Γαλάζιος «βόλος» στη γειτονιά μας

Το Hubble εντόπισε πλανήτη στα χρώματα της Γης σε απόσταση 63 ετών φωτός

Ουάσινγκτον 

Παρατηρήσεις με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble επέτρεψαν για πρώτη φορά στους αστρονόμους να προσδιορίσουν το χρώμα ενός πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος -και η απόχρωση που βρήκαν είναι το γνώριμο μπλε της Γης. Οι ομοιότητες όμως σταματούν εκεί, αφού ο γαλάζιος εξωπλανήτης φαίνεται ότι αποκτά το χρώμα του λόγω μιας μόνιμης βροχής καυτού γυαλιού.
Η ανακάλυψη
Διεθνής ομάδα αστρονόμων έστρεψε το Hubble στον πλανήτη HD 189733b, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός, και μέτρησε τις χρωματικές αλλαγές καθώς ο πλανήτης περνούσε πίσω από το μητρικό του άστρο.
Όταν ο πλανήτης κρυβόταν πίσω από το άστρο, η ακτινοβολία που δεχόταν το τηλεσκόπιο μειωνόταν απότομα στα μπλε μήκη κύματος. «Αυτό σημαίνει ότι το αντικείμενο που εξαφανίστηκε είναι γαλάζιο» εξηγεί ο Φρέντρικ Ποντ του Πανεπιστημίου του Έξετερ στη Βρετανία, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Αν κανείς τον κοιτούσε κατευθείαν, ο πλανήτης αυτός θα φαινόταν σαν μια μπλε κουκκίδα, η οποία θα θύμιζε το χρώμα της Γης» σχολιάζει ανακοίνωση της NASA.
Σύγκριση του πραγματικού χρώματος ανάμεσα στα σώματα του Ηλιακού Συστήματος και τον HD 189733b (Προσαρμογή από NASA, ESA, and A. Feild)
Το χρώμα

Το γαλάζιο χρώμα είναι όμως η μόνη ομοιότητα ανάμεσα στη Γη και τον HD 189733b. Ο μπλε εξωπλανήτης ανήκει σε μια κατηγορία σωμάτων που ονομάζονται «καυτοί Δίες» -γίγαντες από αέριο που κινούνται σε πολύ μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Λόγω της πολύ μικρής απόστασης, η περίοδος περιφοράς του HD 189733b είναι ίδια με την περίοδο περιστροφής -με άλλα λόγια, μία μέρα σε αυτόν τον παράξενο πλανήτη διαρκεί όσο ένα έτος.
Και αυτό σημαίνει ότι η μία πλευρά του πλανήτη κοιτάζει μόνιμα προς το άστρο, και ψήνεται στους 1.000 βαθμούς Κελσίου, ενώ η άλλη πλευρά παραμένει βυθισμένη στην αιώνια, παγωμένη νύχτα. Η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια προκαλεί ανέμους που εκτιμάται ότι πνέουν με ταχύτητα 7.000 χλμ την ώρα.
Ψηλά στην ταραγμένη ατμόσφαιρα, εκτιμούν οι επιστήμονες, σωματίδια πυριτίου λιώνουν από τη ζέστη και σχηματίζουν σταγονίδια γυαλιού, τα οποία πέφτουν προς τα κάτω υπό τη μορφή μιας βίαιης θύελλας.Τα σταγονίδια γυαλιού σκεδάζουν το γαλάζιο χρώμα περισσότερο από ό,τι το κόκκινο, δίνοντας έτσι στον πλανήτη το χαρακτηριστικό του χρώμα. Όπως φαίνεται, θα περιμένουμε ακόμα αρκετά χρόνια μέχρι να ανακαλυφθεί ένας πλανήτης βαμμένος μπλε από τους ωκεανούς του, όπως συμβαίνει με τη δική μας Γη. Τουλάχιστον όμως οι αστρονόμοι πέτυχαν το σωστό χρώμα. Η ανακάλυψη έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».
Για βιντεο

Οι ωκεανοί «βράζουν» Απορροφούν την έξτρα θερμότητα των κλιματικών μεταβολών

Οι ωκεανοί «βράζουν»

Οι ωκεανοί είναι πολύ πιθανό να απορροφούν στο εσωτερικό τους την έξτρα θερμότητα που παράγεται στον πλανήτη

Λονδίνο         

Ο ρυθμός αύξησης της θερμοκρασίας εξαιτίας των κλιματικών μεταβολών στη Γη είχε συνεχή ανοδική τάση στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Στη συνέχεια ο ρυθμός μειώθηκε με την επιστημονική κοινότητα να αναζητά τις αιτίες και να προσπαθεί να διαπιστώσει αν η αύξηση της θερμοκρασίας σταμάτησε.
Τα ευρήματα μιας σειράς ερευνών που εξέδωσε η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Βρετανίας (Met Office) συμφωνούν στο ότι το φαινόμενο δεν σταμάτησε αλλά απλά έκανε «παύση» ή καλύτερα μεταφέρθηκε από την ατμόσφαιρα στους ωκεανούς οι οποίοι απορροφούν την έξτρα θερμότητα που παράγεται στον πλανήτη. 

Η «υδαταποθήκη» θερμότητας

Η έκθεση του Met Office που απαρτίζεται από τρεις επιστημονικές μελέτες ενισχύει τη θεωρία ότι οι ωκεανοί απορροφούν τη θερμότητα που κανονικά θα παρέμενε στην ατμόσφαιρα και θα αύξανε συνεχώς τη θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης.

Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, οι ωκεανοί απορροφούν συνεχώς ποσότητα θερμότητας ίση με εκείνη που παράγουν 150 δισεκατομμύρια ηλεκτρικοί βραστήρες. Η θερμότητα παγιδεύεται στα βάθη των ωκεανών και για αυτόν τον λόγο δεν μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα από τους δορυφόρους. Μια έμμεση απόδειξη της θεωρίας είναι ότι τα τελευταία χρόνια καταγράφονται αρνητικές επιπτώσεις σε θαλάσσια οικοσυστήματα (π.χ καταστροφή κοραλλιογενών υφάλων) ή μεταναστεύσεις ψαριών που συνδέονται άμεσα με την αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών.

Και όμως…

Κορυφαίοι ειδικοί που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή επισημαίνουν ότι η μείωση του ρυθμού αύξησης της θερμοκρασίας τη δεκαετία του 2000 δεν ήταν τέτοια που να αποτρέψει την ύπαρξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών στον πλανήτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τότε που τηρούνται αρχεία θερμοκρασίας στη Γη από τις 14 πιο θερμές χρονιές στον πλανήτη μας οι 12 είναι χρονιές από το 2000 και μετά.

«Κάποιοι μιλάνε για επιβράδυνση, κάποιοι για ένα κενό, κάποιο για μια παύση. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης δεν έχει αυξηθεί αξιοσημείωτα τα τελευταία 10-15 έτη. Αν και δεν κατανοούμε πλήρως όλες τις λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει σε αυτό το χρονικό διάστημα, επικρατεί η πεποίθηση ότι υπάρχουν διακυμάνσεις στον ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας» αναφέρει στη βρετανική εφημερίδα The Independent ο Ρόουαν Σάτον, καθηγητής Kλιματολογίας στο βρετανικό πανεπιστήμιο Reading.

Η αρχαία αύξηση

Μια προβολή του τι πιθανώς να συμβεί στο μέλλον προσφέρει μια νέα μελέτη ερευνητών του Imperial College στο Λονδίνο. Οι ερευνητές μελέτησαν τις επιπτώσεις όταν πριν από πέντε εκατομμύρια έτη η Γη βίωσε ένα φαινόμενο κλιματικών μεταβολών και αύξησης της θερμοκρασίας η οποία ήταν παρόμοια με αυτή που καταγράφεται τις τελευταίες δεκαετίες. Οπως διαπίστωσαν, η αύξηση της θερμοκρασίας έλιωσε ένας μεγάλο μέρος των πάγων της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας με αποτέλεσμα η στάθμη της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο να ανέβει κατά…20 μέτρα! Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=523462

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων