη κούπα ξεκινά με το γράμμα κ. Ποιες άλλες λέξεις ξέρετε που ξεκινούν από κ; Για να πούμε γρήγορα γρήγορα μερικές…

Να και μια παραμυθένια φίλη που το όνομά της ξεκινά από Κ. Έχει πλέξει τα μαλλιά της κοτσίδες και κρατάει και καλαθάκι! Ναι, είναι η Κοκκινοσκουφίτσα! Από κοντά η γιαγιά, ο λύκος και ο κυνηγός, οι υπόλοιποι ήρωες του πασίγνωστου παραμυθιού.

    

Μόνο που εμένα μ’ αρέσει να “πειράζω” τα κλασικά παραμύθια. Πως το κάνω αυτό; Όχι, δεν τους ρίχνω φαγουρόσκονη, ούτε σκορπάω πινέζες στη βιβλιοθήκη. Φτιάχνω παραμυθοσαλάτες! Βάζω τους ήρωες να κάνουν όχι τα σωστά, αυτά που κανονικά περιμένουμε από αυτούς, αλλά τα…ανάποδα! Ή τους αλλάζω τα φώτα, εεε…το τέλος. Για παράδειγμα, αν ο λύκος δεν ήταν πεινασμένος και άγριος αλλά χορτασμένος τόσο που να τον έχει πιάσει λόξυγκας και σκουντούφλης, τι θα γινόταν όταν θα συναντούσε την Κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος; Πως είπατε, παρακαλώ;

Σκεφτείτε το και αύριο ανυπομονώ ν’ ακούσω τις ιδέες σας!

Και σας αφήνω μ’ ένα παλιό, αγαπημένο τραγούδι, που μπορείτε να ακούσετε εδώ. Παρατηρήστε την παρέα που παίζει και τραγουδά “Θα σπάσω κούπες”. Πόσα μουσικά όργανα διακρίνετε και αναγνωρίζετε; Πως συνδυάζονται μελωδικά οι φωνές; Πόσοι τραγουδούν; Τραγουδούν όλοι μαζί; Απολαύστε το!

Μπορείτε να βάλετε τις κούπες στη σωστή θέση, ανάλογα το σχήμα και το χρώμα τους; Κάντε “κλικ” επάνω στον πίνακα για να μπείτε στο παιχνίδι. Καλή επιτυχία! 

 

 

 

Καλή Χρονιά!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας, παιδιά!

Πάει ο παλιός ο χρόνος, λοιπόν! Μικροί και μεγάλοι υποδεχθήκαμε το 2021 με ελπίδα και χαρά. Έχουμε πολλές προσδοκίες από αυτό. Αλλά δεν φτάνουν μόνο οι ευχές, πρέπει να τις συνοδεύουν τόσο οι σκέψεις όσο και οι πράξεις μας οι καλές…

Όλες οι δασκάλες του σχολείου μας σας ευχόμαστε, παιδιά, σε σας και στις οικογένειές σας, να έχετε μια πραγματικά όμορφη και ξεχωριστή χρονιά! Με υγεία, με αγάπη, με γαλήνη και όλα τα καλά! Και σύντομα να τα πούμε και πάλι όλοι μαζί, στου σχολείου μας την αγκαλιά…

Δείτε εδώ μια ιστορία που σκαρώσαμε ένα από αυτά τα παράξενα μεσημέρια των τηλεμαθημάτων μας…Ο τίτλος της είναι “Χριστούγεννα στο Μπισκοτόσπιτο!”.

2021 φιλιά και αγκαλιές!

Χριστούγεννα στο Μπισκοτόσπιτο!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Μια φορά κι έναν καιρό, στο ξέφωτο ενός πυκνού δάσους από έλατα, υπήρχε ένα χαρούμενο, πολύχρωμο Μπισκοτόσπιτο. Πάνω από την πόρτα του, που έμενε συνεχώς ανοιχτή για τους φίλους, κρεμόταν ένα ολόχρυσο κουδουνάκι. Αυτό το κουδουνάκι δεν ήταν από τα συνηθισμένα. Όποιος ήθελε να μπει στο Μπισκοτόσπιτο, έπρεπε να το χτυπήσει. Όταν το χτυπούσες απαλά κι ευγενικά έκανε ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ!, που σήμαινε «Μπες μέσα!». Όταν το χτυπούσες θυμωμένα και απότομα, έκανε ΓΚΛΙΝ ΓΚΛΟΝ!, που σήμαινε «Κάτσε έξω!». Κανένας δεν μπορούσε να το αγνοήσει. Ήταν ένα κουδουνάκι που καταλάβαινε και ξεχώριζε τους φίλους…

Λίγο πιο πέρα, μέσα σε μια γαλάζια λιμνούλα, κολυμπούσε ο Πίπης, ένα χαριτωμένο κίτρινο παπάκι. Και αυτό το παπάκι δεν ήταν από τα συνηθισμένα. Γιατί, αν και ήταν φτιαγμένο από πηλό, δεν έλιωνε μέσα στο νερό. Όταν κουραζόταν από το πολύ κολύμπι, κούρνιαζε κάτω από το πιο όμορφο έλατο του δάσους: αυτό που καμάρωνε στολισμένο με πολύχρωμα φωτάκια, παιχνίδια και μπάλες. Ήταν τόσο όμορφο, που έμοιαζε με άστρο πεσμένο από τον ουρανό! Μία από τις μπάλες του, η ξύλινη, η καφετιά, δεν ήταν από τις συνηθισμένες. Μπορούσε να πραγματοποιεί ευχές. Κάποτε, όχι σήμερα, ίσως χθες λένε οι γλώσσες οι καλές, είχε φέρει έναν φορητό υπολογιστή σε κάποιο παιδί που τον ήθελε πολύ…

Την παραμονή των Χριστουγέννων εμφανίστηκαν στο ξέφωτο του Μπισκοτόσπιτου δύο μικρά σκυλάκια, ο Μότσαρτ και ο Πίβοτι. Ο Μότσαρτ τρελαινόταν να παίζει μουσική στο κουρδιστό του πιανάκι. Στον Πίβοτι άρεσε πολύ ν’ ακούει τη μουσική του Μότσαρτ και να σκέφτεται ωραίες λέξεις για να τις «ντύσει» με αυτή. Οι δύο φίλοι είχαν έρθει στο δάσος εκδρομή. Και βρέθηκαν, ξαφνικά, στο πανέμορφο Μπισκοτόσπιτο μπροστά!

  • Τι όμορφο σπιτάκι!, είπε ο Μότσαρτ.
  • Τι νόστιμο σπιτάκι!, είπε ο Πίβοτι.
  • Πάμε μέσα να δούμε πως είναι; ρώτησε ο Μότσαρτ.
  • Πάμε γρήγορα, για να γλυκαθούμε!, απάντησε ο Πίβοτι.

Και μια και δυο πλησίασαν για να χτυπήσουν το χρυσό κουδουνάκι στην πόρτα του Μπισκοτόσπιτου.

  • Σταθείτε! Περιμένετε! ΠΙ, ΠΙΙ, ΠΙΙΙ! Θέλω να έρθω κι εγώ!, ακούστηκε πίσω τους μια ψιλή φωνή. Ήταν ο Πίπης, το κίτρινο πήλινο παπί.
  • Και τι κάθεσαι; ΓΑΒ, ΓΑΑΒ, ΓΑΑΑΒ! Έλα, λοιπόν, κι εσύ!, του είπαν τα δυο σκυλάκια, ο Μότσαρτ και ο Πίβοτι, με μια φωνή.

Το στολισμένο έλατο που τους άκουσε, τίναξε χαρούμενο τα κλαδιά του και τα πολύχρωμα φωτάκια του έλαμψαν ακόμη πιο πολύ. Φοβούνταν λίγο σκαρφαλωμένα εκεί ψηλά, αλλά η μπάλα η ξύλινη, η πιο καφετιά, τους έριξε λίγη χρυσόσκονη και ψιθύρισε μια μυστική ευχή. Κι αμέσως έγιναν θαρραλέα πολύ. Αναβόσβησαν, κιόλας, τρεις φορές σε μια στιγμή!

Και να ο Μότσαρτ, ο Πίβοτι και ο Πίπης. Χτυπούν απαλά το χρυσό το κουδουνάκι. ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ!, κάνει εκείνο χαρωπά. Και τους αφήνει να μπουν στο Μπισκοτόσπιτο, αφού το χτύπησαν τόσο ευγενικά.

Μόνο που όταν μπήκαν στο μπισκοτοσαλονάκι του Μπισκοτόσπιτου, έπιασε τους τρεις φίλους μια τόσο μεγάλη λαχτάρα για γλυκό, που –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– ροκάνισαν όλο του το κουφετοπάτωμα! Μόλις το έκαναν αυτό, άρχισαν να κρυώνουν τα πόδια τους. Τότε έκατσαν στον μπισκοτοκαναπέ και χώθηκαν μέσα σε μια ζαχαροκουβέρτα για να ζεσταθούν. Αλλά ήταν τόσο λιχούδικα ζωάκια που –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– έφαγαν και την πλάτη του μπισκοτοκαναπέ. Μόλις το έκαναν αυτό, κρύωσε η κοιλιά τους. Έτρεξαν γρήγορα και μπήκαν στο μπισκοτοκρεβάτι, αλλά και πάλι δεν κρατήθηκαν και –ΚΡΙΤΣ ΚΡΙΤΣ, ΚΡΑΤΣ ΚΡΟΥΤΣ– το έφαγαν κι αυτό! Και μετά κάτι άλλο. Κι άλλο. Κι άλλο. Σε λίγη ώρα δεν είχε μείνει ούτε ένα μπισκοτοέπιπλο να φάνε! Τι να έκαναν τώρα για να μην κρυώνουν; Αγκαλιάστηκαν σφιχτά και τους πήρε ο ύπνος έτσι, αγκαλιά.

  • ΝΤΛΙΝ ΝΤΛΙΝ! Εεε, υπναράδες! Ξυπνήστε! Τρίγωνα, κάλαντα ακούγονται ξανά! Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!, ακούστηκε μια φωνή μελωδική.

Ήταν το χρυσό κουδουνάκι που το χτυπούσαν με τη σειρά όλα του σχολείου μας τα παιδιά! Πήραν μαζί τους τον Μότσαρτ και τον Πίβοτι, τα δυο σκυλάκια και τον Πίπη, το κίτρινο πήλινο παπί κι έστησαν έναν τρικούβερτο χορό γύρω από του στολισμένου έλατου τον ψηλό κορμό.

Κι ώσπου να πουν ΧΡΙ ΣΤΟΥ ΓΕ ΝΝΑ!, ακούστηκε ένα ΠΙΦ ΠΑΦ ΠΟΥΦ μαγικό και το Μπισκοτόσπιτο έγινε ολοκαίνουργιο ξανά! Και από πριν ακόμη πιο όμορφο και πιο λαχταριστό! Η μπάλα η ξύλινη, η πιο καφετιά, έριξε λίγη από τη χρυσόσκονή της και σ’ αυτό. Για να γιορτάσουν όλοι πολύ πολύ γλυκά, με υγεία, αγάπη και χαρά.

Και ζήσαμε εμείς καλύτερα και όλοι αυτοί καλά!

 ΤΕΛΟΣ

Οι συγγραφείς της ιστορίας και οι ήρωές τους είναι:

Γιώργος Γ. (Μπισκοτόσπιτο, Πίπης το παπί), Χάρης (Μότσαρτ και Πίβοτι, τα σκυλάκια), Εβελίνα (τα φωτάκια του έλατου), Θοδωρής (το έλατο), Γιάννης Ν. (το κουδουνάκι), Βασιλική (η μπάλα-στολίδι του έλατου) και οι δασκάλες τους Εύη Τσιτιρίδου και Νεκταρία Κορκού.

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Τσιτιρίδου

Ψηφιακή επεξεργασία-παρουσίαση: Νεκταρία Κορκού

Η ιστορία αυτή γράφτηκε στο πλαίσιο δραστηριότητας δημιουργικής γραφής, το Δεκέμβριο του 2020, κατά τη διάρκεια μαθημάτων τηλεκπαίδευσης του 2ου Τμήματος του 1ου Νηπιαγωγείου Αγίου Δημητρίου Αττικής.

 

Προπαραμονή Χριστουγέννων σήμερα και τα μαθήματά μας σταματούν για 15 μέρες. Σας χαιρετούμε προσωρινά, με τις καλύτερες ευχές μας να περάσετε όμορφα με τους αγαπημένους σας ανθρώπους! Κι ελπίζουμε τη νέα χρονιά να βρεθούμε και πάλι στο σχολείο μας και να τα πούμε από κοντά.

Ακούστε και τραγουδήστε κι εσείς εδώ τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς και διαβάστε εδώ, παρέα με κάποιον μεγαλύτερο, την παραμυθένια παράδοση που “κρύβεται” σε αυτά!

Γεια σας, παιδιά! Χρόνια πολλά, με υγεία, αγάπη, ειρήνη και χαρά!

Κ κ, όπως Καλικάντζαροι και όπως κουραμπιές!

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας παιδιά!

Τι ξέρετε για τους καλικάντζαρους;

Από τα παλιά τα χρόνια ο λαός μας, μαζί με τις ετοιμασίες για τις γιορτές του Δωδεκαημέρου (Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνια), όπως την παρασκευή των γιορτινών φαγητών και γλυκών, την αγορά των δώρων, το νοικοκύρεμα και το στόλισμα των σπιτιών, έπαιρνε και τα μέτρα του για να κρατήσει μακριά από το σπίτι του τους καλικάντζαρους. Τα τζάκια δεν έσβηναν καθόλου, τα σπίτια αγιάζονταν, διαβάζονταν ευχές και προσευχές, φυλαχτά κρεμιούνταν στις εξώπορτες.

      

Και ήταν, λέει, οι καλικάντζαροι κάτι κακομούτσουνα, μαυριδερά, τριχωτά πλάσματα, με νύχια μακριά και γαμψά και στριφογυριστές ουρές, πόδια τράγου ή γαϊδάρου. Ζούσαν στα έγκατα της γης και ολόκληρο το χρόνο πριόνιζαν το δέντρο της ζωής για να το κόψουν και να φέρουν την καταστροφή. Τρομερά πειραχτήρια και λαίμαργοι πολύ, οι καλικάντζαροι, συνήθιζαν τις γιορτινές αυτές μέρες να τρυπώνουν στα σπίτια από τις καμινάδες των τζακιών. Τρελαίνονταν να βρωμίζουν τα νοικοκυριά, να πασαλείβουν παντού και να τρώνε τα γιορτινά φαγητά και γλυκά και να κάνουν ένα σωρό αταξίες και ζημιές. Ο λαός μας τους έδινε διάφορα ονόματα, όπως καρκαντζέλια και παγανά.

     

Τα καρκαντζέλια

Κίνησαν τα καρκαντζέλια
κίνησαν τα καρκαντζέλια
βρε βρε βρε τα καρκαντζέλια
χα χα χα τα καρκαντζέλια.

Κίνησαν με το πριόνι
κίνησαν με το πριόνι
βρε βρε βρε με το πριόνι
χα χα χα με το πριόνι.

Βρήκαν της ζωής το δένδρο
βρήκαν της ζωής το δένδρο
βρε βρε βρε ζωής το δένδρο
χα χα χα ζωής το δένδρο.

Και πριονίζαν να το κόψουν
και πριονίζαν να το κόψουν
βρε βρε βρε για να το κόψουν
χα χα χα για να το κόψουν.

Και κει πάνω που τελειώναν
και κει πάνω που τελειώναν
τα Χριστούγεννα σημαίνουν
χα χα χα και ζήτω ζήτω!

    

Ακούστε εδώ το υπέροχο, ρυθμικό και…ξεσηκωτικό τραγούδι των καλικάντζαρων του ξεχωριστού τραγουδοποιού Ορφέα Περίδη. Πάμε να το χορέψουμε;

     

Μόλις γινόταν ο αγιασμός των νερών από τους ιερείς τα Θεοφάνια, οι καλικάντζαροι το έβαζαν στα πόδια και επέστρεφαν στα βάθη της γης. Εκεί ξανάπιαναν το πριόνι τους προσπαθώντας να κόψουν το δέντρο της ζωής και αφήνοντας τους ανθρώπους στην ησυχία τους, μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.

«Φεύγετε να φεύγωμε
τι έρχεται ο τρελόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του.
Μας άγιασε, μας έβρεξε
και μας, μας εκατέκαψε!»

Ακούστε εδώ τον καταπληκτικό μουσικό δίσκο-παραμύθι «Η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι» των σπουδαίων τραγουδοποιών Αδερφών Κατσιμίχα.

Πάμε να γνωρίσουμε μερικούς Καλικάντζαρους με τ’ όνομα!

1) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΓΑΝΑΣ

Ο Μαλαγάνας θέλει πολύ προσοχή, γιατί ξεγελάει τα παιδιά με γλυκόλογα και έτσι καταφέρνει να τους παίρνει τα γλυκά.

2) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΗΣ

Ο Τρικλοπόδης έχει χταποδίσιο χέρι που το χώνει παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι. Του αρέσει πολύ να μπερδεύει τις κλωστές από το πλεχτό της γιαγιάς.

3) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΟΣ

Ο Πλανήταρος ξεγελάει τους ανθρώπους, γιατί μπορεί να μεταμορφώνεται σε ζώο ή σε κουβάρι .

4) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΠΕΡΔΑΣ

Του Μαλαπέρδα του αρέσει να…κάνει πιπί στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύονται. Γι’ αυτό όσες νοικοκυρές τον ξέρουν, φροντίζουν να κλείνουν καλά το καπάκι της κατσαρόλας τους.

5) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΓΑΡΑΣ

Ο Μαγάρας έχει μια κοιλιά σαν τούμπανο και αφήνει βρομερά…πριτς στα φαγητά των ανθρώπων.

6) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΕΡΙΔΡΟΜΟΣ

Ο Περίδρομος είναι ο φαταούλας της παρέας.

7) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗΣ

Ο Κουλοχέρης είναι σαραβαλιασμένος, μ’ ένα χέρι κοντό κι ένα μακρύ, κι όλο μπερδεύεται και πέφτει κάτω.

8) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΡΩΡΙΤΗΣ

Ο Παρωρίτης έχει μύτη σαν προβοσκίδα και πολύ μαλακή. Εμφανίζεται λίγη ώρα πριν λαλήσει ο πετεινός κι έχει μανία να παίρνει τις φωνές των ανθρώπων.

9) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΓΟΥΡΛΟΣ

Ο Γουρλός έχει τα μάτια του τεράστια σαν αυγά και πεταμένα έξω. Φυσικά δεν του ξεφεύγει τίποτα.

10) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΟΜΕΣΙΤΗΣ

Ο Κοψομεσίτης είναι κουτσός κα καμπούρης και πιο πολύ απ’ όλους τους άλλους καλικάντζαρους του αρέσουν οι τηγανίτες με το μέλι.

11) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΣΤΑΒΟΛΑΙΜΗΣ

Ο Στραβολαίμης στριφογυρνάει διαρκώς σα σβούρα το κεφάλι του.

12) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΩΛΟΒΕΛΟΝΗΣ

Ο Κωλοβελόνης είναι μακρύς σαν μακαρόνι κι έτσι μπορεί εύκολα να περνάει από τις κλειδαρότρυπες κι από τις τρύπες του κόσκινου. Είναι ιδιαίτερα σβέλτος και γρήγορος στις κινήσεις του. Λένε πως έχει ουρά που καταλήγει σε βέλος.

13) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΒΑΤΡΑΚΟΥΚΟΣ

Ο Βατρακούκος είναι θεόρατος και ολόιδιος βάτραχος.

14) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΟΣ

Ο Κατσικοπόδαρος είναι φαλακρός και έχει ένα κατσικίσιο ποδάρι . Είναι κακορίζικος και γρουσούζης. Όπου βάλει το κατσικίσιο του ποδάρι, φέρνει καταστροφή.

  

Και τώρα ας διασκεδάσουμε με χειροτεχνίες και κατασκευές!

Τι θα λέγατε να διαλέξετε και να ζωγραφίσετε ή να φτιάξετε με χαρτοκοπτική και διάφορα υλικά από την ανακύκλωση τον καλικάντζαρο που η περιγραφή του σας έκανε να γελάσετε περισσότερο;

Δείτε εδώ και δύο φύλλα εργασίας που μπορείτε να αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας, να τα εκτυπώσετε και να δουλέψετε δημιουργικά με αυτά! Αν σας αρέσει, μπορείτε να μάθετε απέξω το ποιηματάκι και να το πείτε στον παππού και τη γιαγιά!

     

Περιμένουμε με αγωνία να δούμε τα έργα σας στο πάντλετ-φελλοπίνακά μας!

Και για να μην παραπονιέται και ο…κουραμπιές, που η λέξη του επίσης αρχίζει από το γράμμα Κ κ, διαβάστε παρακάτω το υπέροχο παραμυθάκι που έφτιαξαν συνεργατικά μερικά από τα παιδιά του σχολείου μας, με τη μέθοδο της δημιουργικής γραφής. Εμπνευστήκαμε από τα γιορτινά γλυκά που έφτιαξαν στο σπίτι τους με τους γονείς τους. Δεν είναι υπέροχο;

Το θαύμα του αστεριού-κουραμπιέ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Λουκάνικος, ένας χνουδωτός σκύλος. Ήταν και 5 φίλοι κουραμπιέδες, ένα δέντρο-κουραμπιές, ένα αστέρι-κουραμπιές, ένα φεγγαράκι-κουραμπιές, ένα σύννεφο-κουραμπιές και μια καρδιά-κουραμπιές.

Μια μέρα ο Λουκάνικος ξεκίνησε να πάει στην παιδική χαρά. Εκεί συνάντησε το δέντρο-κουραμπιέ! Από κάτω του στεκόταν ένα Ποντικάκι, που ήθελε να πιάσει το αστέρι στην κορυφή του. Μόνο που και το αστέρι ήταν κουραμπιές! Τότε ο Λουκάνικος είπε στο Ποντικάκι:

-Πρέπει να πας σχολείο για να μάθεις πως μπορείς να πιάσεις ένα αστέρι!

-Προτιμώ να πάω σ’ ένα Μπισκοτόσπιτο, για να φάω έναν κουραμπιέ-καρδιά και έναν κουραμπιέ-φεγγαράκι!, απάντησε το Ποντικάκι.

-Αν φας τόσα πολλά γλυκά, θα χαλάσουν τα δόντια σου που τώρα είναι γερά, επέμεινε ο Λουκάνικος.

-Καλά, θα το σκεφτώ. Αλλά μπορεί να ροκανίσω λίγη σκεπή από το Μπισκοτόσπιτο, απάντησε το Ποντικάκι.

Εκείνη τη στιγμή το σύννεφο-κουραμπιές άρχισε να βρέχει. Κι επειδή δεν ήταν κανονικό σύννεφο αλλά σύννεφο-κουραμπιές, δεν έβρεχε κανονική βροχή, αλλά ζαχαροβροχή. Τότε όλοι οι άνθρωποι και μαζί τους και ο Λουκάνικος και το Ποντικάκι γύρισαν το πρόσωπό τους προς τον ουρανό. Έκλεισαν τα μάτια τους και άνοιξαν διάπλατα το στόμα τους. Το στόμα τους γέμισε ζαχαροβροχή και γλυκάθηκαν πολύ!

Λίγο αργότερα ο Λουκάνικος και το Ποντικάκι άνοιξαν ξανά τα μάτια τους. Είδαν ότι το αστέρι-κουραμπιές είχε πέσει από την κορυφή του δέντρου-κουραμπιέ επάνω στη σκεπή του Μπισκοτόσπιτου. Έτρεξαν αμέσως εκεί, για να το δουν από κοντά.

Όταν σκαρφάλωσαν στη σκεπή όλο χαρά και το αγκάλιασαν σφιχτά, πρόσεξαν ότι του είχε φύγει όλη η ζάχαρη άχνη που είχε επάνω του. Δεν ήταν πια αστέρι-κουραμπιές, αλλά αστέρι αληθινό. Έλαμπε σαν να ήταν χρυσό! Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Οι Συγγραφείς μας και οι Ήρωες που σκέφτηκαν είναι: Χάρης (5 κουραμπιέδες), Νικολέττα (μπισκοτόσπιτο), Φαίδρα (ποντικάκι), Εβελίνα (σχολείο), Γιώργος Γ. (Λουκάνικος), Θοδωρής και Γιάννης Ν., από το 2ο Τμήμα του Νηπιαγωγείου μας.

Και σε μορφή που μπορείτε να το κατεβάσετε και να το εκτυπώσετε!



Λήψη αρχείου

Τα Χριστούγεννα της Νιφάδας και του Σκουφάκη

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

ΝΙΦΑΔΑ: Ουφ πια! Ούτε να χουζουρέψει κανείς στο ασημένιο συννεφάκι του δεν μπορεί. Τί έπαθες, φιλαράκι μου, και ξεφωνίζεις έτσι;

Σ: Τρέξε, Νιφάδα, να δεις παιδιά! Τόσα παιδιά στην οθόνη του υπολογιστή δεν θα έχεις ξαναδεί!

Ν: Τι παιδιά, καλέ; Πάλι είσαι νηστικός και ονειρεύεσαι ξύπνιος;

Σ: Να, εκεί, μέσα σε κάτι τετραγωνάκια! Παιδιά ξανθά, παιδιά μελαχρινά, παιδιά κοκκινομάλλικα. Παιδιά με γυαλιά, με κοτσιδάκια, με γένια, με μουστάκια, παιδιά με φόρμες και με πυτζαμάκια! Παιδιά μεγάλα, παιδιά μικρά, παιδιά τοσοδούλικα και παιδιά γιγάντιαααααα!

Ν: Δεν είμαστε στα καλά μας! Τί ασυναρτησίες λες, Σκουφάκη μου; Μήπως το χιόνι το ’στρωσε μέσα στο κεφαλάκι σου; Ακούς εκεί «παιδιά…γιγάντια»!

Σ: Μα, βρε Νιφάδα, δεν τα βλέπεις εκεί που κάθονται και μας κοιτάζουν περίεργα; Λες να είναι επικίνδυνα;

Ν: Χαχαχαχαχα! Χοχοχοχοχο! Χιχιχιχιχι! Χρόνια είχα να γελάσω έτσι! Σκουφάκη μου, είσαι στ’ αλήθεια φοβερός! Αυτοί που βλέπεις στην οθόνη είναι τα παιδιά του σχολείου μας, μαζί με τους γονείς, τ’ αδερφάκια, τις γιαγιάδες, τους παππούδες, τις νονές τους. Ήρθαν για να γιορτάσουμε παρέα τα Χριστούγεννα. Γι’ αυτό δεν ήρθατε, παιδιά;

Σ: Τα Χριστούγεννα; Τί να γιορτάσουμε, δηλαδή; Τον Αϊ Βασίλη που θα ’ρθει από την…πιτσαρία και θα μας φέρει τον καινούργιο χρόνο μαζί με τους 3 Μάγους, τους βοσκούς, τα προβατάκια, τις αγελαδίτσες και τα γαϊδουράκια;

Ν: Αχ, Σκουφάκη μου! Εσύ θα με τρελάνεις μια και καλή! Πώς τα μπέρδεψες πάλι έτσι; Τί σχέση έχει ο Αϊ Βασίλης, που δεν ήρθε ασφαλώς από την…πιτσαρία αλλά από την Καισαρεία, με τη φάτνη όπου γεννήθηκε ο Χριστός;

Σ: Δεν τα είπα σωστά, Νιφάδα μου;

Ν: Όχι βέβαια! Συγκεντρώσου και δώσε βάση! Τα Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε στις 25 Δεκεμβρίου, κάθε χρόνο. Ο Χριστός γεννήθηκε μέσα στη βαρυχειμωνιά, σε μια μικρή πόλη της Παλαιστίνης, τη Βηθλεέμ και…

Σ: Πω πω πω, ονόματα και χρονολογίες! Μα πώς μπορείς και τα θυμάσαι απέξω; Τί λέτε κι εσείς, παιδιά, μικρά μεγάλα και γιγαααάντια; Δεν είναι σοφή η φίλη μου η Νιφάδα;

Ν: Μη με διακόπτεις, τέλος πάντων! Άσε με να τα μπουρδουκλώσω…εεε, να ολοκληρώσω, ήθελα να πω. Το ξέρεις ότι μου δημιουργείς άγχος;

Σ: Εγώ δεν είμαι βλάχος! Και σε προκαλώ να μη με ξαναπαρακαλέσεις έτσι!

Ν: Έχω άγχος είπα, όχι ότι είσαι βλάχος, καλέ! Με παρακαλείς, θες να πεις, να μη σε αποκαλέσω ξανά έτσι. Όταν κανείς μπουκώνεται συνεχώς με μελομακάρονα και κουραμπιέδες, αυτά παθαίνει. Χάνει τα λόγια του! Πού είχα μείνει; Α, ναι! Σου έλεγα, λοιπόν, για τη Βηθλεέμ και για τη φάτνη, όπου μέσα στο καταχείμωνο και με το λαμπρότερο άστρο να φέγγει στον ουρανό, γεννήθηκε ο μικρός Χριστός…

Σ: Νιφαδούλα, θα μου λύσεις μια απορία;

Ν: Εντάξει, πες την. Αλλά περίμενε πρώτα να φορέσω το…φωτοστέφανό μου! Θ’ αγιάσω τόση υπομονή που κάνω με σένα!

Σ: Τί είναι η φάτνη; Πουλάνε τίποτα κρουασάν εκεί; Μήπως μελωμένα τουλουμπάκια που μ’ αρέσουν, μιαμ μιαμ, σλουρπ;

Ν: Θα πάθουν τα νεύρα μου, χριστουγεννιάτικα! Ο νους σου συνέχεια στο φαγητό βρίσκεται. Η φάτνη είναι μια μικρή σπηλιά, που χρησιμεύει για αχυρώνας. Κι είναι ακόμη το σπιτάκι, ο στάβλος, δηλαδή, όπου κουρνιάζουν τα ζώα στην εξοχή, όταν έχει κακοκαιρία και παγωνιά.

Σ: Και γιορτάζουμε επειδή ο Χριστός γεννήθηκε σ’ ένα τέτοιο σπιτάκι;

Ν: Βέβαια, γιατί αυτό σημαίνει πολλά για μας.

Σ: Αααχ και βααχ, είναι μεγάλη αδικία! Αδύνατο να το υποφέρω, Νιφάδα μου!

Ν: Ποιο πάλι, βρε Σκουφάκη;

Σ: Να! Εγώ γεννήθηκα σε κοτζάμ μαιευτήριο στην Αθήνα κι όχι σ’ ένα καλυβάκι στην ερημιά. Αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να γιορτάσει προς τιμή μου…Σκουφούγεννα!

Ν: Αααα, εσύ δεν τρώγεσαι με τίποτα! Μα δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά;

Σ: Έχει διαφορά, σοφή μου κουκουβάγια…εεε Νιφάδα;

Ν: Ο Χριστός είναι ο Γιος του Θεού! Γεννήθηκε για να φέρει στον κόσμο την ειρήνη και την αγάπη. Καθόλου δεν τον ένοιαζε αν θα γεννηθεί σε παλάτι ή σε φτωχοκάλυβο. Ήθελε μόνο να μας δείξει ότι μπορεί κάποιος να είναι σπουδαίος και ταυτόχρονα ταπεινός. Κι όχι να έρθει σα βασιλιάς ντυμένος στα χρυσά Του, για να μας επιβάλει με το ζόρι το θέλημά Του…

      

Σ: Με συγχωρείς, Νιφάδα μου, δεν το είχα καταλάβει. Ευτυχώς, όμως, που έχω εσένα φίλη μου και μου τα εξηγείς όλα τόσο ωραία!

Ν: Ε, παιδιά! Μου υπόσχεστε ότι δεν θα μαρτυρήσετε πουθενά την κοτσάνα που αμόλησε σήμερα ο Σκουφάκης;…Μπράβο σας! Είστε τόσο καλά παιδιά! Ε, Σκουφάκη, πού πήγες πάλι; Γιατί κρύβεσαι; Μην ντρέπεσαι, τα παιδιά δεν θα σε μαρτυρήσουν. Δεν θα τα ευχαριστήσεις;

Σ: Ευχαριστώ, μικρά, μεγάλα και γιγααααάντια παιδιά, είστε όλα πολύ καλόκαρδα κι ευγενικά!

Ν: Λοιπόν, Σκουφάκη μου, πώς λες να γιορτάσουμε εμείς τα φετινά Χριστούγεννα; Έτσι θα τη βγάλουμε, μοναχούληδες στο σπιτάκι μας, χωρίς παρέα, τραγούδι και χορό;

Σ: Και χωρίς λιχουδιές; Ε, όχι, ασφαλώς! Μμμμ, ξέρεις τί λέω εγώ, Νιφαδούλα μου; Να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα μαζί με ΟΟΟΟΟΟΛΑ τα παιδιά, αν φυσικά μας θέλουν στην παρέα τους. Κι ας βρίσκονται μέσα στα τετραγωνάκια της οθόνης του υπολογιστή. Συμφωνείς;

Ν: Αγαπητέ μου Σκουφάκη, αυτή ήταν η ωραιότερη ιδέα που κατέβασε το μελωμένο τουλουμπάκι, εεε…μυαλουδάκι σου σήμερα! Μπορώ να μη συμφωνήσω μαζί σου; Μας θέλετε στην παρέα σας, παιδιά; ΓΙΟΥΠΙ, Ο ΛΑ ΡΙ ΛΑ ΛΑ!

ΝΙΦΑΔΑ ΚΑΙ ΣΚΟΥΦΑΚΗΣ ΜΑΖΙ:

Είναι μούρλια, είναι τρέλα!

Βλέπω μια βαθιά πιατέλα,

με γλυκίσματα γεμάτη

και μια πίτα τόσο αφράτη,

που θα ορμήσω, δε βαστάω

κι άλλο να μη σας κρατάω!

 

Τέλειωσε η παράστασή μας,

αλλά όχι κι η γιορτή μας!

Τραγουδήστε και χορέψτε,

στην κουζίνα μετά τρέξτε!

Κι αν κρυώνετε λιγάκι,

πιείτε ένα ζεστό τσαγάκι!

ΤΕΛΟΣ

Αυτά μου ψιθύριζαν σήμερα τη νύχτα στο αυτί όσο κοιμόμουν η Νιφάδα και ο Σκουφάκης, παιδιά. Ελπίζω να έμαθαν και να κατάλαβαν πια τι σημαίνει φάτνη, Χριστούγεννα και τι ακριβώς γιορτάζουμε σ’ αυτή τη γιορτή, τη μία από τις δύο μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανικής θρησκείας. Εσείς;

Και τώρα ανασκουμπωθείτε για να φτιάξετε τη δική σας φάτνη! Θα χρειαστείτε ένα χαρτόνι για βάση, χαρτί και μαρκαδόρους ή ξυλομπογιές για να ζωγραφίσετε τους βασικούς της “πρωταγωνιστές”, ψαλιδάκι, κόλλα, και χρυσόσκονη, μπαμπάκι, για να προσθέσετε, αν θέλετε, λάμψη και χιόνι.

Πόσες και ποιες “φιγούρες” πρέπει να φτιάξετε; Για να μετρήσουμε…Σημειώστε τις σε ένα χαρτί με τη βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου, φτιάχνοντας έναν πρόχειρο κατάλογο, για να μην ξεχάσετε καμία!

  1. Χριστός
  2. Παναγία
  3. Ιωσήφ
  4. ………..
  5. ………..
  6. ………..
  7. ………..
  8. ………..
  9. ………..
  10. ………..
  11. ………..
  12. ………..

Στις εικόνες του κειμένου βλέπετε κάποιες ιδέες. Δείτε και πως μπορείτε να φτιάξετε μια φάτνη με τη μέθοδο του ψηφιδωτού, χρησιμοποιώντας μικρά κομματάκια από γυαλιστερά πολύχρωμα χαρτόνια:

      

Εδώ μπορείτε να δείτε και να τυπώσετε μια ιδέα για κατασκευή φάτνης σε συσκευασία…ταξιδιού!

Εννοείται ότι μπορείτε να φτιάξετε τον Σκουφάκη και τη Νιφάδα, τις δικές σας χαρτόκουκλες ή…καλτσόκουκλες και να παίξετε μαζί τους κουκλοθέατρο!

Και καθώς θα εργαζόσαστε, ακούστε υπέροχα παραδοσιακά κάλαντα του Ελληνισμού από την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου και ένα “μπουκέτο” εξαιρετικούς καλλιτέχνες μας εδώ:

Θα περιμένουμε, όπως πάντα, να θαυμάσουμε τα έργα σας στο πάντλετ-φελοπίνακά μας!

Καλό Σαββατοκύριακο! 

Παραμύθι μύθι μύθι, το κουκί με το ρεβύθι…

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Εδώ είμαστε και σήμερα! Σήμερα γιορτάζουν οι Κατερίνες και πρώτες και καλύτερες οι δικές μας. Χρόνια πολλά και όμορφα, χαρούμενα, μαγευτικά! Να σας χαιρόμαστε! Χρωστάμε ευχετήρια κάρτα – υπερπαραγωγή, όταν επιστρέψουμε με το καλό στο σχολείο μας. Δείτε παρακάτω μια υπέροχη αγιογραφία της Αγίας Αικατερίνης:

Ωραία τα είπαμε χθες για το Ε ε. Αλλά σήμερα είναι Τετάρτη, ημέρα παραμυθιού. Γιατί είναι ημέρα παραμυθιού η Τετάρτη και όχι κάποια άλλη μέρα; Δεν ξέρω, έτσι μου ήρθε. Αυτό το μικρό πειραχτηράκι που έχω μέσα στο κεφάλι μου, ώρες ώρες με τσιγκλάει και με βάζει να πω και να κάνω τα δικά του. Άλλο που δεν θέλω, δηλαδή! Ίσως επειδή σήμερα κάνει κρύο, φυσάει και είμαι και λίγο άρρωστη, φαντάστηκα το καλύτερό μου: ξάπλα στο κρεβάτι, ανάμεσα σε πολύχρωμες φουσκωτές μαξιλάρες, με αρωματικό τσαγάκι, κουλουράκια κανέλας και τη γιαγιά ή τον παππού να μου λένε ιστορίες και παραμύθια…

Καθήστε αναπαυτικά! Θα σας πω με την καλή μου τη φωνή, την ηχογραφημένη (όχι τη σημερινή που έχει κρυφτεί μέσα στο λαιμό μου και δεν βγαίνει), την αρχή ενός παραμυθιού. Μιλάει για ένα κοριτσάκι, την Εβίτα, που ψάχνει ένα θησαυρό. Ακούστε εδώ:

Το παραμύθι συνεχίζεται. Η Εβίτα θα έχει διάφορες περιπέτειες, που θα τις πούμε μια άλλη φορά. Τώρα, ας παίξουμε λίγο!

α) Πόσους ήρωες συναντήσαμε στο παραμύθι; Θυμάστε τα ονόματά τους; Μμμ, ας δώσω μια μικρή βοήθεια:

Ε _ _ _ Α (το κορίτσι)

Ζ _ _ _ _ Σ (ο γάτος)

Φ _ Ε _ _ _ Η    Ε _ Α _ _ _ Α (η ελαφίνα)

Γράψτε και τον αριθμό, παρακαλώ!

Οι ήρωες που συναντήσαμε είναι   _  .

β) Τι ψάχνουν να βρουν οι ήρωές μας σε αυτό το παραμύθι; Ευκολάκι!

Τον μεγαλύτερο Θ _ _ Α _ _ Ο του κόσμου!

γ) Που μπήκαν για να ψάξουν; Πανευκολάκι!

Στο Π _ _ Α _ Ι !

Και ξαφνικά…ΦΡΡΡΡΣΤ…βρέθηκαν μέσα στην κοιλιά της Γ _ Σ !

Τις βρήκατε όλες τις λέξεις που λείπουν; Συγχαρητήρια! Σημαίνει ότι παρακολουθήσατε προσεκτικά την αφήγηση του παραμυθιού. Σας αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ κι ένα τραγούδι. Ακούστε το εδώ:

Και τώρα, ώρα για ζωγραφική! Πάρτε τους μαρκαδόρους ή τις ξυλομπογιές σας και ζωγραφίστε στο χαρτί σας ένα τοπίο, ανθρώπους, ζώα, φυτά, πράγματα, με χρώματα…ανάποδα, σαν αυτά που συνάντησαν η Εβίτα και ο γάτος της ο Ζωηρός στην κοιλιά της Γης. Θυμάστε; Εκεί που οι ελέφαντες δεν ήταν γκρι, αλλά κι εγώ δεν ξέρω τι χρώμα! Μήπως εσείς; Εκεί που οι ντομάτες δεν ήταν κόκκινες, αλλά…ποιος ξέρει τι χρώμα! Μήπως εσείς; Εκεί που τα δέντρα δεν ήταν πράσινα, αλλά κάποιοι φοβεροί μαγοζωγράφοι θα μας δείξουν τι χρώμα! Μήπως εσείς;

Θα περιμένουμε με αγωνία να δούμε τις ζωγραφιές σας με τα ανάποδα…τρελοχρώματα «καρφιτσωμένες» στο πάντλετ μας!

Οι εικόνες του παραμυθιού είναι φιλοτεχνημένες από την υπέροχη ζωγράφο-εικονογράφο παιδικών βιβλίων Ίριδα Σαμαρτζή.

Παίζουμε με το Ε ε;

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Γεια σας, παιδιά! Χθες μιλήσαμε για την ελιά. Θέλετε σήμερα να παίξουμε με το γράμμα Ε ε από το οποίο αρχίζει το όνομά της; Σκεφτείτε και ζωγραφίστε σε ένα λευκό χαρτί πρόσωπα, ζώα ή πράγματα που το όνομά τους αρχίζει από Ε ε. Για παράδειγμα, εμένα, την κυρία Εύη (να με φτιάξετε όμορφη, έτσι;), ένα έλκηθρο, ένα ελάφι (εντάξει, Χριστούγεννα ονειρεύομαι…). Μην ξεχάσετε να “καρφιτσώσετε” τα έργα σας στο πάντλετ μας!

Τι μπορεί να γίνει αν…στριφογυρίσουμε και αναποδογυρίσουμε τα γράμματα; Για δείτε:

Εμπνεύστηκα και ένα παιχνιδοποιηματάκι όπου βασικοί ήρωες – πρωταγωνιστές είναι το Α α που μάθαμε προχθές και το Ε ε που μαθαίνουμε σήμερα. Α, και ο…κορωνοϊός, που είναι λίγο “περήφανος” στ’ αυτιά και δεν ακούει πολύ καλά!

Μυξοφτερνιζοβηχοκορωνοϊέ,

φύγε, επιτέλους, μακριά!

Εεε; Ποιος σας κουνάει την ουρά;

Βγάλ’ το κεράκι απ’ τ’ αυτιά!

Εεε; Στιφάδο έφτιαξε η γιαγιά;

Τα νεύρα μου με πιάνουν! ΑΑΑααα!

Εεε; Πινέζα πάτησε η μαμά;

Δεν τρώγεσαι σου λέω πια!

Εεε; Έβρεξε στην Καλαμαριά;

Μας έχεις πάρει τα μυαλά!

Εεε; Ποιος φόρεσε τα μωβ βρακιά;

Μας έχεις κλείσει τα σχολειά!

Εεε; Βγήκαν οι τσούχτρες στη στεριά;

Σύνελθε! Ρίχνω κανονιά!

Εεε; Ποιος έσπασε όλα τ’ αυγά!

ΜΠΑΜ και ΟΛΕ και ΤΡΑΛΑΛΑ

και τέζα ο κορωνοϊός, ΧΑ ΧΑ!

Το γέλιο είναι ο καλύτερος γιατρός!

Ακούστε την ιστορία του Ε ε από την εξαιρετική σειρά της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης “Ένα γράμμα, μια ιστορία” εδώ.

Διασκεδάστε με το υπέροχο τραγούδι “Το ελεφαντάκι” από το μουσικό δίσκο “Ο τεμπέλης δράκος” του Γιώργου Χατζηπιερή, σε ερμηνεία του Φοίβου Δεληβοριά. Πατήστε για να το ακούσετε εδώ.

Μήπως είμαστε…Αόρατοι;

Δημοσιεύθηκε στις από τον/την

Όχι βέβαια! Είμαστε όλοι εδώ και -που θα πάει;- θα καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε και από τα “παραθυράκια” της τηλεκπαίδευσης. Προς το παρόν ας φρεσκάρουμε τις γνώσεις μας για τα σχήματα και τα χρώματα, ακούγοντας την ιστορία του “Αόρατου Χωριού”. Ο τσαχπίνης κύριος Μολύβης έχει βαλθεί να μην αφήσει κανένα σε άγραφο χαρτί!

   

Αφού ακούσετε την ιστορία πατώντας εδώ, πάρτε τους μαρκαδόρους ή τις ξυλομπογιές σας και ζωγραφίστε τους βασικούς ήρωες. Μπορείτε να φτιάξετε και χαρτόκουκλες, χρησιμοποιώντας χαρτονάκια από διάφορες συσκευασίες που προορίζονται για ανακύκλωση, καλαμάκια για να τις στερεώσετε ώστε να μπορείτε να παίξετε και φυσικά τη φαντασία και το κέφι σας!

   

Θα περιμένουμε με αγωνία να “καρφιτσώσετε” τα έργα σας στο πάντλετ μας!