Φωτορεπόρτερ κατά της αυθαιρεσίας

Σημαντική η κίνηση της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, αναδεικνύει την αξία της κοινωνικής αλληλεγύης και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς. Μέλη της συγκεντρώνουν οπτικό υλικό από τα γεγονότα της τελευταίας περιόδου που μπορεί να αξιοποιηθεί στα δικαστήρια για την υπεράσπιση ανθρώπων που έχουν συλληφθεί στα επεισόδια των τελευταίων ημερών.

Άλμπουμ με τις φωτογραφίες (με αλλοιωμένα τα πρόσωπα ασφαλώς) δημοσιεύει το tvxs . ¨Ολο το υλικό είναι διαθέσιμο σε δικηγόρους, συγγενείς και στους ίδιους τους συλληφθέντες που αναζητούν φωτογραφικό υλικό ως αποδεικτικό στοιχείο.

Για περισσότερες πληροφορίες, στο tvxs.gr

Αντίο αγόρι μου…

 

…κι ούτε ματιά μην ρίξεις πίσω σου.

Άσε μας να καμωνόμαστε πως δεν καταλάβαμε τι έγινε.

Άσε μας  να διαφωνούμε για τα όρια του “μεμονωμένου”, του “τυχαίου”, του “απρόβλεπτου”.

Άσε μας να τσαλαβουτάμε στην “ψύχραιμη αποτίμηση” της απώλειας, στις “πολιτικές συνέπειες”, στο “κόστος” και στο “τίμημα” για τους κρατούντες.

Άσε μας στην μαύρη μας λογιστική να αναρωτιόμαστε, οι άθλιοι, πόσες βιτρίνες ισοφαρίζουν ένα δεκαπεντάχρονο όνειρο.

Άσε μας να ρίχνουμε λαδάκι στα γρανάζια της μηχανής που εγκαθιστά την “κακιά την ώρα” στο πρόσωπο του ένστολου κτήνους.

Άσε μας και μας , τους δασκάλους σου, να διαφωνούμε για τον “πλέον πρόσφορο” τρόπο αντίδρασης.

Άσε μας να σ’ αποχαιρετήσουμε με λόγο ξύλινο και μ’ αναφορές στα “πάγια αιτήματα” του κλάδου.

Και να συνεχίσουμε έπειτα την “παράδοση”. Γιατί η ύλη, το ξέρεις, πρέπει να βγει. Γι αυτό δεν μπορέσαμε, συμπάθα μας, να αφιερώσουμε αυτή τη μέρα σε μια συζήτηση με τους συμμαθητές σου για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Το κεφάλαιο αυτό είναι, πάντα, εκτός ύλης.

Αντίο αγόρι μου.  Κι ούτε ματιά μην ρίξεις πίσω σου. Δεν μας αξίζει…

Εγώ είμαι το κουνέλι!!!

Μια και η περίπτωση του Κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου, που εκδικάζεται αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη, οδηγεί μοιραία σε σκέψεις για την αστυνομική βία, ας κάνουμε μια απλή υπόθεση. Τι θα είχε γίνει αν η βιαιοπραγία των αστυνομικών δεν είχε καταγραφεί από τις τηλεοπτικές κάμερες; Ποια εκδοχή “αλήθειας” θα είχαμε καταναλώσει; Και κυρίως, τι ακριβώς θα είχε “ομολογήσει” ο άτυχος νεαρός;

Επίκαιρο και εύγλωττο το παλιό ανεκδοτάκι:

Σ’ ένα διεθνή διαγωνισμό αστυνομικών υπηρεσιών, προκρίνονται για την τελική φάση η Scotland Yard της Βρετανίας, το FBI και η ΕΛ.ΑΣ. Φτάνει, λοιπόν, η ώρα της πρακτικής δοκιμασίας, που θα κρίνει ποια αστυνομία θα είναι η νικήτρια. Η επιτροπή του διαγωνισμού εκφωνεί την τελική αποστολή:

«-Έχουμε αφήσει ένα κουνέλι στη δασική έκταση που βλέπετε μπροστά σας.Η αστυνομία που θα ανακαλύψει και θα συλλάβει αυτό το κουνέλι, θα είναι η νικήτρια». Ξεκινάει πρώτη η βρετανική Scotland Yard, ψάχνει μεθοδικά όλο το δάσος, χτενίζει κάθε πιθανή κρυψώνα και μετά από 3 ημέρες αναλύοντας όλα τα στοιχεία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:

-ΚΟΥΝΕΛΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Σειρά έχει τώρα το FBI. Ξεκινάει την έρευνα με ειδικούς θερμικούς ανιχνευτές προηγμένης τεχνολογίας, στοιχεία και πληροφορίες από κατασκοπευτικούς δορυφόρους, τοποθετεί κάμερες, μικρόφωνα, παγίδες, αλλά μετά από 3 ημέρες κι αυτή τίποτα.Γυρνάει στην επιτροπή παραδίδοντας το πόρισμα:

-ΚΟΥΝΕΛΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Έρχεται τέλος κι η σειρά της ΕΛ.ΑΣ. Οι πράκτορές της εφορμούν στο πυκνό δάσος με γκλομπς, ασπίδες, χειροπέδες και ορειβατικούς κρίκους. Περνάει μια ώρα κι εμφανίζονται σέρνοντας πίσω τους μια καταχτυπημένη, καταματωμένη και αλυσοδεμένη αρκούδα που φωνάζει έντρομη:
-ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΟΥΝΕΛΙ !!! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΟΥΝΕΛΙ !!!

Και για φθορά περιουσίας…

Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Παραμπέμπεται ο Κύπριος σπουδαστής  Αυγουστίνος Δημητρίου με τις κατηγορίες της «στάσης» και της «διατάραξης της κοινής ειρήνης». Σημειώνει σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Παντελής Μπουκάλας: “Mα είναι δυνατόν; Τέτοια παράβλεψη; Να παραπέμπεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ο Κύπριος σπουδαστής Αυγουστίνος Δημητρίου με τις κατηγορίες της «στάσης» και της «διατάραξης της κοινής ειρήνης» και να μην παραπέμπεται και για ένα επιπλέον βαρύ παράπτωμά του, που το διέπραξε με ειδεχθή αποφασιστικότητα; Είναι νοητό να μην κατηγορείται και για φθορά ξένης περιουσίας και μάλιστα δημόσιας; Θα πρέπει να το έχουμε δει όλοι μας πάνω από εκατό φορές το φιλμάκι από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 2006. Κι έχει γραφτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας το μένος (αντιοικολογικό εκτός των άλλων) με το οποίο ο φοιτητής ορμούσε καταπάνω στην αθώα ζαρντινιέρα, για να την καταστρέψει με το κεφάλι του. Και δεν του αρκούσε αυτή η καταστροφή παρά, και πάλι με το κεφάλι του, προσπάθησε με πάθος να φθείρει και άλλα κομμάτια της δημόσιας περιουσίας, άλλα εθνικά τιμαλφή: Τα ρόπαλα των αστυνομικών, ιδιαιτέρως εύθραυστα όπως γνωρίζουμε…”

Στέρηση ελευθερίας και μόνο;

Η αποχή των κρατουμένων από το συσσίτιο σε 21 φυλακές της χώρας υπενθυμίζει τις άθλιες συνθήκες κράτησης σε φυλακές – αποθήκες ανθρώπων. Σύμφωνα και με το νόμο, εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο. Δεν σημαίνει ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Άραγε οι συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές συνεπάγονται στέρηση ελευθερίας και μόνον;

Σχετικά:

Αναζήτηση βίντεο με αναγνώριση φωνής

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά αρχεία με βιντεοσκοπημένες συζητήσεις, διαλέξεις και μαθήματα. Εξαιρετικό περιεχόμενο είναι συχνά διαθέσιμο μερικά μόνον κλικ μακριά μας. Και δεν είναι μόνον υλικό που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει υποκλαπεί αλλά και υλικό που διαθέτουν Πανεπιστήμια, εκπαιδευτικοί οργανισμοί αλλά και οι ίδιοι οι επιστήμονες που κοινοποιούν μ’ αυτό τον τρόπο τη δουλειά τους.

Το βασικό μειονέκτημα της αναζήτησης σε βιβλιοθήκες που περιέχουν αρχεία βίντεο είναι ότι γίνεται είτε με το όνομα του αρχείου είτε με τα μεταδεδομένα που προσθέτει ο δημιουργός του. Το πρόβλημα είναι όμως, ότι αυτά τα κριτήρια εύρεσης δεν αντιστοιχούν πάντα ή απολύτως με το περιεχόμενο. Μου έχει συμβεί να έχω βρει βίντεο διάλεξης διάρκειας περίπου μιας ώρας, να έχω ιδροκοπήσει προσπαθώντας να καταλάβω τι λέει ένας προφέσορας με προφορά του αμερικάνικου νότου για να ανακαλύψω στο τέλος ότι αυτό που με ενδιέφερε (και αναφερόταν στα μεταδεδομένα του αρχείου) ήταν μια ασήμαντη αναφορά διάρκειας λίγων μόνο δευτερολέπτων.

Απάντηση στο πρόβλημα δίνει η Google που χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης φωνής (voice recognition ή speech to text) ώστε να καταγράψει το κείμενο του κάθε βίντεο, δημιουργώντας έτσι τον κατάλογο λέξεων που διευκολύνουν την «φωνητική» αναζήτηση. Μ’ άλλα λόγια κάθε βίντεο “απομαγνητοφωνείται” ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία αναζήτησης. Διάβαστε περισσότερα “Αναζήτηση βίντεο με αναγνώριση φωνής”