Αλλαγή αντίστασης και θερμοστάτη σε θερμοσίφωνα-μπόιλερ

Αργούσε να ζεστάνει το νερό στον κάθετο θερμοσίφωνα-μπόιλερ 80 λίτρων (λειτουργεί με το νερό του καλοριφέρ συν μία εσωτερική αντίσταση 4000 βατ) κι όταν τον ανοίγαμε, ακουγόταν σαν ξεχαρβαλωμένο τραχτέρι.

Υποθέσαμε ότι έπρεπε να αλλαχτεί η αντίσταση. Ψάξαμε για υδραυλικό: ένας ζήτησε 60 ευρώ εργατικά λέγοντας ότι δεν ξέρει τι θα αντιμετωπίσει μετά οπότε η τιμή θα ανεβεί. Ο δεύτερος που τηλεφωνήσαμε είπε ότι δεν μπορεί να έρθει, έχει δουλειές. Αποφασίσουμε τότε να το κάνουμε μόνοι μας, με μόνη βοήθεια διαβάσματα στο ίντερνετ, μια εμπειρία άλλων τεχνικών κατασκευών, μια μικρή τόλμη και τη χρήση της λογικής.

Έχοντας κλειστό το διακόπτη του θερμοσίφωνα από τον πίνακα, ξεβιδώσαμε το πλαστικό καπάκι με σταυρωτό κατσαβίδι κι αποκαλύψαμε το θερμοστάτη και την αντίσταση (εικόνα 1). Ξεβιδώσαμε με σταυρωτό κατσαβίδι τη φάση (2), τον ουδέτερο (3) και τη γείωση (6) με 7άρι γαλλικό και μια μύτη σταυρωτή για να μη γυρνάει η βίδα. Τραβήξαμε τα καλώδια του ρεύματος μακριά και μετά βγάλαμε τον θερμοστάτη μαζί με τις γέφυρες έξω από την οπή του. Ύστερα βγάλαμε και τα κίτρινα λεπτά καλώδια της λυχνίας λειτουργίας και πιάνοντας τον θερμοστάτη ασφαλείας τον τραβήξαμε προς τα κάτω και τον βγάλαμε τελείως.

Εικόνα 1η: 1. θερμοστάτης ασφαλείας 2. Φάση 3. Ουδέτερος 4. Χάλκινη γεφύρωση 5. Απολήξεις χωνευτής αντίστασης 6. Γείωση

Μετρήσαμε με παχύμετρο τη βασική βίδα που συγκρατούσε την αντίσταση (εικόνα 3, αριθμός 3), ήταν 1.7 εκατοστά, άρα ήθελε 17άρι σωληνωτό κλειδί.

Δεν είχαμε κανάβι και τεφλόν για να βιδώσουμε τη βαλβίδα ασφαλείας, αφού πρώτα την ξεβιδώναμε για να αδειάσει το κρύο νερό -το ζεστό φεύγει όταν ανοιχτούν οι βρύσες με την ένδειξη στο κόκκινο.

Εικόνα 2η: Θερμοσίφωνας, μπανιέρα και χαρτονένια βάση με επικάλυψη νάιλον ως αυλάκι ροής του νερού

Οπότε εφαρμόσαμε ένα απλό τέχνασμα για το άδειασμα του κρύου νερού που βρίσκεται στον πυθμένα του θερμοσίφωνα: στραβώσαμε σε αμβλεία γωνία ένα μακρύ χαρτόνι 2,5 περίπου μέτρων που βρήκαμε και δέσαμε τη μια άκρη του στη βάση του θερμοσίφωνα και την άλλη την αποθέσαμε στο χείλος της μπανιέρας. Έπειτα καλύψαμε την πάνω επιφάνεια με απλό νάιλον, το οποίο δέσαμε στο θερμοσίφωνα και το αυλάκι μας ήταν έτοιμο.

Εικόνα 3η: 1. Ακροδέκτες αντίστασης 2. Γείωση 3. Παξιμάδι αντίστασης 4. Οπή υποδοχής θερμοστάτη ασφαλείας

Κλείσαμε το διακόπτη του κρύου νερού που πάει στον θερμοσίφωνα –ο αντίστοιχος του ζεστού ήταν διαρκώς ανοιχτός. και με ένα 17άρι σωληνωτό ξεβιδώσαμε το οβάλ καπάκι που σφίγγει πάνω στην αντίσταση (εικόνα 3), η οποία βρισκόταν μέσα στο θερμοσίφωνα. Τραβώντας να την βγάλουμε άρχισε να πέφτουν στο «αυλάκι» μας νερό κι άλατα. Βγήκε σχετικά εύκολα μαζί με την φλάντζα της αν και είχε αρκετά άλατα επάνω της και ήταν κάπως κολλημένη αλλά κυρίως διότι δεν ξέραμε τον τρόπο, δηλαδή να την πλαγιάζουμε δεξιά-αριστερά όταν την τραβούσαμε, ώστε να βγει, αφού μπαίνει μέσα στο σκελετό του θερμοσίφωνα ολόκληρη.

Εικόνα 4η: 1. Ανόδιο μαγνησίου 2. Άλατα 3. Ακροδέκτες αντίστασης 4. Βίδα συγκράτησής της

Ο θερμοσίφωνας άδειασε σε ελάχιστα λεπτά. Μετά, πότε με τα δάχτυλα εντός του πότε με ένα σύρμα που στρίψαμε πριν σε γωνία αδειάσαμε τα άλατα που υπήρχαν μέσα του, ήταν πολλά, μύριζαν κιόλας όχι ευχάριστα. Ανοίξαμε για λίγο την παροχή του κρύου νερού που πάει στο θερμοσίφωνα για να καθαρίσουν κι άλλο τα άλατα που ήταν μέσα και την κλείσαμε.

Ύστερα με τα δείγματα στα χέρια πήγαμε σε ηλεκτροπωλείο κι αγοράσαμε αντίσταση 4000 βατ, φλάντζα και θερμοστάτη. Ανόδιο μαγνησίου δεν πήραμε, μας είπε ο ηλεκτροπώλης ότι και να βάλουμε πάλι θα έχουμε άλατα, κάτι που αποδείκνυε το παλιό δείγμα μας όπου το ανόδιο (εικόνα 4, αρ. 1) ήταν άθικτο, άρα δεν ήταν λειτουργικό. Είπαμε στον ιδιοκτήτη του ηλεκτροπωλείου να βγάλει τις χάλκινες γέφυρες από τον παλιό θερμοστάτη και να τις βάλει στον νέο προσαρμόζοντας τον στη νέα αντίσταση και το έκανε. Μας είπε αν έχουμε σιλικόνη να κολλήσουμε τη φλάντζα στην αντίσταση πάνω, να μην μας δυσκολέψει όταν θα τη βάζαμε μέσα στο θερμοσίφωνα, απαντήσαμε πως δεν έχουμε. Κάτι ήξερε…

Επιστρέψαμε σπίτι, μαζέψαμε από τη μπανιέρα τα άλατα και τα βάλαμε στην άκρη για πέταμα μαζί με το χαρτόνι, το νάιλον, την αντίσταση και το θερμοστάτη τον παλιό. Βάλαμε με αρκετό κόπο την αντίσταση μέσα στο θερμοσίφωνα, έπρεπε να τον εισχωρήσεις κλίνοντάς την μπρος και δεξιά ή πίσω κι αριστερά χωρίς να πιάνεται στις εσωτερικές σωλήνες του μπόιλερ και μετά, αφού την κρατάς εντελώς κάθετη, να τοποθετήσεις τη φλάντζα μέσα στον ίδιο θερμοσίφωνα, ώστε να καθίσει πάνω της η αντίσταση. Αν ξέραμε, θα κολλούσαμε πρόχειρα τη φλάντζα με δερματόκολλα, αλλά δεν το είχαμε σκεφτεί.

Τλπ τα καταφέραμε με αρκετό κόπο. Βάλαμε μετά το καπάκι της αντίστασης, τη ροδέλα και το παξιμάδι (εικόνα 3) και τα σφίξαμε με το 17άρι το σωληνωτό. Έπειτα έχοντας ανοιχτές τις βρύσες στη θέση του ζεστού νερού (στην κόκκινη ένδειξη δηλαδή) για να φύγει ο αέρας που αιχμαλωτίστηκε μέσα στο θερμοσίφωνα, ανοίξαμε τη βάνα του κρύου νερού που πάει εντός του, ώστε να γεμίσει νερό ενώ άκουγες τον αέρα να βγαίνει από τις βρύσες του ζεστού νερού, 2-3 λεπτά υπόθεση.

Δεν έσταζε τίποτα από κάτω από το θερμοσίφωνα, οπότε κάναμε καλή δουλειά. Χώσαμε, λοιπόν, μέσα στην οπή του (εικόνα 3, αρ. 4) τον θερμοστάτη, αφού πρώτα τον στρίψαμε στους 60 βαθμούς Κελσίου (εικόνα 1, αρ. 1), και βιδώσαμε το λαμπάκι ένδειξης λειτουργίας πάνω στην αντίσταση του θερμοσίφωνα και μετά τη φάση, τον ουδέτερο και τη γείωση.

Σηκώσαμε το διακόπτη του ρεύματος για το θερμοσίφωνα από τον πίνακα και περιμέναμε να ζεσταθεί το νερό ως τους 60 βαθμούς, περίπου μισή ώρα ίσως, και κοιτούσαμε το θερμόμετρο. Όταν ο δείκτης του πήγε να φτάσει στο τέλος, το λαμπάκι έσβησε, πράγμα που σήμαινε ότι δούλευε ρολόι. Κλείσαμε το πλαστικό καπάκι που καλύπτει την αντίσταση και τον θερμοστάτη και τέλος.

Κόστος υλικών: είχαμε ήδη 7άρι κλειδί, παχύμετρο και κατσαβίδια. Το σύρμα μας το έδωσε δωρεάν ο μαγαζάτορας που αγοράσαμε το νάιλον που κόστισε 1 ευρώ. Για την αντίσταση με το θερμοστάτη ασφαλείας και τη φλάντζα πληρώσαμε 23 ευρώ. Το σωληνωτό 17άρι κόστισε 4 ευρώ, επειδή κατά λάθος αγοράσαμε χρωμίου-βαναδίου κι όχι απλό που μάλλον πωλείται όχι παραπάνω από 1 ευρώ. Σύνολο δηλαδή 28 ευρώ τα υλικά.

Ώρες εργασίας 6, καθώς δεν το είχαμε κάνει ξανά κι επειδή ό,τι διαβάσαμε και είδαμε στο ίντερνετ δεν βοήθησε πολύ. Λογικό, αφού τα μαστόρια δεν ξέρουν να διδάξουν ή δεν θέλουν να φανερώσουν την τέχνη τους.

Έχοντας τη γνώση, ύστερα μάλλον από 3-4 χρόνια θα ανοίξουμε πάλι το θερμοσίφωνα, αλλά θα καθαρίσουμε την αντίσταση από τα άλατα, δεν θα πάρουμε καινούρια.

Αν θέλετε να πράξετε το ίδιο και μπορούμε να βοηθήσουμε από κοντά ή εξ αποστάσεως, επικοινωνήστε.

 

 

Κατηγορίες: Γενικά. Ετικέτες: , , . Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.

Αφήστε μια απάντηση