Ο «διάλογος» για την Παιδεία, αν δεν έχει σαφείς στόχους, προτρέπει στην αερολογία, λέει ο ιστορικός της Εκπαίδευσης Αλέξης Δημαράς με αφορμή ημερίδα προς τιμήν του.
Όταν δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ ζητά τη γνώμη του για τον περίφημο «διάλογο» για την Παιδεία, τον οποίο ο νέος υπουργός “μοιάζει να θεοποιεί”, εκείνος απαντά: «Δεν νομίζω να τον θεοποιεί, τον χρησιμοποιεί. Θα φανεί για ποιο σκοπό: ως άλλοθι διότι το επιτελείο του δεν μπορεί να αρθρώσει πρόταση; ως μέσο για τη μεταφορά του (άλυτου) προβλήματος στον (ή στην) διάδοχό του; επειδή δεν ξέρει τι άλλο να κάνει; ως προκάλυμμα για να επιβληθούν λύσεις της δικής του (ή των συμβούλων του) έμπνευσης και ιδεολογικής στόχευσης; ως μέσο που νομίζει ότι θα οδηγήσει στην καλύτερη λύση; Θα δούμε και θα κρίνουμε. Πάντως, στην τελευταία περίπτωση, θα έπρεπε να έχει ξεκαθαρίσει ήδη για ποιο στόχο, όπως είπα, αναζητεί την “καλύτερη” λύση. Αλλιώς, προτρέπει στην αερολογία και παραπλανά την κοινωνία».
Και για την επικέντρωση του διαλόγου στο εξεταστικό; “…Αυτό θεωρούν ότι είναι το πιο καθοριστικό πρόβλημα του συστήματος; Δεν τους ανησυχεί περισσότερο η απώλεια εθνικού κεφαλαίου από τα μεγάλα ποσοστά της σχολικής αποτυχίας και της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου, ή από τις σημαντικές (κοινωνικά και γεωγραφικά προσδιοριζόμενες) ανισότητες εκπαιδευτικών ευκαιριών; Δεν τους ανησυχεί ότι το σχολείο προφανώς δεν ανταποκρίνεται πια στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας;”
Άρθρο των ΝΕΩΝ
