Η 6^η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός, προέρχεται από άλλα παιδιά, συνήθως της ίδιας ηλικίας και αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα, με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου και τη διαδικασία της μάθησης. Αναφέρεται στην εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών, εντός και εκτός σχολείου, με στόχο την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου ή αναστάτωσης. Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος ή υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να υπερασπιστεί και να προστατέψει με ριζικό τρόπο τον εαυτό του.

Η επιθετική συμπεριφορά μεταξύ μαθητών εκδηλώνεται, με μορφές ήπιας βίας (λεκτικό εκφοβισμό, πειράγματα, βρίσιμο, ειρωνική συμπεριφορά, απειλές, διάδοση φημών) και με περιστατικά ακραίας βίας (συγκρούσεις µε ρατσιστικά ή άλλα χαρακτηριστικά, χτυπήματα, σπρώξιμο, σεξουαλική παρενόχληση, χειρονομίες). Διαφορετικοί επιστημονικοί χώροι και πεδία έχουν αναγνωρίσει, αναδείξει και μελετήσει το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και της βίας, στις πολλαπλές μορφές και διαστάσεις του. Η ενδοσχολική βία είναι ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο τον θύτη και το θύμα, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες. Ο σχολικός εκφοβισμός έχει αρνητικές συνέπειες στο κλίμα του σχολείου, στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, στην επικοινωνία στην εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και στην μετέπειτα ομαλή ενσωμάτωση στην κοινωνία.

Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει διάφορες μορφές όπως:

• Σωματικός: άσκηση φυσικής βίας (χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα)
• Λεκτικός: χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων, απειλών και εκβιασμού (πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια)
• Έμμεσος ή Κοινωνικός: εσκεμμένος ή συχνός αποκλεισμός μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες, κοινωνική απομόνωση, διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών, επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων, κλοπές ή ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του θύματος
• Ηλεκτρονικός (cyberbullying): η επαναλαμβανόμενη και εκ προθέσεων βλάβη που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών
• Ρατσιστικός: υβριστικές ή περιπαικτικές εκφράσεις για τη φυλή, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την ταυτότητα αναπηρίας, τη σεξουαλική ταυτότητα του θύματος
• Σεξουαλικός

Με βάση τα αποτελέσματα μιας μελέτης που πραγματοποίησε η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου σε συνεργασία με την Παιδαγωγική σχολή του Α.Π.Θ., το 29% των μαθητών έχει υποστεί κάποια μορφή εκφοβισμού εντός του σχολικού περιβάλλοντος με συχνότητα δύο ως τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο. Τα αγόρια είναι πιο συχνά θύτες και θύματα εκφοβιστικής συμπεριφοράς, που εμφανίζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον σε χώρους χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς, όπως η αυλή, ο διάδρομος και η τάξη κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Η κατάσταση αυτή μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία, την αυτοεκτίμηση των παιδιών, τη διαδικασία της μάθησης και την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού, νιώθουν ανασφάλεια, φόβο, απόγνωση και παρουσιάζουν τάσεις φυγής. Αισθάνονται ότι απειλούνται, τρομάζουν, αρνούνται να πάνε σχολείο και παρουσιάζουν συμπτώματα σχολικής φοβίας. Μπορεί επίσης να γίνουν επιθετικά και νευρικά, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου τα ίδια τα παιδιά – θύματα μπορούν να γίνουν θύτες σε άλλα παιδιά ή στα αδέρφια τους στο σπίτι.

Επειδή, λοιπόν, το σχολείο αποτελεί μία μικρογραφία της κοινωνίας πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου από τα σχολεία αλλά και από την κοινωνία στο σύνολο της. Όσο περισσότερο μιλάμε για το bullying τόσο το εξαλείφουμε.

Η πρόληψη και η αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού απαιτεί την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, αξιοποίηση και ανάπτυξη κοινών δράσεων από το σύνολο όλων των εμπλεκομένων, δηλαδή του σχολείου, της οικογένειας και της τοπικής κοινωνίας. Κάθε μέλος της σχολικής κοινότητας έχει ρόλο και ευθύνη για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού. Ο βαθμός εμπλοκής κάθε μέλους, σχετίζεται τόσο με την ιδιότητά του, όσο και με τη σοβαρότητα, τη συχνότητα και την ένταση του περιστατικού εκφοβισμού. Άλλος είναι ο ρόλος και η ευθύνη του διευθυντή του σχολείου, άλλος του εκπαιδευτικού, άλλος των συμμαθητών, άλλος των γονιών. Ωστόσο, θα πρέπει όλοι να συνεργαστούν σε ένα πλαίσιο μιας ολιστικής αντιμετώπισης.

Πιο συγκεκριμένα:

• Οι γονείς οφείλουν να αποτελούν παράδειγμα και να μαθαίνουν στα παιδιά την έννοια της διαφορετικότητας και της ισότητας. Όλοι είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Αν εντοπίσουν κάποιο από τα προαναφερθέντα συμπτώματα και υποψιάζονται ότι το παιδί τους έχει πέσει θύμα εκφοβισμού κρίνεται αναγκαίο να προσεγγίσουν το παιδί και να αντιδράσουν απευθυνόμενοι αρχικά στους εκπαιδευτικούς και στις Διευθύνσεις των σχολείων. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το παιδί να αισθανθεί ότι έχει στήριγμα τους γονείς του και το σχολείο.
• Στο σχολείο να αφιερώνουν διδακτικές ώρες για να ενημερώσουν τα παιδιά, να είναι κοντά τους για να νιώθουν ασφάλεια να μιλήσουν για οτιδήποτε και να δοθεί βάση στην αναγκαιότητα συστηματικής επιμόρφωσης της εκπαιδευτικής κοινότητας και στην ανάπτυξη συνεργασίας του σχολείου με τις κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας υποδοχής.
• Τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο αφού έχουν εισχωρήσει στη ζωή μας και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας ας χρησιμοποιούνται για καλό για να προβάλουν ιστορίες εκφοβισμού, να παρέχουν συμβουλές και υποστήριξη.
• Σε επίπεδο κοινωνίας θα πρέπει να γίνουν συστηματικές προσπάθειες για την ενδυνάμωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ενίσχυση των αξιών του σεβασμού, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Ενώ θα ήταν βοηθητικό να έχουν όλοι πρόσβαση για συμβουλές από δημόσιους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.

Τέλος, οι ειδικοί επιμένουν ότι τα παιδιά πρέπει να μη φοβούνται, να έχουν το θάρρος της γνώμης και να μάθουν να «αντιδρούν».

Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν και να εργάζονται σε ένα σχολικό περιβάλλον που τους παρέχει ασφάλεια, ηρεμία και σεβασμό, γιατί η παραβίαση των δικαιωμάτων ακόμη κι όταν γίνεται από συνομηλίκους, προκαλεί μεγάλη ψυχική οδύνη. Είναι σημαντικό να στοχεύσουμε στη δημιουργία μιας κοινωνίας όπου η ποικιλομορφία και η διαφορετικότητα είναι σεβαστές και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου εκτιμάται και ενθαρρύνεται. Να γνωρίζουμε μόνο τα θέματα δεν είναι αρκετό. Πρέπει επιπλέον να προσπαθήσουμε να είμαστε συνεπείς στις στάσεις και τις πράξεις μας.

ΠΗΓΗ http://hellenic-education

Ο Ακύλας και η Πρίκσιλλα ηταν εβραϊκής καταγωγής και ζούσαν αρχικά στη Ρώμη, όπου κατασκεύαζαν ειδικά υφάσματα για σκηνές. Το 49 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Κλαύδιος (41-54 μ.Χ.) εξεδίωξε τους Εβραίους από τη Ρώμη με την αιτιολογία ότι φιλονικούσαν για κάποιον «Χριστό». Το ζευγάρι των Εβραίων οι οποίοι είχαν δείξει οτι συμπαθούσαν τους Χριστιανούς εγκατέλειψαν τη Ρώμη και βρέθηκαν στην Κόρινθο συνεχίζοντας το επάγγελμα του σκηνοποιού. Το 51 μ.Χ. Έφτασε στην Κόρινθο ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος συναντήθηκε με το ζευγάρι, που επί 18 μήνες τον φιλοξενούσε στο σπίτι του. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν οι πρώτοι που βαπτίστηκαν, ενώ ο απόστολος άρχισε να εργάζεται μαζί τους. Ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα εξελίχτηκαν σε σημαντικούς υποστηρικτές της νέας θρησκείας αλλά και του Απόστολου Παύλου στην Κόρινθο, ο οποίος μέσω αυτών γνωρίστηκε και κατήχησε τους Ιουδαίους της Πόλεως, δημιουργώντας μια από τις πιο ισχυρές εκκλησίες της εποχής εκείνης.

Οταν ο Απόστολος Παύλος αναχώρησε από την Κόρινθο, το ζευγάρι μετανάστευσε και αυτό, επιλέγοντας για επόμενο σταθμό της ζωής του την Έφεσο της Μ. Ασίας, η οποία ήταν κέντρο των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και και χώρος όπου η ειδωλολατρία κυριαρχούσε, λόγω της λατρείας της Αρτέμιδος. Μυημένοι όπως ήταν στον Χριστιανισμό, αποφάσισαν να γίνουν κήρυκες της «νέας θρησκείας» όπως την διδάχτηκαν από τον Απόστολο Παύλο. Από μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου (Ρωμ. 16,3) φαίνεται πως στην Έφεσο το ζευγάρι υπέφερε από τη μανία των ειδωλολατρών και των Ιουδαίων.

Το 68 μ. Χ. ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα γύρισαν στη Ρώμη, όπου εντάχθηκαν στην Εκκλησία με σκοπό να την υπηρετήσουν. Δεν έπαυαν να κηρύττουν με θέρμη και ζήλο, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός των Ιουδαίων να πιστέψει στον Χριστό. Το πρωτοχριστιανικό κείμενο «Αποστολικαί Διαταγαί» αναφέρει πως ο Ακύλας χειροτονήθηκε από τον Παύλο επίσκοπος «των παροικιών της Ασίας», χωρίς να διευκρινίζεται η ακριβής πόλη. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στις επιστολές του με σεβασμό και αγάπη για τους δύο. Παρακαλεί, δε, τους Χριστιανούς της Ρώμης να χαιρετίσουν ιδιαιτέρως το ιερό ζευγάρι: «᾿Ασπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ ᾿Ακύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν» (Ρωμ. 16,3-4).

Στην Καινή Διαθήκη οι αναφορές στο όνομά τους έχουν αποτελέσει θέμα έρευνας για τους θεολόγους, καθώς όσες φορές αναφέρεται πρώτο το όνομα του Ακύλα, άλλες τόσες αναφέρεται και της Πρίσκιλλας, γεγονός που οδήγησε αρκετούς θεολόγους να ισχυριστούν πως, παρόλο που η θέση της γυναίκας ήταν τότε υποδεέστερη, το αποστολικό τους έργο εθεωρείτο ισάξιο.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα βρήκαν φρικτό θάνατο από τους διώκτες τους υπερασπιζόμενοι την πίστη τους και για τον λόγο αυτό κατατάχτηκαν στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Πηγή Κιβωτός της Ορθοδοξίας

Ο Αγιος Βαλεντίνος (San Valentino?, Sanctus Valentinus?), επίσημα γνωστός ως Αγιος Βαλεντίνος της Ρώμης ήταν ευρέως αναγνωρισμένος ρωμαιοκαθολικός άγιος του 3ου αιώνα και τιμάται στις 14 Φεβρουαρίου. Από τον Μεσαίωνα, συνδέεται με μια παράδοση γαλήνιας αγάπης. Πολλές ιστορίες έχουν συνδεθεί με το όνομά του. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή ο Αγιος Βαλεντίνος ήταν ιερέας στη Ρώμη και βοηθούσε τους Χριστιανούς που ήταν θύματα διώξεων στην περιοχή.

Εζησε τον 3ο αιώνα και κρυφά από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο τον Γοτθικό (που βρισκόταν τότε στην εξουσία), πάντρευε ερωτευμένα ζευγάρια Χριστιανών και γενικά βοηθούσε τους Χριστιανούς, γεγονός που θεωρούνταν έγκλημα. Συνελήφθη για την πράξη του αυτή και φυλακίστηκε, ωστόσο ο αυτοκράτορας αρχικά αποφάσισε να του δώσει χάρη, μέχρι που ο Βαλεντίνος προσπάθησε να τον μυήσει στον Χριστιανισμό και ο αυτοκράτορας τον καταδίκασε σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Ωστόσο ο Βαλεντίνος επέζησε από τον λιθοβολισμό κι έτσι τον αποκεφάλισαν έξω από την πύλη της Flaminia στις 14 Φεβρουαρίου του 169.

Τα παιδιά που περνάνε περισσότερο χρόνο σε μη δομημένες δραστηριότητες- όπως π.χ παίζοντας έξω από το σπίτι, διαβάζοντας βιβλία, πηγαίνοντας περιπάτους- είναι πιο ικανά να θέσουν τους προσωπικούς τους στόχους και να αναλάβουν δράση προκειμένου να επιτύχουν αυτούς τους στόχους χωρίς ώθηση από του γονείς τους, σύμφωνα με μια νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Μπόλντερ στο Κολοράντο.

Η έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Psychology, ανακάλυψε επίσης ότι τα παιδιά που συμμετέχουν σε πιο δομημένες και οργανωμένες δραστηριότητες – όπως μαθήματα ποδοσφαίρου, πιάνου και διάβασμα για το σχολείο- επέδειξαν πιο φτωχή  αυτορυθμιζόμενη εκτελεστική λειτουργικότητα  η οποία αποτελεί ένα μέτρο της ικανότητας να θέσει κανείς στόχους και να τους επιτύχει ανεξάρτητα, χωρίς βοήθεια ή ενίσχυση.

«Η εκτελεστική λειτουργικότητα είναι εξαιρετικά σημαντική για τα παιδιά» είπε η Καθηγήτρια του πανεπιστημίου Boulder Colorado στους τομείς της ψυχολογίας και νευροεπιστήμης και βασική συγγραφέας της έρευνας Yuko Munakata. «Τα βοηθάει με κάθε πιθανό τρόπο κατά τη διάρκεια της καθημερινότητάς τους, από το να αλλάζουν δραστηριότητες με ευκολία χωρίς να κολλάνε σε μία δραστηριότητα και μόνο μέχρι να ελέγχουν τον εαυτό τους προκειμένου να μη φωνάζουν όταν είναι θυμωμένα και μέχρι να  μπορούν να αναβάλλουν την ικανοποίηση. Η εκτελεστική λειτουργικότητα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, επίσης, μπορεί να αποτελέσει δείκτη πρόβλεψης σημαντικών ζητημάτων, π.χ των ακαδημαϊκών επιδόσεων, της υγείας, της ευημερίας και της εγκληματικότητας για χρόνια ή και δεκαετίες αργότερα.»

Η έρευνα είναι μια από τις πρώτες που προσπαθούν να καταπιαστούν επιστημονικά με το πώς μια αύξηση των οργανωμένων δραστηριοτήτων μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που αναπτύσσεται ο παιδικός εγκέφαλος.

Η Munakata είπε ότι μια διαμάχη για τη φιλοσοφία της γονεϊκότητας —με πολύ αυστηρούς γονείς από τη μία και αρκετά πιο ελαστικούς από την άλλη- έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στα διάφορα μέσα και στα blogs  γονεϊκότητας τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς της μίας ή της άλλης πλευράς.

Η Jane Barker, διδακτορική φοιτήτρια στο CU-Boulder, συνεργάτιδα της  Munakata και βασική συγγραφέας της έρευνας είπε «Αυτές είναι κοινωνικά σημαντικές ερωτήσεις οι οποίες προκύπτουν συχνά σε κοινωνικούς σχολιασμούς και ανεπίσημες συζητήσεις ανάμεσα σε γονείς. Συνεπώς, είναι αναγκαίο να κατευθύνουμε την έρευνά μας σε αυτήν την περιοχή ακόμα και αν τα ερωτήματα είναι μπερδεμένα και δύσκολο να διερευνηθούν.»

Για την έρευνα, οι γονείς 70 παιδιών 6 ετών κατέγραψαν τις καθημερινές δραστηριότητες των παιδιών τους για μια εβδομάδα. Οι επιστήμονες μετά κατηγοριοποίησαν αυτές τις δραστηριότητες ως δομημένες ή λιγότερο δομημένες, βασιζόμενες/οι σε  υπάρχουσες ταξινομήσεις χρήσης του χρόνου που έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη στην επιστημονική κοινότητα από οικονομολόγους.

«Αυτές ήταν οι καλύτερες και οι πιο αυστηρές ταξινομήσεις που μπορέσαμε να βρούμε» είπε η Barker. «Δεν αποδίδουν πλήρως τον βαθμό οργάνωσης της κάθε δραστηριότητας αλλά ήταν το καλύτερο σημείο εκκίνησης καθώς θέλανε να συνδέσουμε αυτήν την έρευνα με προηγούμενες εργασίες.»

Σε αυτό το σύστημα ταξινόμησης οι οργανωμένες δραστηριότητες περιλαμβάνουν εργασίες σπιτιού, μαθήματα σωματικής άσκησης, μαθήματα γενικά και θρησκευτικές δραστηριότητες. Οι λιγότερο οργανωμένες δραστηριότητες περιλαμβάνουν ελεύθερο παιχνίδι μεμονωμένα ή με άλλα παιδιά, κοινωνικές εξόδους, περιήγηση σε αξιοθέατα, διάβασμα και χρόνο που αφιερώνεται στα διάφορα μέσα. Οι δραστηριότητες που δεν μέτρησαν για καμία κατηγορία είναι ο ύπνος, το φαγητό, το σχολείο και οι μετακινήσεις.

Τα παιδιά αξιολογήθηκαν επίσης στην εκτελεστική λειτουργικότητα μέσω ενός κοινά χρησιμοποιημένου τεστ λεκτικής δεξιότητας.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο περισσότερο χρόνο αφιέρωναν τα παιδιά σε λιγότερο οργανωμένες δραστηριότητες τόσο καλύτερη ήταν η εκτελεστική λειτουργικότητα. Το αντίθετο συνέβαινε με τις πιο οργανωμένες δραστηριότητες.

Εξαιτίας του γεγονότος ότι κάποιες κατηγορίες μπορεί να μην αντανακλούν τον πραγματικό βαθμό οργάνωσης μιας δραστηριότητας, οι ερευνήτριες και οι ερευνητές έκαναν κάποιους επιπλέον υπολογισμούς αφού αφαίρεσαν τις κατηγορίες που ήταν αμφισβητήσιμες. Σε κάθε περίπτωση τα αποτελέσματα ήταν και πάλι τα ίδια.

«Η έρευνα δεν είναι τέλεια αλλά είναι ένα πρώτο βήμα» είπε η Munakata. «Τα αποτελέσματά μας είναι ενδεικτικά και ενδιαφέροντα. Τώρα θα δούμε αν θα διατηρηθούν αν συνεχίσουμε με περισσότερες πληροφορίες.»

Οι ερευνήτριες και οι ερευνητές δίνουν έμφαση στο γεγονός ότι τα αποτελέσματά τους δείχνουν μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης του χρόνου  και της εκτελεστικής λειτουργικότητας, αλλά, δεν αποδεικνύουν ότι η αλλαγή στην εκτελεστική λειτουργικότητα προκλήθηκε από το ποσό του οργανωμένου ή μη οργανωμένου χρόνου. Η ομάδα ήδη σκέφτεται να διενεργήσει μια μακροχρόνια έρευνα η οποία θα παρακολουθούσε τους συμμετέχοντες στο πέρασμα του χρόνου προκειμένου να απαντήσουν στο ερώτημα της αιτίας.

Οι υπόλοιποι συγγραφείς της έρευνας είναι οι : Andrei Semenov, Laura Michaelson Lindsay Provan, από το CU-Boulder και η Hannah Snyder, από το Πανεπιστήμιο του Denver. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Ανάπτυξης.

Πηγή: colorado.edu , journal.frontiersin

Το έθιµο των ηµερών απαιτεί ένα γλυκό «τυχερό» παιχνίδι… την κοπή της
Βασιλόπιτας. Πολλές συνταγές κυκλοφορούν, όµως όλες έχουν ένα βασικό
συστατικό… το πολυπόθητο φλουρί! Πριν την κόψετε, διαβάστε την ιστορία
της.
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι µια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες
χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας,
στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε
αρµονικά µε τους συνανθρώπους του, µε αγάπη, κατανόηση και
αλληλοβοήθεια. Κάποια µέρα όµως, ένας αχόρταγος στρατηγός -τύραννος της
περιοχής- ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας,
αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη.
Ξηµέρωσε η νέα µέρα και ο στρατηγός αποφασισµένος µε το στρατό του
περικύκλωσε αµέσως την Καισαρεία. Μπήκε µε την ακολουθία του και ζήτησε να
δει το ∆εσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και
θυµό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι
άλλο πολύτιµο υπήρχε στην πόλη. Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι
της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχια, δεν είχαν να
δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός µε το που άκουσε
αυτά τα λόγια θύµωσε ακόµα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα
Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ µακριά από την πατρίδα του ή κι ακόµη
µπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το ∆εσπότη τους και θέλησαν να
τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και
του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο
µεταξύ ο ανυπόµονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. ∆ιέταξε
αµέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης. Ο ∆εσπότης, ο
Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και
µετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε µαζέψει µέσα σε ένα
σεντούκι. Τη στιγµή όµως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να
αρπάξει τους θησαυρούς, µε το που ακούµπησε τα χέρια του πάνω στα
χρυσαφικά έγινε το θαύµα!
‘Oλοι οι συγκεντρωµένοι είδαν µια λάµψη και αµέσως µετά έναν λαµπρό
καβαλάρη να ορµάει µε το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους
δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν.
Ο λαµπρός καβαλάρης ήταν ο ‘Aγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
‘Eτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όµως, ο δεσπότης της, ο Μέγας
Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να µοιράσει τα χρυσαφικά
στους κατοίκους της πόλης και η µοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο
καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο
Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και
τους βοηθούς του και τους είπε να ζυµώσουν ψωµάκια, όπου µέσα στο καθένα
ψωµάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά.
‘Oταν αυτά ετοιµάστηκαν, τα µοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης
της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, µα η έκπληξή τους ήταν
ακόµη µεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωµάκι αυτό κι έβρισκε µέσα
τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωµάκι, η βασιλόπιτα. ‘Eφερνε
στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία µαζί. Από τότε φτιάχνουµε κι εµείς τη
βασιλόπιτα µε το φλουρί µέσα, την πρώτη µέρα του χρόνου, τη µέρα του Αγίου
Βασιλείου.
ΠΗΓΗ: PATHFINDER.GR

Τα παιδιά μέσα από τις κατασκευές εκφράζονται, καλλιεργούν την φαντασία τους και μέσα από την δημιουργία τους αναπτύσσουν όλες τις αισθήσεις τους. Όταν τα παιδιά δημιουργούν συνεργάζονται και συντονίζονται όλες οι αισθήσεις τους ώστε να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα για αυτά. Μέσα από τις κατασκευές τους τα παιδιά αντλούν αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση.

Η ενασχόληση με μια κατασκευή τα βοηθάει στο να  συγκεντρώνονται καθώς προσηλώνονται σε αυτό που κάνουν ώστε να ολοκληρώσουν το έργο τους κάθε φορά και να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με την δημιουργία των κατασκευών τα παιδιά έρχονται σε επαφή με πολλά και διάφορα υλικά, προσπαθούν να βρουν τρόπους να τα συνδυάσουν και αναπτύσσουν την συνθετική τους σκέψη. Επίσης μέσα από τον πειραματισμό με τα διάφορα υλικά ικανοποιούν την φυσική περιέργεια τους. Μέσω των χειροτεχνιών λοιπόν, τα παιδιά μαθαίνουν να: α) ακολουθούν ένα σχέδιο για να εκπληρώσουν, β) να δρουν συστηματικά και με λογική και γ) να εφαρμόζουν νέες ιδέες και σκέψεις.

ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΜΑΘΗΣΗΣ (Elliot, et al., 2008).

Σύμφωνα με τον ADA (Νόμος περί Αμερικανών με Αναπηρίες), ως άτομο με αναπηρία ορίζεται το πρόσωπο που έχει σωματική ή νοητική αναπηρία η οποία περιορίζει σημαντικά μία ή περισσότερες σημαντικές δραστηριότητες ζωής, έχει ιστορικό αυτής της αναπηρίας και θεωρείται ότι παρουσιάζει την αναπηρία αυτή.

Ο ομοσπονδιακός νόμος IDEA (Νόμος περί Εκπαίδευσης Ατόμων με Αναπηρίες) (1990), έχει εντοπίσει τις ακόλουθες κατηγορίες στις οποίες οι μαθητές μπορεί να έχουν ειδικές ανάγκες: αυτισμός, κωφαλαλία, κώφωση, προβλήματα ακοής, νοητική υστέρηση, πολλαπλές αναπηρίες, ορθοπεδικές βλάβες, άλλα προβλήματα υγείας, συναισθηματική διαταραχή βαριάς μορφής, ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα ομιλίας και λόγου, τραυματική εγκεφαλική βλάβη και προβλήματα όρασης.

Παρακάτω παρατίθενται οι κατηγορίες αναπηριών σύμφωνα με τον IDEA:

1. Αυτισμός. Μια αναπτυξιακή αναπηρία που επηρεάζει σημαντικά τη λεκτική και τη μη λεκτική επικοινωνία και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Γίνεται εμφανής πριν από την ηλικία των τριών ετών και επηρεάζει σημαντικά την ακαδημαϊκή επίδοση. Τα χαρακτηριστικά που συνήθως συνδέονται με τον αυτισμό είναι οι επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες και στερεοτυπικές κινήσεις, η αντίσταση στην αλλαγή του περιβάλλοντος ή των καθημερινών συνηθειών και οι ασυνήθιστες αντιδράσεις στις αισθητηριακές εμπειρίες. Ο όρος δεν ισχύει αν η ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού επηρεάζεται αρνητικά επειδή το παιδί έχει σοβαρό συναισθηματικό πρόβλημα.
2. Κώφωση – Τύφλωση. Προβλήματα ακοής και προβλήματα όρασης, ο συνδυασμός των οποίων προκαλεί τέτοια σοβαρά προβλήματα στην επικοινωνία, την ανάπτυξη και την εκπαίδευση, ώστε να μην μπορούν αν αντιμετωπιστούν με προγράμματα ειδικής αγωγής που προορίζονται για παιδιά που είναι μόνο κουφά ή μόνο τυφλά.
3. Κώφωση. Σοβαρή ακουστική βλάβη που εμποδίζει το παιδί να επεξεργαστεί γλωσσικές πληροφορίες μέσω της ακοής, με ή χωρίς ενίσχυση, και η οποία επηρεάζει αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού.
4. Ακουστική αναπηρία. Αναπηρία της ακοής, μόνιμη ή παροδική, που επηρεάζει αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού αλλά που δεν συμπεριλαμβάνεται στον παραπάνω ορισμό της κώφωσης.
5. Πολλαπλές αναπηρίες. Συνακόλουθες αναπηρίες (όπως νοητική υστέρηση-τύφλωση, νοητική υστέρηση-ορθοπεδική αναπηρία κτλ), ο συνδυασμός των οποίων δημιουργεί σοβαρά εκπαιδευτικά προβλήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα τα οποία προβλέπονται για μια συγκεκριμένη αναπηρία μόνο. Ο όρος δεν συμπεριλαμβάνει την κώφωση-τύφλωση.
6. Ορθοπεδική αναπηρία. Σοβαρό ορθοπεδικό πρόβλημα που επηρεάζει αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού. Ο όρος συμπεριλαμβάνει αναπηρίες που οφείλονται σε συγγενείς ανωμαλίες (π.χ. ραιβοποδία, απουσία κάποιου μέλους κτλ), αναπηρίες που προκλήθηκαν από κάποια ασθένεια (π.χ. πολιομυελίτιδα, φυματίωση των οστών κτλ) και αναπηρίες από άλλες αιτίες (π.χ. από εγκεφαλική παράλυση, από ακρωτηριασμό και από σπασίματα ή καψίματα που προκαλούν συσπάσεις).
7. Άλλα προβλήματα υγείας. Περιορισμένη δύναμη, ζωτικότητα ή εγρήγορση, λόγω χρόνιων ή οξέων προβλημάτων υγείας, όπως καρδιοπάθεια, φυματίωση, ρευματοειδής πυρετός, άσθμα, δρεπανοκυτταρική αναιμία, αιμορροφιλία, επιληψία, δηλητηρίαση μολύβδου, λευχαιμία ή διαβήτη, τα οποία επηρεάζουν αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού.
8. Σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα. Ο όρος υποδηλώνει μια κατάσταση που εμφανίζει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά για μια μεγάλη χρονική περίοδο και σε έντονο βαθμό που επηρεάζει αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού:

Α). Ανικανότητα για μάθηση η οποία δεν μπορεί να ερμηνευτεί από νοητικούς ή αισθητηριακούς παράγοντες και παράγοντες υγείας.

Β). Ανικανότητα για διαμόρφωση και διατήρηση ικανοποιητικών διαπροσωπικών σχέσεων με τους συμμαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Γ). Ακατάλληλοι τύποι συμπεριφοράς ή συναισθημάτων υπό φυσιολογικές συνθήκες.    

Δ). Γενική, διάχυτη διάθεση δυστυχίας ή κατάθλιψης.

Ε). Τάση για ανάπτυξη σωματικών συμπτωμάτων ή φόβων που συνδέονται με προσωπικά ή σχολικά προβλήματα.

Ο όρος συμπεριλαμβάνει τη σχιζοφρένεια. Δεν ισχύει για παιδιά που δεν είναι κοινωνικά προσαρμοσμένα, εκτός αν έχει διαπιστωθεί ότι έχουν σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα.

9. Ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Μια διαταραχή σε μία ή περισσότερες βασικές ψυχολογικές διεργασίες οι οποίες ενέχονται στην κατανόηση και τη χρήση του λόγου, γραπτού ή προφορικού, η οποία εκδηλώνεται ως ατελής ικανότητα του παιδιού να ακούει, να σκέπτεται, να μιλά, να διαβάζει, να γράφει, να γράφει ορθογραφία και να κάνει μαθηματικούς υπολογισμούς. Ο όρος συμπεριλαμβάνει παθήσεις όπως αντιληπτικές αναπηρίες, εγκεφαλική βλάβη, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, δυσλεξία και αναπτυξιακή αφασία. Ο όρος δεν ισχύει για παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα τα οποία είναι κυρίως αποτέλεσμα οπτικών, ακουστικών ή κινητικών αναπηριών, νοητικής υστέρησης, συναισθηματικών διαταραχών και περιβαλλοντικής, πολιτισμικής ή οικονομικής μειονεκτικής θέσης.
10. Προβλήματα ομιλίας ή λόγου. Μια διαταραχή της επικοινωνίας – όπως τραυλισμός, ελλειμματική άρθρωση, λεκτική αναπηρία ή πρόβλημα φωνής – η οποία επηρεάζει αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού.
11. Τραυματική εγκεφαλική βλάβη. Μια επίκτητη βλάβη του εγκεφάλου που προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες με αποτέλεσμα την πλήρη ή μερική δυσλειτουργία ή ψυχοκοινωνική αναπηρία ή και τα δυο, η οποία επηρεάζει αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού. Ο όρος δεν ισχύει για ανοιχτές ή κλειστές εγκεφαλικές κακώσεις που έχουν ως αποτέλεσμα αναπηρία σε μία ή περισσότερες γνωστικές λειτουργίες: γλώσσα, μνήμη, προσοχή, λογισμός, αφηρημένη σκέψη, κρίση, επίλυση προβλημάτων, αισθητηριακές, αντιληπτικές και κινητικές ικανότητες, ψυχοκοινωνική συμπεριφορά, σωματικές λειτουργίες, επεξεργασία πληροφοριών και ομιλία. Ο όρος δεν ισχύει για εγκεφαλικές κακώσεις που είναι σύμφυτες ή εκφυλιστικές, ή για εγκεφαλικές κακώσεις που προέρχονται από τραυματισμό κατά τη γέννηση.
12. Οπτική αναπηρία, συμπεριλαμβανομένης της τύφλωσης. Αναπηρία της όρασης η οποία, ακόμα και με διόρθωση, επηρεάζει αρνητικά την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού. Ο όρος συμπεριλαμβάνει τη μειωμένη όραση καθώς και την τύφλωση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

ELLIOTT N. STEPHEN, KRATOCHWILL R. THOMAS, LITTLEFIELD-COOK JOAN, TRAVERS F. JOHN (2008). ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ – ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ

Tα Χριστούγεννα είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου!

Eυκαιρία για παιχνίδι……..

Μπορείτε να εκτυπώσετε και να παίξετε……..

puzzle.LoveMySpecialLearners

puzzle-2.LoveMySpecialLearners

Puzzle

H επίλυση παζλ σε τακτική βάση έχει πολλά εκπαιδευτικά οφέλη και εξασκούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα συν- αρμολογούμενα παζλ ειδικά καλλιεργούν την συγκέντρωση και αφοσίωση στο στόχο, τη ψυχική αντοχή, την υπομονή, την παρατηρητικότητα και τους λογικούς συνειρμούς.

Σύμφωνα με τους ειδικούς το όφελος από την καθημερινή ενασχόληση συνδέεται άμεσα με το πόσο δύσκολο είναι το παζλ.  Κάθε μυαλό είναι διαφορετικό, και μερικοί άνθρωποι νοιώθουν μια μεγαλύτερη οικειότητα στην συναρμολόγηση παζλ.

Στατιστικά φαίνεται ότι διαφορετικοί τύποι παζλ είναι κατάλληλοι για κάθε ηλικιακή ομάδα. Αν και υπάρχουν εξαιρέσεις, είναι σημαντικό η δυσκολία και το είδος του παζλ να ανταποκρίνεται στο σωστό επίπεδο του παίχτη ώστε να μην προκαλεί περιττό άγχος λόγω υπερβολικής δυσκολίας αλλά ούτε και αδιαφορία ή βαρεμάρα λόγω υπερβολικής ευκολίας.

Οφέλη για την υγεία

• Ρίχνει το ρυθμό των αναπνοών.
• Μειώνει την καρδιακή συχνότητα και την αρτηριακή πίεση.
• Βελτιώνει τη μνήμη και τη λειτουργία του εγκεφάλου.
• Αποφορτίζει το μυαλό από περιττές σκέψεις και βαρίδια του παρελθόντος.

Άλλα οφέλη

• Αυξάνει τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
• Αναπτύσσει τις ικανότητες διαχείρισης έργου.
• Προσφέρει εγκεφαλική γαλήνη και ηρεμία.
• Ενισχύει τις ικανότητες αυτοδιαχείρισης και συγκέντρωσης.
• Αυξάνει τις οπτικές δεξιότητες και την παρατήρηση.
• Αναπτύσσει τις γνωστικές ικανότητες.
• Κοινωνικοποιεί.
• Καλλιεργεί τη συνεργασία.
• Επεκτείνει τη δημιουργικότητα.

Πολύ συχνά οι γονείς λένε ότι το παιδί τους δεν διαβάζει εξωσχολικά βιβλία και ότι δεν ενδιαφέρεται για οτιδήποτε περιλαμβάνει ανάγνωση. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι έχει παρεξηγήσει την ανάγνωση, την έχει βαρεθεί λόγω σχολείου ή ότι δεν του έδειξε κάποιος την ομορφιά της ανάγνωσης! Κάτι πολύ απλό που μπορείτε να κάνετε για να αλλάξετε σταδιακά την αρνητική στάση του παιδιού είναι να διαβάζετε εσείς μια ιστορία στο παιδί! Η καθημερινή ή έστω συχνή ανάγνωση βοηθά το παιδί: