Σήμερα ξεκινήσαμε την ημέρα μας με μία βόλτα στο δάσος. Με τις τεχνικές του θεατρικού παιχνιδιού , με αισθησιοκινητικές ασκήσεις και με παρέα τα «μαγικά» ξυλάκια που μας δίνουν ρυθμό, φτάσαμε στο δάσος με το πολύχρωμο δέντρο. Συμφωνία όλης της ομάδας ήταν να χρησιμοποιηθεί για κορμός του δέντρου ένα αντικείμενο που έχουμε στην τάξη μας , το γαϊτανάκι .Ένα πολύχρωμο σύννεφο που είχαμε δημιουργήσει σ’ άλλη δραστηριότητα , θα γινόταν η φυλλωσιά.
Αφού το βάλαμε σε θέση που να μπορούμε να το παρατηρούμε , του προσθέσαμε την λίμνη των «όμορφων λόγων» και είπαμε να τη γεμίσουμε με όμορφα λόγια και ευχές. Κάθε παιδί ερχόταν να πει κάτι καλό , ένα θετικό και αγαπημένο χάρισμα γι’ αυτόν και για τον αγαπημένο του φίλο. Η νηπιαγωγός κατέγραφε τις απαντήσεις σε ένα χαρτί και το πετάγαμε στη λιμνούλα.
Έπειτα στο δάσος είδαμε μία γρήγορη σκιά να τρέχει . Μία σκιά που άφησε πίσω της ίχνη.. κάτι μικρά στρογγυλά ρεβυθάκια. Καταλάβαμε ότι ήταν ο Κοντορεβυθούλης. Διαβάσαμε το παραμύθι για να τον γνωρίσουμε καλύτερα και αποφασίσαμε να φτιάξουμε και εμείς τα δικά μας .
Αφού τελείωσαμε με τη κατασκεύη των δικών μας ρεβυβιών , τα βάλαμε στα αυτοσχέδια πουγκιά μας και το ταξίδι ξεκίνησε.
Απλώσαμε γάζες από διάφορα χρώματα περιμετρικά της τάξης. Κάθε χρώμα αντιστοιχούσε σε μία συνθήκη. Η πορτοκαλί γάζα ήταν ένα καυτό ταξίδι στην έρημο, η κόκκινη ένα επικίνδυνο ταξίδι στη ζούγκλα κλπ. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ζευγάρια επιλέγοντας τον αγαπημένο τους φίλο, για να μοιραστούν αυτήν την εμπειρία. Φορώντας τα πουγκιά τους με τα ρεβύθια ήταν βέβαια ότι θα άφηναν κάθε φορά τα ίχνη τους.
Μόλις φτάσαμε εκεί, επιλέξαμε από ένα χαρτάκι για να το διαβάσουμε στον φίλο μας.
Όποιο χαρτάκι επιλέγαμε , έπειτα το κολλούσαμε στο δέντρο.
Τώρα το δέντρο μας πήρε μορφή και νόημα. Κάθε φορά που θέλουμε να κάνουμε ένα φίλο μας να νιώσει καλύτερα, επιλέγουμε ένα φυλλαράκι και του το δίνουμε .. άλλωστε τα λόγια αυτά είναι βγαλμένα από την καρδιά μας μετά από τα ταξίδια που ζήσαμε παρέα.. ύστερα από αυτήν την υπέροχη συνεργασία!
