Σας ενημερώνουμε ότι ο αγιασμός για τη νέα σχολική χρονιά θα γίνει
την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου και ώρα 9:30.
Καλή και δημιουργική σχολική χρονιά!
Σας ενημερώνουμε ότι ο αγιασμός για τη νέα σχολική χρονιά θα γίνει
την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου και ώρα 9:30.
Καλή και δημιουργική σχολική χρονιά!
Η φετινή σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της και οι καλοκαιρινές διακοπές μας άρχισαν! Τώρα που θα έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο, μπορούμε να βοηθάμε τους γονείς και τους μεγαλύτερους στο σπίτι, να χαιρόμαστε περισσότερο τη φύση, να διαβάζουμε βιβλία, να ασχολούμαστε με δημιουργικές δραστηριότητες και χειροτεχνίες που τόσο αγαπάμε.
Οι προστάτες – γιατροί των άγριων ζώων
Ο Μάρκος και η Μαρία είναι δυο δίδυμα αδέρφια που ζουν στην Αθήνα. Αγαπούν πολύ τα ζώα και έχουν στο σπίτι τους ένα κουνελάκι και ένα παπαγαλάκι! Μαζεύουν τις φλούδες από τα φρούτα και τα λαχανικά που τρώνε για να τα ταΐσουν και τους δίνουν και σποράκια.
Όταν παίζουν με τα ζωάκια τους στο σπίτι τους, ανοίγουν τις πορτούλες των κλουβιών τους: το ένα πετάει και το άλλο χοροπηδάει. Ο Μάρκος και η Μαρία προσπαθούν να τα μιμηθούν και σκάνε στα γέλια. Παίζουν μαζί τους κυνηγητό και κρυφτό.
Το κουνελάκι κρύβεται μέσα στον κάδο του πλυντηρίου, στην ντουλάπα με τα ρούχα και στην τσέπη της ποδιάς της μαμάς. Ο παπαγάλος κρύβεται πίσω από τις πόρτες, πάνω στο φωτιστικό, κάτω από το κρεβάτι, μέσα στο νεροχύτη και σε κανένα συρτάρι, αν ξεχαστεί ανοιχτό. Το κουνέλι κάνει σκούικ σκούικ μπου! και εννοεί «φτου και βγαίνω»! Ο παπαγάλος κάνει γκλου γκλου τσιπ! όταν θέλει να πει το ίδιο.
Μια μέρα ο Μάρκος και η Μαρία πήγαν με τους γονείς τους εκδρομή στο δάσος της Καισαριανής. Ξαφνικά, εκεί που περπατούσαν στο μονοπάτι, άκουσαν έναν ήχο κράτσα κρούτσα. Κοίταξαν στους θάμνους και είδαν μια μεγάλη χελώνα με σπασμένο καβούκι και δίπλα της ένα βράχο που μάλλον είχε πέσει επάνω της.
– Μια τραυματισμένη χελώνα! Το καβούκι της έχει σπάσει! φώναξε ο Μάρκος ανήσυχος.
– Πόσο λυπάμαι! Λες να πονάει; Πρέπει κάτι να κάνουμε για να τη βοηθήσουμε, είπε λυπημένη η Μαρία.
Τα δύο παιδιά συμφώνησαν αμέσως να το πουν στους γονείς τους, για να καλέσουν βοήθεια. Έτσι και έκαναν.
– ΝΤΡΙΙΙΝ, ΝΤΡΙΙΙΝ! Χτύπησε το τηλέφωνο στην ΑΝΙΜΑ, το Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής.
– Εδώ ΑΝΙΜΑ, είμαστε οι προστάτες – γιατροί των άγριων ζώων. Ποιος είναι, παρακαλώ;
– Καλημέρα σας, είμαστε ο Μάρκος και η Μαρία, βρισκόμαστε στο δάσος του Υμηττού και βρήκαμε μια χελώνα με σπασμένο καβούκι. Μπορείτε να μας συμβουλέψετε τι πρέπει να κάνουμε για να τη βοηθήσουμε;
Οι εθελοντές και οι επιστήμονες της ΑΝΙΜΑ ήταν πολύ κατατοπιστικοί. Ο Μάρκος και η Μαρία με τους γονείς τους ακολούθησαν αμέσως τις οδηγίες τους. Πήραν από το πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου τους ένα χαρτόκουτο που το είχαν για να μεταφέρουν τη μπάλα και άλλα παιχνίδια τους στις εκδρομές. Τοποθέτησαν πολύ προσεκτικά την τραυματισμένη χελώνα μέσα στο χαρτόκουτο και την πήγαν στο χώρο της ΑΝΙΜΑ.
Οι άνθρωποι της ΑΝΙΜΑ τους υποδέχθηκαν με χαρά και τους έδωσαν συγχαρητήρια για την καλή τους πράξη. Η κυρία Μαρία Γανωτή, με πολύ σπουδαία εμπειρία και προσφορά εδώ και πολλά χρόνια, πρόσφερε στα δύο αδέρφια ένα κόκκινο τριαντάφυλλο από τον κήπο της. Ήταν ένα σπάνιο εκατοντάφυλλο τριαντάφυλλο. Τα παιδιά ένιωσαν τόσο μεγάλη χαρά, ικανοποίηση αλλά και λίγη ντροπή, που τα μαγουλάκια τους έγιναν κατακόκκινα σαν κι εκείνο!
– Σας ευχαριστούμε πολύ που προστατεύετε τα ζώα και τα φροντίζετε μέχρι να γίνουν καλά. Είστε άνθρωποι ξεχωριστοί!, είπαν τα δύο αδέρφια ενθουσιασμένα.
– Κι εσείς είστε καταπληκτικά παιδιά και βοηθήσατε πολύ το έργο μας. Όταν η κυρά χελώνα αναρρώσει, θα σας καλέσουμε για να πάμε παρέα να την απελευθερώσουμε στο δάσος, απάντησε χαμογελαστή η κυρία Μαρία.
– ΖΗΤΩΩΩ! Όταν μεγαλώσουμε θα σπουδάσουμε οικολογία, βιολογία και κτηνιατρική και θα γίνουμε κι εμείς προστάτες – γιατροί των άγριων ζώων!, είπαν ο Μάρκος και η Μαρία. Όλοι τους χειροκρότησαν χαρούμενοι και οι γονείς τους ένιωσαν πολύ περήφανοι.
Η ιστορία που διαβάσατε, γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από τα παιδιά του 1ου Τμήματος του σχολείου μας, με τη βοήθεια της δασκάλας τους, στο πλαίσιο του φετινού μας Προγράμματος Φιλαναγνωσίας και Δημιουργικής Γραφής. Ευχαριστούμε την αγαπημένη εικονογράφο Νίκη Λεωνίδου που ζωγράφισε το τριαντάφυλλο των παιδιών, όπως της το ζήτησαν όταν επισκέφθηκε το σχολείο μας!
Ας γίνουμε όλοι προστάτες της φύσης και ας βοηθήσουμε ως εθελοντές και ως υποστηρικτές τους ανθρώπους που το κάνουν συστηματικά, προσφέροντας έργο πραγματικά αξιοθαύμαστο.
Η ιστορία του 2ου Τμήματος και του Τμήματος Ένταξης έχει τίτλο “Ο πειρατής και ο Βαγγέλης” και μπορείτε να την απολαύσετε εδώ.
Η κυρία Νίκη Λεωνίδου ενώ ζωγραφίζει το τριαντάφυλλο και τον Πειρατή μας.
Αποχαιρετήσαμε το Μάιο με τον πιο όμορφο και δημιουργικό τρόπο: γνωρίσαμε τα μουσεία και τον κόσμο τους, εμπνευστήκαμε από τις ιστορίες και τα εκθέματά τους, ταξιδέψαμε με τους μύθους, παίξαμε, δημιουργήσαμε!
Στο πλαίσιο του προγράμματος φιλαναγνωσίας που εκπονούμε φέτος, είχαμε τη μεγάλη χαρά και τιμή να υποδεχθούμε την υπέροχη παιδαγωγό, συγγραφέα και ιδρύτρια του εθελοντικού οργανισμού https://www.library4all.com/ που πρόσφατα έκλεισε τα 10 χρόνια προσφοράς Ελένη Γερουλάνου, με αφορμή το βιβλίο της “Ο Νικηφόρος ανακαλύπτει τα συναισθήματα”. Η τάξη μας μύρισε γιασεμί, τα χαμόγελα και οι αγκαλιές φώτισαν τα πρόσωπα και τις καρδιές μας, τα γέλια μας και ο ενθουσιασμός μας ακούστηκαν σε όλη τη γειτονιά. Με φίλους και συνοδοιπόρους τα κυκλαδικά ειδώλια ταξιδέψαμε στην ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας μας και ψηλαφίσαμε δημιουργικά και συνεργατικά και τα δικά μας συναισθήματα. Φτεριώσαμε παρέα με το γλάρο Νικηφόρο καθώς το καλοκαίρι χτύπησε την πόρτα μας με αύρα αλμυρή από τις Κυκλάδες.
Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία, που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας! Ανανεώσαμε με πολλή χαρά το ραντεβού μας για την επόμενη σχολική χρονιά…
Ο Μάιος μπήκε μυρωδάτος και ανθισμένος και επιστρέφοντας από τις διακοπές του Πάσχα μας βρήκε ψηλότερους, ομορφότερους και ωριμότερους! Ακόμη και τα φυτά και τα δέντρα στον κήπο του σχολείου μας τα βρήκαμε αλλιώτικα, είχαν…φουντώσει. Δεν παραλείψαμε να φτιάξουμε το στεφάνι μας, που έγινε υπέροχο και μοσχομύριζε!
Το πρώτο πράγμα που κάναμε αφού είπαμε τα νέα μας από τις διακοπές, ήταν να φτιάξουμε μια κάρτα-τσαντούλα για τη μαμά που γιόρταζε, με τις ευχές μας. Μάνα είναι μόνο μία και φυσικά πρέπει να γιορτάζουμε κάθε μέρα την παρουσία της στη ζωή μας, αλλά κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει την τιμητική της. Ένα λουλούδι, μια ζωγραφιά και κυρίως μια σφιχτή αγκαλίτσα κι ένα γλυκό φιλί είναι το καλύτερο δώρο για τη μαμά! Διαβάσαμε το βιβλίο “Μην τρως τη μαμά μου!”, μελετήσαμε ζωγραφικούς πίνακες με θέμα τη μαμά και την οικογένεια και είδαμε φωτογραφίες με ζώα μωρά και τις μαμάδες τους.
Η κουβέντα ήρθε αναπόφευκτα στο πως γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, πως ανεβαίνουμε τη σκάλα της ζωής μας. Είχαμε παρέα σε αυτό το ταξίδι έναν χαριτωμένο ήρωα βιβλίου, τον Πομελό, που μας έμαθε να αναρωτιόμαστε, να ερευνούμε, να μετράμε, να συγκρίνουμε, να συμπεραίνουμε, να φιλοσοφούμε, να γελάμε και να συγκινούμαστε!
Με οδηγό ένα ακόμη καταπληκτικό βιβλίο, το “Είμαι ένα δέντρο”, είδαμε πόσο μοιάζει η γέννηση και το μεγάλωμα ενός ανθρώπου με ενός άλλου σημαντικότατου και για τη δική μας τη ζωή και επιβίωση πλάσματος της φύσης, του δέντρου. Δουλέψαμε σε ζευγάρια για να φτιάξουμε μικρές κοινωνίες παιδιών και δέντρων που γεννιούνται, εξελίσσονται και ζουν αρμονικά στη γη. Ενώσαμε τις ζωγραφιές μας σε ένα αυτοσχέδιο μικρό σινεμά και φωτογραφηθήκαμε στον κήπο του σχολείου μας για να αποτυπώσουμε αυτήν την υπέροχη στιγμή. “Ο μικρός βασιλιάς των λουλουδιών” μας θύμισε ότι όλα στη ζωή μας γίνονται ομορφότερα και σημαντικότερα, όταν βρίσκουμε ένα ταίρι για να τα μοιραστούμε.
Κατά τη φετινή σχολική χρονιά το τμήμα 2 του σχολείου μας συμμετείχε στο etwinning πρόγραμμα Healthier Together.
Δράσεις μας σχετικές με το πρόγραμμα μπορείτε να δείτε εδώ
Ο Απρίλιος είναι ένας μήνας γεμάτος γιορτές και χαρές. Στις 2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου μας εμπλουτίστηκε με 11 καινούργια πανέμορφα βιβλία, χαρισμένα από την κυρία Εύη.
Στις 22 Απριλίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Γης. Μιλήσαμε για την μοναδική ομορφιά της και τις 4 εποχές του χρόνου, ακούσαμε υπέροχες μελωδίες και τραγούδια, διαβάσαμε και εικονογραφήσαμε ποιήματα, υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να την σεβόμαστε, να την αγαπάμε και να τη φροντίζουμε πάντα και να προτρέπουμε και τους άλλους ανθρώπους να το κάνουν.
Καθώς πλησίαζαν οι μέρες που το σχολείο θα έκλεινε για τις πασχαλινές διακοπές αρχίσαμε να προετοιμαζόμαστε για να υποδεχθούμε τις ξεχωριστές αυτές μέρες. Κουβεντιάσαμε για το νόημα της γιορτής του Πάσχα, μάθαμε για ήθη και έθιμα του λαού μας, κάναμε υπέροχες κατασκευές.
Εμπνευστήκαμε από αγαπημένα βιβλία, ακούσαμε αγαπημένα τραγούδια, μελοποιημένη ποίηση.
Καλή Ανάσταση, με Υγεία, με Αγάπη, με Ειρήνη, με Φώτιση!
Τοιχογραφία από τη Μονή της Χώρας, Κωνσταντινούπολη
Μερικές φορές ξεκινάς τη μέρα σου έχοντας άλλα σχέδια στο μυαλό σου, αλλά αυτό που συμβαίνει απροσδόκητα τα αλλάζει εντελώς και μπορεί να είναι για το καλό σου! Έτσι προχθές, καθώς η κυρία Εύη ερχόταν πρωί πρωί στο σχολείο μας, είδε μια πεταλούδα να χαμοπετά μπροστά στα πόδια της. Για μια στιγμή, μάλιστα, κάθισε επάνω στα κορδόνια του παπουτσιού της. Παρατήρησε ότι αυτό συνέβαινε γιατί είχε κάπου χτυπήσει το ένα ποδαράκι της. Και πολύ απαλά και προσεκτικά την έπιασε και την έφερε στο σχολείο μας. Την τοποθέτησε σε ένα μεγάλο γυάλινο βάζο και το σκέπασε με ένα πανάκι για να ησυχάσει λιγάκι μέχρι που να έρθουν και τα παιδιά.
Όταν ήρθαν τα παιδιά και έγιναν οι πρώτες πρωινές ρουτίνες της τάξης, τους αποκάλυψε το μυστικό και την αναπάντεχη επισκέπτριά τους. Τι ενθουσιασμός ήταν αυτός! Η τάξη σείστηκε από τα χειροκροτήματα. Όλοι είχαν την περιέργεια να τη δουν από κοντά. Άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που η κυρία Εύη την έπιασε και την έβαλε στο γυάλινο βάζο. Για επιστημονικούς σκοπούς, όπως εξήγησε στα παιδιά. Θα την παρατηρούσαν, θα τη χαιρόντουσαν για λίγο από κοντά και μετά θα την απελευθέρωναν για να συνεχίσει την πεταλουδένια της ζωή στη φύση, το δικό της σπίτι.
Έτσι η Λουλουδένια (αυτό ήταν το όνομα που της έδωσαν) πέρασε από χεράκι σε χεράκι με προσοχή και τα παιδιά τη μελέτησαν και της κουβέντιασαν τα δικά τους. Παρατήρησαν το σώμα της, πόσα ποδαράκια είχε, τις κεραίες της, έμαθαν για τον κύκλο της ζωής της και τις μεταμορφώσεις της, για τη χρησιμότητά της στο οικοσύστημα. Εκείνη που και που χόρευε μέσα στο γυάλινο βάζο, αλλά γενικά ήταν πολύ συνεργάσιμη και έπαιξε τον επιστημονικό της ρόλο άψογα!
Όταν τα παιδιά κάθισαν στα τραπέζια για να ζωγραφίσουν τον κύκλο της ζωής της και το πως από μικρό αυγουλάκι γίνεται κάμπια, μετά υφαίνει το κουκούλι της γύρω από το σώμα της, γίνεται χρυσαλλίδα και τέλος μεταμορφώνεται σε υπέροχη πεταλούδα, η Λουλουδένια τα παρατηρούσε και τα καμάρωνε. Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε σε τάξη νηπιαγωγείου και το απολάμβανε. Καθόλου δεν ανησυχούσε ότι μπορεί να της συμβεί κάτι κακό πλάι σε αυτά τα μικρά γλυκύτατα ανθρωπάκια.
Η κυρία Εύη έβαλε στα παιδιά να ακούσουν το αγαπημένο τραγούδι που έχει μεγαλώσει και θα συνεχίσει να μεγαλώνει γενιές και γενιές και όλοι μαζί τραγούδησαν “Μια ωραία πεταλούδα”, καθώς ζωγράφιζαν τις δικές τους χαρτονένιες πεταλούδες για να φτιάξουν πεταλουδόκουκλες. Έβαλε και την “Άνοιξη” του Αντόνιο Βιβάλντι, μια εξαίσια μουσική που μας ταξιδεύει σε ανοιξιάτικα τοπία, μας μαγεύει και ξεκουράζει το μυαλό και την ψυχή μας. Άλλωστε οι αρχαίοι μας πρόγονοι ονόμαζαν τις πεταλούδες “ψυχές”…
Όσο τα παιδιά έτρωγαν το κολατσιό τους, η “Λουλουδένια” σίγουρα ονειρευόταν τη στιγμή που θα πετάξει και πάλι ελεύθερη για να τρυγήσει τη γύρη των λουλουδιών και να πεταλουδοχορέψει ξεκούραστη στον αέρα. Και η στιγμή αυτή δεν άργησε. Με τη βοήθεια της κυρίας Μαρίας, της ψυχολόγου του σχολείου μας που είναι κοντά μας κάθε Πέμπτη, η απρόσμενη επισκέπτριά μας απελευθερώθηκε στην αυλή του σχολείου μας με πολλές χαρούμενες φωνές που την αποχαιρέτησαν και της ευχήθηκαν τα καλύτερα. Χορέψαμε μαζί της το χορό της πεταλούδας και ήταν σαν να αποκτήσαμε για λίγο και εμείς πολύχρωμα φτερά!
Η καθημερινότητα στο σχολείο είναι όμορφη. Αρκεί ν’ αφήνεις και λίγο τον εαυτό σου να εμπιστεύεται τη ροή, να αξιοποιείς δημιουργικά το τυχαίο, να ακολουθείς το ένστικτο και τη φαντασία σου και να ανοίγεις τα μάτια και την καρδιά σου με αμείωτη περιέργεια, αγάπη και σεβασμό σε αυτό που η ζωή φέρνει κάθε φορά μπροστά σου. Καλοτάξιδη να είσαι, Λουλουδένια μας! Μαζί σου πετάξαμε κι εμείς για λίγο ψηλά!
Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, 2 Απριλίου, τη γιορτάσαμε παρέα με την εικονογράφο Νίκη Λεωνίδου. Μας μύησε στα μυστικά της τέχνης της, την είδαμε να δημιουργεί με το δικό της ξεχωριστό τρόπο ήρωες από τις δικές μας ιστορίες, της χαρίσαμε τις ζωγραφιές που μας ενέπνευσε η γλυκιά και ήρεμη παρουσία της στο σχολείο μας. Την ευχαριστούμε θερμά και της ευχόμαστε να είναι πάντα γερή, δημιουργική, φωτεινή και εμπνευσμένη, ώστε μικροί και μεγάλοι να απολαμβάνουμε τα υπέροχα έργα της. Και του χρόνου με υγεία και αμέτρητα καλά βιβλία!