Ανανίας Τοζακίδης, Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας

Μπαλκόνι τρίτου ορόφου στο κέντρο της πόλης. Άνθρωποι, αυτοκίνητα όλη η κίνηση της μικρής πόλης από ψηλά. Καλοκαίρι, καθημερινή, ανυποψίαστη η ζωή του πολυσύχναστου δρόμου στα πόδια σου. Βλέπεις, η καλύτερα παρατηρείς, χωρίς ενδοιασμό, γιατί απλά περνάς απαρατήρητος, εκεί ψηλά που βρίσκεσαι. Πόσο διαφορετικά είναι όταν παρατηρείς τη ζωή εκεί κάτω, χωρίς να σε βλέπουν.
Είναι όπως τότε, όταν στα δάση της γηραιάς Αλβιόνας παρατηρούσες κάτι πρόχειρους ξύλινους εξώστες, με μικρές σκαλωσιές για να σκαρφαλώσεις και να θρονιαστείς ώστε να παρατηρείς την άγρια πανίδα κάτω από τα πόδια σου. Αλήθεια, πόσα ανυποψίαστα ζωάκια, που δεν μύριζαν την ανθρώπινη παρουσία, περνούσαν από κάτω απ’ τα πόδια σου, χωρίς βέβαια να αντιλαμβάνονται την παρουσία σου.
Τα αυτοκίνητα παρκάρουν δεξιά και αριστερά του δρόμου. Η αριστερή πλευρά είναι ελεγχόμενης στάθμευσης.
Περνάνε συνεχώς αυτοκίνητα, το κέντρο συγκεντρώνει όλη την εμπορική κίνηση της μικρής πόλης.
Τ’ αυτοκίνητα φυσικά περισσότερα απ’ τους ανθρώπους. Αυτοκίνητα που περνάνε και χάνονται στη στροφή του δρόμου και άλλα που παρκάρουν για τις δουλειές στο κέντρο της πόλης.
Παρκάρει με δυσκολία, βγάζει το αγόρι από την πίσω θέση, του κρατάει το χέρι και προχωράνε για το κέντρο, ο μικρός γυρίζει και ρίχνει μια τελευταία ματιά στο κόκκινο αυτοκίνητο. Η νεαρή μαμά σχεδόν το σέρνει, με τον γοργό βηματισμό της.
Απέναντι, γιατρός ογκολόγος, ονομαστός για τις χαρτογραφήσεις του. Όλο και κάποιος χτυπάει το κουδούνι. Κάποιοι βγαίνουν ανήσυχοι, κάποιοι άλλοι ανακουφισμένοι. Ο σοφέρ που μόλις πέρασε είχε το χέρι του στο γυμνό μηρό της συνοδηγού. Καλοκαίρι, γιατί όχι, εξάλλου γιορτάζει η εμφανής σάρκα, ιδίως στα νεανικά σώματα. Από τ’ απέναντι διαμέρισμα βγήκε μια κοπέλα μ’ έναν καφέ στο χέρι, χάρτινο ποτήρι απαραίτητο αξεσουάρ, στα χέρια των νέων ανθρώπων. Νιώθει αμήχανα, δεν είναι το ίδιο όπως με όλους τους ανυποψίαστους ανθρώπους, που περνάνε από κάτω. Κάθεται λίγο και χάνεται και πάλι στο σκοτεινό διαμέρισμα. Η Μαρία, η πρώην μαθήτριά μου, στο απέναντι πεζοδρόμιο με τον πατέρα της. Τον αγκαλιάζει που και που, ώστε να νιώσει την ασφάλεια που τόσο έχει ανάγκη, λόγω της αναπηρίας της.
Να και η δημοτική αστυνομία, ελέγχει τα αυτοκίνητα της αριστερής πλευράς. Προχωράνε μέχρι το τέλος του δρόμου και γυρίζοντας πίσω σταματάνε στο κόκκινο αυτοκίνητο. Ο ένας βγάζει το μπλοκάκι του, ρίχνει μια ματιά στο νούμερο της οδού, μια ματιά στο ρολόι του και γράφει την κλήση με γρήγορες κινήσεις. Ο συνάδελφος του δυο μέτρα παρακάτω τον περιμένει, μάλλον βαριεστημένα. Τη διπλώνει και την αφήνει, κάτω από τους υαλοκαθαριστήρες. Αναρωτιέμαι και θα περιμένω να παρατηρήσω την αντίδραση της νεαρής μαμάς, μόλις επιστρέψει απ’ την αγορά και δει την κλήση. Αλήθεια θα απολαύσω τη σκηνή χωρίς φόβο, αλλά φυσικά με πάθος!
Ακριβώς πίσω, παρκάρει ένα δεύτερο αυτοκίνητο, βγαίνει ένας ευτραφής κύριος, χωρίς μπλούζα, αφήνοντας σε κοινή θέα την τεράστια κοιλιά του. Βλέπει την κλήση στο μπροστινό αυτοκίνητο και πηγαίνει ν’ αγοράσει κάρτες στάθμευσης. Επιστρέφει, τοποθετεί την κάρτα και κατόπιν βάζει την μπλούζα του, που αδιαμαρτύρητα δέχεται να καλύψει την τεράστια κοιλιά του. Ένα αυτοκίνητο σταματάει στην μέση του δρόμου. Τα υπόλοιπα αυτοκίνητα περιμένουν υπομονετικά. Κάποια στιγμή εμφανίζεται μια ηλικιωμένη υποβασταζόμενη, της ανοίγουν την πόρτα και η ροή συνεχίζεται.
Το κόκκινο αυτοκίνητο ξεπαρκάρει, έχασα όλη την προηγούμενη σκηνή που τόσο περίμενα. Μόλις και πρόσεξα ότι κλήση έλειπε από το μπαμπρίζ του αυτοκινήτου. Η νεαρή μαμά με το μικρό χαριτωμένο αγοράκι και με το ολάνοικτο βιβλίο της ζωής μπροστά τους αναχωρούν, όλα τ’ άλλα στην τελική, ασήμαντες λεπτομέρειες…

https://www.youtube.com/watch?v=_50qgr811r0

https://www.google.com/search?sca_esv=b04edf4c6777ddf8&udm=7&sxsrf=AHTn8zqGSoonb2ONe4TCiLPFkZYFVZPGsQ:1741197864486&q=%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83+%CE%B5%CE%BA%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83&sa=X&sqi=2&ved=2ahUKEwiaxMjBw_OLAxVC1QIHHQ1lMskQ8ccDKAJ6BAg4EAQ&biw=1227&bih=551&dpr=1.1#fpstate=ive&vld=cid:4a61be96,vid:5cBwGICcIXM,st:0

Κυψέλη _240102_121608

Το υπουργείο παιδείας μετά την περίοδο των μνημονίων ξεκίνησε μια σειρά από εξαγγελίες όπως αγγλικά στο νηπιαγωγείο, το πολλαπλό βιβλίο, την αύξηση των ωρών στο μάθημα της γυμναστικής, αλλά και την έλευση των διαδραστικών πινάκων στα σχολεία των ελληνικής επικράτειας. Τα παραπάνω είναι μερικά από αυτά που ανακοινώθηκαν ή πραγματοποιούνται(διαδραστικοί πίνακες, αγγλικά στο νηπιαγωγείο) από την σημερινή ή την προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου παιδείας και είναι δηλωτικά του προγραμματισμού σχετικά με τις ανάγκες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Συγχρόνως διαβάζουμε και ακούμε για ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία, παρ’ όλο που είναι αλήθεια έχουμε περισσότερους εκπαιδευτικούς σε σχέση με τους μαθητές. Το ελληνικό σχολείο έχει καταλήξει το Ελ Ντοράντο της εύρεσης εργασίας για κάθε νέο, το οποίο είναι απόλυτα σεβαστό, αλλά το πρωταρχικό ερώτημα της πολιτείας πρέπει να είναι η καλύτερη δυνατή εκπαίδευση των παιδιών. Ένα σύγχρονο συμπεριληπτικό σχολείο σχεδιάζεται για να ικανοποιεί πρωταρχικά τις ανάγκες των παιδιών και όχι την ανάγκη για εύρεση εργασίας χιλιάδων νέων(τεράστιος τζίρος τα μεταπτυχιακά αμφιβόλου αξίας που υπόσχονται διορισμό). Τελικά αρκούν οι τελευταίες αποσπασματικές εξαγγελίες ή χρειάζεται ένας μακρόπνοος σχεδιασμός που να απαντάει και να δίνει λύση στις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Σ ’ ένα μακρόπνοο σχεδιασμό δε θα μπορούσαν να λείπουν οι διαθρωτικές αλλαγές, καθώς και η ανανέωση των κτιριακών υποδομών. Πέρασε ο καιρός που ένας βασικός στόχος του υπουργείου ήταν για πρωινά σχολεία σ’ όλη την επικράτεια. Σε κάθε περίπτωση τελειώσαμε με το παραπάνω, αλλά βλέποντας σήμερα τις κτιριακές μας υποδομές, τα σχολεία που πηγαίνουν οι μαθητές μας, είναι όλα απαρχαιωμένα πολλά από αυτά ακατάλληλα και με συχνές αναφορές σε σχέση με τη συντήρησή τους. Σοβάδες που πέφτουν στα σχολεία και έλλειψη αναγκαίων πόρων για τη λειτουργία τους είναι η μεγάλη μάστιγα των κτιριακών υποδομών του ελληνικού σχολείου. Η ανάγκη για σύγχρονες κτιριακές υποδομές θα έπρεπε να είναι μέσα στις άμεσες προτεραιότητες του υπουργείου παιδείας με αντίστοιχες διαθρωτικές αλλαγές. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες σε κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση(τουλάχιστον με δεκαετή ορίζοντα) τα μισά κονδύλια συνοδεύουν τις νέες κτιριακές και υλικοτεχνικές υποδομές τους. Για να μην φλυαρούμε περισσότερο ένας δεκαετής αντίστοιχος προγραμματισμός κάτι σαν τον Καποδίστρια στην τοπική αυτοδιοίκηση, ίσως θα ήταν μια λύση σε πολλές από τις παθογένειες που δημιουργήθηκαν από τις πρόχειρες εξαγγελίες χωρίς συνοχή και συγκεκριμένους στόχους. Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναφορές. Σύγχρονα σχολεία με κλειστό γυμναστήριο και με ελάχιστο αριθμό μαθητών(σε αστικό ιστό) τουλάχιστον τριακοσίων στην πρωτοβάθμια και τετρακοσίων στην δευτεροβάθμια. Στην πρωτοβάθμια τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη και ίσως κάτω από την ίδια διεύθυνση. Μια άμεση διαθρωτική αλλαγή θα ήταν ένας διευθυντής σε όμορα σχολεία για την καλύτερη κατανομή των μαθητών αλλά και την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού. Σε έναν μακρόπνοο σχεδιασμό θα βάζαμε οπωσδήποτε νέα σχολικά κτίρια(στον αστικό ιστό της πόλης μας τουλάχιστον δυο σύγχρονα Δημοτικά σχολεία, που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες αλλά φυσικά και την ύπαρξη του απαραίτητου κλειστού γυμναστηρίου. Αύξηση ωρών γυμναστικής ναι, αλλά κύριε υπουργέ μου που; Στο κρύο, στο τσιμέντο και στο λιοπύρι;

Αυτό που διαπιστώνεις τα τελευταία χρόνια στα εκτεινόμενα στην ελληνική εκπαίδευση, είναι η μια ατέρμονη και ανερμάτιστη φλυαρία. Στην φλυαρία αυτή κεντρική θέση κατέχει το υπουργείο παιδείας, όπου κάθε υπουργός ή υφυπουργός προκειμένου ν’ αφήσει έργο, βάζει το πετραδάκι του, ή την κοτρόνα του σ’ αυτό που λέμε ελληνική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Εν αρχής η ιδέα κάποιου συμβούλου και κατόπιν ένα ΕΣΠΑ και τσουπ η καινοτομία στην εκπαίδευση. Φυσικά χωρίς κάποιον κεντρικό σχεδιασμό και χωρίς κάποια σύνδεση με τα υπάρχοντα. Επιπλέον και χωρίς καμία πρόβλεψη για μακροημέρευση του θεάρεστου αυτού έργου. Θα μου πείτε πολιτικοί είναι και ο καθένας θέλει να φανεί, ώστε κάποια στιγμή να τον θυμηθούν οι πιστοί(ψηφοφόροι). Οπότε τι πρόβλημα έχεις άσε τους ανθρώπους στο έργο τους… θα τους αφήναμε πολύ ευχαρίστως, αν όλα αυτά που σκέφτονται και εφαρμόζουν δεν έπεφταν στου κασίδη το κεφάλι, που είναι το ελληνικό σχολείο και οι λειτουργοί του. Φτάνουν οι θεωρητικολογίες και ότι θυμάμαι χαίρομαι, το ελληνικό σχολείο έχει κρασσάρει από κάθε λογής σκουπίδι που ο κάθε πονεμένος έβαλε με το χεράκι του, το λιθαράκι του, με αποτέλεσμα το ελληνικό σχολείο να σέρνεται και μαζί μ’ αυτούς και οι λειτουργοί του. Απ’ την άλλη δεν έρχεται κάποιος, να πετάξει όλα αυτά τα σκουπίδια και μ έναν νέο κεντρικό σχεδιασμό να βάλει τις βάσεις για κάτι καινούργιο. Τεράστια λοιπόν φλυαρία και παντελής έλλειψη ενός κεντρικού σχεδιασμού για το που θέλουμε να πάμε. Οι λειτουργοί της εκπαίδευσης έχουν γίνει αυτιστικοί μην μπορώντας να βρουν την περπατησιά τους μ’ όλες αυτές τις Κασσάνδρες που η κάθε μια τυρβάζει για την πραμάτεια της. Ειδική εκπαίδευση, επαγγελματική εκπαίδευση αποσπασματικές παρεμβάσεις χωρίς κάποιον μακρόπνοο σχεδιασμό για το πού θέλουμε να πάμε. Δε θέλουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και της Κύπρου για μια θέση στο δημόσιο σχολείο μέσω του Ελντοράντο της ειδικής αγωγής. Αλήθεια αναρωτιέται κανείς αν έχουμε αποτελεσματικότερη εκπαίδευση με είκοσι χιλιάδες εκπαιδευτικούς στην παράλληλη στήριξη…
Γενικότερα δεν αναρωτιέται και δεν αξιολογεί κανείς για όλα αυτά που έχουν συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια στο ελληνικό σχολείο και αποτελούν τροχοπέδη στην εύρυθμη λειτουργία του. Και επίσης αναρωτιόμαστε όλα αυτά τα χρόνια(και για άλλα πολλά), γιατί δεν πάμε σ’ ένα μακρόπνοο σχεδιασμό και αντ’ αυτού αρκούμαστε μόνο σε κορώνες εντυπωσιασμού και ατέλειωτης φλυαρίας.

Ο μύθος της παράλληλης στήριξης

Ο/Η εκπαιδευτικός ΕΑΕ του θεσμού της παράλληλης στήριξης-συνεκπαίδευσης τοποθετείται σε σχολείο/α, όχι ως «ατομικός εκπαιδευτικός» μαθητών/τριών, αλλά με σκοπό την ένταξή τους στο σχολικό γίγνεσθαι, σε γνωστικό, κοινωνικό και ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο
περισσότερα: https://www.esos.gr/arthra/84446/pente-dieykrinistikes-odigies-gia-tin-parallili-stirixi-synekpaideysi

https://www.kathimerini.gr/k/k-magazine/562435834/edtech-ekpaideytiki-technologia-stin-praxi/

Γρήγορα αυτοκίνητα:
Παρουσίαση1
Η ιστορία του Παναθηναϊκού:
Η ιστορία του Παναθηναϊκού
Η-ιστορία-του-Παναθηναϊκού (1)