Μια πολύ όμορφη διδασκαλία στο πλαίσιο της διδακτικής άσκησης έγινε από τη φοιτήτρια Μαριάννα Ζαχαριουδάκη στη Λογοτεχνία της Α΄ Γυμνασίου (τμήμα Α4) και συγκεκριμένα στο ποίημα-τραγούδι του Ελύτη “Όλα τα πήρε το καλοκαίρι”: μελωδική αφόρμηση (και “συζήτηση”-εντυπώσεις πάνω σε αυτή), ομαδοσυνεργατικός τρόπος εργασίας, βαρύτητα στο πώς προσλαμβάνουν το κείμενο τα ίδια τα παιδιά-αυτό κι αν είναι σημαντικό- (ακούσαμε ενδιαφέρουσες ερμηνείες), ευχάριστη ατμόσφαιρα και εικαστικές δημιουργίες με την τεχνική του κολάζ (συνεικόνες) στο τέλος. Τι παραπάνω; Μπράβο, Μαριάννα Ζαχαριουδάκη!

Οι εικαστικές δημιουργίες των μαθητριών/ών στολίζουν την τάξη και…το ιστολόγιο 😉

Στις 15 Απριλίου 2019 η ομάδα του πολιτιστικού προγράμματος του 2^ου Γυμνασίου Αγίου Δημητρίου «Δημήτρης Γληνός» «Παίζοντας με τον Τσέχωφ» επισκέφτηκε το Ίδρυμα Λασκαρίδη και παρακολούθησε πρόγραμμα με θέμα «Λέξεις και σκέψεις σε τάξη! Συγκροτώ τη σκέψη μου και οργανώνω την επιχειρηματολογία μου» με εισηγήτρια την κα Βλάχου Φλώρα, την οποία και ευχαριστούμε θερμά.

Οι μαθητές/ριες συζήτησαν για έννοιες όπως συνεκτικότητα, διακειμενικότητα, πληροφορητικότητα, προθετικότητα, καταστασιακότητα και αποδεκτότητα και εργάστηκαν σε αυθεντικά κείμενα.

Οι μαθητές/ριες χωρισμένοι/ες σε ομάδες ετοίμαζουν τα επιχειρηματά τους (ΥΠΕΡ και ΚΑΤΑ) με το εξής θέμα:  Το σχολείο σας οργανώνει μια ολοήμερη εκδρομή σε ένα θεραπευτικό κέντρο ιππασίας. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ιππασία και ζωγραφική πάνω σε ένα ζωντνό άλογο. Κάποιοι/ες συμφωνούν με την ιδέα, ενώ άλλοι/ες διαφωνούν. Σκοπός είναι να ακουστούν όλες οι απόψεις τεκμηριωμένες… (σχετικά με το θέμα βλ. και εδώ: https://www.infokids.gr/i-apantisi-toy-paidikoy-stathmoy-gia-to/)

Το σενάριο “Ο Μ. Αλέξανδρος και η κατάκτηση της Ανατολής μέσα από το πρίσμα του κριτικού γραμματισμού, διακρίθηκε με την με την Ανοιχτή Ετικέτα Ποιότητας Καλής Πρακτικής στο 2ο  Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ανοιχτών Εκπαιδευτικών Πρακτικών Αξιοποίησης Ψηφιακού Εκπαιδευτικού Περιεχομένου για την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Δράσης «Συμμετέχω» του έργου «Ψηφιακό Σχολείο ΙΙ: Επέκταση και Αξιοποίηση της Ψηφιακής Εκπαιδευτικής Πλατφόρμας, των Διαδραστικών Βιβλίων και του Αποθετηρίου Μαθησιακών Αντικειμένων». Για να δείτε την πρακτική στο φωτόδεντρο, κλικ στην εικόνα

Το CrosswordLabs είναι ένα εύχρηστο εργαλείο για τη  δημιουργία σταυρολέξου online.

Ένα παράδειγμα:

Το «Ξυπόλυτο Τάγμα» προέκυψε από την αυτοργάνωση και τη δράση ορφανών και φτωχών παιδιών της κατοχής, ως αναγκαίος όρος για την επιβίωση τους, ενώ επέδειξε μια συγκινητική αλληλεγγύη προς την εξαθλιωμένη και πεινασμένη γειτονιά, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε μια από τις πιο αυθόρμητες μορφές αντίστασης απέναντι στους ναζί και τους δοσίλογους, στην κατοχική Θεσσαλονίκη.

Αυτά, μεταξύ άλλων, τόνισαν οι ομιλητές σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, στην αίθουσα «Αλέξανδρος», με θέμα την συνεισφορά του «Ξυπόλυτου Τάγματος» στην επιβίωση του λαού της Θεσσαλονίκης και στην αντίσταση απέναντι στους κατακτητές και στους συνεργάτες τους.

«Συσπειρώθηκαν, αυτοργανώθηκαν, για να επιβιώσουν» τόνισε η συγγραφέας του βιβλίου για την κατοχική Θεσσαλονίκη με τίτλο: «Ξυπόλυτοι Ήρωες», Αλεξάνδρα Μητσιάλη και συνέχισε: « Επιβίωναν, αρχικά κλέβοντας από τους κατακτητές και τους δοσίλογους και ταΐζοντας και άλλους πεινασμένους στην πόλη και από εκεί και μετά, βοηθούσαν ‘Αγγλους να διαφεύγουν από την πόλη, έκαναν και άλλες δράσεις και κάποια από αυτά εντάχθηκαν αργότερα και στην οργανωμένη αντίσταση».

Η συγκρότηση, μάλιστα, του «ξυπόλυτου τάγματος» προέκυψε, ως αντίδραση – με κίνητρο την ενστικτώδη ανάγκη για επιβίωση – απέναντι σε μια βάναυση πράξη των ίδιων των κατακτητών , οι οποίοι με την είσοδο τους στην πόλη, τον Απρίλη του 1940, επέταξαν μεγάλα δημόσια κτίρια για να τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι, μεταξύ αυτών και το «Παπάφειο» Ορφανοτροφείο της Θεσσαλονίκης.

Το «Παπάφειο», τότε, στέγαζε εκατόν εξήντα παιδιά, ηλικίας από έξι, μέχρι και είκοσι έξι ετών. Από αυτά τα πεινασμένα ορφανά και από άλλα παιδιά προήλθε το κύριο σώμα, αυτού του ρακένδυτου «τσούρμου», που ονομάστηκε από τον λαό «ξυπόλυτο τάγμα».

Η αντίσταση αυτή υπαγορεύτηκε αφενός από την ενστικτώδη ανάγκη για αυτοσυντήρηση και αφετέρου από την ανάγκη να σιτιστεί και η φτωχή και ανήμπορη γειτονιά, στην κατοχική Θεσσαλονίκη. Μια από αυτές της γειτονιές ήταν και η ‘Ανω Πόλη, στους χώρος της οποίας έδρασε αυτή η ομάδα παιδιών, όπως δείχνει και η ασπρόμαυρη ταινία «Ξυπόλυτο Τάγμα» γυρισμένη λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση, αποσπάσματα της οποίας προβλήθηκαν στην εκδήλωση.

Η κ. Μητσιάλη τόνισε ότι αντίστοιχη δράση στην Αθήνα ήταν αυτή των «Σαλταδόρων», οι οποίοι έκλεβαν τα καμιόνια των κατακτητών ανεβαίνοντας στις καρότσες και αρπάζοντας ότι μπορούσαν και στη συνέχεια εξαφανίζονταν. Επεσήμανε, μάλιστα, ότι ο Μανώλης Γλέζος, τότε, με την επιμονή του ενέταξε πολλά από αυτά τα παιδιά στις γραμμές της οργανωμένης αντίστασης. Στη «Θεσσαλονίκη» το «ξυπόλυτο τάγμα» έκανε, με μια αξιοθαύμαστη οργάνωση, το ίδιο σε χώρους όπου υπήρχαν τρόφιμα και να μπορέσει να επιβιώσει και να θρέψει συγγενείς και γείτονες.

«Με βήμα, το ένα πίσω από το άλλο, το ένα μαζί με το άλλο, με πειθαρχία συντόνιζαν τη δράση τους, γιατί ήξεραν πολύ καλά, ότι αλλιώς κανένα δε θα μπορούσε να γλυτώσει» πρόσθεσε η κ. Μητσιάλη και υπογράμμισε:

«Όταν ο ΕΛΑΣ μπήκε στην πόλη (30 Οκτωβρίου 1944), στην απελευθέρωση, εμφανίστηκε στο τέλος της παρέλασης, μια ομάδα ξυπόλυτων παιδιών με ένα χαρτόνι στα χέρια που έγραφε : «Ξυπόλυτο Τάγμα». Ήταν μια αναγνώριση, ότι και αυτοί υπήρξαν ένα κομμάτι αυτής της προσπάθειας και αυτής της επιτυχίας».

Η κ. Μητσιάλη τόνισε, ως συμπέρασμα, ότι και σήμερα ο φασισμός «πατάει στα ίδια στηρίγματα» που και τότε εδραζόταν, στον εθνικισμό, στον αντισημιτισμό, στον αντικομουνισμό και στον ρατσισμό.

Συγκινητική, ήταν η αφήγηση του ογδόντα εξάχρονου Θόδωρου Βαλαχά από τον Χορτιάτη, ο οποίος υπήρξε ο νεώτερος κρατούμενος των κατοχικών δυνάμεων στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά», όταν φυλακίστηκε εκεί μαζί με τη μητέρα του, σε ηλικία μόλις δώδεκα χρόνων, επειδή ο πατέρας του ήταν ενταγμένος στον ΕΛΑΣ.

Ο κ. Βαλαχάς διηγήθηκε διάφορες σκηνές που βίωσε ο ίδιος από την κράτηση του στο στρατόπεδο, με πιο συγκλονιστική την μαζική εκτέλεση, από τους κατακτητές, εκατόν ενός πατριωτών, στις 26 Ιουνίου του 1944, τους οποίους πήραν από το στρατόπεδο «Παύλου Μελά».

«Είχαν γίνει και προηγουμένως εκτελέσεις και άλλες μετά. Δύο, τρεις τη φορά… Για αντίποινα. Δε μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θα έκαναν κάτι τέτοιο» είπε ο κ. Βαλαχάς και συνέχισε:

«Αρχικά, νομίζαμε, ότι θα τους πήγαιναν για καταναγκαστικά έργα, το συνήθιζαν. Αλλά, εκείνο που μας ξάφνιασε ήταν ότι τους είπαν να μην πάρουν τα πράγματα τους. Όταν τους έπαιρναν για έργα, τους έλεγαν να πάρουν μαζί και τα προσωπικά τους αντικείμενα. Αυτή τη φορά, αυτό ήταν μια ένδειξη, τους είπαν, να τα αφήσουν, να μην πάρουν τίποτε μαζί τους…».

Ο ίδιος διηγήθηκε ότι τέσσερεις, πέντε μήνες μετά την απελευθέρωση «φασίστες» έκαψαν το ξύλινο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης που έστησε ο ΕΛΑΣ, στην πλατεία Αγίας Σοφίας. Ο ίδιος, παιδί ακόμη, πήγαινε καθημερινά για συσσίτιο στην περιοχή του Πειραματικού Σχολείου στην οδό Αγίας Σοφίας, όπου μια μέρα είδε σε έναν τοίχο μια επιγραφή : «Φασίστες έκαψαν το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης. Θα το ξαναφτιάξουμε μαρμάρινο για να μη μπορούν να το κάψουν ξανά. ΕΠΟΝ»

«Από τότε, σκεφτόμουν, ότι κάποτε θα το φτιάξουμε αυτό το μνημείο για να κάνουμε πράξη αυτή την υπόσχεση. Πέρασαν εβδομήντα και πλέον χρόνια, δε το φτιάξαμε… το αφήνω, σαν παρακαταθήκη, σε εσάς».

Μια αναδρομή για την εμφάνιση της ακροδεξιάς στη χώρα μας, από τους «επίστρατους» των Νοεμβριανών του 1916 και την οργάνωση «3Ε, Αντικομουνιστική Σταυροφορία, κ.α.» στο μεσοπόλεμο, μέχρι σήμερα, έκανε ο ιστορικός Στράτος Δορδανάς.

Ο κ. Δορδανάς υπογράμμισε ότι με τη λήξη του Β’ΠΠ και «ενώ ο ναζισμός και ο φασισμός συνετρίβη σε όλη την Ευρώπη, δεν έγινε το ίδιο και στην Ελλάδα», καθώς στο όνομα του “κομμουνιστικού κινδύνου”, πρώην συνεργάτες και δοσίλογοι , αντί να τιμωρηθούν «ξεπλύθηκαν στην κολυμπήθρα» των Δεκεμβριανών και του εμφυλίου και συνέχισαν μετεμφυλιακά τη δράση τους, ως «εθνικόφρονες» και «πατριώτες».

Ο κ. Δορδανάς υπογράμμισε ότι το μετεμφυλιακό κράτος «αποδέχθηκε» και «συγχρωτίστηκε», αλλά και χρηματοδότησε» την ύπαρξη τέτοιων παρακρατικών οργανώσεων, ενθαρρύνοντας και την πρακτική των πολιτικών «αντισυγκεντρώσεων», μιας εκ των οποίων, έπεσε θύμα τον Μάιο του 1963 και ο αγωνιστής της Αριστεράς Γρηγόρης Λαμπράκης. Πρόσθεσε, ότι η συγκλονιστική αποκάλυψη για το πολιτικό σύστημα, ανάγκασε το κράτος να αρχίσει «να ξηλώνει σιγά – σιγά το πουλόβερ αυτών των παρακρατικών οργανώσεων», όμως, «τότε ήρθε η δικτατορία του 1967 και «πήγαμε πάλι χρόνια πίσω» για να οδηγηθούμε από την ΕΠΕΝ, κατά τη μεταπολίτευση, στη σημερινή Χ.Α. Σημείωσε, ότι ταυτόχρονα στην Ευρώπη αναβιώνουν και άλλες αντίστοιχου χαρακτήρα οργανώσεις, επισημαίνοντας τους κινδύνους.

Στην εκδήλωση, μίλησε, επίσης, εκ μέρους του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης και η Νίκη Γιάνναρη.

Πηγή: https://www.dailythess.gr/i-syneisfora-toy-xypolytoy-tagmatos-stin-epiviosi-toy-laoy-tis-thessalonikis-kai-stin-antistasi/?fbclid=IwAR0mgNZDArffh6YkpWgbqLz4wzyR5wWziu0V1RgNqiP8J1_63XDehK7x7xk 

Στις 27 Φεβρουαρίου 2019 η ομάδα του πολιτιστικού προγράμματος του 2^ου Γυμνασίου Αγίου Δημητρίου «Δημήτρης Γληνός» «Παίζοντας με τον Τσέχωφ» επισκέφτηκε το Ίδρυμα Λασκαρίδη και παρακολούθησε πρόγραμμα δημιουργικής γραφής από τον συγγραφέα Φίλιππο Μανδηλαρά. Το πρόγραμμα είχε ως θέμα το σύνθημα «ΣΩΠΑΙΝΩ, ΨΙΘΥΡΙΖΩ, ΜΙΛΑΩ, ΦΩΝΑΖΩ. ΕΧΩ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΜΟΥ!» Οι μαθητές/ριες συνδιαλέγονται με το σύνθημα, εκφράζουν ελεύθερα το λόγο τους, τον υποστηρίζουν και τον αιτιολογούν… Ανάμεσα στα άλλα είπαμε ότι «φωνή σημαίνει βία»…

Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε ομάδες: η ομάδα της σιωπής, της φωνής, της ομιλίας, του ψιθύρου. Κάθε ομάδα απάντησε στις ερωτήσεις:

-Αν ήταν χρώμα ποιο θα ήταν και γιατί;

-Αν ήταν ένας ήχος ποιος θα ήταν και γιατί;

-Αν ήταν μυρωδιά ποια θα ήταν και γιατί;

-Αν ήταν αντικείμενο ποιο θα ήταν και γιατί;

-Αν ήταν ρήμα ποιο θα ήταν και γιατί;

-Αν ήταν άνθρωπος ποιος θα ήταν και γιατί;

-Ποιο ζώο θα τοποθετούσαν δίπλα στον άνθρωπο, πού ακριβώς, τι λουλούδι θα έβαζαν δίπλα του, Αν ταξίδευε πού θα πήγαινε; Τι ψάχνει να βρει σε αυτό το ταξίδι; (σε όλα θα έπρεπε να γράψουν και το γιατί)

-Πότε θα συμβούν όλα τα παραπάνω;

Με τα στοιχεία που είχαν: ποιος (με όλες τις λεπτομέρειες που δημιούργησαν για τον ήρωα/την ηρωίδα τους), πού, πότε και γιατί οι μαθητές/ριες έγραψαν ομαδικά ή ατομικά κείμενα και τα παρουσίασαν.

Ευχαριστούμε θερμά το Ίδρυμα Λασκαρίδη και τον κ. Μανδηλαρά για αυτό το όμορφο ταξίδι δημιουργικής γραφής.

Η μαθήτρια Αφροδίτη Τ. (Β4) έστειλε ήδη το κείμενό της. Τα υπόλοιπα θα αναρτηθούν σταδιακά και όλα θα συγκεντρωθούν σε ένα ebook στο τέλος της σχολικής χρονιάς.

«Η μαγική γόμα»

Όταν όλα αλλάζουν στη ζωή, όταν μεγαλώνεις τότε σκέφτεσαι διαφορετικά κάνοντας πράξεις και όνειρα ξεχωριστά. Ο Γιάννης, που από μικρός ταξίδευε σε τόπους μαγικούς μέσα από τις σκέψεις του, αποφάσισε να πραγματοποιήσει στη ζωή του ένα μακρύ και μεγάλο ταξίδι. Έχει φροντίσει να κρατήσει μαζί το αγαπημένο του αντικείμενο, το βιβλίο του για την χώρα του ποτέ, το μικρό του λουλουδάκι, το χαμομήλι το οποίο ο ίδιος φρόντισε να γεννηθεί στον μυρωδάτο κήπο του ενώ ακόμα και το ζωάκι του, τον Έκτορα έναν σκύλο γεμάτο ζωντάνια και ομορφιά. Προορισμός του μια χώρα που κανείς δεν έχει επισκεφθεί. Μια χώρα άγνωστη για πολλούς αλλά ταυτόχρονα και γνωστή για αυτούς που επιθυμούν να ξαναζήσουν τα χαμένα χρόνια του παρελθόντος και τις στιγμές που χάθηκαν μια νύχτα κατά την πορεία σε μια ξένη μεγαλούπολη που δεν θύμιζε σε τίποτα τα όμορφο χωριό. Ξεκινά, λοιπόν, ήρεμος, έτοιμος και σίγουρος να θυμηθεί αυτά τα οποία ξέχασε, να ξαναζήσει εκείνα που σβήστηκαν άγαρμπα με μια γόμα διαφορετική, μια γόμα που μπορεί να τα επιστρέψει πίσω. Και όλα αυτά θα συμβούν εκείνη την ημέρα, εκείνη την στιγμή που θα σβήσει για εκείνον ο κόσμος και θα ψάξει έναν ομορφότερο καλυμμένο με ένα απαλό σωμών χρώμα το οποίο έχει την μυρωδιά της γαρδένιας.

Αφροδίτη Ταχλαμπούρη