Ανανίας Τοζακίδης, Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας

MEDICAL CERTIFICATIONS:
govgr_document no criminal convictions

MEDICAL CERTIFICATION TOZAKIDIS ANANIAS

NO CRIMINAL CERTIFICATION
no crimnal certification

Κυψέλη _240102_121608

Το υπουργείο παιδείας μετά την περίοδο των μνημονίων ξεκίνησε μια σειρά από εξαγγελίες όπως αγγλικά στο νηπιαγωγείο, το πολλαπλό βιβλίο, την αύξηση των ωρών στο μάθημα της γυμναστικής, αλλά και την έλευση των διαδραστικών πινάκων στα σχολεία των ελληνικής επικράτειας. Τα παραπάνω είναι μερικά από αυτά που ανακοινώθηκαν ή πραγματοποιούνται(διαδραστικοί πίνακες, αγγλικά στο νηπιαγωγείο) από την σημερινή ή την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου παιδείας και είναι δηλωτικά του προγραμματισμού σχετικά με τις ανάγκες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Συγχρόνως διαβάζουμε και ακούμε για ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία, παρ’ όλο που είναι αλήθεια έχουμε περισσότερους εκπαιδευτικούς σε σχέση με τους μαθητές. Το ελληνικό σχολείο έχει καταλήξει το Ελ Ντοράντο της εύρεσης εργασίας για κάθε νέο, το οποίο είναι απόλυτα σεβαστό, αλλά το πρωταρχικό ερώτημα της πολιτείας πρέπει να είναι η καλύτερη δυνατή εκπαίδευση των παιδιών. Ένα σύγχρονο συμπεριληπτικό σχολείο σχεδιάζεται για να ικανοποιεί πρωταρχικά τις ανάγκες των παιδιών και όχι την ανάγκη για εύρεση εργασίας χιλιάδων νέων(τεράστιος τζίρος τα μεταπτυχιακά αμφιβόλου αξίας που υπόσχονται διορισμό). Τελικά αρκούν οι τελευταίες αποσπασματικές εξαγγελίες ή χρειάζεται ένας μακρόπνοος σχεδιασμός που να απαντάει και να δίνει λύση στις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Σ ’ ένα μακρόπνοο σχεδιασμό δε θα μπορούσαν να λείπουν οι διαθρωτικές αλλαγές, καθώς και η ανανέωση των κτιριακών υποδομών. Πέρασε ο καιρός που ένας βασικός στόχος του υπουργείου ήταν για πρωινά σχολεία σ’ όλη την επικράτεια. Σε κάθε περίπτωση τελειώσαμε με το παραπάνω, αλλά βλέποντας σήμερα τις κτιριακές μας υποδομές, τα σχολεία που πηγαίνουν οι μαθητές μας, είναι όλα απαρχαιωμένα πολλά από αυτά ακατάλληλα και με συχνές αναφορές σε σχέση με τη συντήρησή τους. Σοβάδες που πέφτουν στα σχολεία και έλλειψη αναγκαίων πόρων για τη λειτουργία τους είναι η μεγάλη μάστιγα των κτιριακών υποδομών του ελληνικού σχολείου. Η ανάγκη για σύγχρονες κτιριακές υποδομές θα έπρεπε να είναι μέσα στις άμεσες προτεραιότητες του υπουργείου παιδείας με αντίστοιχες διαθρωτικές αλλαγές. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση(τουλάχιστον με δεκαετή ορίζοντα) τα μισά κονδύλια συνοδεύουν τις νέες κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές τους. Για να μην φλυαρούμε περισσότερο ένας δεκαετής αντίστοιχος προγραμματισμός κάτι σαν τον Καποδίστρια στην τοπική αυτοδιοίκηση, ίσως θα ήταν μια λύση σε πολλές από τις παθογένειες που δημιουργήθηκαν από τις πρόχειρες εξαγγελίες χωρίς συνοχή και συγκεκριμένους στόχους. Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναφορές. Σύγχρονα σχολεία με κλειστό γυμναστήριο και με ελάχιστο αριθμό μαθητών(σε αστικό ιστό) τουλάχιστον τριακοσίων στην πρωτοβάθμια και τετρακοσίων στην δευτεροβάθμια. Στην πρωτοβάθμια τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη και ίσως κάτω από την ίδια διεύθυνση. Μια άμεση διαθρωτική αλλαγή θα ήταν ένας διευθυντής σε όμορα σχολεία για την καλύτερη κατανομή των μαθητών αλλά και την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού. Σε έναν μακρόπνοο σχεδιασμό θα βάζαμε οπωσδήποτε νέα σχολικά κτίρια(στον αστικό ιστό της πόλης μας τουλάχιστον δυο σύγχρονα Δημοτικά σχολεία, που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες αλλά φυσικά και την ύπαρξη του απαραίτητου κλειστού γυμναστηρίου. Αύξηση ωρών γυμναστικής ναι, αλλά κύριε υπουργέ μου που; Στο κρύο, στο τσιμέντο και στο λιοπύρι;

Αυτό που διαπιστώνεις τα τελευταία χρόνια στα εκτεινόμενα στην ελληνική εκπαίδευση, είναι η μια ατέρμονη και ανερμάτιστη φλυαρία. Στην φλυαρία αυτή κεντρική θέση κατέχει το υπουργείο παιδείας, όπου κάθε υπουργός ή υφυπουργός προκειμένου ν’ αφήσει έργο, βάζει το πετραδάκι του, ή την κοτρόνα του σ’ αυτό που λέμε ελληνική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Εν αρχής η ιδέα κάποιου συμβούλου και κατόπιν ένα ΕΣΠΑ και τσουπ η καινοτομία στην εκπαίδευση. Φυσικά χωρίς κάποιον κεντρικό σχεδιασμό και χωρίς κάποια σύνδεση με τα υπάρχοντα. Επιπλέον και χωρίς καμία πρόβλεψη για μακροημέρευση του θεάρεστου αυτού έργου. Θα μου πείτε πολιτικοί είναι και ο καθένας θέλει να φανεί, ώστε κάποια στιγμή να τον θυμηθούν οι πιστοί(ψηφοφόροι). Οπότε τι πρόβλημα έχεις άσε τους ανθρώπους στο έργο τους… θα τους αφήναμε πολύ ευχαρίστως, αν όλα αυτά που σκέφτονται και εφαρμόζουν δεν έπεφταν στου κασίδη το κεφάλι, που είναι το ελληνικό σχολείο και οι λειτουργοί του. Φτάνουν οι θεωρητικολογίες και ότι θυμάμαι χαίρομαι, το ελληνικό σχολείο έχει κρασσάρει από κάθε λογής σκουπίδι που ο κάθε πονεμένος έβαλε με το χεράκι του, το λιθαράκι του, με αποτέλεσμα το ελληνικό σχολείο να σέρνεται και μαζί μ’ αυτούς και οι λειτουργοί του. Απ’ την άλλη δεν έρχεται κάποιος, να πετάξει όλα αυτά τα σκουπίδια και μ έναν νέο κεντρικό σχεδιασμό να βάλει τις βάσεις για κάτι καινούργιο. Τεράστια λοιπόν φλυαρία και παντελής έλλειψη ενός κεντρικού σχεδιασμού για το που θέλουμε να πάμε. Οι λειτουργοί της εκπαίδευσης έχουν γίνει αυτιστικοί μην μπορώντας να βρουν την περπατησιά τους μ’ όλες αυτές τις Κασσάνδρες που η κάθε μια τυρβάζει για την πραμάτεια της. Ειδική εκπαίδευση, επαγγελματική εκπαίδευση αποσπασματικές παρεμβάσεις χωρίς κάποιον μακρόπνοο σχεδιασμό για το πού θέλουμε να πάμε. Δε θέλουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και της Κύπρου για μια θέση στο δημόσιο σχολείο μέσω του Ελντοράντο της ειδικής αγωγής. Αλήθεια αναρωτιέται κανείς αν έχουμε αποτελεσματικότερη εκπαίδευση με είκοσι χιλιάδες εκπαιδευτικούς στην παράλληλη στήριξη…
Γενικότερα δεν αναρωτιέται και δεν αξιολογεί κανείς για όλα αυτά που έχουν συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια στο ελληνικό σχολείο και αποτελούν τροχοπέδη στην εύρυθμη λειτουργία του. Και επίσης αναρωτιόμαστε όλα αυτά τα χρόνια(και για άλλα πολλά), γιατί δεν πάμε σ’ ένα μακρόπνοο σχεδιασμό και αντ’ αυτού αρκούμαστε μόνο σε κορώνες εντυπωσιασμού και ατέλειωτης φλυαρίας.

Ο μύθος της παράλληλης στήριξης

Ο/Η εκπαιδευτικός ΕΑΕ του θεσμού της παράλληλης στήριξης-συνεκπαίδευσης τοποθετείται σε σχολείο/α, όχι ως «ατομικός εκπαιδευτικός» μαθητών/τριών, αλλά με σκοπό την ένταξή τους στο σχολικό γίγνεσθαι, σε γνωστικό, κοινωνικό και ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο
περισσότερα: https://www.esos.gr/arthra/84446/pente-dieykrinistikes-odigies-gia-tin-parallili-stirixi-synekpaideysi

https://www.kathimerini.gr/k/k-magazine/562435834/edtech-ekpaideytiki-technologia-stin-praxi/

Γρήγορα αυτοκίνητα:
Παρουσίαση1
Η ιστορία του Παναθηναϊκού:
Η ιστορία του Παναθηναϊκού
Η-ιστορία-του-Παναθηναϊκού (1)

Ένας σπάνιος ποδοσφαιριστής

Οι Εβραίοι του χτες και του σήμερα