Το σώμα μου
μια άλλη χαμένη Ατλαντίδα
ξυπνά τα βράδια
κι ονειρεύεται
νύχτα κάτω απ? τ? αστέρια
πάνω πηχτό ουράνιο πλαγκτόν
το παρελθόν του γαλαξία
στέλνει ωκεάνιο το φως
να βεβαιώσει

πώς γίνεται ο κόσμος διαβατός
ο χρόνος άκοπος
Στη θέση του θεού
ένας καλός ψαράς
που απλώνει δίχτυα
και τραβά
ένα νησάκι Αιγαίου
μια ψίχα  θάλασσα κοντά
κρυφό το στήθος του Αδάμ
και τα γυρνά
γυμνά ξανά
στον παράδεισο

 Θεώνη Κοτίνη