Θα έρθει επιτέλους το τέλος του κόσμου ή να πάω για καφέ;

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες ότι επίκειται το τέλος του κόσμου. Για την ακρίβεια το τέλος του κόσμου των υπολογιστών, όπως τουλάχιστον τον γνωρίζουμε. Αιτία, ο φοβερός και τρομερός ιός conficker.

Δημιούργημα σατανικού συνωμοτικού κέντρου (ας πούμε κινέζικου, δένει και με άλλες θεωρίες), μήνες τώρα μολύνει κατά τρόπο συστηματικό εκατομμύρια υπολογιστές σ’ όλον τον πλανήτη.

Πόσα εκατομμύρια;

Η πρώτη αναφορά που διάβασα μιλούσε για μισό εκατομμύριο μολυσμένους υπολογιστές, που στο αμέσως επόμενο άρθρο έγιναν δυο εκατομμύρια, που έγιναν πέντε, για να γίνουν δέκα, για να δημιουργήσουν εντέλει το μεγαλύτερο δίκτυο υπολογιστών ζόμπι που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.

Αυτή η απίστευτη στρατιά νεκροζώντανων υπολογιστών μήνες τώρα υποκρίνεται ότι δουλεύει για μας. Διεκπεραιώνει έγγραφα, κατεβάζει ταινίες, υπολογίζει τα κοινόχρηστα, στέλνει mail με καλαμπούρια, άντε ανεβάζει και κανα κειμενάκι στα blogs μας. Στην πραγματικότητα όμως, περιμένει τη στιγμή που ο δημιουργός της (το κέντρο που λέγαμε) θα την επαναπρογραμματίσει.

Και τότε θα γίνει το έλα-να-δεις. Αεροσκάφη θα συγκρούονται πάνω από τα κεφάλια μας, πλοία θα διαγράφουν πιρουέτες στους ωκεανούς, τα κόκκινα τηλέφωνα του Λευκού Οίκου θα καλούν φαναρτζίδικα στην Κυψέλη, τα τερματικά της ΓΑΔΑ θα παίζουν βιντεοκλίπ με τους Μαζού (εντ δε Ζου), οι υπολογιστές του Γενικού Λογιστηρίου θα πιστώνουν τους λογαριασμούς των υπαλλήλων με αύξηση 82,37%, τα ΑΤΜ θα δίνουν με κάθε ανάληψη και μια δώρο, τα καπάκια στις λεκάνες θα ανεβοκατεβαίνουν προκαλώντας εκκωφαντικό θόρυβο που προσημαίνει την έλευση του θηρίου της Αποκαλύψεως (όπως πολύ σωστά αποκωδικοποίησε στα τελευταία 534 βιβλία προφητειών γνωστός τηλεβιβλιοπώλης) και οι ντελιβεράδες δε θα προλαβαίνουν να παραδίδουν πίτσες με ζαμπόν και πεπερόνι που παρήγγειλε ο ίδιος ο Αντίχριστος για να σκανδαλίσει τους πιστούς μέσα στη Σαρακοστή.

Κι όλα αυτά θα γίνουν Πρωταπριλιά. Όλα κι όλα ένας ιός που σέβεται τον εαυτό του δε χτυπά ποτέ απρόσκλητος. Λέει, θα καταστρέψω το σύμπαν την 1η Απριλίου, την τάδε ώρα. Προλάβετε να σώσετε ό,τι είναι να σώσετε σε (συλλεκτικό) χαρτάκι γιατί από αύριο θα γράφετε κείμενα με σφυρί και με καλέμι. Και επίσης οι ιοί με κάποιαν αξία δε χτυπούν όποτε έρθει. Ετοιμάζουν τις επιθέσεις Κυριακές, αργίες, επετείους και γιορτές. Από τον ιό της Χιλιετίας στον ιό των Χριστουγέννων και από τον ιό της Πρωτοχρονιάς στον conficker της Πρωταπριλιάς, τα σατανικά αυτά κατασκευάσματα πάντα αξιοσημείωτες μέρες απεργάζονται το τέλος του κόσμου και μάλιστα με τη βεβαιότητα του πατρός Μαξίμου του Αναχωρητού.

Βεβαίως, ο ιός είναι υπαρκτός. Από τον Νοέμβριο του 2008 που ανιχνεύθηκε ο ιός (για την ακρίβεια worm -“σκουλήκι”) έχει μολύνει έναν αριθμό υπολογιστών κυρίως στην Ασία και στην Λατινική Αμερική. Όπως και χιλιάδες άλλοι ιοί εκμεταλλεύτηκε κάποια κενά ασφαλείας στα λειτουργικά που χρησιμοποιούμε. Ανιχνεύεται όμως εύκολα και αντιμετωπίζεται από οποιοδήποτε anti-virus πρόγραμμα.

Αλλά στο διαδίκτυο οι εκπληκτικές δυνατότητες πληροφόρησης είναι κατοπτρικά ανάλογες και δομικά ισοδύναμες με τους κινδύνους παραπληροφόρησης. Τα αρχικά στοιχεία μεγεθύνονται επιδέξια για να γίνουν είδηση, μεταδίδονται από mail σε mail κι από blog σε blog, ο αρχικός ψίθυρος και η “εμπιστευτική” ανησυχία γίνονται κραυγή που αποκτά το κρίσιμο μέγεθος για να γίνει αδιαμφισβήτητη αλήθεια, τα παραδοσιακά ΜΜΕ παίρνουν τη σκυτάλη και δημιουργούν τη φαντασιακή εικόνα της παγκόσμιας απειλής και το διαδίκτυο -εν είδει αντιδανείου- αναλαμβάνει να την επαναπροωθήσει στους πανικόβλητους χρήστες.

Πίσω από αυτή τη μαζική υστερία δυο μόνο κατηγορίες ανθρώπων τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση.

Οι πρώτοι είναι όσοι απεργάζονται σχέδια για τον περιορισμό της διαδικτυακής ελευθερίας. Αν δεν τους βγει η προσπάθεια στο όνομα του αντιτρομοκρατικού αγώνα, των πνευματικών δικαιωμάτων και της “ασφάλειας των παιδιών μας”, η “απειλή των δεδομένων” από απροσδιόριστους (και για τούτο τρομερούς) κινδύνους μπορεί να είναι ένα πολύτιμο ανάχωμα.

Οι άλλοι είναι όσοι μετατρέπουν την απειλή και τη συνακόλουθη ανησυχία σε επικερδές εμπόρευμα. Από τους τεχνοκράτες της επικοινωνίας ως τους λογής – λογής “Αι – Τι” Μάνατζερς και τους “ειδικούς” της διαδικτυακής ασφάλειας πολλοί είναι εκείνοι που εξαργυρώνουν την ανησυχία.

Να σας δώσω ένα παράδειγμα: εγκατέστησα ένα “πρόγραμμα” που υποτίθεται ότι ανιχνεύει τον ιό σε pc που φτιάχτηκε πρόσφατα από περισσεύματα παλιών μηχανημάτων. Το pc αυτό έχει μόνο λειτουργικό ενώ δεν έχει συνδεθεί ποτέ στο διαδίκτυο αφού στερείται κάρτας δικτύου. Φαίνεται όμως πως η γειτνίαση με τον δικτυωμένο υπολογιστή μετέδωσε την κονφικερίτιδα, γιατί, όπως ασφαλώς θα μαντέψατε, το εξειδικευμένο προγραμματάκι διέγνωσε τη μόλυνση. Και αφού με προειδοποίησε με ευάριθμα popups για τους κινδύνους που διατρέχω, στο τέλος με προέτρεψε να αγοράσω το τάδε αντιβάιρους στην τιμή των 49,99$, που στην περίπτωσή μου -ακούστε τύχη- θα ήταν μόνο 29,99$, αφού είμαι ο εκατομμυριοστός αγοραστής του…

Τελικά, λέω να μην περιμένω άλλο το τέλος των πάντων και να πάω για κείνον τον καφέ. Τώρα αν εσείς συνεχίζετε ν’ ανησυχείτε, χρησιμοποιήστε, για να σας φύγει η ιδέα, ένα αξιόπιστο πρόγραμμα εντοπισμού. Το έγκυρο ZDNET δημοσιεύει μια σχετική λίστα εδώ.


Αφήστε μια απάντηση