eTwinning ΤΕΧΝΗ ΤΕΧΝΗ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ;

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – Μήνας Γλυπτικής

Στις διαδικτυακές  περιηγήσεις μας στη τέχνη της γλυπτικής είδαμε πολλά γλυπτά έργα. Ένα  που μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι και το “Spoonbridge and Cherry” των Claes Oldenburg και Coosje van Bruggen, που βρίσκεται στη Μινεάπολη των ΗΠΑ. 

Αφού είδαμε πολλές φωτογραφίες του, συζητήσαμε για το έργο και εμβαθύναμε σε αυτό αξιοποιώντας κάποιες από τις  ρουτίνες που προτείνονται από το  artful thinking . Πιο ειδικά χρησιμοποιώντας τη ρουτίνα  see/think/wonder έθεσα στα παιδιά ερωτήματα όπως: Τι βλέπετε εδώ; Τι νομίζετε για αυτό που βλέπετε;  Για ποιο πράγμα αναρωτιέστε;

Τα παιδιά εξέφρασαν τις απόψεις τους:

Είναι ένα κουτάλι με ένα κερασάκι πάνω από ένα ποταμάκι. Είναι σα γέφυρα από πάνω. Το κερασάκι είναι κόκκινο και το κουτάλι άσπρο. Βλέπω ότι έχει μαύρο κοτσάνι. Είναι σε ένα πάρκο γιατί πίσω βλέπω τα σπίτια, τις πολυκατοικίες και τα δέντρα.

Νομίζω ότι είναι τσουλήθρα για να κάνουν τα παιδιά γιατί είδα πάνω ένα παιδί να ανεβαίνει. Είναι πολύ μεγάλο σαν τα σπίτια, δεν είναι σαν αυτό που τρώμε. Νομίζω ότι είναι γέφυρα για να μην πατάνε στο νερό οι άνθρωποι. Νομίζω ότι είναι καταπέλτης για να πετάξουν το κεράσι πολύ ψηλά.

Αναρωτιέμαι ποιος το έφτιαξε και το έβαλε  εκεί. Πώς το κουβάλησε αφού είναι πολύ μεγάλο; Αναρωτιέμαι μήπως τους βοήθησε κανένας γίγαντας. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να ανέβω πάνω στο κεράσι. Αναρρωτιέμαι αν μπορώ να φάω το κεράσι.

Είπαμε λοιπόν να δώσουμε ένα όνομα σε αυτό το γλυπτό (ρουτίνα «headlines»):

ΚΕΡΑΣΟΚΟΥΤΑΛΙ (Εύα)

ΚΕΡΑΣΙ ΣΤΟ ΚΟΥΤΑΛΙ (Γιάννης)

ΚΑΜΠΥΛΟΚΕΡΑΣΟΓΕΦΥΡΑ (Πηνελόπη)

ΚΕΡΑΣΙ ΣΕ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ ( Χρήστος)

ΚΕΡΑΣΙ ΜΕ ΤΣΟΥΛΗΘΡΑ (Ζωή)

ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΚΟΥΤΑΛΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΕΡΑΣΙ (Μαριλένα)

ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΜΕ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΚΑΙ ΚΟΤΣΑΝΑΚΙ (Άγγελος)

ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΚΟΥΤΑΛΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΕΡΑΣΙ (Μαρία)

 Όταν μεταφράσαμε το όνομα του έργου ( ΚΟΥΤΑΛΟΓΕΦΥΡΑ ΚΑΙ ΚΕΡΑΣΙ) τα παιδιά γέλασαν και είπαν ότι κάποια από αυτά πλησίασαν πολύ!

Mας αρέσει όμως να φτιάχνουμε και ιστορίες. Έτσι χρησιμοποιώντας τη ρουτίνα Beginning/Middle/End δημιουργήσαμε τρεις ιστορίες.

Αν το γλυπτό ήταν στην αρχή μιας ιστορίας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας που είχε φάει μια τεράστια τούρτα και τον πόνεσε η κοιλιά του και γουργούριζε. Άφησε σε ένα πάρκο το κουτάλι με την τελευταία του μπουκιά, που ήταν το κερασάκι και πήγε σπίτι του να κοιμηθεί μέχρι να του περάσει. Κοιμήθηκε για ένα μήνα και όταν ξύπνησε θυμήθηκε το κερασάκι και πήγε να το πάρει. Είδε όμως ότι οι άνθρωποι το έκαναν γέφυρα για να περνούν το ποτάμι και δεν το πήρε γιατί ήταν καλός και ήθελε να τους βοηθήσει. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα κι ο γίγαντας έπινε πορτοκαλάδα με ένα τεράστιο καλαμάκι!

Αν το γλυπτό ήταν στη μέση μιας ιστορίας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι καλλιτέχνες που ήθελαν να σχεδιάσουν ένα γλυπτό αλλά δεν ήξεραν τι. Για αυτό κοιμήθηκαν. Στον ύπνο τους ήρθε μια καλή νεράιδα και τους έδωσε μια φοβερή ιδέα. Να σχεδιάσουν ένα τεράστιο κουτάλι με ένα αληθινό κεράσι πάνω από ένα ποτάμι σαν να είναι γέφυρα για να περνάνε οι άνθρωποι. Μόλις ξύπνησαν οι καλλιτέχνες πήραν τα εργαλεία τους και το έφτιαξαν.  Το έβαλαν πάνω από το ποτάμι και όλοι όσοι το έβλεπαν, έλεγαν:  “Ωχ είναι σούπερ!!!”. Δεν βρέχονταν όταν περνούσαν το ποτάμι και αν πεινούσαν έτρωγαν λίγο κερασάκι ώσπου αυτό τελείωσε.  Όταν το είδε αυτό η νεράιδα τους μάλωσε και τους είπε: ” Πώς το φάγατε όλο; Τώρα τι θα έχουμε;” Οι άνθρωποι τότε σκέφτηκαν να βάλουν εκεί ένα ψεύτικο για να μην το τρώνε και είπαν τους καλλιτέχνες να σχεδιάσουν ένα και να το βάλουν πάνω στο κουτάλι. Έτσι έκαναν κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Αν το γλυπτό ήταν στο τέλος μιας ιστορίας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν κάτι παιδιά σε ένα πάρκο που δεν είχε καθόλου παιχνίδια και βαριότανε πολύ. Πήγαν στο δήμαρχο και του είπαν: “Θέλουμε παιχνίδια στο πάρκο”. Αυτός ήξερε μόνο ένα μάστορα, τον κύριο Γιώργο, αλλά έφτιαχνε μόνο κουτάλια. Του είπε ο δήμαρχος:

-“Κύριε Γιώργο να κάνεις παιχνίδια στο πάρκο”

-“Μα εγώ ξέρω να φτιάχνω μόνο κουτάλια”

-“Ε τότε κάνε ένα κουτάλι μεγάλο σαν τσουλήθρα για να τσουλάνε τα παιδιά επάνω”!

Ο κύριος Γιώργος έφτιαξε αυτό το κουτάλι σαν τσουλήθρα, έβαλε και το κεράσι κι όλα τα παιδιά έπαιζαν εκεί κάθε μέρα. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

 

Την επόμενη μέρα δημιουργήσαμε με πλαστελίνη τα δικά μας γλυπτά φρούτα σε κουτάλι, σε μικρότερη βέβαια κλίμακα. Κάθε παιδί διάλεγε ένα φρούτο το έπλαθε με πλαστελίνη και το τοποθετούσε σε ένα λυγισμένο κουτάλι.

Και όλα τα φρούτα στο κουτάλι σαν ομάδα!