Δηλώσεις ζημιών εκ πολέμου 1941-45 και η Αιανή Κοζάνης: οικονομία και κοινωνία στον 20ό αιώνα

Άποψη της αραιοκατοικημένης Αιανής από το λόφο του Αϊ-Λια. Δεξιά προβάλλει η Ράχη Πιντέσ(η) όπου είχαν φυλάκιο Γερμανοί και αντικομουνιστές οπλίτες. Δεξιά διακρίνεται η ανηφορική στροφή προς το ναό του Αγίου Γεωργίου, δρόμο τον οποίο διάνοιξαν οι Γερμανοί για καλύτερη βατότητα. Τέλη ίσως δεκαετίας του 1950. ΓΑΚ/ΑΝΚ, 256/21.1/1/7

ανακτένιση 5/5/2020

Διαφυλλίζονται δηλώσεις ζημιών εκ πολέμου έτους 1945 του οικισμού Αιανή Κοζάνης, πορεία ανάμεσα στην πραγματικότητα και την υπερβολή, την απτή καθημερινότητα και την ιδεολογική επικάλυψη με εφόδια πρωτότυπες πηγές, προφορικές καταθέσεις κι άλλες μαρτυρίες, η οποία, αν εξαιρεθεί το ένστικτο της επιστροφής στο χρόνο και τον τόπο, προσφέρει στον ερευνητή τη χαρά της δημιουργίας, ενώ στους αναγνώστες ευελπιστεί να καταδείξει δρόμους ασφαλών αναγνώσεων του παρελθόντος, κατανόηση του παρόντος και προμαντεύσεις του μέλλοντος.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Αλλαγή αντίστασης και θερμοστάτη σε θερμοσίφωνα-μπόιλερ

Αργούσε να ζεστάνει το νερό στον κάθετο θερμοσίφωνα-μπόιλερ 80 λίτρων (λειτουργεί με το νερό του καλοριφέρ συν μία εσωτερική αντίσταση 4000 βατ) κι όταν τον ανοίγαμε, ακουγόταν σαν ξεχαρβαλωμένο τραχτέρι.

Συνέχεια

Κατηγορίες: Γενικά | Ετικέτες: , , | Γράψτε σχόλιο

Η γέφυρα Ρυμνίου στη ζωή και την ποίηση

Λεπτομέρεια κατασκευής της γέφυρας Ρυμνίου. Το βόρειο ακρόβαθρο θεμελιώθηκε στη θέση Ζντ Μπούλ(η) τη Μπάρα Αιανής και το δυτικό στην αντίστοιχη Στουν Αράπ(η) Ρυμνίου. Στο βάθος τα υψώματα Μαγγανάρι και Καβαλάρια. ΙΣΑΚ, Ημερολόγιο ΤΕΒ 1975

ανακτένιση 7/2/2020

Σε αναδίφηση του αρχείου του πατέρα μου πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκε άτιτλο, ιαμβικό σατιρικό τετράστιχο ποίημα 30 στροφών. Το επιμελήθηκε άνδρας ονόματι Γιώργης τον Ιανουάριο του 1976 στην πόλη Ουρμπάν (Al ‘Urban العربان) της Λιβύης, 87 χλμ νοτίως της Τρίπολης[1] από την οποία και ταχυδρομήθηκε.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Η Καμήλα της Αιανής και η δημιουργία ενός εθίμου

Ο Απόστολος Καραγιάννης (1916-1993) κι ο αδερφός του Παναγιώτης με τα στρατιωτικά στην Κοζάνη το 1949. Ο ιδιοφυής Απόστολος, γαμπρός στην Αιανή εξ Λευκοπηγής, δημιούργησε το 1945 την «Καμήλα», πρωτοχρονιάτικο έθιμο που συνεχίζεται με αρκετές παραλλάξεις ως σήμερα. Αρχείο οικογένειας Καραγιάννη

Το 1945 είναι το έτος γέννησης της Καμήλας. Πατέρας της ο Απόστολος Καραγιάννης, γαμπρός στην Αιανή από τη Λευκοπηγή. Εξαιρετικά κινητικός για την εποχή του φαίνεται ότι είδε παρόμοιο έθιμο σε μετακίνησή του για εργασία ή περιήγηση ή όντας φαντάρος το 1936. Η Καμήλα ήταν πανευρωπαϊκό έθιμο που είχε επιζήσει ως αργά στη Θράκη.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , | Γράψτε σχόλιο

Μονοπάτια και δρόμοι στην ιστορία της Αιανής

Ο Γρηγόριος Καλλιανιώτης έξω από το σπίτι του στην Αιανή κι επάνω στο λεωφορείο του άντρα της αδερφής του, του Κοζανίτη Νικολάου Δελιαλή ή Μποέμ. Το όχημα εκτελούσε προπολεμικά, επί Κατοχής και μεταπολεμικά διαδρομές στην ύπαιθρο Εορδαίας κι Ελίμειας. ΙΣΑΚ

Δρόμοι δεν υπήρχαν παλιότερα στο χωριό, μόνο μονοπάτια και στράτες. Στράτα έλεγαν το ευρύχωρο μονοπάτι ή τους χωμάτινους δρόμους μέσα στο χωριό. Η Κάλιανη (Αιανή) συνδέονταν με μονοπάτια με τον έξω κόσμο: προς Κερασιά, Χτένι και Ρύμνιο περνούσαν απ΄ το ίδιο μέρος, απ΄ όπου διαβαίνει η άσφαλτος σήμερα. Για να ταξιδέψει κανείς ως τον όμορο οικισμό Σφίλτς(ι) (Χρώμιο) βάδιζε τη στράτα ως τη θέση Σταυρός, από κει ανηφόριζε προς το ύψωμα Κουτρούλι(ι), άγγιζε μια κρυμμένη ασβεστολιθική καταβόθρα ονόματι Βαζούρα και κατηφόριζε μαλακά το νότιο πλάι του εξάρματος καλουμένου Βλάχους ώσπου να συναντήσει το σημερινό δρόμο. Ήταν ένας βασικός δρόμος που εξυπηρετούσε το υψίπεδο των Βεντζίων και τα Γρεβενά. Το μονοπάτι προς την Καισαρειά άρχιζε από το λόφο Αϊ-Πρόδρομους, κατέβαινε προς τη θέση Τ΄ Χαμζά του γιουφύρι όπου διαπερνούσε το νερόλακκο του Χάντακα, ανηφόριζε περνώντας από το σημερινό σκουπιδότοπο της Καισαρειάς και μετά από ένα πέρασμα του νερόλακκου Μπαξιώτκου του λάκκου έφτανε στο ειρημένο χωριό.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Περιπαιγμοί κι αλήθειες: τραυματίες Αλβανίας

Οι έφηβες της Αθήνας, που περιγελούσαν το κατεστημένο στην παρέλαση, πού είναι να τις δείξω την εικόνα; Να τις πω έμπρακτα κι όχι με θεωρίες του γραφείου για τον περίπου συνομήλικό τους Κώτσιο, αδερφό του παππού μου, όρθιο δεξιά κι έτοιμο για το μέτωπο της Αλβανίας. Τραυματίστηκε στο πόδι από ιταλικό πολυβόλο μέσα στο χιόνι, αιχμαλωτίστηκε, αλλά απελευθερώθηκε μετά από επίθεση των συμμαχητών του του 2/27 ΤΠ. Έκτοτε περπατούσε με πατερίτσα ως τα γεράματα… Η τοπική εξουσία του χωριού μας θα τους τιμήσει ποτέ;

Κατηγορίες: Γενικά | Ετικέτες: , , , , | Γράψτε σχόλιο

Φράξος ή μελία και το ρόπαλο του Ηρακλή

Ανακτένιση 18 Ιουνίου 2019/09.09′ 

Εξηγώντας αρχικά την ονομασία αναρριχητικών διαδρομών, με αφορμή ένα μοναχικό, βαθύσκιο δέντρο, τη μελία, που συναντήσαμε δίπλα στο μονοπάτι, ασχολούμαστε με το δίπολο μυθολογίας-πραγματικότητας ως προς το υλικό κατασκευής του ροπάλου του Ηρακλή.

Κατεβαίνοντας από το νέο αναρριχητικό πεδίο 650, του οποίου η κορυφή προβάλλει πίσω μερικώς μέσα από τα γαύρα. Ήταν μια εξαιρετικά ιδρωμένη μέρα ανοίγματος 4 διαδρομών στον ασβεστολιθικό βράχο. Όπως συνηθίζεται δίνονται κι ονόματα σ΄ αυτές. Είναι τα εξής:

  • Μανώλης Καμπουράκης. Αφιέρωση σε αναρριχητή, μια ιδέα του σχοινοσύντροφού μου Θεόδωρου Φασούλα. Διαδρομή πιθανής δυσκολίας 6b. Στην αρχή επιλέγεις να ανεβείς είτε από αριστερά είτε από δεξιά της. Μετά υπάρχει ένα δίεδρο το οποίο βγαίνει με ντούλφερ και ύστερα μια πλάκα όπου δουλεύουν περισσότερο τα πόδια.
  • Ύβος. 6a μάλλον. Επειδή ο βράχος στην αρχή έχει κύφωση. Στη μέση της σε μια σχισμή φύεται ένας μικρός γαύρος, ο οποίος αφέθηκε ως είχε. Στη συνέχεια υπάρχει μια απαιτητική πλάκα.
  • Ηβική Σύμφυση. Ίσως 5a. Ονομάστηκε έτσι διότι έχει στην αρχή μια μεγάλη κάθετη σχισμή, την οποία διεξέρχεσαι είτε εισχωρώντας εντός της είτε μένοντας στις παρυφές της.
  • Κοφτερό Τσακωτάρι. 5b πιθανής δυσκολίας. Επειδή πιάνεις με το δεξί χέρι έναν ανάστροφο βράχινο πέλεκυ που κόβει τα χέρια. Πιο πάνω έχει ένα μικρό αρνητικό.

Εντυπωσιακότερα όλων των ημερών που κοπιάζαμε στο πεδίο δεν ήταν ούτε ο βράχος ούτε τα σύννεφα ούτε οι φασκομηλιές, αλλά ένα μοναδικό και μοναχικό δέντρο μέσα στην υπερπληθώρα των γαύρων – φαίνεται στην εικόνα. Πρόκειται μάλλον για τη μελία ή βουμελία, μέλεγος, μέλιος, φράξος, δεσποτάκι κι αγγλιστί ash wood (επιστημονικώς fraxinus). Η πλούσια σκιά της μελίας, έτσι θα ονομάζουμε εφεξής το δέντρο, ελκυστική μέσα στον καυτό ήλιο. Πώς κατάφερε κι επιβίωσε στην βορινή πλαγιά; Την προστάτεψαν άγνωστοι περιπατητές με μεταλλικό περίφραγμα που σήκωσαν μετά ή ήταν τόσο εύρωστη που αντιστάθηκε στη βρώση των τετραπόδων; Με ποιο τέχνασμα άραγε ξέφυγε από αδηφάγους ποιμένες;

Στην Κοζάνη πάντως δεν είναι άγνωστος ο Μέλιος. Ως επώνυμο συναντάται γραπτά από το 1760 και μετά. Κατά μια άποψη ετυμολογείται από την ελληνική λέξη μέλι ή την κουτσοβλαχική αντίστοιχη του κεχριού η της φτελιάς.[1] Γιατί όχι όμως από την αρχαία ελληνική λέξη μελία, η οποία δηλώνει το ειρημένο δέντρο; Βλάχοι κατοικούσαν μεν στο κέντρο της Κοζάνης, όταν συνοικίστηκε επί Τουρκοκρατίας η πόλη,[2] και σήμερα απέμειναν ορισμένοι από αυτούς να γνωρίζουν τη γλώσσα, αλλά ελληνόφωνοι οικισμοί υπήρχαν εξ αρχαιοτάτων χρόνων λίγα μέτρα μακρύτερα του κέντρου, στις σημερινές δηλαδή συνοικίες, ιδίως στα Αλώνια. Και οι μελίες αφθονούσαν προφανώς στους μαχαλάδες, όχι στο κέντρο της πόλης, οπότε οι Βλάχοι τις βρήκαν ήδη όταν ήρθαν.

Μέλιου ήταν πάντως το επώνυμο της γιαγιάς μας Χιονίας πριν παντρευτεί. Σχετίζονταν άραγε ο προπάππος μας με τα ομώνυμα δέντρα; Με την κατεργασία του ξύλου τους, τις βαφές με το φλοιό τους ή την εξαίρετη σκιά τους; Αναπάντητο ερώτημα προς το παρόν.

Λέγεται στο Δίκτυο πως από το ξύλο της μελίας έφτιαξε το ρόπαλό του ο Ηρακλής,[3] αν και σύγχρονοι μελετητές της μυθολογίας όπως και πλήθος δημοσιεύσεων στον ψηφιακό κόσμο επιμένουν πως κατασκευάστηκε από κότινο, άγρια δηλαδή ελιά.[4]

Ο Ηρακλής και το ρόπαλό του. Μαρίζα Ντεκάστρο, Στον κόσμο των μύθων, https://www.tovima.gr/2008/11/24/books-ideas/ston-kosmo-twn-mythwn

Aς δούμε τη δεύτερη άποψη, της άγριας ελιάς, με την οποία ασυμφωνούμε. O Θεόκριτος έγραψε πως ο ήρωας ξερίζωσε μιαν άγρια ελιά από το όρος Ελικώνας μαζί με τις ρίζες της και χωρίς να την αποφλοιώσει (αυτόφλοιον).[5] Μετέπειτα ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι το έκοψε από τη Νεμέα χωρίς να προσδιορίζει το είδος του δέντρου.[6] Και οι δυο περιγραφές είναι μυθολογικές κι ανθρώπων χωρίς άμεση επαφή με τη φύση. Καθώς κάθε αξεφλούδιστος κορμός ή κλαδί δέντρου σαπίζει, ο Θεόκριτος, ποιητής ων, δεν γνώριζε πώς διατηρούνται τα ξύλα αφού κοπούν. Γεννημένος στις Συρακούσες και ζώντας στην Κω και την Αίγυπτο ήξερε την ελιά ως δέντρο, γι’ αυτό και την ανέφερε.

Έπειτα, οι ρίζες της ελιάς, αν παρέμεναν άκοπες, δημιουργούσαν προβλήματα ισορροπίας στο χειρισμό του ροπάλου. Και κυρίως σήμερα γνωρίζουμε ότι το ξύλο της άγριας ελιάς έχει ελάχιστες[7] έως μηδαμινές τυλώσεις,[8] δηλαδή σκληρούς όγκους ή ρόζους. Ο δε Αθηναίος μυθολόγος Απολλόδωρος, ορθότερα ψευδο-Απολλόδωρος, φάνηκε καλύτερα πληροφορημένος για τα αγχέμαχα όπλα, αλλά δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες.

Μετά Χριστόν γράφοντας ο Παυσανίας έκλεισε τον μυθολογικό κειμενικό κύκλο του ροπάλου αγριελιάς, κομμένο από τον Σαρωνικό Κόλπο τώρα κι όχι από τον Ελικώνα ή τη Νεμέα (άρα ο καθένας ονομάτιζε διαφορετικούς τόπους), με την εξής αφήγηση: είχε αφήσει το ρόπαλο μπροστά σε άγαλμα του Ερμή στην Τροιζήνα, αλλά αυτό βλάστησε, μεγάλωσε και το δέντρο υπάρχει ακόμα. Προσθέτοντας όμως τοῦτο μὲν ὅτῳ πιστὰ, δηλαδή όποιος δίνει βάση σ΄ αυτή την ιστορία,[9] αμφισβήτηση αναμενόμενη για τον πολυδιαβασμένο και πολυταξιδεμένο Παυσανία, που με ανοιχτό μυαλό απέκρουε τότε τις θεοποιήσεις ανθρώπων (αυτοκρατόρων)[10] -αν ζούσε σήμερα θα έπραττε το ίδιο για την πίστη σε αεροπτηνολάβους πολιτικούς.

Ο Ηρόδοτος μάς παραδίδει ότι οι Αιθίοπες ήταν οπλισμένοι με ρόπαλα τυλωτά, έκφραση που μεταφραστής ερμηνεύει ως ρόπαλα ενισχυμένα με καρφιά,[11] παρόλο που δεν υπάρχει η συγγραφική διευκρίνιση τετυλωμένα σιδήρῳ, δηλαδή με καρφωμένα σιδερένια καρφιά επάνω τους. Προφανώς ο αρχαίος λαογράφος περιγράφει ξύλινα ρόπαλα που είχαν επάνω του φυσικά εξογκώματα, ονομαζόμενα σήμερα στη μακεδονική χωριατική της Ελίμειας της Δυτικής Μακεδονίας φούρκα μι μπουντάκια.[12] Μπουντάκια,[13] λέξη που κατά μιαν άποψη θεωρείται σλαβικής προελεύσεως από το bod =αιχμή, βελονιά,[14] ενώ κατ’ άλλην τουρκικής ετυμολογίας από το budak που δηλώνει τον κόμπο των ξύλων.[15]

Τώρα, πώς προήλθε η αμάρτυρη γνώμη ότι το ρόπαλο του Ηρακλέους ήταν κατασκευασμένο από φράξο;[16] Πρώτον από την σκληρότητα του ξύλου της μελίας, από την οποία σύμφωνα με τη φαντασία του ποιητή Ησίοδου κατασκευάστηκε το τρίτο γένος των ανθρώπων, ανελέητο και σκληρό (δεινόν τε καὶ ὄβριμον).[17] Αφθονούσαν φαίνεται τα δέντρα αυτά στον αγροτικό περίγυρο του ποιητή.[18]

Έπειτα, ακολούθησε η εικαστική τέχνη. Στην ερυθρόμορφη αγγειογραφία το ρόπαλο του Ηρακλή απεικονίζεται με μπουντάκια, δηλαδή ρόζους.[19] Φαίνεται όμως ότι οι καλλιτέχνες δεν είχαν ικανή επαφή με όπλα, διότι παριστάνουν το ρόπαλο λεπτότερο στη λαβή και τους ρόζους τους θέτουν ανάποδα, ενώ στη φύση ο κορμός λεπταίνει προς τα πάνω και τα κλαδιά του -και συνεπώς οι ρόζοι- ανηφορίζουν φυόμενοι , δεν κατηφορίζουν.

Μπουντάκια όμως ποια χλωρίδα διέθετε; Ο Θεόφραστος γράφει πως η μελία στη Μακεδονία ονομαζόταν βουμέλιος ή βουμελία (από το επιτατικό βους και μελία) κι ότι το ξύλο της ήταν οζώδες,[20] δηλαδή γεμάτο ρόζους. Αρκετές είναι οι «τυλώσεις στο εγκάρδιο»[21] της μελίας σύμφωνα με σύγχρονη μελέτη, δηλαδή οι ρόζοι στο εσωτερικό μέρος του κορμού της. Γι αυτό και οι Τούρκοι αργότερα αποκαλούσαν το ίδιο δέντρο dişbudak, δηλαδή δόντι-ρόζος, ονομασία που σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας παρετυμολογήθηκε σε δεσποτάκι.[22] Mε τέτοιο τετυλωμένο ρόπαλο, χοντρό κλαδί με ρόζους δηλαδή, από κέδρο όμως, έδερναν ανακρινόμενους εθνικιστές επί Κατοχής στον Πεντάλοφο νεαροί μαχητές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, σλαβόφωνοι επί το πλείστον.[23]

Το πέτρινο μαχαίρι του Ότσι με ξύλινη λαβή από μελία, https://gr.pinterest.com/pin/406872147572202547

Συνεπώς ως προς τη λειτουργικότητά του το ξύλο της μελίας ήταν ιδανικό για όπλο τόσο για τα μπουντάκια στο κρουστικό του τμήμα, τα οποία προξενούσαν μεγαλύτερες πληγές, όσο και για τη λαβή του, αφού λειαίνοντάς την ελαφρώς παρείχε καλύτερο κράτημα χωρίς να γλιστράει. Για τον ίδιο λόγο προφανώς ο Ότσι (Ötzi), ο προϊστορικός άνθρωπος που βρέθηκε στους παγετώνες των Άλπεων,[24] είχε επιλέξει στο πέτρινο μαχαίρι του ξύλινη λαβή από μελία.[25] Για να μη γλιστράει.

Όπως όλες οι γυναίκες της υπαίθρου,[26] έτσι και η γιαγιά μας με το φλοιό της μελίας, βράζοντάς τον στο καζάνι, έβαφε μαύρα τα νήματά της. Άσχετα με την ετυμολογική συσχέτιση της μελίας με το λιθουανικό smelus που ερμηνεύουν ως γκρι χρώμα.[27] Καθώς η κόμη του δέντρου είναι πράσινη, ενώ ο κορμός φορές ποικίλλει ανάλογα με τα επιπρόσθετα επάνω του, βρύα π.χ. ή λειχήνες.

Η γιαγιά μας δεν αποκαλούσε το φυτό βουμελία ούτε και μελία, αλλά με το αρσενικό ουσιαστικό θράψους.­ Στην ορεινή Πιερία το λεν θραψάρ(ι), ουδετέρου γένους,[28] ακολουθώντας τον λατινικό τύπο fraxinus και τις ομοειδείς ρομανικές γλώσσες, μάλλον επειδή με το εμπόριο καταγίνονταν παλαιόθεν οι Βλάχοι του χωριού αλλά κι ολόκληρης της χώρας. Οι Βούλγαροι και οι Σλαβομακεδόνες το αποκαλούν διαφορετικά: ясен‎ και јасен‎.[29]

Υ.Γ. Δεν ήταν προς το παρόν διαθέσιμo τo πόνημα του Γεωργίου Τσουμή, Το δάσος της Κοζάνης (Εκλαϊκευμένη δασοϊστορική μελέτη), Σύλλογος Κοζανιτών Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1956, ώστε να ιδωθεί η θέση της μελίας στη χλωρίδα της Κοζάνης. [Προσθήκη 18.6.2019/09.07′: Αντίγραφο του ειρηθέντος πονήματος έστειλε μετά στο γράφοντα ο Κώστας Παυλός, διαβάστηκε, αλλά δεν αναφέρει για δέντρα μελίας στην Κοζάνη και την περιοχή της. Πιθανόν ο συγγραφέας να μη μελέτησε επισταμένως τη χλωρίδα, αφού στη. σ. 17 αναγράφει ότι δεν υπήρχαν γαύρα στην Κοζάνη, ενώ η ΒΒΔ πλαγιά του υψώματος Μοίρες, όπου και το αναρριχητικό πεδίο 650, βρίθει αυτών. Εκτός αν δεν ανήκει η κλιτύς αυτή στην κτηματική περιοχή της πόλης, αλλά στην αντίστοιχη της Μοσχούλας (Μεντεσλί), ερειπωμένο σήμερα κοντινότερο προσφυγικό οικισμό]

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Ντίνας Κωνσταντίνος, Κοζανίτικα επώνυμα 1759 –1916, Κοζάνη 1995, σ. 174
[2] Παυλός Κώστας, Η συνοίκηση της Κόζιανης, Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία, Κοζάνη 2017
[3] ΔΕΝΔΡΟ ΜΕΛΙΑ, http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/MELIA.htm
[4] Ελιά: Μια γυναίκα που δεν γερνάει!, https://enallaktikidrasi.com/2014/07/elia-mia-gynaika-pou-den-gernaei/
[5] Theocritus, Bio, et Moschus. Ex recognitione A. Meinekii. (Adnotationes.), Ειδύλλια 25. 207-210
[6] Smith Oliver, Where did Hercules get his club?, https://www.quora.com/Where-did-Hercules-get-his-club. Το αρχαίο κείμενο υπάρχει στο Αpollodori Bibliotheca. Ex recognitione Immanuelis Bekkeri, 2.4.11.6
[7] Γιαγλή Κυριακή, Βουλγαρίδης Ηλίας, Χαρακτηριστικά δομής και τεχνικές ιδιότητες ξύλου ελιάς (Olea europaea L.), σ. 5
[8] Μαντάνης Γεώργιος, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΞΥΛΟΥ (προέλευση, ονοματολογία, ταυτοποίηση), Καρδίτσα – Μάρτιος 2019, σ. 40
[9] Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις/Κορινθιακά 2.31.10
[10] Lesky Albin, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, μετ. Αγαπητός Τσοπανάκης, 5η έκδ., Κυριακίδης, Θεσσαλονίκη 1983, σ. 1171-2
[11] ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ἱστορίαι 7.69.1
[12] Σχόλιο στο “Αχ κουνελάκι, κουνελάκι ξύλο που θα το φας”, https://www.giapraki.com/eioooii%C3%B0ieeu-391/
[13] Χριστοδούλου Χριστόδουλος, Τα κουζιανιώτ΄κα (λεξικό του Κοζανίτικου Ιδιώματος), Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, Κοζάνη 2003, σ. 416 και Ντίνας Κώστας, Το γλωσσικό ιδίωμα της Κοζάνης, ΙΝΒΑ, Κοζάνη 2005, σ. 325. Επίσης Κοζανίτικο Λεξιλόγιο (απο lias), https://www.giapraki.gr/e107_plugins/content/content.php?content.1887.10
[14] Ντίνας, Το γλωσσικό ιδίωμα της Κοζάνης, ό.π., σ. 320, 325
[15] Budak, https://tureng.com/en/turkish-english/budak
[16] Βεατρίκη Α, Η Μελία, ο φράξος, τhe ash tree και Το δένδρο του κόσμου, https://beatrikn.wordpress.com/2008/05/10/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-%CF%86%CF%81%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%82-%CF%84he-ash-tree-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%AD%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA/
[17] Ησίοδος, Ἔργα καὶ ἡμέραι 15.145
[18] Ησίοδος, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%83%CE%AF%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82
[19] ΜΑΡΙΖΑ ΝΤΕΚΑΣΤΡΟ, Στον κόσμο των μύθων, https://www.tovima.gr/2008/11/24/books-ideas/ston-kosmo-twn-mythwn/
[20] Theophrastus, Historia plantarum, Friedrich Wimmer, Hirt, 1842, σ. 107
[21] Μαντάνης, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΞΥΛΟΥ, ό.π., σ. 35
[22] Σαραντάκος Νίκος, Το δεσποτάκι δεν είναι του δεσπότη, https://sarantakos.wordpress.com/2016/08/10/disbudak/
[23] Τσιούμης Κωνσταντίνος, Ιστορία της Αντίστασης στη Δυτική Μακεδονία, Θεσσαλονίκη [1955], σ. 46-7
[24] Άνθρωπος των πάγων, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CF%80%CE%AC%CE%B3%CF%89%CE%BD
[25] Otzi The ice man, https://frozenintimeotzi.weebly.com/artefacts.html
[26] Η βαφή ή το βάψιμο των νημάτων γινόταν στο καζάνι, μέσα σε βρασμένο νερό από άξιες γυναίκες των ορεινών χωριών, https://xiromeropress.gr/%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CE%AE-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%AC%CF%88%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%83/
[27] Μπαμπινιώτης Γεώργιος, Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας με σχόλια για τη σωστή χρήση των λέξεων, Κέντρο Λεξικολογίας, β΄ έκδοση, Αθήνα 2002, σ. 1069
[28] Δούγα-Παπαδοπούλου Ευανθία- Τζιτζίλης Χρήστος, Το γλωσσικό ιδίωμα της ορεινής Πιερίας, Λεξιλόγιο-παραγωγικό, ΕΜΣ, Θεσσαλονίκη 2006, σ. 297
[29] Αsh tree (English), Origin & history, https://www.wordsense.eu/ash_tree/

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Καρά Ορμάν Ασβεστόπετρας

Στιγμιαία ανάπαυση σε θροΐζουσα stipa pennata (χωριατιστί σατνιά) κατά την άνοδο σε νέο αναρριχητικό πεδίο του υψώματος Καρά Ορμάν. Να ΄χαμε κι έναν βιολογικό καφέ με καλαμάκι πολυλακτικού οξέος σε αμόλυβδο κρύσταλλο, τι άλλο να θέλει κανείς; Στο βάθος τα Καϊλιάρια. Εικονοληψία Teo Fasoulas — στην τοποθεσία Asvestópetra, Kozani, Greece. 22 Μαΐου 2018

Κατηγορίες: ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ | Ετικέτες: , , , | Γράψτε σχόλιο

Ένοχοι κι αθώοι στην Εορδαία 1941-44

ανακτένιση 10.4.19/21:14΄

Γράφτηκε για την παρουσίαση του βιβλίου του Στράτου Δορδανά Το αίμα των αθώων, Αντίποινα των γερμανικών αρχών κατοχής στη Μακεδονία, Εστία, Αθήνα 2007, η οποία έλαβε χώραν στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Πτολεμαΐδας την 7η Απριλίου 2019 οργανωμένη από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο Υψικάμινος.

Μαζικές εκτελέσεις από Γερμανούς στην Εορδαία έλαβαν χώραν στα τρία εικονιζόμενα χωριά της. Μαζί μ΄ αυτά πυρπολήθηκαν και δηώθηκαν επίσης η Ποντοκώμη και η Βλάστη.

Αν ρωτούσε κανείς ποιοι είναι οι ένοχοι και ποιοι οι αθώοι για οικτρά γεγονότα (φόνοι, πυρπολήσεις, δηώσεις, κατατρεγμοί) που επισυνέβησαν την περίοδο 1941-44 στην επαρχία Εορδαίας η απάντηση δεν είναι απλή, ακόμα κι όταν επιδειχθούν βεβαιωμένες αποδείξεις είτε σε όσους έδρασαν τότε και που λησμονούν τη σκοτεινή πλευρά είτε σ΄ αυτούς που σήμερα μελετούν μέσα από διηθητήρια αγνωσίας ή στράτευσης.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Λίρες και χρήμα στο νομό Κοζάνης 1940-50

ανακτένιση 9.6.2019/11:51΄

Η ευτυχία των Ελλήνων δεν βρίσκεται στις παχυλές υποσχέσεις των αθλίων πρακτόρων της ξένης προπαγάνδας και των λιροσυντήρητων κομμουνιστών, αφεντάδων των βουνών και των πόλεων….[1]

έγραφε σε προεκλογική προκήρυξη το Μάρτιο του 1946 κεντρώος υποψήφιος βουλευτής από τη Σιάτιστα έχοντας δίκιο μαζί και άδικο. Χρηστικό και γοητευτικό το χρήμα, ιδίως ο χρυσός στον οποίο ποτέ δεν αντιστέκονται οι υλιστές όλων των εδεσμάτων και σχεδόν καθόλου οι ιδεολόγοι πασών των αποχρώσεων. Μυθικές διαστάσεις είχαν αποκτήσει οι βρετανικές λίρες, που έπεφταν από τον ουρανό επί Κατοχής, αλλά και οι αντίστοιχες των ανταρτών που συλλέγονταν επαναστατική βία από αστούς, αγρότες και ποιμένες.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Αρχαϊσμοί στο ιδίωμα Αιανής Κοζάνης

ανακτένιση 30/10/2023

Ακουτώ
Ρήμα που συναντάται στο δεύτερο πρόσωπο του ενικού. ‘Ελα αν ακουτάς λέει ο ένας στον άλλον σε στιγμές διαμάχης. Δηλαδή έλα αν έχεις οργιστεί. Από το αρχαίο εγκοτώ που σημαίνει οργίζομαι, αγανακτώ.

Ανασκυρνώ
Σηκώνω πράγματα για να βρω κάτι που βρίσκεται από κάτω. Τι ανασκιρνάς ικεί πέρα (τι ψάχνεις εκεί πέρα); Από την πρόθεση ανά και το αρχαίο ρήμα σκυράω =χοροπηδώ.

Αξαμώνου
Ρήμα. Αξάμουσι κι συ λίγου να τιλειώσουμι, ήτοι “βάλε και συ λίγο το χέρι σου να τελειώσουμε”. Δεν αξαμών(ει) ντιπ,΄δηλαδή “δεν απλώνει καθόλου το χέρι του να πιάσει και να βοηθήσει”. Από την αρχαία λέξη έξαμμα, που σημαίνει την λαβή, ουσιαστικό του ρήματος εξάπτω = καταπιάνομαι, ασχολούμαι. Η πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *méh₂-r̥ ~ *mh₂-én-. *(s)meh₂- σημαίνει γνέφω. Στην ποντιακή υπάρχει το ξαμώνω, ήτοι μετρώ (με το χέρι μου). Λατινικά το χέρι λέγεται manus, στα ισπανικά mano.

Γκανταλώ, γκανταλυέμι
Ρήμα που σημαίνει γαργαλώ, γαργαλιέμαι, από το αρχαίο καταλύω που σημαίνει καταβιβάζω κάτι που είναι ψηλά. Όταν γαργαλάς τον άλλον, μαζεύεται και το σώμα του χαμηλώνει. Τήρα πώς γκανταλιέτι του μκρο, ήγουν κοίτα πως γαργαλιέται ο μικρός.

Γκόλνα
Θηλυκό όνομα ασβεστολιθικού υψώματος 1290 μ. ( 40° 9’56.42″Β/ 21°44’5.64″Α) στο ανατολικό αντέρεισμα του όρους Μπούρινος. Δεσπόζει ιδιαίτερα στην ΝΔ Ελίμεια, περιοχή που οι Τούρκοι μετονόμασαν σε Τσιαρτσιαμπά κι αργότερα το αθηναϊκό κράτος σε επαρχία Κοζάνης. Το αυτό ορωνύμιο υπάρχει και στο Λιτόχωρο Πιερίας.

Το ύψωμα Γκόλνα με το γράμμα G στα αριστερά της εικόνας. Πίσω απ΄ αυτήν κρύβεται η κορυφή του Μπούρινου.

Απέχει 7 χμ από την Αιανή. Οι περίοικοι ανεβαίνουν στο ύψωμα μέσα Ιουνίου προς συλλογήν τσαγιού.

Παλαιός χάρτης το αναγράφει ως Φαρδυά Τρύπα, αλλά το όνομα είναι ανύπαρκτο στους Ελιμειώτες.

Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κολώνη, η οποία δηλώνει το βουνό, το ύψωμα, τον τύμβο. Στη σανσκριτική η κορυφή βουνού είναι kUTa -कूट.

Η Γκόλνα στη μέση της εικόνας. Φωτογράφιση από Άνω Κώμη 21/5/2020

Η εικασία ότι το έτυμό του είναι σλαβικό από το βουλγαρικό гол (γκολ) που σημαίνει γυμνός κρίνεται επισφαλής για δύο λόγους, έναν ιστορικό κι έτερο εδαφολογικό:

α) κατοίκηση εξ αρχαιοτάτων χρόνων έχει διαπιστωθεί ανασκαφικά στην περιοχή της ΝΔ Ελίμειας με προεξάρχον οικισμό την αρχαία Αιανή. Αυτοί ονόμασαν το ύψωμα Κολώνη, στη δωρική Κολώνα, στη χωριατική συγκοπτόμενη δωρική προφανώς Κόλνα, αργότερα δε Γκόλνα

β) γυμνά ήταν όλα τα υψώματα τριγύρω του χωριού μας, αν όχι όλα τα βουνά της χώρας, εκτός από ελάχιστες απόμακρες δασωμένες περιοχές πριν από μερικές δεκαετίες. Γυμνά από την βόσκηση και την καθημερινή χρήση ξύλων για θέρμανση, κατασκευές και μαγείρεμα. Οπότε δεν διέφεραν τα υψώματα μεταξύ τους ως προς τη δασοκάλυψη, ώστε να ονομαστεί γυμνό μόνον το ένα.

Γκουτσιούν(ι)
Ουσιαστικό ουδετέρου γένους. Στο χωριό το λέμε του γκουτσιούν(ι). Στη νεοελληνική γουρούνι. Στην αρχαία μακεδονική διάλεκτο (Ησύχιος 1668:223) μαρτυρείται ως γοτάν. Όμως υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες ότι οι λεξικογράφοι, προφανώς αστικής προελεύσεως, δεν την κατέγραψαν σωστά, μάλλον επειδή δεν γνώριζαν την ακριβή προφορά ή διότι δεν μπορούσαν να την καταγράψουν.

Ο Δημητράκος (1949:1627) το αναγράφει “γκουτσούνι” και το μεταφράζει ως χοιρίδιον, δηλαδή γουρουνάκι. Όμως στη διάλεκτό μας το ηλικιακά μικρότερο ζώο το λέμε Γκουτσιουνούλ(ι). Στα λεξικά των Χριστοδούλου (2003:259) και Φίλου (2005:19) η λέξη γκουτσιούνι παραδίδεται ως ηχομιμητική. Στο αντίστοιχο του Ντίνα (2005:124) θεωρείται σλαβικού ετύμου με την παραβολή της λέξη cutšina κι ερμηνεύεται ως “ξύλινο σπίτι γουρουνιού” -όμως στις μηχανές αναζήτησης η cutšina είναι ανύπαρκτη.

Σε κανένα από τα ειρημένα πονήματα δεν συσχετίζεται το γκουτσιούν(ι) με το γοτάν. Οι Σλάβοι (Βούλγαροι, Παίονες, Σέρβοι κλπ) λεν το γουρούνι свиња (svinja), οι Γερμανοί Schwein, οι αρχαίοι Αθηναίοι συς και στα παντζάμπι της Ινδίας γράφεται ως σούρα. Όλοι κρατούν έναν κοινό ινδοευρωπαϊκό τύπο.

Συνάγεται, λοιπόν, πως το γοτάν είναι αποκλειστικά μακεδονική λέξη, η οποία επέζησε μέχρι σήμερα ως γκουτσιούνι. Και σημαίνει το γουρούνι.

Το γουρούνι έμενε στο γουρνουκόμασου. Το θηλυκό το έλεγαν σκρόφα, πιθανότατα από το σανσκριτική λέξη sukara που δηλώνει το γουρούνι. Το αρσενικό γουρούνι ονομαζόταν μπίτζιους, λέξη προφανώς ινδοευρωπαϊκή, στα σανσκριτικά είναι paGkakrIDa (पङ्कक्रीड), στην αγγλική pig.

Φράση: Στου γουρνουκόμασου έχου δυο γκουτσιούνια, μια σκρόφα κι ένα μπίτζιου, ήτοι στο κτίσμα (ή καλύβα) των γουρουνιών έχω δύο γουρούνια, ένα θηλυκό κι ένα αρσενικό.

Φύλλωμα ήμερης βελανιδιάς στην Ελίμεια Δυτικής Μακεδονίας. Οι ντόπιοι την αποκαλούν γκριουσιάδ(ι).

Γκριουσιάδι
Ουδέτερο. Το τελευταίο ιώτα είναι άηχο. Δηλώνει την ήμερη βελανιδιά. Στην Καλλιπεύκη Ολύμπου από το ξύλο της έφτιαχναν κουτάλια (Καλούσης).

Σε στρατιωτικό χάρτη του 1927 αναγράφεται ο οικισμός Γκρέος (ΓΥΣ, Καλαμπάκα), εξευγενισμένη μορφή του Γκρέους, της πρώτης ονομασίας του χωριού (Καλιακάτσου, 19.03.2013) όπως την ονομάζουν οι ίδιοι οι κάτοικοι, τους οποίους και θεωρούμε αληθέστερους.

Επιστημονικώς γράφεται Quercus ithaburensis subsp. macrolepis. Η λατινική ονομασία Quercus ετυμολογείται από το πρωτοϊνδοευρωπαϊκό kwerkwu. Παραλλαγή του τελευταίου είναι το γκριουσιάδι.

Φράση: Αυτό μη του σπιράηζ, είναι γκριουσιάδ(ι), όχ(ι) πουρνάρ(ι), δηλαδή αυτό το φυτό μην το πειράζεις, είναι ήμερη βελανιδιά, όχι πουρνάρι.

Το ειρημένο γουμαρουσάκκουλου. Το είχε υφάνει η μάνα μου.

Γουμαρουσάκκουλου
Ο παππούς μου είχε ένα γουμάρι (ελληνιστί όνος, η λέξη γάιδαρος είναι αραβική), που για να μην το τσιμπούν τα νταβάνια (tabanus, θηλυκές μεγάλες μύγες) στη στοματική και ρινική περιοχές, ζήτημα υγιεινής, τις κάλυπτε με γίδινο σάκκο αραιής υφάνσεως που αναρτούσε πίσω από τα αυτιά του -τον βλέπετε στην εικόνα.

Η λέξη είναι αρχαία ελληνική από το ουσιαστικό γόμος (φορτίο, βλ. γεμίζω) + σάκκος. Σε μερικά νησιά το γομαροσάκκουλο το λεν στομόχι.

Ζγκρούντα
Ουσιαστικό θηλυκού γένους-μερικοί το προφέρουν σγκρούντα. Δηλώνει την ακατέργαστη σπιτική κομμάτα τυριού μέσα στην κάδη (μικρό ξύλινο βαρέλι). Από την αρχαία ελληνική λέξη “κροτώνη”, που δηλώνει τον όζο, τον όγκο δηλαδή που αναπτύσσεται στους κορμούς των δέντρων ή στα σώματα των ανθρώπων και των ζώων.

Ενδιαφέρουσα η έκφραση “στσζγκρούντα ουπάν΄” στη χωριατική του οροπεδίου της Ελίμειας (Δυτική Μακεδονία), με 7 σύμφωνα στη σειρά, που θα πει”στη ζγκρούντα επάνω”, δηλαδή πάνω στην κομμάτα του τυριού.

Ο Κωνσταντίνος Οικονόμου ο εξ Οικονόμων (1780-1857) την βρίσκει όμοια με την ρωσική ΥΓΡb, που σημαίνει το ίδιο.

Η λέξη είναι πρωτοϊνδοευρωπαϊκή: kreuə- σημαίνει ακατέργαστο κρέας. Crude είναι στα αγγλικά ο ακατέργαστος. Crude oil το αργό πετρέλαιο που βγαίνει από την πηγή.

Φράσεις: “Τσάκου μνια ζγκρούντα”, δηλαδή “πιάσε ένα κομμάτι ακατέργαστο τυρί”. Πέρυσι είχα πάει να αγοράσω τυρί, όταν η σχετική πωλήτρια υπερπαντοπωλείου μονολόγησε “πού άφησα το μαχαίρι”; Απάντησα αυθόρμητα φωναχτά “στσζγκρούντα απάν΄ είντου”, δεν κατάλαβε, οπότε την μίλησα αθηναϊστί “στην κομμάτα του τυριού επάνω είναι”. Η απάντησή μου είχε εφτά σύμφωνα στη σειρά, στσζγκρ.

Αποφλοιώνοντας κλάδο καρυδιάς για κατασκευή θρουμπιού.

Θρουμπί
ουσιαστικό ουδετέρου γένους. Σημαίνει το απλό κυλινδρικό κάθισμα που γίνεται από κορμό ή χοντρό κλαδί δέντρου, αφού πρώτα αποφλοιωθούν. Στην αρχαία ελληνική θρόμβος είναι ο όγκος, το τεμάχιο.

Ανάγεται στο ινδοευρωπαϊκό dhrombhos. Στα ισλανδικά drambr είναι οι κλάδοι μέσα στο δάσος και στα σκανδιναβικά trē-drumbr ονομάζεται το απομεινάρι των κομμένων δέντρων.

Φράση: Κάτσι στου θρουμπί σημαίνει κάθισε στο ξύλινο αυτό κομμένο κορμό.

Καράπα
Ουσιαστικό θηλυκού γένους. Σημαίνει το κρανίο, το κεφάλι. Στα σανσκριτικά λέγεται karpara कर्पर.

Φράση: Θα σι ρίξου μια ζγκαράπα, ήτοι θα σε χτυπήσω (μια φορά) στο κεφάλι.

κατνάκια
όρα τα κατνάκια

Κουσέβου (κουσεύου)
Τρέχω.
Φράσεις: κόσια στ΄ αμπέλ΄ να φερς του τσαπί (τρέχα στο αμπέλι να φέρεις την τσάπα). Κουσέβ(ει) όλ(η) ντιλ μέρα! (τρέχει όλη την ημέρα).
Σεύω στην αρχαία ελληνική σημαίνει τρέχω από ένα μέρος βιαστικά σε άλλο. Οπότε προς τα εκεί σεύω: κουσεύου.

Κρέχτου
Το κρύο νερό που όταν το πίνεις χτυπάς τα δόντια ή το καρπούζι που όταν κόβεται ακούγεται θόρυβος.
Φράση: Ω, ρα τι κρέχτου του καρπούζ(ι)! Από το επίθετο κρεκτός του ρήματος κρέκω=χτυπώ με θόρυβο τον χτένι στον αργαλειό.

Μουρτσιόκι στην ύπαιθρο της Αιανής. Εικονοληψία 11 Απρίλη 2020

Μουρτσιόκια
ουδέτερο πληθυντικού, στον ενικό μουρτσιόκ(ι). Είναι το μανιτάρι μορχέλα η εδώδιμη, επιστημονικώς morchella esculenta. Φαίνεται ως σλαβικό δάνειο λόγω των παλαιών εμπορίων της περιοχής Ελίμειας με τη Σερβία.

Сморчок στα ρώσικα σημαίνει το ίδιο μανιτάρι αλλά και μαραμένος ή τσαλακωμένος, όπως φαίνεται η βάλανος του μύκητα. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα το ουδέτερο επίθετο μορτόν δηλώνει το μαραμένο, το θνητό. Στα σανσκριτικά ονομάζεται martya (मर्त्य). Πιθανώς όλα από τη ρίζα mrk.

Στην Κοζάνη τα λεν μουρτζιόκια, στο Βελβεντό μουρτσούκλια, στα Παλιάλωνα ή Νιζισκό (Φρούριο) μπουρτσιουμόκια.

Φράση: έμασις μουρτσιόκια; Μάζεψες μορχέλες;

Μπακαρέλια
Συναντάται πάντα ως τα μπακαρέλια. Λέγεται όταν το μωρό κινείται στηριζόμενο στα τέσσερα άκρα του. Από το αρχαίο ρήμα βακτηρεύω, ήτοι περπατώ με τη χρήση βακτηρίας, πατερίτσας. Το μωρό έχει τέσσερις πατερίτσες, χέρια και πόδια.

Φράση: Ακόμα πααίν(ει) τα μπακαρέλια του μκρο, δηλαδή ακόμα αρκουδίζει το μικρό.

Μπάλιου
Λέξη για τα ζώα που έχουν στίγματα στο πρόσωπο ή το σώμα τους. Από το αρχαίο επίθετο βαλιός= διάστικτος

Φράση: Είχι ένα μπάλιου άλουγου, δηλαδή άλογο με στίγματα στο πρόσωπο.

Μπίτζιους
Το αρσενικό γουρούνι. λέξη προφανώς ινδοευρωπαϊκή αφού στα σανσκριτικά ονομάζεται paGkakrIDa (पङ्कक्रीड). Στην αγγλική pig. Στα μανιάτικα μπουζία είναι τα γουρούνια.

Φράση: Πού ήσαν τόσην ώρα; Έπιζα μι του μπίτζιου. Αθηναϊστί: πού ήσουν τόση ώρα; Έπαιζα με το αρσενικό γουρούνι. Οράτε και τη λέξη γκουτσιούν(ι).

Υ.Γ. Πράγματι έτσι απαντούσα στη γιαγιά μου μικρός, είχαμε ένα αρσενικό γουρούνι στο γουρνουκόμασου, πήγαινα μέσα και το χάιδευα στο κεφάλι, αυτό απολάμβανε

Νε… νε
Αρνητικό μόριο που ερμηνεύεται ως δεν ή σαν ούτε. Ινδοευρωπαϊκής καταγωγής λέξη. Στα σανσκριτικά είναι , προφέρεται να. Στα παντζιάμπι προφέρεται νέι και σημαίνει δεν. Στα παλαιότερα αγγλικά νέι (nay) που σημαίνει όχι.

Φράσεις: νε ντρουπή νε μπσο, δηλαδή δεν ντρέπεται ούτε στο μισό. ‘Η νε τ’  ανοίγ(ει) νε τα τζιβών(ει) τα μάτχια, δηλαδή δεν τα ανοίγει ούτε τα κλείνει τα μάτια.

Όκαχτους
Όκαχτους, όκαχτ(η), όκαχτου = αυτός,-ή,-ό που μοιάζει υπερβολικά με άλλον,-η,-ο. Από τη μετοχή “εοικώς” του αρχαίου ρήματος “έοικα”, η οποία σημαίνει απλώς το ίδιο.

Φράση: όκαχτου ντιπ του μκρο μι τον άντρα σ΄, ακριβώς ίδιο το μικρό με τον άντρα σου.

Παγάλια
Επίρρημα που σημαίνει ήσυχα, σιγά σιγά, προσεκτικά, γαλήνια. Από το αρχαίο ρήμα γαληνιάω =είμαι γαλήνιος.

Φράση: Παγάλια μη τσακτστείς, δηλαδή σιγά να μην πέσεις και χτυπήσεις.

Πρέκνα
Τα σκούρα στίγματα στο πρόσωπο. Από το αρχαίο περκνός=σκούρος, μαυριδερός.

Φράση: Έχ(ει) γιουμάτου πρέκνα στα μούτρα τς, δηλαδή το πρόσωπό της είναι γεμάτο στίγματα.

Ρουμπούρι
Δηλώνει τη βροχή που αρχίζει ή συνοδεύεται από υπόκωφους κεραυνούς. Ουδέτερο ουσιαστικό, το ι προφέρεται με στένωση. Οι Άγγλοι και οι Σουηδοί το λεν rumple, οι Γερμανοί Rumpel, οι Ιταλοί rompo. Πιθανότατα σχετίζεται με το ρόπτρον. Ινδοευρωπαϊκής καταγωγής λέξη.

Φράση: Κίντσι μι σουλότα, τσάκουσι ρουμπούρι κ’ έγινάμι μπλιόντα, ήτοι άρχισε μια ψιλή βροχή, έπιασε βροχή με κεραυνούς και καταβραχήκαμε.

Συδρουμώ
Βοηθώ. Από το αρχαίο σύνδρομος, αυτός που τρέχει μαζί με άλλον.

Φράση: Συδρόμα, μη κάθισι, δηλαδή βοήθα με, μη κάθεσαι.

Τα κατνάκια
Έκφραση που σημαίνει “όπου να ΄ναι”. Τη λέγαμε μικροί παίζοντας σκλέντζα, δηλαδή παιχνίδι όπου με ένα ραβδί χτυπούσαμε μια λεπτή βέργα την οποία κρατούσαμε με το ένα χέρι ψηλά με σκοπό να φτάσει όσο πιο μακριά.

Αν κάποιος έριχνε τη βέργα σε άλλο σημείο εκτός παιχνιδιού, λέγαμε “ν΄ έρξις στα κατνάκια”, δηλαδή “την έριξες όπου να΄ ναι”.

Η κατωνάκη (κάτω και νάκη=δέρμα αιγοπροβάτων) ήταν ευτελές ένδυμα των δούλων στην αρχαία Ελλάδα.  Το οποίο μπορούσες προφανώς να αφήσεις σε όποιο μέρος επιθυμείς, δηλαδή όπου να ΄ναι.

Τα μπακαρέλια
όρα μπακαρέλια

Τζέρτζιλου -τζιρτζιλιά
Του τζέρτζιλου (το βερίκοκο)- η τζιρτζιλιά (η βερικοκιά). Στα περσικά  zard-alu, στα σανσκριτικά priyAlu. Φράσεις: Ανέφκα στ τζιρτζιλιά να μάσου τζέρτζιλα, αθηναϊστί ανέβηκα στη βερικοκιά να μαζέψω βερίκοκα.

Τρτς, τρτς
Τρ(ου)τς τρ(ου)τς, το ου προφέρεται ελαφρά με το λάρυγγα, έτσι λέγαμε μικροί κουνώντας τη γροθιά μας από το σώμα προς τα έξω με γωνία 160 μοιρών σε όποιον φοβούνταν να κάνει κάτι. Π.χ. Τρτς, τρτς σι πααίν΄ ν΄ αριχτείς του βιρό, δηλαδή Τρτς, τρτς σε πηγαίνει να ριχτείς [με βουτιά] μέσα στη φυσική υδατοδεξαμενή.

Φράση προφανώς από το αρχαίο ελληνικό ουσιαστικό τρεσάς ή τρέστης, που ερμηνεύεται ως δειλός, κι από το ρήμα τρέω=τρέμω. Και πιο πίσω στο χρόνο, στα  σανσκριτκά το τρέμω  λέγεται त्रसति, trasati.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

  1. ΓΥΣ, Καλαμπάκα, Επιτελικός χάρτης της Ελλάδας, 1927
  2. ΓΥΣ, Κοζάνη, Επιτελικός χάρτης της Ελλάδας, Προσωρινή έκδοσις, 1927;
  3. Δημητράκος Π., Μέγα Λεξικόν όλης της Ελληνικής Γλώσσης: δημοτική, καθαρεύουσα, μεσαιωνική, μεταγενεστέρα, αρχαία, τ. 4, Αθήνα 1949
  4. Καλιακάτσου Ζωή, Άνοιξη Γρεβενών, 19/03/2013
  5. Καλούσης Γιώργος, Το ταξίδι μου… 12/01/2016
  6. Λεξικό Liddell Scott Κωνσταντινίδου
  7. manus 5/1/2023
  8. Μπαμπινιώτης Γεώργιος, Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας με σχόλια για τη σωστή χρήση των λέξεων, Κέντρο Λεξικολογίας, β΄έκδοση, Αθήνα 2002
  9. Ντίνας Κώστας, Το γλωσσικό ιδίωμα της Κοζάνης, ΙΝΒΑ, Κοζάνη 2005
  10. Ο Γιώργος Καλούσης θυμάται…, 12.01.2016
  11. Οικονόμου Κωνσταντίνος, Δοκίμιον περί της πλησιεστάτης συγγενείας της σλαβονο-ρωσσικής γλώσσης προς την ελληνικήν, τ. Γ΄, εν Πετρουπόλει 1828
  12. σκλέντζα 28.7.2019
  13. Φίλος Παναγιώτης, Αρχαίες μακεδονικές λέξεις, λήμματα, Θεσσαλονίκη 2005
  14. Χριστοδούλου Χριστόδουλος, Τα κουζιανιώτ΄κα (λεξικό του Κοζανίτικου Ιδιώματος), Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, Κοζάνη 2003
  15. Χωριάτικο σπιτίσιο πρόβειο τυρί
  16. Academic Dictionaries and Encyclopedias, https://enacademic.com/
  17. Hēsychiou Lexicon cum variis doctorum virorum notis vel editis antehac vel …
  18. https://lsj.gr/wiki/Main_Page
  19. Quercus (n.)
  20. spokensanskrit.org, Dictionary
  21. ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ ΑΝΑΦΑΙΩΝ
  22. Σαραντάκος Νίκος, Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία.
  23. Comber Tomas, The etymology of plant names, 1876
Κατηγορίες: ΛΕΞΙΛΟΓΙΚΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

ΚΟΖΑΝΗ: μαθητικός ταξιδιωτικός οδηγός

Εισαγωγή
Στο πρώτο μάθημα της Ευέλικτης Ζώνης Παρασκευή 23.11.2018 διάβασε ο δάσκαλος το κείμενο του Ανθολογίου Ένας περίπατος στην πόλη, σ. 89-91. Συζητήσαμε το περιεχόμενό του κι ο δάσκαλος έγραψε στον πίνακα τους άξονές του όπως τους είπαν τα παιδιά. Αντέγραφαν ταυτοχρόνως στο πρόχειρό τους:

Συνέχεια

Κατηγορίες: Γενικά | Ετικέτες: , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Αμυγδαλιές Γρεβενών: το βιβλίο του Αργύρη Καραλιόλιου

Ο συγγραφέας επί του βήματος

Αιδεσιμότατοι, κύριε Νομάρχη, στελέχη της Αυτοδιοίκησης κι Εκπαίδευσης, αγαπητοί συνάδελφοι, κύριοι και κυρίες,

από μικρός άκουγα το θείο μου Λάζο, εθελοντή αντάρτη στο 3/27 τάγμα του ΕΛΑΣ ότι είχαν για ένα διάστημα τομέα δράσης τις Αμυγδαλιές και να που βρίσκομαι τώρα στο ίδιο μέρος που βάδιζε.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Ευχαριστώ το συγγραφέα για την τιμή να είμαι ένας από τους ομιλητές κατά την παρουσίαση του βιβλίου του όπως επίσης κι εσάς που κάθεστε κι ακούτε. Πιστεύω στο τέλος με το διάλογο που θα ακολουθήσει θα κλείσει ευδόκιμα η σημερινή βραδιά.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ | Ετικέτες: , , , | Γράψτε σχόλιο

Ιστορικές διαστάσεις στην τριλογία του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου

Ομοιοκατάληκτο ποίημα του 18χρονου τότε συγγραφέα για την κοπή αιωνόβιων δέντρων στην Κοζάνη. Εκφράζει πρώιμα οικολογικές ευαισθησίες. ΚΔΒΚ, Μακεδονικόν Βήμα 500 (15.8.37) 5

Ανακοίνωση στο 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο της  Ένωσης Επιστημόνων Δυτικής Μακεδονίας Νικ. Κασομούλης με θέμα «Λογοτεχνία και ιστορική αναπαράσταση. Εξιστόρηση των γεγονότων ή μυθοπλασία;», Κοζάνη, Λαογραφικό Μουσείο 2.12.2018

Εντοπίζονται κοινοί τόποι κι επαναπροσδιορίζονται ιστορικές παραδρομές τόσο στα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου όπου η μυθοπλασία συνομιλεί με τις πραγματικότητες της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας του όσο και στο τρίτο αντίστοιχο που ο συγγραφέας ταυτίζεται με τον αφηγητή-πρωταγωνιστή.

Ο συγγραφέας
Γόνος αστικής οικογένειας, φιλομαθής και πολύγλωσσος. Έφηβος έγραφε ποιήματα στον τοπικό τύπο. Σπουδές νομικής μετά, βουλευτής Ενώσεως Κέντρου και υπουργός Νέας Δημοκρατίας αργότερα. Συνομήλικος του πατέρα μου. Με βάφτισε, τον γνώρισα προσωπικά από μικρός και βρισκόμασταν όταν μεγάλωσα. Κοινωνικότατος κι οξύνους. Με περισσή αγάπη για τον γενέθλιο τόπο του.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΛΑΪΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ | Ετικέτες: , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Οι πρώτοι αντάρτες στον Όλυμπο 1942-1943

Ανακτένιση 11.11.2018

Ληστές και φυγόδικοι προϋπάντησαν τους πρώτους αντάρτες του Ολύμπου το καλοκαίρι του 1942. Εξαρθρώνοντας βίᾳ την τοπική εξουσία, όσους θεωρούσαν συνεργάτες του εχθρού και τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις κυριάρχησαν στο ορεινό πεδίο.

Άποψη του οικισμού Καρυά από τη θέση Μπιχτέσι όπου λημέριαζαν το καλοκαίρι οι πρώτοι αντάρτες του Ολύμπου. Αριστερά  το οροπέδιο της Κουνόσπολης, πεδίο ρίψης Βρετανών συνδέσμων τον Ιανουάριο του 1943

ΣΙΔΗΡΟΦΟΡΙΑ
Ο Όλυμπος, παγκοσμίως φημισμένη έδρα αρχαίων θεών, σημάνθηκε κι ως τόπος διαβίωσης παρανόμων ή αρνητών της εξουσίας τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα και μετά. Μόνιμοι και παροδικοί άνδρες βημάτιζαν καταδιωκόμενοι στις κορυφές και τα αλπικά τοπία και αποκρύβονταν στα πυκνά δάση.[1] Ελάχιστη επίσης διάθεση υποταγής έδειχναν υλοτόμοι, καρβουνιάρηδες και παροικούντες κτηνοτρόφοι, Βλάχοι συνήθως ή Σαρακατσάνοι.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Ηθική και προπαγάνδα: η περίπτωση της ΕΣΟ Κοζάνης 1944

Το παρόν κείμενο ξεδιπλώνει μια προσωπικής φύσεως μομφή, η οποία εκτοξεύτηκε εναντίον του ηγέτη των Εθνικοσοσιαλιστών της Κοζάνης. Αφού ενταχθεί αδρά το πλαίσιο της εποχής, διαπιστώνεται ότι δεν έχει ακόμα πλήρως εξακριβωθεί για να γίνει τελεσίδικα αποδεκτή. Παράλληλα επισημαίνεται τόσο ο ετεροχρονισμός όσο και ο πλάγιος τρόπος εκφοράς της

Ένα από τα πρώτα έγγραφα της ΕΣΟ Κοζάνης προς το τοπικό γερμανικό φρουραρχείο με το οποίο ζητείται η απαλλαγή μέλους του από την αναγκαστική προσωπική εργασία που είχαν επιβάλλει (και) οι κατακτητές. Τέτοιου είδους πρακτικές εκδουλεύσεις κι όχι ακαθορίστου χρησιμότητας ιδεολογικά κριτήρια ώθησαν προφανώς αρκετούς κατοίκους να εγγραφούν στην ειρημένη αντικομουνιστική οργάνωση της πόλης. ΚΔΒΚ, Λυτά Έγγραφα

Παράμετροι του εξουσιαστικού λόγου
Βασικός στόχος των πολέμων είναι η καταβολή του αντιπάλου με στρατιωτικά μέσα, συγκρούσεις, μάχες, εκτελέσεις, δολοφονίες κλπ. Εκτός από αυτά συνηθισμένες είναι ιδιαίτερα στις εμφύλιες διενέξεις πολιτικές και προσωπικές επιθέσεις, ώστε να αποξενώνονται οι αντίπαλοι από τους υποστηρικτές των. Τους Γερμανούς λ.χ. της περιοχής μας οι αντάρτες και λαός τούς χαρακτήριζαν «φασίστες», έννοια αποτρόπαιη στον καθένα. Αλλά χωρίς αμφιβολία όχι πολλοί κατηχητές του ΕΑΜ/ΚΚΕ, που θεωρούσαν ότι ήσαν οι απόλυτοι χειριστές του αντιστασιακού λόγου, ήταν σε θέση να ερμηνεύσουν το νόημα της λέξης και για ποιες τελικά αιτίες τοποθετούνταν απέναντί της.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Άλογα κι αναβάτες: κατοχή κι εμφύλιος στην περιφέρεια Κοζάνης

Στρατιωτικό ιππικό του κυρίως Εμφυλίου Πολέμου. Στα γκέμια ο θείος μας Λάζαρος Καλλιανιώτης, πρώην αντάρτης του 1/27 τάγματος του ΕΛΑΣ. Αρκετοί ελασίτες κατατάσσονταν σε παρόμοιες μονάδες, επειδή δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη στο καθεστώς. Καθεστώς που χωρίς να εξετάζει τους λόγους ένταξής των στα ανταρτικά, εξομοίωνε αγνούς ιδεολόγους εθελοντές με σκοτεινούς καιροσκόπους και καθ΄ έξιν διατροπείς. Ιδιωτική Συλλογή Χιονίας Παλάσκα-Καλλιανιώτη

ανακτένιση 31/10/2018

Το κείμενο διαπραγματεύεται τα άλογα στη δεκαετία του 1940. Μαζί και τους αναβάτες τους, τον Ελληνικό Στρατό το 1941 και 1946-49, τους αντάρτες, τους Γερμανούς και τους αντικομουνιστές οπλίτες. Ήταν τα βαρβάτα και οι φοράδες απαραίτητα μέσα μετακίνησης κι εργασιών, ανάλογα με τα σημερινά ΙΧ αυτοκίνητα. Τα αποκτούσαν τυπικά ή παράτυπα σύμφωνα με τη σημερινή ορολογία.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Οι απαρχές της Αντίστασης στη Δυτική Μακεδονία 1941-1943

Το κείμενο γράφτηκε ως βάση εκφώνησης ομότιτλης ανακοίνωσης στο ΚΒ΄ ιστορικό συνέδριο της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας στις 25-27.05.2001 στη Φιλοσοφική Σχολή ΑΠΘ

Παρά τα εξ αντιθέτου φωνούμενα, την αντίσταση κατά των Ιταλών στη Δυτική Μακεδονία ξεκίνησε πρώτη η Ελληνική Πολιτεία. Ακολούθησαν μυστικές δεξιές οργανώσεις και μετά αριστερές αντίστοιχες. Ομονοώντας αρχικά έπληξαν καίρια τον κατακτητή, ύστερες όμως διαφωνίες για τη σύγχρονη συμβίωση, την πολιτική προς το Μακεδονικό Ζήτημα και τις μεταπολεμικές επιδιώξεις οδήγησαν πριν φύγουν οι Γερμανοί σε εμφύλιες συγκρούσεις και πόλεμο

ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΠΗΓΕΣ
Για την περίοδο της δεκαετίας του ΄40 στη Δυτική Μακεδονία υπάρχουν έργα επιστημόνων, φιλιστόρων κι αυτοπτών μαρτύρων, οι τελευταίοι των οποίων αρχίζουν να σπανίζουν βιολογικώς.

Για βαθύτερη μελέτη συνιστάται ως χρονολογική, τουλάχιστον, βάση αρχειακό υλικό στο εσωτερικό. Λ.χ. Υπουργείο των Εξωτερικών, Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Ινστιτούτο Βιβλίου κι Ανάγνωσης Κοζάνης, ΓΑΚ Φλώρινας και Κοζάνης, Δικαστήρια, Μητροπόλεις Εργατικά Κέντρα κλπ. Στο δε εξωτερικό σχετικά αρχεία σε Γερμανία, ΗΠΑ, Βρετανία και Νότια Σερβία.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΟΜΙΛΙΕΣ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Το βιβλίο «Δακρυσμένη Μικρασία» του Βασίλη Τζανακάρη: μνήμη εναντίον αποδόμησης

 

ανακοίνωση στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης την 21η Φεβρουαρίου 2008 στην παρουσίαση του βιβλίου Δακρυσμένη Μικρασία του Βασίλη Τζανακάρη. Οργανωμένη από το Βιβλιοπωλείο Άλφα και τις  Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Αγαπητοί κύριοι και κυρίες, εκπρόσωποι της πολιτικής, των γραμμάτων και της γνώσης

Ο καθένας σας πιστεύω δύναται να βρεθεί στη θέση αυτή και να ομιλεί για το βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη Δακρυσμένη Μικρασία 1919 -1922: τα χρόνια που συντάραξαν την Ελλάδα -η οπτική σας θα ήταν οπωσδήποτε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Ο λόγος που επιλέχτηκα από το συμπαρουσιαστή Βασίλη Καραγιάννη είναι προφανώς ένας από τους παρακάτω ή, ίσως, περισσότεροι αφού αυτοί αρμόζουν στενά αναμεταξύ τους:

το τυχαίο ή η συγκυρία: όμως εδώ οι πιθανότητες είναι μάλλον μηδαμινές.

οι γνωριμίες: πιθανόν να ισχύουν, λόγω της συγκατοίκησης εδώ και χρόνια στο περιοδικό Παρέμβαση που εκδίδει ο Β. Καραγιάννης. Εξ αιτίας τούτης μερικοί αντίπαλοί του με θεωρούν ακόμη, χωρίς ουδεμία απόδειξη, υπασπιστή του.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ | Ετικέτες: , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο

Οι ταυτότητες στην περιοχή της Κοζάνης

Ανακτένιση 30.10.2008

Οι Τούρκοι δεν παραχωρούσαν δελτία ταυτοτήτων στους υπηκόους τους, δεν χρειάζονταν. Οι σημαίνοντες ληστές της εποχής δεν φορούσαν μάσκες, είχαν τα πρόσωπα όπως και τα σπαθιά ακάλυπτα, η πιστοποίηση της ύπαρξής τους ήταν φανερή. Για τον κάθε ραγιά εγγυούνταν οι αζάδες, οι δημογέροντες, οι ιερείς και οι αρματολοί.

Στη Δύση τις ταυτότητες τις εφηύραν πειραματικά πρώτοι οι Γάλλοι τον 19ο αιώνα. Τους ακολούθησαν πιο οργανωμένα εκατό χρόνια αργότερα οι Γερμανοί.[1] Όχι με μεγάλη επιτυχία, ειδικά στην Ελλάδα όπου ο αγροτικός κόσμος ήταν κατακερματισμένος και οι άνθρωποι γεννιούνταν και πέθαιναν χωρίς να καταγραφούν. Για λόγους ελέγχου του πληθυσμού όπως ευαγγελίζεται κάθε κατακτητής. Ή εκάστη μετέπειτα αστική ή επαναστατική εξουσία.

Συνέχεια

Κατηγορίες: ΑΡΘΡΑ | Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Γράψτε σχόλιο