[…] Θα περίμενε κανείς, συνυπολογίζοντας και όσα είχαν λάβει χώρα διεθνώς με αφορμή τη διαδρομή της ολυμπιακής φλόγας και τις διαμαρτυρίες των Θιβετιανών και των υπερασπιστών της ελευθερίας τους, ότι όσο θα πλησιάζαμε την ογδόη Αυγούστου θα πλήθαιναν τα επικριτικά για την Κίνα δημοσιεύματα. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Ρεπορτάζ και άρθρα για τη βαρύτατη μόλυνση του Πεκίνου υπάρχουν κάμποσα, όμως μόνο από κάποιο μονόστηλο θα πληροφορηθεί ο ιδιαιτέρως προσεκτικός αναγνώστης ότι το «εορταστικό κλίμα» δεν ανέκοψε τις εκτελέσεις «εγκληματιών». Η σύμφυρση παραβατών του ποινικού δικαίου και καταδικασμένων για τις φιλελεύθερες πολιτικές τους πεποιθήσεις (ή για τη συμμετοχή τους σε αυτονομιστικά κινήματα) είναι παλιά παράδοση των αυταρχικών καθεστώτων, όποια ιδεολογία κι αν επικαλούνται, ό,τι κι αν προφασίζονται.
[…]οι Κινέζοι, ετοιμάζονται να παραδώσουν στο οικουμενικό βλέμμα ένα Πεκίνο που δεν είναι το Πεκίνο, εκμεταλλευόμενοι και τη βία που τυγχάνει αυταδέλφη του καθεστώτος τους. Γκρέμισαν φτωχογειτονιές για να τις «αναμορφώσουν», εκτόπισαν παρίες, απέκλεισαν περιοχές, σε μια νέα εκδοχή της «Απαγορευμένης Πόλης», ενώ συνέχισαν ανεμπόδιστα τις διώξεις αντιφρονούντων και την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε προσώπων είτε μειονοτήτων είτε κατεχόμενων χωρών. Τις ημέρες των αγώνων, εκτός που θα λογοκρίνουν το Ιντερνετ, θα θέσουν εκτός λειτουργίας τα εργοστάσια πέριξ του Πεκίνου και θα απαγορεύσουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσεως για να μην απειληθούν από τους ρύπους οι αθλητές και γενικώς οι ξένοι. Οι ντόπιοι ας μείνουν με το «όραμα». Όπως κι εμείς.
Από άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή