Όταν η Minolta συνάντησε την Αφροδίτη της Μήλου

Τεχνολογία και Τέχνη παρότι φαινομενικά κινούνται σε ασύμπτωτες τροχιές συχνά αλληλεπιδρούν και αλληλοσυμπληρώνονται. Ένα καλό παράδειγμα, κατάλληλο μάλιστα και για εκπαιδευτική χρήση, είναι η ψηφιακή αναδημιουργία της Αφροδίτης της Μήλου από την Konica Minolta.

Η εταιρεία χρησιμοποιώντας το νέο της ψηφιοποιητή (Non Contact 3d Digitizer) κατόρθωσε να αναδημιουργήσει ψηφιακά το άγαλμα αναδεικνύοντας λεπτομέρειες που είναι δύσκολο να συλλάβει ακόμα και το πιο εξασκημένο μάτι.

Κάντε κλικ στην εικόνα για να δείτε την παρουσίαση της Minolta

Δικτυακά κολάζ με το Vuvox

Το Vuvox είναι μια δωρεάν δικτυακή υπηρεσία που επιτρέπει τη γρήγορη δημιουργία εντυπωσιακών κολάζ χρησιμοποιώντας κείμενο, εικόνες, ήχο, βίντεο και RSS feeds. Το αποτέλεσμα μπορεί να επικολληθεί, όπως θα κάναμε και μ’ ένα βίντεο από το YouTube, στο ιστολόγιό μας, σ’ έναν ιστότοπο ή ν’ αποτελέσει τμήμα μιας ευρύτερης παρουσίασης. Το υλικό που χρησιμοποιούμε μπορεί να είναι είτε πρωτότυπο είτε υλικό που προέρχεται από άλλες ιστοσελίδες, ψηφιακά αποθετήρια κλπ. Η εφαρμογή, κατάλληλη και για τη δημιουργία μικρών εκπαιδευτικών παρουσιάσεων, ανήκει στην κατηγορία των mashups, των δικτυακών δηλαδή εφαρμογών που συνδυάζουν επαναχρησιμοποιούμενα δεδομένα από περισσότερες από μια πηγές για τη δημιουργία πρωτότυπου υλικού.

Φωτογραφία 1948

Κική Δημουλά σήμερα. Παρήγορο να διαπιστώνεις ότι η ποίηση μαγεύει ακόμα τα παιδιά. Ο δάσκαλος, βεβαίως – βεβαίως, το βιολί του. “Φωτογραφία 1948“. “Παράλληλο κείμενο” στο “Κονιάκ Μηδέν Αστέρων”.  Χαρείτε το

  • Το ποίημα από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971). Ακούγεται η Προσωπογραφία της μητέρας μου από το δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι Το χαμόγελο της Τζοκόντα (1964).

Θα έρθει καιρός;

Είμαι φτιαγμένος, καιρό τώρα, μ’ όσα βλέπω να γίνονται γύρω μου κι είπα ν’ ανεβάσω το “Θάρθει καιρός” της Κατερίνας Γώγου, έτσι να εκτονωθεί λίγο ο θυμός, να δραπετεύσει το μυαλό σ’ εκείνη την εποχή που “θ’ αλλάξουνε τα πράγματα”, που “τα παιδιά θα διαλέγουνε γονείς” και έννοιες και λέξεις όπως εξευτελισμός, τιμή, κέρδος θα τις κρατάμε “για το μάθημα της Ιστορίας”. Κι αντί να δω το βίντεο, βλέπω τη γνωστή οθόνη της Google. Το περιεχόμενο που πας να δεις έχει επισημανθεί από “χρήστες” ως ακατάλληλο, γι αυτό πρέπει να συνδεθείς για να πιστοποιήσεις ότι είσαι 18 κλπ. Πάλι καλά! Γιατί στην περίπτωση των blogs ανάλογες καταγγελίες ανώνυμων χρηστών (μονομερώς ανησυχούντων και σκανδαλωδώς εισακουομένων) οδήγησαν στο οριστικό κλείσιμό τους. Η άλλη πλευρά της ελευθερίας στο Διαδίκτυο…

Φωτεινή Μέρα

Dia de Luz: Φωτεινή μέρα. Έξι σκηνοθέτες αποτυπώνουν τη ζωή στη σκουπιδούπολη της πρωτεύουσας της Νικαράγουας, Μανάγκουα. Από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου. Το αποτέλεσμα είναι το φιλμ «Φωτεινή Μέρα» (Dia de Luz), ένας ύμνος στη ζωή. Αύρα αισιοδοξίας, μέρες που ‘ναι, από την πρώην “Πίσω Αυλή”…

Via


R.I.P. Maurice

Ένας από τους πολυγραφότερους και δημοφιλέστερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, ο Μορίς Ζαρ, πέθανε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 84 ετών. Ο γάλλος δημιουργός έγραψε μουσική για περισσότερες από 150 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, υπολογίζεται δε ότι κατά το διάστημα 1960-1999 έγραφε περίπου τρία κινηματογραφικά σκορ ανά έτος κερδίζοντας συνολικά τρία βραβεία Οσκαρ.
Σημείο-κλειδί στην καριέρα του Ζαρ αποδείχθηκε, το 1961, η μουσική που έγραψε για την περίφημη ταινία του Ντέιβιντ Λιν «Ο Λόρενς της Αραβίας» (εμμονή του γράφοντος), για την οποία και κέρδισε το πρώτο από τα τρία Όσκαρ του- όλα για ταινίες του Λιν. Το δεύτερο ήρθε το 1965 για το σάουντρακ του «Δόκτορος Ζιβάγκο»- μια τεράστια εμπορική επιτυχία-, ενώ το τρίτο είκοσι χρόνια αργότερα (1985) για «Το πέρασμα στην Ινδία». 


Rodos Ecofilms 2009

Rodos ecofilms: ένας κινηματογραφικός θεσμός που διανύει το έβδομο έτος του. Στη Ρόδο, από την Τρίτη 23 Ιουνίου και μέχρι την Κυριακή 28 Ιουνίου το πανί θα φωτίσουν οι εικόνες του Ecofilms ’09. Θα προβληθούν 108 ταινίες από 42 χώρες, στις οποίες οι δημιουργοί δείχνουν την αγωνία τους για το μέλλον του πλανήτη, αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων, την προσέγγιση ή σύγκρουση των πολιτισμών, ανακατεύοντας τις τεχνικές του ντοκιμαντέρ και της μυθοπλασίας, σε ύφος από καταγγελτικό ως ποιητικό.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το blog και την επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το μικρό παιδί του φεστιβάλ το ECOKIDS-RODOS.. FILMS FOR KIDS, με πληροφορίες για τις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις για μαθητές και παιδιά.


Ο χειρότερος καλλιτέχνης της Αμερικής

Χαρακτηρίστηκε από τους Times της Νέας Υόρκης ως ένας από τους “χειρότερους καλλιτέχνες της Αμερικής”. Ηταν το 1962 όταν στην ίδια γκαλερί συστεγάζονταν για πρώτη φορά, υπό την κατηγοριοποίηση «νέοι ρεαλιστές», οι Αντι Γουόρχολ, Κλάες Ολτενσμπεργκ, Τομ Βέσελμαν, Τζέιμς Ρόζενκουιστ και Ρόι Λιχτενστάιν. Ο καμβάς με την ξανθιά γυναίκα που χορεύει με τη χρωματιστή μπάλα δίπλα στην παραλία εκτίθεται προς το παρόν στον οίκο Κρίστις στο Λονδίνο, ενώ θα δημοπρατηθεί στις 13 Μαΐου στη Νέα Υόρκη για -το λιγότερο- τρία με πέντε εκατομμύρια ευρώ.

Δεν ξέρω αν η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο, ενίοτε όμως στοιχίζει ακριβά.

Δείτε:

  • Τον ιστοτόπο του Ιδρύματος Roy Lichtenstein
  • Βιογραφία και κριτικές στο artchive
  • Λήμμα για τον Roy Lichtenstein στην wikipedia