Φαίνεται ότι ο “διάλογος για την εκπαίδευση” δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Στη Βρετανία προβληματίζονται για την αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού τους συστήματος και την επιμονή της κυβέρνησης στη διδασκαλία της γλώσσας και των μαθηματικών εις βάρος της δημιουργικής διδασκαλίας.

Έρευνα, η οποία διεξήχθη από ανεξάρτητους φορείς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά φεύγουν από το σχολείο χωρίς ικανοποιητικές γνώσεις σε επίπεδο τέχνης και ανθρωπιστικών επιστημών.

«Αυτό που ισχυριζόμαστε είναι ότι η παιδεία των μαθητών ?και ως ένα βαθμό και η ζωή τους- υποβαθμίζεται όταν λαμβάνουν παιδεία που είναι τόσο ελλιπής ως προς τα θεμελιώδη στοιχεία που θα έπρεπε να περιλαμβάνει», επισημαίνει ο επικεφαλής της έρευνας, Ρόμπιν Αλεξάντερ. «Το πρόβλημα είναι ότι το σχολικό πρόγραμμα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το πρόβλημα της αξιολόγησης και της εξέτασης», συμπληρώνει.

Η έρευνα προτείνει, εντός των άλλων, ότι πρέπει να παρέχεται στους μαθητές η δυνατότητα να επιλέγουν την ύλη και τον τρόπο που θα τη διδάσκονται. Πρέπει επίσης να εφαρμοστεί ένα σχολικό πρόγραμμα που θα προάγει τη γνώση και την κατανόηση ως τις βασικές δεξιότητες του μαθητή.

Τα πορίσματα της έκθεσης συνοψίζονται στα εξής:

• Τα παιδιά στερούνται ενός διευρυμένου, ισορροπημένου και πλούσιου σχολικού προγράμματος στο οποίο θα εντάσσεται η τέχνη, η μουσική, το θέατρο και η γεωγραφία.
• Η διενέργεια υπερβολικά πολλών τεστ γλωσσικών και αριθμητικών δεξιοτήτων έχει «παραγκωνίσει» άλλα γνωστικά πεδία.

Άρθρο στη Ναυτεμπορική με στοιχεία από τον Guardian

---

“Μέσα στο μήνα Νοέμβριο (2008) στην ανεργία βγήκαν, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, 17.784 άνθρωποι. Μέσα στο Δεκέμβριο, σύμφωνα πάντα με την ΕΣΥΕ, χωρίς δουλειά έμειναν άλλα 53.078 άτομα. Μέσα στο 2009, εκτιμούν, θα απολυθούν 100.000 με 150.000 εργαζόμενοι – στην Ευρώπη συνολικά 3,5 εκατ. θα γίνουν θυσία στις ελίτ, θα πληρώσουν την απομυθοποίηση της αγοράς, θα αναλωθούν στον πανικό της επιβίωσης”.

[…] Η επισφαλής εργασία, η ανεργία, το σημαντικότερο πρόβλημα των κοινωνιών, αφού δεν πλήττει μόνο άτομα αλλά το σύνολο, ιεραρχείται χαμηλά στις προτεραιότητες των οικονομικών παρεμβάσεων, και την ευθύνη της απόλυσης φέρει ο ίδιος εργαζόμενος. Αυτός φταίει και η μικρής αναγκαιότητας εργασία του. Η κακή του τύχη -ένα απρόσωπο νούμερο ανάμεσα σε χιλιάδες, χωρίς ανθρώπινο περιεχόμενο. Απλό εμπόρευμα, που «έληξε». Ετσι, αυτός, δέσμιος του Παράλογου ως μοναδικού τρόπου εξήγησης της «ατυχίας» του, μένει να κοιτά το ζυγό της «τύχης», να ζυγίζει μόνο αρνητικά δεδομένα…

Με την ύφεση, αλλά και πριν από αυτήν (με την τεχνολογική επανάσταση και την παγκόσμια εξάπλωση της αγοράς) δεν κινούνται πια όλα προς την ίδια κατεύθυνση. H βίαιη ταλάντευση του (οικονομικού) εκκρεμούς υποβίβασε την αξία και τροποποίησε το περιεχόμενο της εργασίας. Δεν διαθέτουμε δείκτες κοινωνικής ποιότητας. Εχουμε μόνο έναν ποσοτικό χονδροειδή δείκτη αγοραίας παραγωγής. Η ευμάρειά μας συνδέεται μόνο με το ΑΕΠ. Καμιά παράμετρος δεν ερευνά τα βάθη της ψυχής, την προσωπική ευτυχία. Ετσι ο εργαζόμενος σε επισφαλή θέση, ο άνεργος, συντετριμμένος, αδύναμος, αναγκάζεται να πνίξει την απελπισία του, να ισοπεδώσει τις αβύσσους του. Να λουφάξει. Να αποδεχτεί την «ενοχή» του. Σε ένα προχωρημένο βαθμό δυστυχίας κάθε παρρησία είναι απρεπής. Για πόσο, άραγε;

Από άρθρο της Τασούλας Καραϊσκάκη στην Καθημερινή

Απολαυστικό βιντεάκι που αναλαμβάνει να εξηγήσει με animation τα αίτια, το εύρος και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης

Πριν από μερικές μέρες, ψάχνοντας βιβλιογραφικές αναφορές για εξειδικευμένο θέμα που με απασχολούσε, έκανα μια σύνθετη αναζήτηση στον ελληνικό Ιστό. “Στενεύοντας” διαρκώς το εύρος της αναζήτησης κατέληξα σε πέντε μεταπτυχιακές εργασίες που με ενδιέφεραν. Αποδελτιώνοντας τα στοιχεία, κάποια στιγμή πίστεψα ότι άνοιξα ξανά το ίδιο αρχείο. Την ίδια ενότητα την είχα (μόλις) ξαναδιαβάσει.

Αμ δε! Διαφορετική εργασία ήταν, από διαφορετική πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη την είχα κατεβάσει, άλλος ήταν ο συντάκτης, με άλλον επιβλέποντα, κι άλλη επιτροπή την είχε εγκρίνει.Κι όμως, το περιεχόμενο ήταν ίδιο. Όχι σχετικό, ίδιο. Λέξη προς λέξη, μια ολόκληρη ενότητα ήταν κοινή στις δυο εργασίες.

Αρχικά, θεώρησα ότι ο συντάκτης της νεότερης εργασίας είχε αντιγράψει μέρος της εργασίας του συναδέλφου του. Τυπικά, ήταν έτσι. Γιατί όταν ξετύλιξα το νήμα των βιβλιογραφικών αναφορών βρήκα την ενότητα σε αγγλικό κείμενο απωανατολίτη συγγραφέα! Έτσι λοιπόν τα δεδομένα του πρώτου συγγραφέα, αντιγράφηκαν από τον δεύτερο (συγγραφέα;), μεταφράστηκαν, ενσωματώθηκαν στην εργασία του(;), αντιγράφηκαν από τον τρίτο κοκ. Δηλαδή ο συντάξας, του μεταφράσαντος, τω αντιγράψαντι και πάει λέγοντας…

Περιττό ν’ αναφέρω ότι ο “μεταφραστής”, παρότι είχε συμπεριλάβει το κείμενο του αρχικού συγγραφέα στη βιβλιογραφία του, δεν έκανε αναφορά μέσα στο κείμενο ενώ ο αντιγραφέας του “μεταφραστή” είχε μεταφέρει τις βιβλιογραφικές αναφορές του πρώτου χωρίς, και αυτός, αναφορά μέσα στο κείμενό του (πώς να την εντοπίσει άλλωστε;) και χωρίς -φυσικά- αναφορά στον “μεταφραστή”.

Το φαινόμενο της αντιγραφής ακαδημαϊκών εργασιών, γνωστό και ως πλαγιαρισμός, γνωρίζει μεγάλη διάδοση. Η ανάπτυξη του διαδικτύου έχει διευκολύνει τη λογοκλοπή έχει όμως αυξήσει και τις πιθανότητες εντοπισμού της.  Ο όρος πλαγιαρισμός αναφέρεται στις παρακάτω περιπτώσεις: Διάβαστε περισσότερα “Πτυχία copies κτώνται…”

Συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την υποβάθμιση της παραγωγής λόγου στην αξιολόγηση της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Σε σημερινή της ανακοίνωση η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων επισημαίνει: “Έκπληξη προκαλεί η αιφνιδιαστική απόφαση του ΥΠ.Ε.Π.Θ. για αλλαγή στην αξιολόγηση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, η οποία μάλιστα ανακοινώθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαιτούμενος διάλογος με τους αρμόδιους φορείς και τις Επιστημονικές και Εκπαιδευτικές Ενώσεις.

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων διαμαρτύρεται εντονότατα, γιατί με την απόφαση αυτή (40 μονάδες παραγωγή λόγου – 60 ασκήσεις, έναντι 50 – 50, που ίσχυε ως σήμερα στην εκατοντάβαθμη κλίμακα) δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα στις ασκήσεις, οι οποίες, κατά κανόνα, προϋποθέτουν και ενισχύουν την απομνημόνευση και τη μηχανιστική μάθηση και υποβαθμίζεται η σημασία της παραγωγής λόγου, η οποία είναι η μόνη που αναδεικνύει ουσιαστικά τη δημιουργική ικανότητα των μαθητών και ελέγχει την κρίση τους.

Θεωρούμε ότι στο όνομα της αντικειμενικής αξιολόγησης υποβαθμίζονται η συγκρότηση της σκέψης των μαθητών, η δυνατότητα αποκωδικοποίησης κειμένων και παραγωγής λόγου, η καλλιέργεια της γλωσσικής, εκφραστικής και κριτικής ικανότητας, ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου και της σηματοδότησης των εννοιών, δεξιότητες, οι οποίες, σύμφωνα με τα Προγράμματα Σπουδών, αποτελούν βασικούς στόχους της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων πιστεύει ότι, στη σύγχρονη τεχνοκρατούμενη εποχή, ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δίνεται στη γλώσσα, όχι μόνο ως όργανο επικοινωνίας, αλλά και ως φορέα αξιών που συμβάλλουν καταλυτικά στη διαμόρφωση αληθινά σκεπτόμενων ανθρώπων”.

ΠΗΓΗ: alfavita.gr (επειδή η Π.Ε.Φ. δεν ανεβάζει την ανακοίνωση στον δικό της ιστοτόπο)

---